Ο κορωνοϊός, ο Μπιλ Γκέιτς και το «βαμπίρ»

του Μανώλη Μούστου
Διαδηλώσεις κατά των περιοριστικών μέτρων που επιβάλλουν οι κυβερνήσεις για την εξάπλωση του κορωνοϊού διοργανώνονται σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Ευρώπης και της Αμερικής. Αλλά και στον τόπο μας, ήδη έγινε μοτοπορεία στα Χανιά ενώ το Ηράκλειο θα έχει την τιμητική του, αύρο Κυριακή.
Φαίνεται ότι όσο παραμένει στις ζωές μας ο νέος κορωνοϊός και όσο θα παρατείνονται μέτρα, έλεγχοι και περιορισμοί τόσο θα φουντώνει και η «αντίσταση» σε όλα αυτά. Έτσι, λοιπόν, σε όλες αυτές τις κινητοποιήσεις συμμετέχει αρκετός κόσμος αλλά σίγουρα είναι πολύ περισσότεροι αυτοί που παρακολουθούν από το σπίτι τους όλα όσα λένε οι κυβερνώντες και οι δημοσιογράφοι και προβληματίζονται.

Οι γραφικές περιπτώσεις

Υπάρχουν, βέβαια, οι εντελώς γραφικές περιπτώσεις. Άνθρωποι που -σαν έτοιμοι από καιρό- απλά περίμεναν την επόμενη εξωφρενική θεωρία συνωμοσίας για να πιστέψουν. Και υπάρχει πιο ευνοϊκό περιβάλλον από μία πανδημία με έναν καινούργιο ιό, με εκατοντάδες χιλιάδες θανάτους και σκληρά περιοριστικά μέτρα που γονατίζουν εθνικές οικονομίες και νοικοκυριά, για να ευδοκιμήσει η κάθε απίστευτη μπούρδα;
Έχουμε και λέμε: ο ιός δεν υπάρχει (οι πιο πονηροί λένε ότι ο ιός υπάρχει αλλά είναι σαν την κοινή γρίπη), οι μάσκες προκαλούν ασφυξία και τις μοιράζουν για να μας εξολοθρεύσουν, το κράτος σου κάνει τζάμπα την κηδεία άμα δηλώσεις ότι ο παππούς πήγε από Covid, τα τηλεοπτικά πλάνα μέσα από νοσοκομεία με νεκρούς από Covid είναι στημένα, ο Bill Gates κρατάει τις τύχες της ανθρωπότητας στο χέρι με το εμβόλιο που ετοιμάζει, η γειτονιά γέμισε 5G κεραίες όσο έλειπες για κάμπινγκ στο Αγιοφάραγγο. Και φυσικά το καλύτερο από όλα «ξέρω έναν γιατρό που δεν θέλει να αποκαλύψει την ταυτότητα του, ο οποίος είναι μέσα στα πράγματα και μου είπε ότι όλα είναι μούφα».
Αυτοί οι άνθρωποι την δεκαετία του ‘60 θα πίστευαν ότι ο Νιλ Άρμστρονγκ «προσεληνώθηκε» σε μία έρημο στο Μεξικό ή πιο πρόσφατα ότι η πριγκίπισσα Νταϊάνα σκηνοθέτησε τον θάνατό της για να πάει να ζήσει ανενόχλητη σε ένα νησί του Ειρηνικού, πίνοντας μοχίτο παρέα με τον Τζιμ Μόρισον και τον Έλβις.
Δεν πρόκειται απλά για άγνοια ή έλλειψη μόρφωσης. Αυτή η διάσταση είναι υπαρκτή αλλά δεν αρκεί για να ερμηνεύσει το φαινόμενο, ειδικά σε μία εποχή όπου η πρόσβαση στην πληροφορία είναι πιο εύκολη από ποτέ στην ιστορία της ανθρωπότητας. Μάλλον, φαίνεται ότι σε έναν κόσμο ολοένα και πιο τεχνοκρατικό, πιο δυσνόητο και πιο απόμακρο, η άρνηση της πραγματικότητας –διότι ουσιαστικά περί αυτού πρόκειται– συνιστά μία άμυνα για πολύ κόσμο.
Το χειρότερο που κάνουν όσοι ενστερνίζονται και διαδίδουν αυτές τις θεωρίες σχετικά με την πανδημία δεν είναι απλά ότι βοηθούν στην εξάπλωση του ιού και θέτουν σε κίνδυνο τους συνανθρώπους τους. Είναι ότι δίνουν το πάτημα στην κυβέρνηση και τα ΜΜΕ να εμφανίζονται ως το μέτωπο της «κοινής λογικής». Μία κυβέρνηση με βαρύτατες ευθύνες για τη διασπορά του ιού στην Β΄ φάση, που άφησε χωρίς ουσιαστική ενίσχυση το ΕΣΥ τόσους μήνες και που τα έχει κάνει μπάχαλο με τον τουρισμό και το άνοιγμα των σχολείων, παρουσιάζεται ως όαση «ορθολογισμού».
Αντί να διαδηλώνουμε (τηρώντας τα μέτρα προφύλαξης) για δωρεάν μάσκες, διαδηλώνουμε επειδή οι μάσκες έχουν ενσωματωμένο τσιπάκι. Ε, μετά από τέτοιες ψεκασμένες μπούρδες, μέχρι και ο Άδωνης και ο Πορτοσάλτε φαίνονται πιο «λογικοί». Πρόκειται πραγματικά για επίτευγμα.

Απέναντι στο βαμπίρ που λέγεται καπιταλισμός δεν είναι το να του κάνουμε τη δουλειά πιο εύκολη περνώντας τη θηλιά στο λαιμό μας, νομίζοντας μάλιστα ότι κάνουμε και «επανάσταση». Απάντηση στον Θάνατο είναι ο αγώνας για να νικήσει η ζωή

«Έχουμε μία υγειονομική χούντα»

Ωστόσο, αν εξαιρέσουμε, τις παραπάνω περιπτώσεις, υπάρχουν και αυτοί που αντιδρούν και κινούνται σε ένα σχετικά διαφορετικό πλαίσιο. Αμφισβητούν την αναγκαιότητα των τόσο σκληρών μέτρων, δεν εμπιστεύονται καθόλου την κυβέρνηση και τους κάθε λογής «ειδικούς» και θεωρούν ότι ο πιο μεγάλος ασθενής της τρέχουσας κρίσης είναι η Δημοκρατία και τα ατομικά δικαιώματα.
«Έχουμε μία υγειονομική χούντα», έλεγε ένας διαδηλωτής στα Χανιά. Η αλήθεια είναι ότι η τρέχουσα πανδημία αποτέλεσε μίας πρώτης τάξεως ευκαιρία για τις διεθνείς ελίτ ώστε να προετοιμάσουν μία άνευ προηγουμένου επίθεση εις βάρος των λαών. Οι εργαζόμενοι καλούνται να κάνουν θυσίες και να ξεχάσουν δικαιώματα και κατακτήσεις όχι επειδή «χρεοκοπήσαμε», όπως πριν 10 χρόνια, αλλά επειδή το απαιτεί η δημόσια Υγεία.
Αλλά και πράγματα που μέχρι τον Γενάρη θα μας φαίνονταν αδιανόητα και δεν θα τα δεχόμασταν καθόλου εύκολα, τώρα με τη φοβέρα του ιού περνάνε χωρίς πολλές αντιρρήσεις. SMS για να μπορέσεις να κυκλοφορήσεις, βιομετρικοί έλεγχοι των πολιτών για να μπουν σε ένα πλοίο ή στη δουλειά τους, περιστολή ατομικών ελευθεριών και άλλα πολλά. Ένας «Μεγάλος Αδελφός», με άσπρη ποδιά και ακουστικά, κάνει την εμφάνιση του και μάλιστα με την αποδοχή μεγάλης μερίδας της κοινωνίας.
Γενικά, όποιος αρνείται την παραπάνω διάσταση είτε είναι εκτός πραγματικής ζωής είτε δεν κατανοεί καθόλου πώς λειτουργούν τα πράγματα.
Ωστόσο, η πραγματικότητα δεν είναι μονοσήμαντη. Όσο ισχύουν όλα τα προηγούμενα για τις προθέσεις της διεθνούς ελίτ άλλο τόσο ισχύει ότι ο νέος ιός έχει αναστατώσει την ανθρωπότητα. Συστήματα υγείας έχουν γονατίσει ενώ οι εκατόμβες των θυμάτων συνεχίζονται χωρίς τελειωμό. Για να καταλάβουμε για τι πράγμα μιλάμε, μόνο στις ΗΠΑ οι νεκροί τον Απρίλη ξεπέρασαν τους νεκρούς Αμερικανούς στρατιώτες από τον Πόλεμο του Βιετνάμ ενώ τον Ιούνη ξεπέρασαν τους πεσόντες στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Όλα αυτά είναι μία «γριππούλα» που δεν δικαιολογεί τόσα μέτρα προφύλαξης;

Όχι στην θανατοπολιτική

Κοντολογίς, ο καπιταλισμός είναι ένα σύστημα «βαμπίρ» που νοιάζεται αποκλειστικά για το κέρδος και γενικώς αδιαφορεί για την υγεία των γερόντων, των ανοσοκατεσταλμένων, των καρδιοπαθών και των χημειοθεραπευόμενων. Απέναντι σε αυτήν τη θανατοπολιτική δεν είναι το να τους κάνουμε τη δουλειά πιο εύκολη περνώντας τη θηλιά στο λαιμό μας, νομίζοντας μάλιστα ότι κάνουμε και «επανάσταση». Απάντηση στον Θάνατο είναι ο αγώνας για να νικήσει η ζωή.
Με απλά λόγια, τηρούμε τα μέτρα προφύλαξης και φοράμε τη μάσκα μας όχι επειδή φοβόμαστε τον Χαρδαλιά ούτε επειδή θέλουμε να γίνουμε δούλοι της Νέας Τάξης. Το κάνουμε γιατί θέλουμε να προστατεύσουμε τους αγαπημένους μας και επειδή πιστεύουμε ότι μέσα από αυτήν τη μακάβρια κρίση η κοινωνία πρέπει να βγει όρθια και όχι διαλυμένη.
από το «https://edromos.gr/»