Οι πρώτες πρώτες χειτοτονίες εκ της Ρωσικής διασποράς

''...Και ανατινάξατε Εκκλησίαν δια δυναμίτιδος και ιερείς δια της βίας απεσχηματίσατε και εκακοποιήσατε εις τα υπόγεια της υμετέρας αρχιεπισκοπής και καλογραίας διεκωμωδήσατε, ενώ οι Ιερείς σας δια πελέκεων συνέτριβον δίκην νέων Ισαύρων και απέσπων τας εικόνας των Παλαιοημερολογιτικών Ναών και συνετρίβατε τους Επιταφίους και εβεβηλώσατε του ενταφιασθέντος Χριστού το ομοίωμα, ''επισσωρεύοντες εαυτοίς οργήν εν ημέρα οργής και δικαιοκρισίας του Σωτήρος Χριστού!! Ουαί υμίν, ότι κόπτεσθε δια τας επιθέσεις των Ουνιτών Τσεχοσλοβάκων κατά των Ορθοδόξων και υμείς, υποτιθέμενοι ορθόδοξοι εκακοποιήσατε ορθοδόξους λευίτας και τα άγια των αγίων εβεβηλώσατε! Και έρχεσθε σήμερον πάτερ, να μας πείτε ότι χειροτονηθήκαμε από δύο ή τρεις και σας σκανδαλίζει το χειροτονητήριον του Σεβ. Σεραφείμ αρχιεπισκόπου Σικάγου, λέγοντες ειρωνικώς: ο Θεός να το κάμει τοιούτον''. Ναι πάτερ, δυνατός ο Θεός να το κάμει τοιούτον και η πείρα των πραγμάτων αποδεικνύει καθημερινώς, ότι ο άγιος Θεός το έκαμε ''τοιούτον'' και καθημερινώς αναδεικνύει την Αγιωτάτην των Παλαιοημερολογιτών Εκκλησίαν ''άμπελον ευκληματούσαν και δένδρον ευσκιόφυλλον''. Τας ανομίας όμως και κακοδαιμονίας της υμετέρας Εκκλησίας, τις Θεός ήθελε ποτέ νομιμοποιήσει;...''...

Η ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΕΝ ΑΜΕΡΙΚΗ

Τα εν συνεχεία αναγραφόμενα δια την χειροτονίαν του Ακακίου τυγχάνουν ευκόλου αναιρέσεως, διότι αγνοών ίσως έγραψε, ό,τι έγραψε ο π. Επιφάνιος, αφού ''εν καιρώ ανάγκης'' και ''μετάθεσις νόμου γίνεται'', χωρίς τούτο να χαρακτηρισθεί ως ανομία ή ασέβεια προς τους ι. Κανόνας. Διατρέχων τα εν σελ. (64 - 67) λεγόμενα, καταλήγω εις την συμπερασματικήν πρότασίν του, η οποία περιέχει τα ανωτέρω άπαντα και άτινα ετέθησαν προς εκφοβισμόν του δυστηχούς π. Νικοδήμου. ''Ως βλέπεις το έγγραφον υπογράφει ''Σεραφείμ Επίσκοπος Ντηντρόιτ'', ήτοι Επίσκοπος Αμερικής. Οι δε Επίσκοποι της Αμερικής ή της Ρωσίας ουδεμίαν κατά τους ιερούς κανόνας δικαιοδοσίαν έχουσιν εν τη Εκκλησία της Ελλάδος. Υποτειθέσθω λοιπόν, ότι ο Ακάκιος εχειροτονήθη ουχί υπό δύο επισκόπων (και μάλιστα του ενός όντως αγνώστου), αλλ' υπό ολοκλήρου της Συνόδου εις ην ανήκει ο Σεραφείμ, προεξέρχοντος του Προέδρου αυτής. Θα ήτο τότε κανονική η χειροτονία αυτού; Και πάλιν όχι. Τούτο δε, διότι οι ιεροί κανόνες απαγορεύουν απολύτως τας ''υπερορίους χειροτονίας...''. Και εν σελ. (66): ''Χειροτονίαι επισκόπου υπό δυο επισκόπων είναι αντικανονική''. Δηλαδή, ως θα παρηκολούθησεν η οσιότης σου και ενταύθα εφαρμόζεται υπό του Πανοσιολογιωτάτου η ίδια πορεία της ερμηνευτικής του γράμματος. Δια τα ανωτέρω ισχύει, ό,τι είπομεν και περί των δύο Επισκόπων των Γ.Ο.Χ. με τας εξής συμπληρωματικάς εξηγήσεις: α) Όντως εχειροτονήθη υπό δυο Επισκόπων, χωρίς να βλασφημίσουν ''αντικανονική'' την ΣΤ' Οικουμενικήν Σύνοδον, η οποία εκύρωσε τον Α' Αποστολικόν Κανόνα, όστις επιτρέπει χειροτονίαν υπό δύο Επισκόπων! β) Ουδεμία σημασία είχε το ''υπερόριον'', αφού ελειτούργει ο ''Νόμος'' της ανάγκης. Εξηγούμαι πλατύτερον. Η διαμαρτυρία των Νεοημερολογιτών δια το υπερόριον των χειροτονιών των Παλαιοημερολογιτών ομοιάζει με εκείνην του δολοφονούντος εν Σαββάτω κάποιον Ισραηλίτην και, επειδή το θύμα προβάλλει αντίστασιν ο δολοφόνος διαμαρτύρεται, ότι αυτό που κάνει είναι παρά τον Νόμον, αφού απαγορεύονται τέτοιες ενέργειες εν Σαββάτω!! Το δε αναφερόμενον εν τω χειροτονικώ ''άνευ γνώσεως της ιδίας ημών Αρχιεπισκοπικής αρχής'' τυγχάνει ερνηνευτικόν, αυτονόητον και ομότροπον της νυν αναγνωρίσεως των χειροτονιών υπό του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Φιλαρέτου και της πλήρους κοινωνίας Αυτού μετά των Γ.Ο.Χ. του πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου. Η συγγένεια βλέπεις του Ορθοδόξου φρονήματος και ''πιστεύω'', ου μην αλλά και ο σεβασμός προς τας αγίας της Εκκλησίας μας διατάξεις και παραδόσεις, ηδυνήθη να υπερπηδήσει εμπόδια ψυχολογικά, φυλετικά και τροπικά και να τους ενώσει εν τω συνδέσμω της Αληθείας αμφοτέρους, παρά την φαινομενική ''παρανομία'' των χειροτονιών. Ιδού, πως βλέπει ο π. Βασίλειος την χειροτονίαν του Ακακίου εν Αμερική. ''Τα σφάλματα και οι παρατυπίες των Παλαιοημερολογιτικών χειροτονιών, το περορισμένον δηλεί της ανθρωπίνης φύσεως και τοις πάσιν τυγχάνουσιν εξώφθαλμα, έχοντα ισχυράν και ικανοποιητικήν δικαιολογίαν το εμπερίστατον της Παλαιοημερολογιτικής Εκκλησίας... Ιδού, διατι και την ασυνέπειαν του θεοφιλεστάτου Ακακίου, όσον αφορά και την συμμετοχήν εις την χειροτονίαν του, του Ρουμάνου Επισκόπου Θεοφίλου Ιονέσκου (κι αν ακόμη υποθέσομεν τα άκρα, ότι δηλαδή ο Ακάκιος εγνώριζε ότι ο Θεόφιλος ηκολούθει το νέον), πάλιν με πολλήν συγκατάβασιν θα θεωρούσαμε αυτή την υπόθεσιν. Διότι δι' ημάς επαναλαμβάνω, το ζήτημα της χειροτονίας του Ακακίου δεν είναι ζήτημα μεμονωμένον, ούτε ζήτημα προσωπικόν, αλλ' εξετάζεται εν τω πλαισίω του δικαίου και της νομιμότητος του αγώνος των Ελλήνων Παλαιοημερολογιτών και της σημασίας αυτού δια την ζωήν της Εκκλησίας. Προσθέτοντες εις τούτο και τους διωγμούς, τους οποίους ενήργησεν η υμετέρα Κρατική Εκκλησία δια της βίας και του χωροφύλακος, διωγμούς οι οποίοι έφθασαν μέχρι ιεροσυλίας, ότε εισήλθατε εις το άγιον Βήμα και τελουμένης της φρικτής ιερουργίας ερρίψατε επί του εδάφους τα Τίμια Δώρα και καταπατήσατε το Σώμα το Δεσποτικόν! Και ανατινάξατε Εκκλησίαν δια δυναμίτιδος και ιερείς δια της βίας απεσχηματίσατε και εκακοποιήσατε εις τα υπόγεια της υμετέρας αρχιεπισκοπής και καλογραίας διεκωμωδήσατε, ενώ οι Ιερείς σας δια πελέκεων συνέτριβον δίκην νέων Ισαύρων και απέσπων τας εικόνας των Παλαιοημερολογιτικών Ναών και συνετρίβατε τους Επιταφίους και εβεβηλώσατε του ενταφιασθέντος Χριστού το ομοίωμα, ''επισσωρεύοντες εαυτοίς οργήν εν ημέρα οργής και δικαιοκρισίας του Σωτήρος Χριστού!! Ουαί υμίν, ότι κόπτεσθε δια τας επιθέσεις των Ουνιτών Τσεχοσλοβάκων κατά των Ορθοδόξων και υμείς, υποτιθέμενοι ορθόδοξοι εκακοποιήσατε ορθοδόξους λευίτας και τα άγια των αγίων εβεβηλώσατε! Και έρχεσθε σήμερον πάτερ, να μας πείτε ότι χειροτονηθήκαμε από δύο ή τρεις και σας σκανδαλίζει το χειροτονητήριον του Σεβ. Σεραφείμ αρχιεπισκόπου Σικάγου, λέγοντες ειρωνικώς: ο Θεός να το κάμει τοιούτον''. Ναι πάτερ, δυνατός ο Θεός να το κάμει τοιούτον και η πείρα των πραγμάτων αποδεικνύει καθημερινώς, ότι ο άγιος Θεός το έκαμε ''τοιούτον'' και καθημερινώς αναδεικνύει την Αγιωτάτην των Παλαιοημερολογιτών Εκκλησίαν ''άμπελον ευκληματούσαν και δένδρον ευσκιόφυλλον''. Τας ανομίας όμως και κακοδαιμονίας της υμετέρας Εκκλησίας, τις Θεός ήθελε ποτέ νομιμοποιήσει; Μας λέτε ότι η επίσημος Ιεραρχία είχεν αφορίσει τους Παλαιοημερολογίτας Επισκόπους. Και ερωτώ πάτερ, τι με τούτο; Η Σύνοδος που αφόρισε, αναθεμάτισεν, καθήρεσεν και εξόρισεν τον Χρυσορρήμονα Ιωάννην ήτο ''κανονική'' ή δεν ήτο. Μήπως εκείνοι τάχα οι αναθεματισμοί του Θεοφίλου και της φατρίας του, της τόσο ''κανονικής'' και ''επισήμου'' είναι αιτία που δεν έλιωσε... το σκήνωμα του μεγάλου Πατρός; Η επίσημος και ''κανονική'' ιεραρχία της Ελλάδος αναθεμάτισε και τον Ελευθέριον Βενιζέλον εις το Πεδίον του Άρεως και εκοινοποίησε το ανάθεμα και στον... πάπα (!), ενώ εδίωξε τους κληρικούς που δεν έλαβον μέρος εις το ανάθεμα! Τι με τούτο; Εν συνεχεία δε καθηρέθη επισήμως ο Αθηνών Θεόκλητος ο Α' το 1917. Το 1920 όμως ο επισήμως ''καθηρημένος'' Θεόκλητος επανέκτησεν τον θρόνον του δια Βασιλικού Διατάγματος!... Τούτο όμως ουδόλως ημπόδισε τον Μέγιστον Ποντίφηκα της Πολιτείας το 1922, να θεωρήσει εκ νέου τον αρχιεπίσκοπον ως καθηρημένον. Αργότερον δε, έτερον Εκκλησιαστικόν Δικαστήριον τον αποκατέστησεν και πάλιν!... Είναι πάτερ μου επιχειρήματα αυτά δια να αποφανθώμεν κατά πόσον η Εκκλησία των Γ.Ο.Χ. είναι νόμιμος εις την συνείδησιν της Εκκλησίας; (σελ. 28). Αποθαύμασον τώρα π. Νέστωρ και έτερον δικολαβικόν συλλογισμόν, εν συνεχεία των εκτεθέντων, αναφερόμενον εν σελ. (69). ''Μέχρις εσχάτως η Σύνοδος του Φιλαρέτου είχε κανονικάς σχέσεις μετά του Οικουμενικού Πατριαρχείου και των εν Αμερική Επισκόπων αυτού. Άρα και οι Επίσκοποι του Φιλαρέτου είχον αποβεί σχισματικοί... Συνεπώς και αυτοί χρήζουν καθάρσεως...''. Διαβλέπει δε, συνεχίζων ο π. Επιφάνιος αντινμίας αι αντιφάσεις φοβεράς και εν απορία διερωτάται, τις θα άρει τον ασφυκτικόν τούτον κλοιόν... Ας μη αγωνιά όμως, ως δεν εταράχθη ο δίκαιος Δαυίδ, ο ''εισελθών εις τον οίκον του Θεού... και τους άρτους της προθέσεως φαγών, ους ουκ έξεστι φαγείν ει μη τοις ιερεύσι...'' (Μάρκ. 2, 27). Η Σύνοδος του Φιλαρέτου ουδεμιάς χρήζει καθάρσεως! Η προοδευτική απομάκρυνσής της από τους καινοτομήσαντας Νεοημερολογίτας το κατ' αρχάς και τους κακοδοξήσαντες εν συνεχεία, την οδήγησαν εις εκουσίαν απομόνωσιν προκειμένου να διαφυλάξει αμόλυντον την πατρώαν κληρονομίαν. Περί της Συνόδου αυτής ο γνωστός αρχιμανδρίτης π. Σπυρίδων Μπιλάλης έγραφε εις το έργον του ''Ορθοδοξία και Παπισμός'' ήδη από το 1969, όταν ακόμη οι σχέσεις της προς τους Παλαιοημερολογίτας ήσαν σχεδόν καλαί. ''Εις Ρωσικήν Μονήν των Ηνωμένων Πολιτειών εδρεύει ο μαχητικός Ρώσος Μητροπολίτης Φιλάρετος, ο ελέγχων δι' εμπνευσμένων εγκυκλίων του τον Οικουμενικόν Πατριάρχην Αθηναγόραν μετά λεπτότητος και δυνάμεως δια τας απαραδέκτους φιλοπαπικάς εκδηλώσεις του''. (Τόμ. Β' σ. 90). Συνεπώς αι πράξεις της ανωτέρω Συνόδου που σχετίζονται με τους Γ.Ο.Χ. Ελλάδος απέβλεπον πάντοτε εις την θεραπείαν του ''μυστικού σώματος'' της αγιωτάτης Ορθοδοξίας, πόρρω απέχουσαι των... ''γκαγκστερικών'' μεθόδων αθετήσεως της παλιάς Παραδόσεως, ως εγένετο το 1924 επί τη αντικανονική εισαγωγή του Νέου Ημερολογίου.

Περί του επιθέτου ''γκαγκστερικός'' ίνα μη φανώμεν ότι υπερβάλλομεν, παραθέτομεν απόσπασμα λόγου του αντιπροσώπου της Ελλαδικής Εκκλησίας εν τω ''Πανορθοδόξω'' Συνεδρίω της Κωνσταντινουπόλεως. ''Η Σύνοδος των Ιεραρχών της Εκκλησίας της Ελλάδος αποφασίζει: Αποδέχεται το συμπέρασμα του υπομνήματος του Μακαριωτάτου Προέδρου Αυτής, καθ' ο, ης το Ιουλιανόν Ημερολόγιον προστίθενται 13 ημέραι, χωρίς να μεταβληθεί απολύτως το Πασχάλιον. Εάν όμως συμβεί, ώστε το εν Κωνσταντινουπόλει Πανορθόδοξον Συνέδριον να λάβει απόφασιν περί αλλοίας λύσεως δια τον εορτασμόν του Πάσχα, η Εκκλησία της Ελλάδος αποδέχεται αυτήν''. Κι όμως ο ίδιος ο Χρυσόστομος Παπαδόπουλος ολίγα έτη ενωρίτερον, χαρακτηρίζων την πράξιν της εισαγωγής του νέου ημερολογίου από την Ρωμαικήν Εκκλησίαν έγραφε, ότι αποτελεί ''παγκόσμιον σκάνδαλον και αυθαίρετον των Εκκλησιαστικών παραδόσεων καταπάτησιν''! Ουδεμία αντίρρησις ετονίσθη υπό του αντιπροσώπου της Ελλάδος. Ουδεμία αντίθετος γνώμη ανεπτύχθη υπ' αυτού. Άμεσος αποδοχή πάσης μεταβολής και αυτού ακόμη του Πασχαλίου! Αλλά περί τούτων αρκετά, αδελφέ μου...

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, τίτλος και επιμέλεια κειμένου ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ. Απόσπασμα εκ του βιβλίου του μακαριστού Ιερομονάχου π. Θεοδωρήτου Μαύρου ''ΤΟ ΑΝΤΙΔΟΤΟΝ'', σελίδες 33 - 38, Αθήνα 1990.

Μακαριστός Ιερομόναχος π. Θεοδώρητος Μαύρος

πηγή