Εκτέλεση Κατσίφα – Η αλβανική αστυνομία, οι σημαίες, οι μπύρες και το χασίς

Γράφει ο Αχιλλέας Σύρμος – 

«Η αστυνομία έκανε μόνο τη δουλειά της», έγραψε ο Έντι Ράμα σχετικά με το θάνατο του Κωνσταντίνου Κατσίφα, σηματοδοτώντας τον αποχαρακτηρισμό της αρχικά «ασυνήθιστης κατάστασης» και την μετατροπή της σε υπόθεση ρουτίνας για τις αλβανικές αρχές. Πολλοί έσπευσαν, μάλιστα, να παρομοιάσουν το περιστατικό με τους συνηθισμένους θανάτους Αμερικανών πολιτών από τα πυρά της αμερικανικής αστυνομίας ένεκα της μη συμμόρφωσής τους, ή της αντίστασής τους κατά των αρχών.

Αξίζει να τονιστεί και το εξής: Οι πιο προοδευτικές φωνές της χώρας (και επιμένω με κάθε ειλικρίνεια στον προοδευτισμό τους) ισχυρίστηκαν δημόσια πως στη σύγχρονη υπό ευρωπαϊκή ένταξη Αλβανία ο καθένας είναι απόλυτα ελεύθερος να μιλά σε όποια γλώσσα θέλει, να πιστεύει σε όποια θρησκεία και ιδεολογία θέλει και να φέρει όποιο σύμβολο θέλει αρκεί να μην συνδέεται με εκδηλώσεις βίας. Άρα, στην περίπτωση Κατσίφα, το μόνο προβληματικό σημείο που δικαιολογεί την υπερβολικά αυστηρή αντίδραση της αστυνομίας ήταν η οπλοφορία. Έναν συλλογιστικό ισχυρισμό τον οποίο λίγο πολύ χρησιμοποίησε και η ίδια η αστυνομία όταν έλεγε πως «δεν υπήρξε κανένα ζήτημα με τη σημαία».
Ωστόσο, όταν κατά τις έρευνες της RENEA στην οικία του θύματος εντοπίστηκε μία σημαία της Βορείου Ηπείρου, θεωρήθηκε κατευθείαν αποδεικτικό στοιχείο του εξτρεμιστικού του προφίλ. Άρα, εν τέλει, είχε ή δεν είχε σχέση με τη σημαία το τραγικό συμβάν; Εκθέτω εδώ τρία περιστατικά πολύ χαρακτηριστικά για το μέγεθος της υποκρισίας των θέσεων και της στάσης της αλβανικής αστυνομίας, της οποίας οι επεμβάσεις δεν είναι πάντα τόσο «αμερικανικές».

Σουβλάκια και μπύρες

Περιστατικό πρώτο: Ανήμερα της εορτής του Δεκαπενταύγουστου (κάποια εμμονή θα έχει η αλβανική αστυνομία με τις ελληνικές γιορτές!) το 2014, σε ένα άλλο χωριό της ελληνικής μειονότητας, στη Δερβητσάνη, οι νέοι που οργάνωσαν το τοπικό πανηγύρι ύψωσαν μια μεγάλη σημαία της Βορείου Ηπείρου με αφορμή την επέτειο των εκατό χρόνων από την κήρυξη της Αυτονομίας το 1914, σύμβολο το οποίο έφεραν και οι φολκλορικές μπλούζες των συμμετεχόντων στο παραδοσιακό ηπειρώτικο γλέντι. Αξίζει να σημειωθεί ότι το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας, το οποίο προέβλεπε την αυτονομία, φέρει την υπογραφή της Αλβανίας, η οποία, όμως, το παραβίασε.
Την ίδια ημέρα, κάποιοι από τους διοργανωτές πήγαν μέχρι τα Ιωάννινα για επιπλέον προμήθεια σε μπίρες και σουβλάκια. Κατά την επιστροφή τους, στο φυλάκιο της Κακαβιάς, η αλβανική αστυνομία τους έβγαλε βίαια τις μπλούζες που έφεραν το σύμβολο του βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού και τους ανέκρινε, αν και γνώριζε πολύ καλά πως ετοιμάζονταν απλώς για ένα τοπικό γλέντι. Ούτε όπλα ούτε τίποτα, μόνο σουβλάκια και μπίρες.
Κατά τις επόμενες ημέρες κάλεσε και τους υπόλοιπους διοργανωτές σε ανάκριση δίνοντας σαφή εντολή να μην γίνει χρήση ξανά των συγκεκριμένων συμβόλων (προς αποφυγή «ασυνήθιστων» για την τοπική αστυνομία καταστάσεων). Αυτά για όσους έσπευσαν από την αρχή να ισχυριστούν πως «δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με σημαία». Τι είναι, και πάλι, εκείνο που δεν επιτρέπει στον κάθε μη βίαιο μη οπλοφορούντα φιλήσυχο Βορειοηπειρώτη να είναι ο «ελεύθερος καθένας» στην προοδευτική υπό ευρωπαϊκή ένταξη δημοκρατική Αλβανία που μπορεί να εκφράζει όποια ιδέα θέλει και να φέρει όποιο σύμβολο επιθυμεί;

Εξαιρετικά «ασυνήθιστη κατάσταση»

Περιστατικό δεύτερο: Λίγους μήνες αργότερα, στο ίδιο χωριό, τον Οκτώβριο του 2014, αμέσως μετά την ένταση στον ποδοσφαιρικό αγώνα μεταξύ Σερβίας και Αλβανίας, που ο αδερφός του πρωθυπουργού Ράμα είχε προκαλέσει, εισέβαλαν γύρω στους εκατό ένοπλοι Αλβανοί εθνικιστές οι οποίοι άρχισαν να πυροβολούν στον αέρα ρίχνοντας εκατοντάδες ριπές, φωνάζοντας «Αλλάχου Άκμπαρ», «Έλληνες θα σας σφάξουμε» και προβαίνοντας σε άγριους βανδαλισμούς. Το συμβάν είχε επίσης καλύψει η ελληνική και η αλβανική τηλεόραση.
Όσοι κάτοικοι βρέθηκαν στην πλατεία έτρεξαν να γλιτώσουν στα στενά, ενώ άλλοι χτυπούσαν τις καμπάνες της εκκλησίας σε ένα σκηνικό πολέμου. Τότε η αλβανική αστυνομία του Αργυροκάστρου, παραδόξως, δεν χαρακτήρισε το συγκεκριμένο συμβάν εξαιρετικά «ασυνήθιστη κατάσταση». Το χειρίστηκε σε τοπικό επιχειρησιακό επίπεδο, όχι συλλαμβάνοντας τους εκατό ένοπλους εισβολείς, αλλά φράζοντας απλά την είσοδο του χωριού ώστε να μην ξαναεισβάλουν.
Τι είναι αυτό που ωθεί την αλβανική αστυνομία να χαρακτηρίσει εξαιρετικά «ασυνήθιστη κατάσταση» έναν ένοπλο Βορειοηπειρώτη, για την εξολόθρευση του οποίου ζητά εσπευσμένα τη συνδρομή των ειδικών δυνάμεων και στρατιωτικών ελικοπτέρων, αλλά δεν χαρακτηρίζει εξαιρετικά «ασυνήθιστη κατάσταση» εκατό ένοπλους Αλβανούς πολίτες που εισβάλλουν μαζικά σε ένα ελληνικό χωριό, θέτοντας στον πιο σοβαρό κίνδυνο τις ανθρώπινες ζωές των κατοίκων; Γιατί δε ζήτησε και τότε τη συνδρομή των δυνάμεων RENEA για μια επιχειρησιακή κατάσταση που σε αντικειμενική βάση θα έπρεπε να θεωρηθεί ασυγκρίτως πιο επικίνδυνη; Γιατί τότε τελικά δεν συνελήφθη κανείς;
Πού ήταν τότε ο κύριος Ράμα με τις θρησκευτικές του ευαισθησίες να καταδικάσει την «εξτρεμιστική ανοησία» και να προσευχηθεί που δεν θρηνήσαμε αθώες ζωές; Πώς είναι δυνατόν να χαρακτηρίζεται «ασυνήθιστη» για την αλβανική αστυνομία η αντιμετώπιση ενός οπλισμένου πολίτη, όταν υπάρχουν δολοφονίες δικαστών, αξιωματικών της αστυνομίας, επιχειρηματιών, κτηνοτρόφων, μαφιόζων, ακόμα και μαθητών εξαιτίας ακριβώς της εκτεταμένης οπλοφορίας πολιτών; Είναι κοινό μυστικό ότι από το 1997 και έπειτα, η οπλοφορία είναι ένα εκτεταμένο καθημερινό φαινόμενο στους κόλπους της αλβανικής κοινωνίας.

H διάσπαρτη με χασισοκαλλιέργειες βουνοπλαγιά

Περιστατικό τρίτο: Είναι προσωπικό περιστατικό, που συνέβη τον Σεπτέμβριο του 2013. Επέστρεφα από το Αργυρόκαστρο στα Ιωάννινα. Λίγο έξω από την είσοδο του χωριού Λιαζαράτι, με σταματά μπλόκο της αλβανικής αστυνομίας ενισχυμένο από κουκουλοφόρους επίλεκτους της RENEA. Έρχεται και στέκεται ακριβώς στο παράθυρο του αυτοκινήτου ο αστυνομικός. Με ενημερώνει ότι κάνουν τυπικούς ελέγχους για ναρκωτικά. Καθώς μου μιλάει, το περίγραμμά του πλαισιώνεται από ένα ζωηρό πράσινο φόντο. Ακριβώς πίσω του, στα τετρακόσια μέτρα, είναι μια ολόκληρη βουνοπλαγιά διάσπαρτη με χασισοκαλλιέργειες
Ήταν λίγο πριν την περίοδο της συγκομιδής. Η αλβανική αστυνομία είναι, λοιπόν, μια αστυνομία που προβαίνει στους πιο αυστηρούς ελέγχους ενός αυτοκινήτου, στο οποίο ξέρει πως είναι άδειο, αλλά αδιαφορεί παντελώς για το πράσινο φόντο που βρίσκεται ακριβώς πίσω της. Τι είναι ξανά αυτό που ωθεί την αλβανική αστυνομία αλλά και την ίδια την αλβανική κοινωνία να σιωπήσει σκανδαλωδώς στη μετατροπή της χώρας σε χασισοβολώνα της Ευρώπης, αλλά την ίδια στιγμή εξαντλεί την αυστηρότητά της απέναντι στο Βορειοηπειρώτη Κωνσταντίνο Κατσίφα;
Τι είναι αυτό που κάνει την αλβανική αστυνομία να μην παρεμβαίνει για δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια στους χιλιάδες ημερήσιους πυροβολισμούς από τα πανάκριβα όπλα των χασισοκαλλιεργητών της περιοχής. Πυροβολισμοί που, ως επί το πλείστον, στρέφονταν κατά των κατοίκων του χωριού Δερβητσάνη με τις αυλές, τις στέγες, τους δρόμους, τις καμπίνες των αυτοκινήτων και τους κήπους αυτού του χωριού να είναι διάτρητα από τις χασισόσφαιρες;
Όταν το καλοκαίρι του 2005 οι χασισοκαλλιεργητές έριχναν με μπαζούκας κατά του ελικοπτέρου της αλβανικής αστυνομίας, πού ήταν αυτή η περιβόητη RENEA να κάνει απλά τη δουλειά της όπως θα έκαναν και οι συνάδελφοί τους στην αμερικανική αστυνομία και όπως ο Ράμα ισχυρίζεται ότι έκανε στην περίπτωση Κατσίφα; Ερωτήματα χωρίς απαντήσεις.

 https://slpress.gr/ethnika/ektelesi-katsifa-i-alvaniki-astynomia-oi-simaies-oi-mpyres-kai-to-chasis/