Αγόρι δεν αποχωρίζεται το φέρετρο της μαμάς του-Η εικόνα που κάνει το γύρο του διαδικτύου και συγκινεί

Δεν είναι λίγες οι φορές που λέμε, μία εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις.
Το ίδιο ισχύει και στην προκειμένη περίπτωση. Αυτή η εικόνα τα τελευταία εικοσιτετράωρα κάνει το γύρο του διαδικτύου καταφέρνοντας να συγκινήσει ακόμη και τους πιο σκληρούς.
Μία συγγενής του μικρού αγοριού από τις Φιλιππίνες, απαθανάτισε τη στιγμή και δημοσίευσε τις φωτογραφίες στον προσωπικό της λογαριασμό στο Facebook γράφοντας: «Τι μπορείς να πεις σε ένα τόσο μικρό αγόρι που σε ρωτάει «Γιατί η μαμά δεν κοιμάται πια δίπλα μου;»… μου ραγίζει την καρδιά… Τράβηξε μια καρέκλα μόνος του, σκαρφάλωσε στο φέρετρο και αγκάλιασε για τελευταία φορά τη μαμά του».
Είναι δύσκολο να συγκρατήσει κανείς τα δάκρυά του, διαβάζοντας αυτή την είδηση. Τι μπορείς όμως να πεις σε ένα παιδί όταν σε ρωτά για την απώλεια του γονιού του; Πώς μπορούν να το αντιμετωπίσουν οι οικείοι του;

Σύμφωνα με την ψυχολόγο και συνεργάτιδα του Mothersblog, Βασιλική Τσούτσου, το θέμα του θανάτου είναι αρκετά δύσκολο και...
δυσνόητο ακόμη και για τους ενήλικες. Μπορεί να προκαλέσει πολλά συναισθήματα στο παιδί, όπως θυμό, αγανάκτηση, θλίψη, μελαγχολία, και πολλά άλλα τα οποία καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε με υπομονή. Όσο επώδυνο και αν είναι το θέμα της απώλειας για τον γονέα που έμεινε μόνος, το παιδί έχει δικαίωμα να ρωτήσει και να εκφράσει τα συναισθήματά του για το θέμα αυτό.

«Τα παιδιά είναι αρκετά εξοικειωμένα με την έννοια του θανάτου, μέσα από τα παραμύθια ή τις ιστορίες που βλέπουν στην τηλεόραση. Ωστόσο, σε κάθε ηλικία τα παιδιά αντιλαμβάνονται διαφορετικά το θάνατο.
Τα παιδιά προσχολικής ηλικίας συνήθως δεν δέχονται την οριστικότητα του θανάτου. Πιστεύουν ότι κάτι θα γίνει και θα γυρίσει ο γονέας που λείπει. Τα παιδιά σχολικής ηλικίας αντιλαμβάνονται ότι είναι μη αναστρέψιμο το γεγονός, αλλά δυσκολεύονται να το αποδεχθούν για τη δική τους οικογένεια. Οι έφηβοι έχουν πλέον κατανοήσει τη θνητότητα του ανθρώπου και δίνουν δικές τους ερμηνείες γύρω από το θέμα.
σημαντικό να χρησιμοποιούμε λέξεις που αντιστοιχούν στην πραγματικότητα. Αν πούμε «έφυγε» το παιδί πιθανό να καταλάβει ότι το εγκατέλειψε και μπορεί να γυρίσει. Καλύτερα να χρησιμοποιούμε λέξεις όπως «πέθανε», «δεν ζει», «θάνατος», «φέρετρο» καθώς τα παιδιά, ιδιαίτερα προσχολικής ηλικίας, δυσκολεύονται να κατανοήσουν τη μεταφορική σημασία των λέξεων».

 

 

 

 

 

πηγή