Του Άριστου Μιχαηλίδη από τον Φιλελεύθερο
Μα, τι πρεμούρα τους πιάνει όλους και επαναλαμβάνουν, ως να νιώθουν υποχρεωμένοι στην ιστορία, ότι προτεραιότητα για την Κύπρο είναι η λύση του Κυπριακού, η επανέναρξη των διαπραγματεύσεων; Ποιος είπε, δηλαδή, ότι δεν είναι προτεραιότητα; Ο Χριστοδουλίδης; Ο Αναστασιάδης; Το λεγόμενο απορριπτικό μέτωπο; Μήπως, όσα κάνουν σήμερα στην Ευρώπη, ο Πρόεδρος και ο υπουργός Εξωτερικών, έχουν άλλο σκοπό και όχι την προτεραιότητα της λύσης; Να μας το εξηγήσουν κι αυτοί κάποια στιγμή να το καταλάβουμε.
Όταν, ας πούμε, ζητούν κυρώσεις κατά της Τουρκίας εμείς καταλαβαίνουμε ότι τις ζητούν για να υπάρξει κάποια πίεση στον ισλαμοφασίστα της Άγκυρας ώστε να πάμε σε συνομιλίες κάτω από κάπως ευνοϊκότερες συνθήκες και όχι κάτω από τη σκιά των κανονιοφόρων του. Οι άλλοι καταλαβαίνουν ότι το κάνουν για να μην φτάσουμε σε λύση; Για να κατατροπώσουν την Τουρκία; Αστεία πράγματα. Το κάνουν παραμένοντας και οι δυο αφοσιωμένοι στη λύση και μάλιστα στη λύση που όλο το λεγόμενο ενδοτικό μέτωπο επιδιώκει, την ΔΔΟ.Επομένως, οι επιθέσεις που δέχονται για τη στάση τους στην ΕΕ, είναι επιθέσεις εσωτερικής κατανάλωσης, κομματικής κόντρας και προσωπικής ατζέντας. Ακόμα πιο καθαρά να το πούμε: Από τη μια, έρχονται οι βουλευτικές εκλογές τον Μάιο του 2021 και τα κόμματα πρέπει να χαράξουν πιο έντονα τα χρώματά τους και να βρουν τρόπο να διαχωρίσουν τις θέσεις τους από τους υπόλοιπους και ειδικά από την κυβέρνηση. Από την άλλη, ο Νίκος Χριστοδουλίδης θεωρείται ένας από τους εν δυνάμει υποψήφιους για τις προεδρικές εκλογές του 2023 και οι υπόλοιποι φιλόδοξοι που προετοιμάζονται, πρέπει να βρουν τρόπο να μειώσουν την αποδοχή που πιθανόν να απέκτησε ανάμεσα στους πολίτες. Αυτό είναι το ένα σκηνικό. Υπάρχει και το άλλο: Μια ακραία μερίδα του λεγόμενου ενδοτικού μετώπου ενοχλείται από οποιαδήποτε ενέργεια μπορεί να υπονοεί ότι θα αντισταθούμε στην τουρκική βουλιμία, ότι θα υπάρξει αντίδραση στα σχέδιά τους να μετατρέψουν την Κύπρο σε τουρκικό προτεκτοράτο. Οπότε, ενέργειες όπως οι κυρώσεις κατά της Τουρκίας, το βέτο (που δεν υπάρχει) για τη Λευκορωσία, έστω και η κάπως πιο σκληρή στάση έναντι των επιθυμιών των εταίρων που προωθούν τα τουρκικά συμφέροντα, παρουσιάζονται ως παλικαρισμοί που διαταράσσουν τη γαλήνη της από καιρό παραδομένης νεοκυπριακής διανόησης.
Αυτά είναι τα κριτήριά τους. Φτηνά και κομματικά. Όταν κοινοτικός αξιωματούχος ενημερώνει τους δημοσιογράφους και λέει ότι η άρνηση της Κύπρου να μετάσχει στην ομοφωνία για τις κυρώσεις κατά της Λευκορωσίας είναι μια κίνηση που «έγινε αποδεκτή με απογοήτευση από πολλά κράτη μέλη», περιμένουμε ότι μια υγιής πολιτική αντίδραση από την Κύπρο είναι να εισπράξει ομοβροντία απαντήσεων από όλους. Να του πουν για τη δική μας απογοήτευση όταν πολλά κράτη μέλη κλείνουν τα μάτια στις επιδρομές της Τουρκία εναντίον μας, και όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί να σπεύσουν στην Ευρώπη να βρουν τους ομοϊδεάτες τους και να τους εξηγήσουν ποια βαναυσότητα βιώνουμε εδώ, στη μοναχική γωνιά της Μεσογείου και πόση απογοήτευση μας προκαλεί η αδιαφορία τους. Αλλά, όταν η βάση της πολιτικής τους είναι όσα περιέγραψα πιο πάνω, εξηγείται και γιατί ταυτίζονται με τους γραφειοκράτες των Βρυξελλών και αναπαράγουν τις ανοησίες τους. Ότι δήθεν ο Αναστασιάδης και ο Χριστοδουλίδης προκάλεσαν απογοήτευση σε πολλά κράτη μέλη επειδή για πρώτη φορά στην ιστορία είπαν ΟΧΙ, αντί το αναμενόμενο: Μάλιστα, κυρία Καγκελάριε.
Πόσο θα κρατήσει τη γραμμή του ΟΧΙ ο Νίκος Αναστασιάδης είναι ένα μυστήριο, που θα απαντηθεί την άλλη βδομάδα. Η αντίδραση, όμως, που προκάλεσε το ΟΧΙ φανερώνει ότι βρίσκεται στον ορθό δρόμο. Γιατί είναι η πρώτη φορά που παρεμβάλλονται σε τέτοιο βαθμό οι Ευρωπαίοι στις τουρκικές επιδρομές. Πρώτα για την Ελλάδα και μετά για την Κύπρο. Αυτό δεν επιδιώκαμε; Ας το αξιοποιήσουμε χωρίς παλινδρομήσεις. Δεν έχουμε άλλη επιλογή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου