Βάστα Ρόμελ;

Γράφει ο Θανάσης Κ.

Το πρόβλημα με την Τουρκία δεν είναι πλέον στενά «ελληνοτουρκικό».Έχει γίνει πρόβλημα για τη Δύση. Και τη διχάζει με πρωτοφανή τρόπο…
* Επίσης, το πρόβλημα με την Τουρκία και το ρόλο που διεκδικεί στην μείζονα περιοχή, δεν αφορά μόνο τη Δύση. Αφορά αμέσως και ολόκληρη τον Αραβικό κόσμο.
* Το πρόβλημα της Τουρκίας δεν θα λυθεί μέσα από… «διάλογο» με την Ελλάδα! Θα λυθεί μέσα από ήττα των σχεδίων της Τουρκίας να γίνει «περιφερειακή υπερδύναμη» στην Ανατολική Μεσόγειο και «ηγέτης» όλου του Μουσουλμανικού κόσμου.
* Το πρόβλημα της Τουρκίας δεν είναι κυρίως ούτε η «επήρεια» των Ελληνικών νησιών ούτε καν τα κοιτάσματα των υδρογονανθράκων
Η Τουρκία έχει ανάγκη::
–να σπάσει τη «σύζευξη» Ελλάδας-Κύπρου,
–να εμποδίσει τη σύζευξη Ελλάδας και Κύπρου με Αίγυπτο και Ισραήλ,
–να ελέγξει την Αίγυπτο με τους ισλαμιστές «Αδελφούς Μουσουλμάνους»,

–να απομονώσει το Ισραήλ,
–να ελέγξει και τη Λιβύη,
να απομονώσει έτσι όλους του δυνητικούς ανταγωνιστές της στην περιοχή
και να εξαναγκάσει τους πάντες να αποδεχθούν τον ηγεμονικό της ρόλο. Μετατρέποντας τους πάντες σε κράτη-«δορυφόρους»…
Δεν θα τα επιτύχει αυτά!
* Οι Άραβες ΔΕΝ πρόκειται να τα δεχθούν! Ήδη όλα τα καθεστώτα του Αραβικού κόσμου (πλην Κατάρ, ίσως και Αλγερίας), είναι πλήρως αντίθετα.
Δεν θέλουν με τίποτε την αναβίωση της Οθωμανικής ηγεμονίας!
Ολόκληρος ο μουσουλμανικός κόσμος, είχε διχασμένος ανάμεσα στους ισλαμιστές και στους πιο μετριοπαθείς μουσουλμάνους που επιλέγουν κοσμικά καθεστώτα.
Όλοι οι κοσμικοί μουσουλμάνοι επιθυμούν διακαώς την ήττα των ισλαμιστών. Την συντριβή των ισλαμιστικών «δικτύων» που απειλούν άμεσα τις κοινωνίες τους. Και την οριστική ήττα της Τουρκίας του Ερντογάν, που αποτελεί τον κύριο υποστηρικτή των ισλαμιστικών δικτύων.
Όλα αυτά είναι πολύ «μεγαλύτερα» από την Ελλάδα, την υφαλοκρηπίδα της και τις προβλέψεις του Διεθνούς Δικαίου της Θαλάσσης για την «επήρεια» των νησιών…
* Και η Δύση έχει κάθε λόγο να μην το επιτρέψει αυτό.
Γιατί μια νίκη των ισλαμιστικών κινημάτων στον μουσουλμανικό κόσμο, θα ριζοσπαστικοποιούσε και τα εκατομμύρια των μουσουλμάνων που βρίσκονται ως νόμιμοι μετανάστες εντός Ευρώπης.
Ενώ αν κατάφερνε η Τουρκία να γίνει ηγεμονική δύναμη στην περιοχή, θα άνοιγε το δρόμο για εισροή εκατομμυρίων νέων λαθρομεταναστών στην Ευρώπη.
* Τα συμφέροντα της Δύσης συνολικά, όπως και τα συμφέροντα του Αραβικού κόσμου, είναι πλέον εναντίον μιας τέτοιας Τουρκίας.
Και εδώ μιλάμε για μείζονα γεωπολιτικά συμφέροντα.
–Το καλό είναι ότι ο Αραβικός κόσμος το έχει καταλάβει πλέον. Και στρέφεται κατά της Τουρκίας. Ο ίδιος ο Νταβούτογλου είπε προχθές ότι ο Ερντογάν έχει αποτύχει πλήρως! Μόνο το Αζερμπαϊτζάν συμπαραστέκεται στην πολιτική του…
–Το κακό είναι ότι η Δύση δεν το έχει καταλάβει ακόμα.
–Ευτυχώς, όμως, το έχει καταλάβει η Γαλλία που έχει στραφεί εναντίον της Τουρκίας. Ενώ το έχουν καταλάβει και αρκετές χώρες ακόμα στην Ευρώπη, όπως η Αυστρία, η Πολωνία, η Σλοβακία κάποιες Βαλτικές κλπ. Και η λίστα μεγαλώνει…
* Η ίδια η Γαλλία επισήμως διέρρευσε προχθές, ότι ο Μακρόν τηλεφώνησε στον Τράμπ να μαζέψει τον Ερντογάν, αλλιώς… θα ψάχνουν να βρουν την Τουρκία στο χάρτη και δεν θα τη βρίσκουν!
Να σημειωθεί ότι το πυρηνοκίνητο Γαλλικό αεροπλανοφόρο Σάρλ Ντε Γκώλ βρίσκεται καθ’ οδόν προς την Ανατολική Μεσόγειο. Και σύμβουλος του Ερντογάν είχε διαμηνύσει λίγο πριν, ότι οι Τουρκικές ένοπλες δυνάμεις μπορούν να το… βουλιάξουν!
Το πυρηνοκίνητο αεροπλανοφόρο της Γαλλίας!
Οπότε έγινε και η διαρροή της «συνομιλίας» Μακρόν-Τράμπ, όπου ο πρώτος απείλησε να σβήσει από το χάρτη την Τουρκία…
Δεν ξέρουμε αν υπήρξε πράγματι τέτοια στιχομυθία.
Αλλά και μόνο το γεγονός ότι τη διέρρευσαν δείχνει ότι τα πράγματα είναι πολύ πιο σοβαρά απ’ ό,τι (εξακολουθούν να) νομίζουν κάποιοι…
* Η δυναμική της σύγκρουσης – και μάλιστα μείζονος γεωπολιτικής σύγκρουσης – έχει ήδη στηθεί.
Και δεν αφορά πιθανή ελληνοτουρκική σύρραξη. Αφορά την σύγκρουση της Τουρκίας με όλους όσους θέλουν να ανακόψουν τις ηγεμονικές φιλοδοξίες της.
Η σύγκρουση της Τουρκίας με όλους τους αντιπάλους που μόνη της δημιούργησε θα υπάρξει έτσι κι αλλιώς, ανεξαρτήτως του τι θα κάνει η Ελλάδα.
Θα υπάρξει – και η Τουρκία θα ηττηθεί!
* Η Ελλάδα μπορεί να πάει με τους αντιπάλους της Τουρκίας, όπως υπαγορεύει όχι απλώς το συμφέρον της, αλλά και η ίδια η επιβίωσή της ως ανεξάρτητο κράτος.
Ή θα μπορούσε και να… «συνθηκολογήσει» με την Τουρκία.
–Αν έκανε το δεύτερο, η Τουρκία και πάλι θα ηττηθεί από τους υπόλοιπους εχθρούς της. Αλλά στο μεταξύ θα έχει συντριβεί – και συρρικνωθεί – η Ελλάδα…
–Αντίθετα αν κάνει το πρώτο, η Ελλάδα θα έχει κερδίσει τοπικά, από την τελική ήττα της Τουρκίας, αλλά θα έχει διεκδικήσει μελλοντικά πολύ σημαντικότερο γεωπολιτικό ρόλο.
Η επήρεια των ελληνικών νησιών σε υφαλοκρηπίδα ΑΟΖ και ο έλεγχος των υδρογονανθράκων στην περιοχή μας δεν θα κριθεί από κάποιο απόφαση «διαιτησίας», αλλά από το αν η Τουρκία ηττηθεί από τους εχθρούς της (που είναι πολλοί πλέον), αλλά κι από το αν η Ελλάδα θα έχει πάει με τους νικητές ή θα έχει συνθηκολογήσει από τα πριν με τον ηττημένο…
ΥΓ.1 Η καγκελάριος της Γερμανίας σκιώδη ρόλο μόνο μπορεί να παίξει στην έκβαση αυτής της κρίσης. Ο Μακρόν κάνει παιγνίδι. Και ο Μακρόν πολιτεύεται ως εκφραστής των εθνικών συμφερόντων της Γαλλίας πλέον, αλλά και ως ηγέτης όλων των δυνάμεων της Δύσης που δεν θέλουν να προσκυνήσουν τον ισλαμικό φονταμενταλισμό μέσα στις ίδιες της κοινωνίες τους.
Το Τime τον παρουσιάζει ως τον «νέο ηγέτη της Ευρώπης»!
Ο Μακρόν εκφράζει πλήρως και δυνάμεις που τον αντιπολιτεύονται μέσα στη χώρα του. Ενώ η Μέρκελ δεν εκφράζει πια ούτε την πλειοψηφία του ίδιου του Κόμματός της μέσα στη Γερμανία…
ΥΓ.2 Η κα. Μέρκελ δεν μπορεί να ελέγξει τον Ερντογάν, άρα η Ελλάδα δεν μπορεί να στηριχθεί στην κα. Μέρκελ. Τόσο απλό…
Μπορεί όμως η Ελλάδα να στηριχθεί στον Μακρόν και στο μεγάλο συνασπισμό που στήνεται – ή μάλλον έχει ήδη στηθεί – κατά του Ερντογάν.
Ο μεγάλος αυτός συνασπισμός – Αίγυπτος, Γαλλία, αλλά και Ισραήλ και Εμιράτα κλπ – έχει τους δικούς του λόγους να αντισταθεί στον Ερντογάν. Δεν μας κάνουν «χάρη»…
Κι έχει τη δύναμη να συντρίψει τον Ερντογάν. Δεν εξαρτώνται από μας τόσο…
Μπορούν και μόνοι τους, χωρίς εμάς.
Αλλά μιαν ισχυρή Ελλάδα τη θέλουν για να «δέσουν» τη συμμαχία τους, μετά τη συντριβή της Τουρκίας.
Γιατί ολόκληρος ο Αραβικός κόσμος μαζί με το Ισραήλ, μπορεί να γίνει «αμυντικός συνεταίρος» της Δύσης συνολικά. Αλλά μιας Δύσης που θα έχει πολύ πιο καθαρή πολιτική κατά των ισλαμιστικών κινημάτων και θα παρακάμπτει ή θα περιθωριοποιεί την Τουρκία.
Σε ένα τέτοιο δυτικό συνασπισμό που θα επεκτείνεται βαθιά μέσα στη Μέση Ανατολή, μια ισχυρή Ελλάδα έχει κρίσιμο ρόλο να διαδραματίσει…
Θα είναι μαζί με τον Κύπρο ο «ελλείπων κρίκος»!
ΥΓ.3 Κάποιοι αναρωτιούνται αν αυτό θα σήμαινε και «διαμελισμό της Τουρκίας». Κάνουν και… «πλακίτσες» σχετικώς: Υπενθυμίζουν πόσο μεγάλη χώρα είναι η Τουρκία των 78 εκατομμυρίων κι αναρωτιούνται, περιπαικτικώς, μήπως είναι λίγο «πρόωρο» να μιλάμε για διαμελισμό μιας τόσο μεγάλης χώρας.
Δεν είναι αυτό το σημαντικότερο. Για την ώρα…
Υπενθυμίζουμε, όμως ότι η Οθωμανική Τουρκία στην οποία προσβλέπει ο Ερντογάν ήταν πενταπλάσια από τη σημερινή Τουρκία, αλλά παρ’ όλα αυτά διαμελίστηκε με τραγικό τρόπο πριν εκατό περίπου χρόνια…
Δεν είναι κάτι «αδιανόητο»! Είναι κάτι που έχει ήδη γίνει μια φορά…
Από το 1689, έξη μόλις χρόνια (μετά τη δεύτερη πολιορκία της Βιέννης), οι δυτικοί άρχισαν να θεωρούν  την Τουρκία το «Μεγάλο Ασθενή» της Ευρώπης. Επί 225 χρόνια προεξοφλούσαν την μαρασμό της, αλλά έκαναν ό,τι μπορούσαν για να την κρατήσουν όρθια. Τους τρόμαζε το κενό που θα προέκυπτε όταν διαλυόταν.
Τελικά την διέλυσαν το 1915-19! Την κατακερμάτισαν για την ακρίβεια.
Σήμερα η Τουρκία του Ερντογάν δεν είναι «χρήσιμη» για κανένα (εκτός ίσως από τους καιροσκοπισμούς της Ρωσίας, που τη χρησιμοποίησε για να αδρανοποιήσει πλήρως το ΝΑΤΟ. Αλλά η Ρωσία δεν μπορεί να «σώσει» την Τουρκία. Ούτε η Τουρκία μπορεί να εμπιστευθεί τη «σωτηρία» της στη Ρωσία…)
Οι ίδιοι οι Τούρκοι το ξέρουν. Η Τουρκική ελίτ το καταλαβαίνει και αρχίζει να ανησυχεί. Η χώρα τους είναι βαθιά εσωτερικά πολωμένη: Οι ισλαμιστές από τη μία, που δεν θέλουν να επιστρέψουν σε κοσμικό κράτος. Οι «κοσμικοί» της Τουρκίας από την άλλη, που δεν αντέχουν να ζήσουν σε σύγκρουση με τη Δύση και υπό την «Οθωμανική» τυραννία του Ερντογάν. Κι είναι και οι Κούρδοι, που θέλουν να φύγουν έτσι κι αλλιώς.
Το αν θα αντέξει η Τουρκία να μείνει ενωμένη μετά την ήττα του Ερντογάν και την ανατροπή του καθεστώτος του, δεν το ξέρει κανείς.
Πάντως η Χιτλερική Γερμανία δεν έμεινε ενωμένη, όταν έχασε τον Πόλεμο.
Η Σοβιετική Ένωση δεν παρέμεινε ενωμένη, όταν έχασε τον Ψυχρό Πόλεμο.
Η Γιουγκοσλαβία και η Τσεχοσλοβακία διαμελίστηκαν, χωρίς καν να χάσουν πόλεμο, όταν απλώς άλλαξαν τα γεωπολιτικά δεδομένα γύρω τους – και επειδή ήταν έτσι κι αλλιώς πολύ ετερογενείς χώρες.
Εκείνο που μας ενδιαφέρει εδώ είναι η ήττα του Ερντογάν. Και η κατάρρευση του καθεστώτος Ερντογάν. Και να μη συνθηκολογήσουμε μαζί του πριν τον συντρίψουν. Τα άλλα θα πάρουν το δρόμο τους.
Οι παρ’ ημίν «θαυμαστές» της Τουρκίας δεν θα πειστούν ποτέ ότι η χώρα που τόσο τους «γοητεύει» είναι σαθρή και βρίσκεται σε εξωτερική υπέρ-επέκταση και εσωτερική αποσύνθεση.
Τι να κάνουμε; Υπάρχουν και χειρότερα: Εδώ οι θαυμαστές της Σοβιετικής Ένωσης ακόμα δεν έχουν χωνέψει την κατάρρευσή του ινδάλματός τους πριν 30 χρόνια…
ΥΓ.4 Ναι, πράγματι, υπάρχουν κάποιοι μέσα στην Ελλάδα, που υποστηρίζουν ότι η Τουρκία είναι «ακαταμάχητη» κι ότι έχει βασικά δίκιο σε όσα υποστηρίζει. Κι ότι εμείς είμαστε… «μαξιμαλιστές», λέει.
Τώρα τελευταία έχουν τσαντιστεί και με τον Μακρόν και με το Σίσι και με το Νετανιάχου και με τα Εμιράτα, ακόμα και με τον Μάνφρεντ Βέμπερ στη Γερμανία, που κατήγγειλε την «κατευναστική» προς την Τουρκία πολιτική της Μέρκελ.
Πολύ…τσαντίλα κυκλοφορεί σε μερικά ελληνικά «σαλόνια» για όλους του αντιπάλους του Ερντογάν.
«Βάστα Ρόμελ» το έλεγαν κάποτε. Αλλά δεν τους βγήκε σε καλό…

 http://www.antibaro.gr/article/28068