Γουστάρουμε Ευρώπη...

της Κατερίνας Γκαράνη

Πρέπει ο ελληνικός λαός να κάνει μια καλή ψυχανάλυση γι' αυτό που του συμβαίνει τους τελευταίους μήνες. Με αφορμή την ροή προσφύγων προς την Ευρώπη υπάρχουν έντονες αντιδράσεις για την ναζιστική Ε.Ε που υψώνει φράκτες και στήνει στρατόπεδα συγκέντρωσης, αλλά και για την επίσης ναζιστική Ε.Ε που παράτησε τους Έλληνες στο έλεος των ορδών από την Ασία με τον φόβο του εξισλαμισμού του "ελληνικού κυττάρου". Ένα στρατόπεδο εναντίον της Ε.Ε χωρισμένο όμως σε δύο στρατόπεδα. Ο Έλληνας αποδεικνύεται ότι βγάζει τα απωθημένα της χρόνιας καταπίεσης που δέχεται από την Ε.Ε βάζοντας ως ασπίδα τρίτους, οι οποίοι προέρχονται από χώρες που δεν είχαν εταιρική σχέση, όπως η Ελλάδα, με την Ε.Ε.

Η κοινή αποδοχή και για τα δύο στρατόπεδα είναι ότι η Ε.Ε είναι μία ναζιστική εταιρεία. Μία γιάφκα με έδρα τις Βρυξέλλες και ναζιστόμουτρα που αποφασίζουν ποιος ζει και ποιος πεθαίνει καθαρά βάση των οικονομικών συμφερόντων.

Οι Έλληνες απέδειξαν ότι είναι πρόθυμοι να πλακωθούν με σώματα ασφαλείας για την.... υπεράσπιση των δικαιωμάτων των προσφύγων και μεταναστών, απέδειξαν ότι δεν φοβούνται να ορμάνε με 8 μποφόρ στην θάλασσα για να σώσουν τον Άνθρωπο,  απέδειξαν ότι δεν φοβούνται να κόβουν συρματοπλέγματα ανοίγοντας δρόμο προς τον Βορρά για τους πρόσφυγες, όπως επίσης δεν φοβούνται να χαρακτηριστούν ως φασίστες και εθνικιστές διαφωνώντας με την παραμονή αλλόφυλων στα εδάφη τους (νομίζουν ακόμη ότι είναι ελληνικά).

Είδαμε ότι δήμαρχοι κινητοποιήθηκαν, μπλοκάρισαν υπό κατασκευή hot spots, έστειλαν επιστολές αγανάκτησης προς τα αρμόδια υπουργεία με την αιτιολογία ότι τέτοιου είδους στρατόπεδα "υποβαθμίζουν τις περιοχές τους", είδαμε πύρινα άρθρα δημοσιογράφων αλλά και πολιτών να μην φοβούνται να υπερασπίζονται ή να καταδικάζουν τις εισροές προσφύγων και να αποκαλούν την Ε.Ε εγκληματική οργάνωση, οι μεν εξαιτίας της απάνθρωπης συμπεριφοράς της στους πρόσφυγες, οι δε εξαιτίας της απάνθρωπης συμπεριφοράς της στους Έλληνες που τους "φορτώνουν" μία ακόμη ανθρωπιστική κρίση.

Ο Έλληνας του σήμερα είναι ένας πολίτης που μπορεί να κάνει πόλεμο με αφορμή άλλους, μπορεί να κάνει έναν εμφύλιο με αφορμή άλλους αλλά ποτέ δεν πρόκειται να προβάλλει καμία αντίσταση για να υπερασπιστεί τόσο τον εαυτό του όσο και τον συμπολίτη του απέναντι στο θηρίο.

Τα δύο στρατόπεδα που στήθηκαν αποκλειστικά με τον συναισθηματισμό που κουβαλάνε οι "στρατιώτες", που το απαρτίζουν με κοινή σημαία "η Ε.Ε είναι ναζιστική", δεν κατάφεραν εφτά χρόνια να πολεμήσουν με αφορμή τον ίδιο τους τον εαυτό αλλά και τον διπλανό τους.

Το ότι υπάρχουν οι ισχυρές ιδεολογικές διαφορές μεταξύ τους δεν σημαίνει ότι δεν αποδέχονται ότι η Ε.Ε καταδίκασε μια χώρα να γίνει κράτος, όσο ποτέ άλλοτε, με τους φράκτες και εθνικούς στρατούς να την διαχωρίζουν από την υπόλοιπη Ευρώπη και ότι η συμπεριφορά στους 10 εκατομμύρια ανθρώπους που ζουν σε αυτό το κράτος είναι τόσο απάνθρωπη όσο και οι βομβαρδισμοί που δέχθηκαν και δέχονται από τα κράτη της Ε.Ε η Λιβύη, το Αφγανιστάν, το Ιράκ και η Συρία.

Γνωρίζουν και δεν αποδέχονται ότι σε λίγους μήνες χιλιάδες Έλληνες θα αναγκαστούν να φύγουν από τα σπίτια τους λόγω κατασχέσεων. Γνωρίζουν ότι από τα 8 εκατομμύρια φορολογούμενων τα 4 εκατομμύρια χρωστάνε στην εφορία γύρω στα 86 δις ευρώ που θα οδηγήσει σε κατάσχεση μισθών, συντάξεων, επιδοτήσεων και ακίνητης περιουσίας. Γνωρίζουν ότι οι υπέρογκες ασφαλιστικές εισφορές που πληρώνουν με πανωτόκια καθυστερήσεων και ποινών δεν θα έχουν ως ανταπόδοση ούτε σύνταξη, ούτε υγειονομική περίθαλψη.

Γνωρίζουν ότι η δημόσια Υγεία βρίσκεται προς ιδιωτικοποίηση που σημαίνει ότι άμεσα θα πεθαίνεις αν δεν έχεις χρήμα. Γνωρίζουν ότι η Ελλάδα δεν υπάρχει πλέον ως χώρα αλλά μόνο ως κράτος συλλογής φόρων. Γνωρίζουν ότι χάθηκαν όλα όσα τους χαρακτήριζαν ως φυλή. Γνωρίζουν ότι από εδώ και στο εξής με την Ε.Ε ως ηγέτη η εργασία θα είναι απασχόληση χωρίς δικαιώματα εργαζομένου. Κι όμως συνεχίζουν να δέχονται να είναι μέλη της Ε.Ε πληρώνοντας σε χρήμα και ζωή αφήνοντας τις κυβερνήσεις και τα κόμματα, που παίρνουν εξουσία μόνο με το 50% του εκλογικού σώματος, να τους ανακοινώνουν προγράμματα γενοκτονίας σε σφραγισμένους φακέλους από τις Βρυξέλλες χωρίς να φέρνουν καμία αντίδραση. Οι ουρές στα Ταμεία, στις Τράπεζες και Δικαστήρια αποδεικνύουν ότι οι Έλληνες έχουν θέσει τον εαυτό τους ως κατηγορούμενο σε ένα απίστευτο δικαστήριο Μη Ανθρώπινων Δικαιωμάτων.

Ο Έλληνας αποδεικνύει ότι διακατέχεται από μία φοβία όσον αφορά την υπεράσπιση των δικών του δικαιωμάτων και των παιδιών του αλλά ξεχνά αυτή την φοβία όταν πρόκειται να υπερασπιστεί ή να αντικρούσει τα δικαιώματα ζωής τρίτων. 

Του προκαλεί δέος το πέρασμα χιλιάδων προσφύγων μέσα από ένα παγωμένο ποτάμι και στο σύνολό τους υπερασπιστές και "αντίπαλοι" των προσφύγων και μεταναστών, ζηλεύουν αυτούς που κάνουν το βήμα προς την απέναντι πλευρά  με παγωμένα πόδια και έχοντας στις πλάτες τους παιδιά, γερόντους και αναπήρους.

Ξεχνάμε βέβαια, μέσα στον συναισθηματισμό ότι η απέναντι πλευρά του ποταμού αλλά ακόμη και η έγκριση αίτησης ασύλου σε αυτούς τους ανθρώπους δεν θα τους κάνει καλό παρά κακό. Θα τους κάνει ακριβώς ότι είναι και οι Έλληνες για την Ε.Ε σήμερα: Σκλάβους. Ανθρώπους που δεν είχαν φόβο να περάσουν τα πάνδεινα για το δικαίωμα στην ζωή αλλά θα σκιάζονται σε κατάσταση ειρήνης το αφεντικό που θα τους δίνει την ατομική σύμβαση εργασίας αντί 350 ευρώ για 12ωρο αλλιώς θα απολύονται, δικαίωμα να ζουν μόνο βάση τραπεζικής συνδιαλλαγής, να μην έχουν δικαίωμα ιδιωτικής κατοικίας, να μην έχουν δικαίωμα δημόσιας παιδείας, δημόσιας υγείας, να μην έχουν δικαίωμα να παράγουν τίποτε περισσότερο από αυτό που η Κοινή Ευρωπαϊκή Αγορά ορίζει, αρκεί να μπουν και αυτοί στην μεγάλη οικογένεια της ναζιστικής Ε.Ε.

Ο Έλληνας πρέπει να ανησυχεί ότι όλοι οι μετανάστες και πρόσφυγες θεωρούν την Ελλάδα ως γέφυρα και όχι ως τόπο που θέλουν να ζήσουν. Θέλουν να φύγουν και όχι να μείνουν και αυτό από μόνο του προκαλεί θλίψη για το πώς κατάντησε η Ε.Ε τον φρακτοφυλασσόμενο χώρο, Ελλάδα.

Η δική μας κατάντια ως πολίτες της Ε.Ε πήγε πιο γρήγορα ως είδηση στους βομβαρδισμένους απ' ό,τι ήρθε ως είδηση ο πόλεμος των πατρίδων των προσφύγων στους τηλεοπτικούς δέκτες των Ελλήνων.

Ο δικός μας πόλεμος κοντεύει να κλείσει μία δεκαετία και ο Έλληνας περίμενε τον άνθρωπο που είναι σε χειρότερη κατάσταση από αυτόν για να ξεχάσει το δικό του άδικο μακελειό που υφίσταται και την δική του ευθύνη για αντίσταση ενάντια στην ναζιστική Ε.Ε. Βάζει τον τρίτο ως αφορμή για να βγάλει την αγανάκτησή του και όταν θα πέσει η σκόνη του "προσφυγικού" τότε θα δει και πάλι τα συντρίμμια μιας χώρας που ο ίδιος δέχθηκε να βομβαρδίζεται απάνθρωπα, συνειδητά και ανελέητα αντί της ευρωπαϊκής ταυτότητας που άμεσα τον ορίζει ως μακελάρη των ανθρώπων που πνίγονται στο Αιγαίο και στοιβάζονται σε νέο Νταχάου.

Αυτοί που κόλλησαν στην λάσπη, όχι απλά της Ειδομένης αλλά του βούρκου της Ε.Ε, είναι οι Έλληνες. Δεν έχουν σκοπό να ξεκουνηθούν, ούτε να τραβήξει ο ένας τον άλλον για να πατήσουν σε στέρεο έδαφος.

Τους χωρίζουν πολλά ιδεολογικά και όχι μόνο θέματα αλλά δυστυχώς η στάση τους απέναντι στις δικές τους ζωές, στα δικαιώματα συμπολιτών τους και προσφύγων δείχνει ότι βολεύονται και οι δύο πλευρές με τον να είναι μέλη της ναζιστικής οικογένειας της Ε.Ε. Οι μεν ζητώντας μια Ε.Ε χωρίς σύνορα συνηγορώντας στην πολιτική του ολοκληρωτισμού της ναζιστικής Ε.Ε για έναν λαό, ένα σύνταγμα, έναν ενιαίο γεωγραφικό χώρο, οι δε με σύνορα ενισχυμένα αλλά με την φιλοσοφία των δυτικοευρωπαίων σοβινιστών συνηγορώντας στην φιλοσοφία του ναζισμού ότι ο ένας είναι ανώτερος του άλλου.

Κρυβόμαστε άπαντες τόσο κάτω από τα φουστάνια της Ε.Ε όσο και μέσα στα αντίσκηνα των προσφύγων κι αυτό δείχνει έναν λαό που αποζητά τον ζυγό και που νιώθει απεγνωσμένος σε κατάσταση Ελευθερίας.

από το «Στον Τοίχο»