Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη*
Η κυβέρνηση προχθές ανακοίνωσε την απόφαση της για την εν λειτουργία εξυγίανση και αναδιάρθρωση των Ελληνικών Αμυντικών Συστημάτων, της Ελληνικής Αεροπορικής Βιομηχανίας, της Ελληνικής Βιομηχανίας Οχημάτων και της ΛΑΡΚΟ, ζητώντας την βοήθεια «ειδικευμένων ανεξάρτητων συμβούλων», σε συνεργασία με τις διοικήσεις και τους εργαζόμενους.
‘Όπως θα διαβάσατε και εδώ, στο Antinews, «τα σχέδια αυτά θα περιλαμβάνουν την αναγκαία αναδιάρθρωση και προσαρμογή των εταιρειών προκειμένου να καταστούν βιώσιμες με στόχο την ιδιωτικοποίησή τους εντός του 2014 ή/και να διευκολύνουν την πώληση επιμέρους στοιχείων του ενεργητικού τους.
Τα σχέδια αυτά θα πρέπει να ελαχιστοποιούν το κόστος των εταιρειών αυτών για τον Έλληνα φορολογούμενο και να είναι συμβατά με τους κανόνες της ΕΕ περί κρατικών ενισχύσεων.
Τα αποτελέσματα του πορίσματος των συμβούλων θα οδηγήσουν σε οριστικές αποφάσεις της Κυβέρνησης έως το τέλος Αυγούστου και την υλοποίησή τους έως το τέλος του τρέχοντος έτους».
Για την ΛΑΡΚΟ μαθαίνω διάφορα ενδιαφέροντα και θα επανέλθω.
Για πολλοστή φορά θα μιλήσω για τα ΕΑΣ, που συμβαίνει να γνωρίζω αρκετές πτυχές του ζητήματος, επαναλαμβάνοντας τον βασικό πολιτικό πυρήνα της προσέγγισης, που ισχύει και για τις άλλες δημόσιες εταιρείες του κλάδου.
΄Ο,τι δηλαδή τα ΕΑΣ, η ΕΑΒ και η ΕΛΒΟ, ορθολογικά εξυγιανθείσες, πρέπει να είναι στον σκληρό πυρήνα της τεχνολογικά προηγμένης βιομηχανίας που πρέπει να φτιάξουμε κι ότι είναι απαγορευτικό η Ιστορία να γράψει, πως επί Πρωθυπουργίας Αντώνη Σαμαρά τίναξε τα πέταλα η αμυντική βιομηχανία της Ελλάδας και διαμοιράστηκαν τα ιμάτια της.
Επειδή δε το ζήτημα αφορά την εθνική στρατηγική ανάπτυξης και ασφάλειας αλλά και σημαντικό κομμάτι του εξειδικευμένου επιστημονικού, τεχνικού κι εργατικού δυναμικού της χώρας, με ενδιαφέρει διπλά, γιατί πιστεύω πως ο μεγαλύτερος εθνικός μας πλούτος ήταν και θα είναι εσαεί οι άνθρωποι.
Ασχέτως πολιτικού «χρωματισμού», η πλειοψηφία των εργαζομένων αντιλαμβάνεται πως κοινή η μοίρα τους και πως οι δυσλειτουργίες, τα χρέη και τα ελλείμματα είναι αδύνατον να συνεχιστούν. Ούτε και ποτέ θα υποστήριζα έναν «αγώνα» για να μην αλλάξει τίποτα και μια ημέρα, σύντομα, να βλέπαμε τον αιφνίδιο επιχειρηματικό θάνατο της αμυντικής βιομηχανίας μας.
Κάποιος φίλος μου είπε, αν θυμάμαι καλά για την Πρόεδρο του Σωματείου στο Αίγιο, «μα αυτή είναι αριστερή». Απάντησα με χαρακτηριστική πειραϊκή έκφραση, που «γράφεις» ότι σου είναι αδιάφορο. Κι όντως δεν με ενδιαφέρει αν οποιοσδήποτε εργαζόμενος είναι ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, χάρε Κρίσνα ή οπαδός του Εορδαϊκού Πτολεμαΐδος. Αρκεί να αντιλαμβάνεται πως η καλύτερη εγγύηση για την εργασία του είναι η υγιής επιχείρηση.
Όποιος/α ενδιαφέρεται να γίνει η επιχείρηση ακμαία, πλεονασματική και να μπει δυνατά στο διεθνές παιχνίδι κι αφήνει στην άκρη αγκυλώσεις του παρελθόντος, σηκώνομαι να κάτσει, κάνω στην άκρη να διαβεί. Είμαι μαζί του.
Στο θέμα μας.
Η εξυγίανση εν λειτουργία έχει μια βασική προϋπόθεση: να είναι τα ΕΑΣ …εν λειτουργία!
Αυτή τη στιγμή όμως δεν λειτουργούν, ελλείψει παντελώς κεφαλαίου κίνησης, πρώτων υλών κι επίσχεσης εργασίας.
Υπάρχει λοιπόν κίνδυνος η εταιρία να πεθάνει στο χειρουργικό τραπέζι ελλείψει αίματος/χρήματος.
Άλλο εξυγίανση κι αναδιάρθρωση κι άλλο «πωλούνται υλικά κατεδαφίσεως».
Η αμερικανική εταιρεία που θέλει να υπογράφει πενταετές συμβόλαιο για προμήθεια πυρομαχικών ύψους 200.000.000 Δολαρίων, δεν θα περιμένει εσαεί κι ούτε θα συμβληθεί με κάτι που μπορεί να γίνει συντρίμμια σε λίγες εβδομάδες.
Υπάρχουν δε περί τα 2 με 3 εκατομμύρια ευρώ απαιτήσεις προμηθευτών, πολλοί εκ των οποίων έχουν κοινοποιήσει και διαταγές πληρωμής. Ως τώρα τα στελέχη των ΕΑΣ τους λέγανε να κάνουν υπομονή, πως θα βρεθούν χρήματα και θα λάβουν έναντι. Με την καθυστέρηση στην χορήγηση στοιχειώδους ρευστότητας στην εταιρεία και φοβούμενοι για τις απαιτήσεις τους, αν αρχίσουν να εκτελούν αναγκαστικά τις διαταγές πληρωμής, ξηλώνοντας πχ εξοπλισμό, τότε «αντίο Γλαρέντζα».
Σε σύσκεψη στο Υπουργείο Οικονομικών ξανατέθηκε το ζήτημα της ανεύρεσης χρηματοδότησης με τραπεζικό δάνειο κι ο υπουργός, μαθαίνω, δεσμεύτηκε να ενεργήσει.
Το ζήτημα, εκτός από τις επικίνδυνες καθυστερήσεις, είναι πως, η όποια τράπεζα, θα ζητήσει εξασφάλιση. Αυτό που υπάρχει είναι η οφειλή του Ιρακινού κράτους προς την Ελλάδα, πολλαπλάσια του δανείου των 30.000.000 Ευρώ που χρειάζεται η επιχείρηση για να ξαναμπεί σε λειτουργία, να σταλεί ένα μήνυμα σταθερότητας και προοπτικής της επιχείρησης στους διεθνείς πελάτες, υπαρκτούς κι ενδεχόμενους, να αρχίσει πάλι η παραγωγή και να λήξει η ανασφάλεια. Την σύμβαση με το Ιράκ την εκτέλεσαν τα ΕΑΣ, όμως οι συμβαλλόμενοι είναι το ελληνικό και το ιρακινό Δημόσιο. Επομένως το Δημόσιο πρέπει να εκχωρήσει, ως ασφάλεια, μέρος του ανταλλάγματος της σύμβασης που οφείλει το Ιράκ, στην όποια τράπεζα, για να δοθεί η δανειοδότηση.
Έχει ήδη χαθεί πολύτιμος χρόνος. Η κυβέρνηση θέλει την επαναλειτουργία, πρέπει να την θέλει, γιατί πλήρης απαξίωση πριν την ιδιωτικοποίηση θα είναι «δώρο» στον πιθανό επενδυτή, αφού θα πάρει κάτι «σκοτωμένο».
Δεν ξέρω ποιοι «ειδικευμένοι ανεξάρτητοι σύμβουλοι» θα αναλάβουν το έργο αυτό.
Αυτό όμως που θα πρέπει να καταστεί σαφές κι αντιληπτό είναι, πως η αποστολή τους δεν είναι απλά να «κλείσουμε νούμερα» και να πιάσουμε στόχους, κάνοντας εγχείρηση με αλυσοπρίονο. Το ξαναέγραψα: «εξυγίανση» κι αναδιάρθρωση» με ευθανασία και διάλυση, σας τα κάνω κι εγώ, χωρίς αμοιβή «ειδικού συμβούλου».
Η αληθινή επιτυχία θα είναι όλοι αυτοί οι επαΐοντες, τα βαριά διδακτορικά, οι μύστες των οικονομικών και των ευρωπαϊκών κανονισμών, να πετύχουν το δύσκολο: να χρηματοδοτηθεί η επιχείρηση …χτες και να επαναλειτουργήσει άμεσα, προχωρώντας παράλληλα στην αναδιάρθρωση.
Και να θυμόμαστε, την μέθοδο να μάθουμε τον γάϊδαρο να μην τρώει στερώντας του την τροφή, την δοκίμασε πρώτος ο Χότζας, που δεν είχε και διδακτορικό στο LSE. Κι ως γνωστόν, ο κυρ Μέντιος, μόλις έμαθε να μην τρώει, ψόφησε…
*Μέλους της ΠΕ της ΝΔ
www.antinews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου