Το μακρινό 1980, οι γονείς μου επισκέφθηκαν τις τότε
κομμουνιστικές Βουλγαρία και Ρουμανία. Αφορμή για το συγκεκριμένο ταξίδι
στάθηκε η επιθυμία του πατέρα μου να δουν από κοντά πως είναι οι
κομμουνιστικές χώρες. Ο πατέρας μου ήταν ο μοναδικός φιλελεύθερος και
δεξιός σε μια παραδοσιακά αριστερή οικογένεια προσφυγικής καταγωγής και
ήθελε μέσω αυτού του ταξιδιού να διαπιστώσει ιδίοις όμμασι την
κομμουνιστική πραγματικότητα. Έτσι, πήραν με τη μητέρα μου το Ι.Χ. μας
και ταξίδεψαν για τον γειτονικό βορρά.
Σε ένα εστιατόριο στη Σόφια υπήρχε πλήρης αδυναμία συνεννόησης με τον σερβιτόρο, ο οποίος γνώριζε μόνο βουλγάρικα. Ξαφνικά, από το διπλανό τραπέζι προσφέρθηκαν να τους βοηθήσουν Έλληνες της Βουλγαρίας, οι οποίοι ακούγοντας τους γονείς μου να μιλούν ελληνικά ενθουσιάστηκαν.
Ο ενθουσιασμός τους μεγάλωσε όταν διαπίστωσαν τη σαρακατσάνικη καταγωγή της μητέρας μου αφού και οι ίδιοι ήταν Σαρακατσάνοι. Οι Σαρακατσάνοι ήταν Έλληνες νομάδες κτηνοτρόφοι και με τη χάραξη των συνόρων αρκετοί έμειναν στη Βουλγαρία και στα Σκόπια. Έτσι, προσφέρθηκαν να φιλοξενήσουν τους γονείς μου στο σπίτι τους στην πόλη Σλίβεν, όπου ζούσαν πολλοί Σαρακατσάνοι.
Εκεί, λοιπόν, στο Σλίβεν, οι γονείς μου φιλοξενήθηκαν από μια πολυμελή οικογένεια Σαρακατσάνων. οι οποίοι ήταν του … «κόμματος». Όπως αντιλαμβάνεστε εκτυλίχθηκαν διασκεδαστικές σκηνές. Ο πατέρας μου κοιμόταν σε ένα κρεβάτι που από πάνω του υπήρχε, σκόπιμα, ένα κάδρο του … Λένιν ενώ ένας εκ των δυο υιών της οικογένειας, ο Σπύρος, ο οποίος ήταν συνομήλικος του πατέρα μου, του έλεγε «Γιώργο, κάποια στιγμή όλη η πλάση θα γίνει κόκκινη». Οι άνθρωποι βέβαια δεν ήταν αιθεροβάμονες. Σύντομα, άρχισαν να αναφέρονται και στα αρνητικά του καθεστώτος. Πριν ξεκινήσουν να συζητούν για αυτά, ο παππούς της οικογένειας, ο πατέρας του Σπύρου και του Μήτρου, έστειλε τον ένα υιό του να δει στην πόρτα μήπως τους … αφογκράζεται κανείς! Οι καταδόσεις αποτελούν σύνηθες φαινόμενο στα ολοκληρωτικά καθεστώτα.
Αφού λοιπόν εξήντλησαν τα ιδεολογικά ζητήματα, ο Σαρακατσάνος παππούς είπε συγκινημένος στον πατέρα μου «Θέλω να έρθω στην Ελλάδα να δω τον Κατσαντώνη!». Ο Κατσαντώνης είναι ο μεγαλύτερος Σαρακατσάνος ήρωας της εποχής της Τουρκοκρατίας. Ο πατέρας μου αιφνιδιάστηκε. «Πού να τον δεις τον Κατσαντώνη;» «Στο μουσείο στα Γιάννενα. Να τον δω που κάθεται στα βράχια!» και του έδειξε αυτή τη φωτογραφία από το Μουσείο Κέρινων Ομοιομάτων των Ιωαννίνων. Αυτόν τον Κατσαντώνη ποθούσε να δει ο Έλληνας που ζούσε μακριά στο Σλίβεν. Τον Κατσαντώνη που ακόμα ζούσε μέσα από τις αφηγήσεις των Σαρακατσάνων της Βουλγαρίας που ουδέποτε φοίτησαν σε ελληνικό σχολείο αλλά ήταν υπερήφανοι για την ιστορία και την καταγωγή τους.
Όποτε θλιβόμαστε από την κατάντια του χολερικού ελληνικού κράτους. Ας θυμόμαστε πως ο ελληνισμός είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο και σημαντικότερο από την ελλαδική παρακμή μας. Πολλές φορές χρειάζεται να γνωρίσεις τους Έλληνες που πέρασαν όλη τη ζωή τους μακριά από την ωραία και γλυκιά πατρίδα για να το διαπιστώσεις αυτό.
Σημείωση: Μπορεί η πλάση να μην έγινε κόκκινη όπως έλεγε ο Σπύρος αλλά μετά από την πτώση του κομμουνισμού ο Σπύρος και ο αδερφός του ο Μήτρος έγιναν από τους πιο πλούσιους ανθρώπους της Βουλγαρίας και φυσικά δήλωναν πολιτικά φιλελεύθεροι.
Ο παππούς ουδέποτε επισκέφθηκε τα Γιάννενα. Πριν από την πτώση του καθεστώτος, επισκέφθηκαν την Ελλάδα ο Σπύρος και ο Μήτρος. Φυσικά, επισκέφθηκαν το Μουσείο Κέρινων Ομοιωμάτων. Ο Μήτρος κατά την παραμονή του στη Θεσσαλονίκη, όπου φιλοξενήθηκαν στο σπίτι μας, τηλεφώνησε στον πατέρα του λέγοντας του «Πατέρα! Εδώ τα κρέατα κρέμονται στα μαγαζιά! Έχουν τα πάντα!». Ο Σπύρος κατά την επίσκεψη του στην Ελλάδα κρατούσε ένα μικρό σημειωματάριο στο οποίο σημείωνε αυτούς που συναντούσε στην Ελλάδα και το επάγγελμα τους. Όπως είπε αργότερα στον πατέρα μου πίστευε πως κάποια στιγμή το καθεστώς θα πέσει και σημείωνε με ποιους θα μπορούσε να συνεργαστεί επαγγελματικά …
Ioannis Stamatiou ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝ
Σε ένα εστιατόριο στη Σόφια υπήρχε πλήρης αδυναμία συνεννόησης με τον σερβιτόρο, ο οποίος γνώριζε μόνο βουλγάρικα. Ξαφνικά, από το διπλανό τραπέζι προσφέρθηκαν να τους βοηθήσουν Έλληνες της Βουλγαρίας, οι οποίοι ακούγοντας τους γονείς μου να μιλούν ελληνικά ενθουσιάστηκαν.
Ο ενθουσιασμός τους μεγάλωσε όταν διαπίστωσαν τη σαρακατσάνικη καταγωγή της μητέρας μου αφού και οι ίδιοι ήταν Σαρακατσάνοι. Οι Σαρακατσάνοι ήταν Έλληνες νομάδες κτηνοτρόφοι και με τη χάραξη των συνόρων αρκετοί έμειναν στη Βουλγαρία και στα Σκόπια. Έτσι, προσφέρθηκαν να φιλοξενήσουν τους γονείς μου στο σπίτι τους στην πόλη Σλίβεν, όπου ζούσαν πολλοί Σαρακατσάνοι.
Εκεί, λοιπόν, στο Σλίβεν, οι γονείς μου φιλοξενήθηκαν από μια πολυμελή οικογένεια Σαρακατσάνων. οι οποίοι ήταν του … «κόμματος». Όπως αντιλαμβάνεστε εκτυλίχθηκαν διασκεδαστικές σκηνές. Ο πατέρας μου κοιμόταν σε ένα κρεβάτι που από πάνω του υπήρχε, σκόπιμα, ένα κάδρο του … Λένιν ενώ ένας εκ των δυο υιών της οικογένειας, ο Σπύρος, ο οποίος ήταν συνομήλικος του πατέρα μου, του έλεγε «Γιώργο, κάποια στιγμή όλη η πλάση θα γίνει κόκκινη». Οι άνθρωποι βέβαια δεν ήταν αιθεροβάμονες. Σύντομα, άρχισαν να αναφέρονται και στα αρνητικά του καθεστώτος. Πριν ξεκινήσουν να συζητούν για αυτά, ο παππούς της οικογένειας, ο πατέρας του Σπύρου και του Μήτρου, έστειλε τον ένα υιό του να δει στην πόρτα μήπως τους … αφογκράζεται κανείς! Οι καταδόσεις αποτελούν σύνηθες φαινόμενο στα ολοκληρωτικά καθεστώτα.
Αφού λοιπόν εξήντλησαν τα ιδεολογικά ζητήματα, ο Σαρακατσάνος παππούς είπε συγκινημένος στον πατέρα μου «Θέλω να έρθω στην Ελλάδα να δω τον Κατσαντώνη!». Ο Κατσαντώνης είναι ο μεγαλύτερος Σαρακατσάνος ήρωας της εποχής της Τουρκοκρατίας. Ο πατέρας μου αιφνιδιάστηκε. «Πού να τον δεις τον Κατσαντώνη;» «Στο μουσείο στα Γιάννενα. Να τον δω που κάθεται στα βράχια!» και του έδειξε αυτή τη φωτογραφία από το Μουσείο Κέρινων Ομοιομάτων των Ιωαννίνων. Αυτόν τον Κατσαντώνη ποθούσε να δει ο Έλληνας που ζούσε μακριά στο Σλίβεν. Τον Κατσαντώνη που ακόμα ζούσε μέσα από τις αφηγήσεις των Σαρακατσάνων της Βουλγαρίας που ουδέποτε φοίτησαν σε ελληνικό σχολείο αλλά ήταν υπερήφανοι για την ιστορία και την καταγωγή τους.
Όποτε θλιβόμαστε από την κατάντια του χολερικού ελληνικού κράτους. Ας θυμόμαστε πως ο ελληνισμός είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο και σημαντικότερο από την ελλαδική παρακμή μας. Πολλές φορές χρειάζεται να γνωρίσεις τους Έλληνες που πέρασαν όλη τη ζωή τους μακριά από την ωραία και γλυκιά πατρίδα για να το διαπιστώσεις αυτό.
Σημείωση: Μπορεί η πλάση να μην έγινε κόκκινη όπως έλεγε ο Σπύρος αλλά μετά από την πτώση του κομμουνισμού ο Σπύρος και ο αδερφός του ο Μήτρος έγιναν από τους πιο πλούσιους ανθρώπους της Βουλγαρίας και φυσικά δήλωναν πολιτικά φιλελεύθεροι.
Ο παππούς ουδέποτε επισκέφθηκε τα Γιάννενα. Πριν από την πτώση του καθεστώτος, επισκέφθηκαν την Ελλάδα ο Σπύρος και ο Μήτρος. Φυσικά, επισκέφθηκαν το Μουσείο Κέρινων Ομοιωμάτων. Ο Μήτρος κατά την παραμονή του στη Θεσσαλονίκη, όπου φιλοξενήθηκαν στο σπίτι μας, τηλεφώνησε στον πατέρα του λέγοντας του «Πατέρα! Εδώ τα κρέατα κρέμονται στα μαγαζιά! Έχουν τα πάντα!». Ο Σπύρος κατά την επίσκεψη του στην Ελλάδα κρατούσε ένα μικρό σημειωματάριο στο οποίο σημείωνε αυτούς που συναντούσε στην Ελλάδα και το επάγγελμα τους. Όπως είπε αργότερα στον πατέρα μου πίστευε πως κάποια στιγμή το καθεστώς θα πέσει και σημείωνε με ποιους θα μπορούσε να συνεργαστεί επαγγελματικά …
Ioannis Stamatiou ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου