Λογικό. Εξάλλου, οι ΗΠΑ δεν τα’ χουν καλά -στην παρούσα και μέχρι νεωτέρας- με τον Ταγίπ Ερντογάν, ενώ θέλουν να ανακόψουν τη ρωσική επιρροή στην ευρύτερη περιοχή μας. Ως εκ τούτου, κόπτονται για να τα’ χουν καλά με την Ελλάδα, γιατί την έχουν ανάγκη.
Παρά ταύτα, ο ίδιος επανειλημμένως δεν δίστασε να παρέμβη ανοικτά για αυστηρά εσωτερικά θέματα της χώρας, όπως για την κοινοπραξία που πήρε το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, τον ρόλο των κινεζικών επενδύσεων, ενώ δεν έχανε την ευκαιρία να πλέκει τη μια το εγκώμιο της κυβέρνησης Τσίπρα και εσχάτως να λοξοκοιτάζει και προς την κατεύθυνση της Πειραιώς. Αυτό, όμως, που κατεγράφη πρόσφατα στη συμπρωτεύουσα, όπου, από το βήμα του Thessaloniki Summit, ο Αμερικανός πρέσβης άρχισε να σχολιάζει τα περί της παραίτησης του πρώην υπουργού Εξωτερικών, Νίκου Κοτζιά, μάλλον ξεπερνάει τα όρια της «διπλωματικής ευπρέπειας». Στην προκειμένη, ο Τ.Πάγιατ, ο οποίος από πολλούς έχει χαρακτηριστεί ως «νέος Πιούριφοϊ», μάλλον εμφανίστηκε σε ρόλο πολιτικού αναλυτή και σχολιαστή για πολιτικά πρόσωπα και δρώμενα στη χώρα, παρά ως διπλωμάτης.
Ο άτσαλος τρόπος, με τον οποίο συμπεριφέρεται ο κ.Πάγιατ, καλύπτοντάς τον πίσω από τα επικοινωνιακά πυροτεχνήματά του και τα αντίστοιχα τιτιβίσματά του, έχει τη μικρότερη σημασία. Το σημαντικότερο είναι τα μηνύματα που, προφανώς, επεδίωξε να εκπέμψει για την παραίτηση Κοτζιά. Τι δήλωσε, λοιπόν, ο κ.Πάγιατ, με -εμμέσως πλην σαφώς- απαξιωτικό στυλ; «Κανείς δεν είναι αναντικατάστατος», είπε. Βέβαια, εάν η αναφορά αυτή δεν γινόταν από ένα πρόσωπο με πάμπολλες παρεμβάσεις στη χώρα μας, ουδείς θα έδιδε σημασία. Στην περίπτωση του Πάγιατ, όμως, αυτό το «ε, δεν καιγόμαστε που έφυγε ο Κοτζιάς, έχουμε άλλους με τους οποίους συνεννοούμαστε καλύτερα», που, ούτε λίγο ούτε πολύ, άφησε να εννοηθεί, προκαλεί εντύπωση. Πόσο μάλλον, όταν κάποιοι, εδώ και καιρό συστηματικά καλλιεργούσαν την εικόνα του «ανθρώπου των Αμερικάνων» για τον Έλληνα πρώην υπουργό Εξωτερικών. Άλλο, αν προηγουμένως του είχαν προσάψει τη ρετσινιά του «ρωσόφιλου», πιο πριν του «κινεζόφιλου», κ.ο.κ.
«Θιγμένος»;
Είπε, όμως, και κάτι ακόμα πιο ενδιαφέρον ο κ.Πάγιατ: «Ο υπουργός Κοτζιάς έχει πολλούς φίλους στην Ουάσιγκτον και του πιστώνουμε την καλλιέργεια των ελληνοαμερικανικών σχέσεων και της εικόνας της Ελλάδας ως πυλώνα σταθερότητας στα Βαλκάνια. Όμως αυτές οι σχέσεις ξεπερνούν τα πρόσωπα». Άραγε, τι να εννοούσε; Ότι ο Νίκος Κοτζιάς ουδόλως συνεννοούταν μαζί του, αλλά τις όποιες επαφές του τις έκανε απευθείας με την Ουάσιγκτον; Και, εάν ήταν ο πρώην υπουργός Εξωτερικών που έβαζε στην πάντα τον Τ.Πάγιατ, με ποιους κυβερνητικούς και πολιτικούς παράγοντες στην Αθήνα συνεννοείτο τότε ο Αμερικανός πρέσβης; Ως γνωστόν, ο πρώην υπουργός Εξωτερικών, από την πρώτη στιγμή της νέας κατάστασης που άρχισε να διαμορφώνεται στην Ουάσιγκτον, το 2017, με την αλλαγή στην προεδρία των ΗΠΑ, μέχρι σήμερα, διατηρούσε στενές σχέσεις με πρόσωπα που προΐσταντο του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ και του State Department.
Οι αναφορές Πάγιατ στο πρόσωπο του Ν.Κοτζιά έχουν ιδιαίτερη σημασία υπό το φως των δηλώσεων του δεύτερου τις τελευταίες εβδομάδες, μετά την αποχώρησή του από το υπουργείο Εξωτερικών. Και ειδικά για την ελληνορωσική διπλωματική κρίση, την οποία τόσο κυβερνητικοί κύκλοι, όσο και ο ρωσικός παράγων έσπευσαν να χρεώσουν αποκλειστικά στον πρώην υπουργό. Ο Ν.Κοτζιάς, λοιπόν, επανειλημμένως δήλωσε ότι την απόφαση για απελάσεις Ρώσων διπλωματών, το καλοκαίρι, και τη δημοσιοποίησή τους, δεν την έλαβε ο ίδιος, αλλά το μέγαρο Μαξίμου και οι αρμόδιες ελληνικές «υπηρεσίες». Ο ίδιος, δε, απλά έλαβε εντολές, τις οποίες «εκτέλεσε» (!). Εάν είναι έτσι τα πράγματα, όπως τα περιγράφει ο πρώην υπουργός, είναι αναμενόμενο να βγάζει μια… «ξυνίλα» ο Αμερικανός πρέσβης, την οποία δεν κατάφερε να αποβάλλει μέσω των πιο πολιτικά ορθών τοποθετήσεων στη συνέντευξή του στο ΑΠΕ . Όπως και να’ χει, πάντως, είναι προτιμότερο για τη χώρα να διατηρεί κάποιος Έλληνας υπουργός ανοικτή γραμμή με την Ουάσιγκτον, παρά να συνεννοείται μέσω «ταχυδρόμων». Η Ελλάδα, άλλωστε, έχει πικρή εμπειρία από τις «διαμεσολαβήσεις» Αμερικανών πρέσβεων στο παρελθόν.
Η συμφωνία για τη Σούδα
Ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι ότι οι δηλώσεις Πάγιατ γίνονται στο φόντο, όχι μόνον των όσων είπε ο Ν.Κοτζιάς, αλλά και της επίσκεψης του υπουργού Άμυνας, Πάνου Καμμένου, προ εβδομάδων στις ΗΠΑ. Ως γνωστόν, την εκεί επίσκεψή του προετοίμασε, ως είθισται βάσει της διπλωματικής πρακτικής, ο Αμερικανός πρέσβης, ο οποίος και τον συνόδευσε στην Ουάσιγκτον. Εκτός των άλλων, ο Τ.Πάγιατ, εδώ και πάρα πολλούς μήνες έχει κάνει το δρομολόγιο Βασιλίσσης Σοφίας - Χολαργός πιο τακτικό και από το αμερικάνικη πρεσβεία - οικία πρέσβη που είναι μόλις εκατό μέτρα απόσταση. Όπως άπαντες ενθυμούνται, η επίσκεψη Καμμένου στις ΗΠΑ συνοδεύτηκε από έντονους κυβερνητικούς τριγμούς, εξαιτίας των δηλώσεών του για τη Συμφωνία των Πρεσπών, κάτι που κλιμάκωσε την ρήξη με τον Ν.Κοτζιά, και τελικώς στην έξοδο του δεύτερου από την κυβέρνηση.
Άραγε, ο Τ.Πάγιατ, δεν πήρε είδηση ότι όσο συνόδευε τον Π.Καμμένο στις ΗΠΑ κόντεψε να πέσει η κυβέρνηση στην Αθήνα; Επίσης, προς τι τόσο χαϊδολόγημα προς τον Π.Καμμένο, συνεχή πάρε δώσε Πάγιατ – Καμμένου, επισκέψεις στη Σούδα, τη Λάρισα, κ.ο.κ. των δυο, και ταυτόχρονα τέτοια απαξιωτικά λόγια προς την κατεύθυνση Κοτζιά; Ο χρόνος θα δείξει. Προφανώς, υπάρχουν πάρα πολλά στο σκοτάδι που δεν έχει πληροφορηθεί η κοινή γνώμη. Φανταζόμαστε, πάντως, ότι η «ξυνίλα» Πάγιατ δεν οφείλεται τόσο στο ότι ο πρώην υπουργός Εξωτερικών δεν παρέστη ποτέ σε δεξίωση της αμερικανικής πρεσβείας. Εξάλλου, η κυβέρνηση εκπροσωπείτο από πλήθος εκπροσώπων της σε αυτές τις δεξιώσεις. Ούτε, βέβαια, ότι δεν φωτογραφήθηκε ποτέ μαζί του, κατά τις επισκέψεις του στο υπουργείο Εξωτερικών, όπως αντίθετα έκανε πάντα ο Π.Καμμένος, και τις δημοσιοποιούσε κατόπιν. Πιθανότερο θεωρείται να οφείλεται στην άρνηση Κοτζιά να αντικατασταθεί η συμφωνία για τη Σούδα, από ένα έτος που είναι τώρα, σε πέντε, και, ακόμα καλύτερα (για τις ΗΠΑ), σε δέκα χρόνια. Κάτι, για το οποίο πίεζαν με συστηματική αρθρογραφία τους σειρά ελληνικών εφημερίδων, αλλά και στελεχών κομματικών σχηματισμών.
Κυπριακό «αγκάθι»
Όλα δείχνουν ότι αποστολή του Τ.Πάγιατ, το 2016, όταν τοποθετήθηκε πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα, ήταν η ανάσχεση της πορείας της «αρκούδας» προς Βαλκάνια και ανατολική Μεσόγειο, και πάνω από όλα να εμποδίσει, από το πόστο που κατέχει, τη συμμαχία της Άγκυρας με τη Μόσχα. Είναι εμφανές ότι δεν την έπιασε ο πόνος την Ουάσιγκτον για τα δεινά που υποφέρει η Ελλάδα λόγω της κρίσης, καθώς και της επιθετικής τουρκικής τακτικής. Τόσα χρόνια, εξάλλου, μόνο ευχολόγια εκφράζονταν από τις ΗΠΑ για Ελλάδα. Σίγουρα έπεφταν μερικά τηλεφωνήματα από τον Μπάρακ Ομπάμα, όσο ήταν πρόεδρος, στην Άγκελα Μέρκελ, για μια πιο… διακριτική μεταχείριση της Ελλάδας, αλλά τα αποτελέσματα, όπως αποδείχτηκε, ήταν από μηδαμινά έως μηδενικά.
Η αναβάθμιση της συμμαχίας ΗΠΑ - Ελλάδας (μέχρι να τα βρει, το πιθανότερο, η Ουάσιγκτον με τον Ερντογάν), έχει να κάνει αποκλειστικά με την σαφή πολιτική απόφαση της αμερικανικής ηγεσίας να εμποδίσει την απομάκρυνση της Τουρκίας από το «Δυτικό στρατόπεδο». Και η Ελλάδα χρησιμοποιείται ως «εργαλείο» για πίεση και την επίτευξη αυτού του σκοπού. Και ένας από εκείνους που έχει χρεωθεί αυτή την αποστολή, δεν είναι άλλος από τον Τ.Πάγιατ. Ο οποίος, προσφέροντας στους «Ιθαγενείς» χάντρες, προσπαθεί να τους πείσει ότι η Ελλάδα είναι προνομιακός εταίρος των ΗΠΑ στην περιοχή, και, ως εκ τούτου, δεν υπάρχει λόγος να παρατηρούνται τόσο υψηλά επίπεδα αντιαμερικανισμού στη χώρα μας.
Ο Τ.Πάγιατ ήταν εκείνος που, ως πρέσβης των ΗΠΑ στην Ουκρανία, στην αρχή του 2014, στην πλατεία Μαϊντάν του Κιέβου, μοίραζε σαντουϊτσάκια στους διαδηλωτές, οι οποίοι ανέτρεψαν τον τότε φιλορώσο πρόεδρο της χώρας, Γιαννουκόβιτς. Εκεί, στεκόταν στο πλάϊ της τότε υφυπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Βικτώρια Νούλαντ. Λέγεται, μάλιστα, πως ο ίδιος ανήκει στο πολύ στενό περιβάλλον της. Η συγκεκριμένη υφυπουργός Εξωτερικών επί προεδρίας Μπάρακ Ομπάμα, θεωρείται «Δημοκρατικό γεράκι». Όπως εξάλλου και το περιβάλλον της. Η ίδια, εκτός των άλλων, χειρίστηκε και το Κυπριακό, ενώ, σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, προωθούσε την άμεση, και με συνοπτικές διαδικασίες, επίλυσή του, αδιαφορώντας παντελώς για την παρουσία των τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων στην Κύπρο και το απαράδεκτο καθεστώς εγγυήσεων. Λέγεται, μάλιστα, πως ο πρώην υπουργός Εξωτερικών, Ν.Κοτζιάς, είχε έλθει σε ρήξη μαζί της γι’ αυτό το θέμα, όταν η ίδια βρέθηκε στην Αθήνα μαζί με τον Μ.Ομπάμα, κατά την επίσημη επίσκεψη του δεύτερου, στο τέλος του 2016.
Άκρως ενδιαφέρον είναι ότι ο Ν.Κοτζιάς αποχώρησε από το υπουργείο Εξωτερικών τη στιγμή που έχει αναζωπυρωθεί η συζήτηση για το Κυπριακό, και, μάλιστα, δεν αποκλείεται να ξεκινήσουν προσπάθειες επίλυσής του, με μια νέα διεθνή Διάσκεψη. Εξαιρετικά σημαντικό είναι ότι όλα αυτά εκδηλώνονται τη στιγμή που ο Κύπριος πρόεδρος, Νίκος Αναστασιάδης, για πρώτη φορά προωθεί λύση με σχέδιο «χαλαρής ομοσπονδίας». Κοντολογίς, συνομοσπονδίας (!). Κάτι που ουδέποτε η Λευκωσία, τουλάχιστον επισήμως, είχε ως θέση της.
Σε αυτή την περίπτωση, είναι πάρα πολύ πιθανή μια άσχημη εξέλιξη ως προς το μείζον θέμα των κατοχικών στρατευμάτων και του καθεστώτος εγγυήσεων. Κάτι, στο οποίο επουδενί επρόκειτο να συμφωνήσει ο Ν.Κοτζιάς, εάν βρισκόταν στη θέση του υπουργού Εξωτερικών, δεδομένου ότι όλη η προσπάθειά του, όπως φάνηκε στις δυο τελευταίες διεθνείς Διασκέψεις, ήταν να καταγραφεί από τον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτιέρες, ότι, χωρίς να φύγουν από τη μέση αυτά τα δυο αγκάθια, λύση του Κυπριακού δεν μπορεί να υπάρξει. Κάτι που σε μεγάλο βαθμό το έπραξε ο Α.Γκουτιέρες στο τελικό κείμενό του, στη Διάσκεψη του Κρανς Μοντανά, στην Ελβετία. Υπό αυτό το πρίσμα, καθώς και τις πολιτικές που διαχρονικά ακολουθούν οι ΗΠΑ στο θέμα του Κυπριακού, οι «μπηχτές» Πάγιατ περί Κοτζιά αποκτούν ιδιαίτερο ενδιαφέρον και δημιουργούν αρκετά αναπάντητα ερωτηματικά.
http://www.antinews.gr/action.read/politiki/giati-tora-bgainei-o-pagiat-kata-kotzia-/2.129062
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου