Νέα γερμανική κατοχή στην Ευρώπη, με δάνεια και μνημόνια

του Γιώργου Κράλογλου 
Πρώτη χώρα κατοχής η Ιταλία. Η Ελλάδα ακολουθεί. Μήπως πρέπει να επιστρέψουμε στο «go back κυρία Μέρκελ» και να εγκαταλείψουμε τη δουλοπρέπεια μας;

Φάνηκαν όλα και στη χθεσινή σύνοδο κορυφής. Η υπεροψία των Γερμανών του Βορρά προς τα αιτήματα της Ελλάδας, της Ιταλίας της Ισπανίας, του Νότου (με άλυτα τα προβλήματα της οικονομικής κρίσης) ακόμη και στην προσπάθεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης να αποδείξει, τη σημασία της Ευρωπαϊκής ενότητας και συμπαράταξης σε ένα απρόσμενο και καταστροφικό, στην υγεία και στην οικονομία, εισβολέα από την Ασία δείχνει (δυστυχώς και σε εμάς τους Ευρωπαϊστές) την αδυναμία κοινωνικής συνοχής εντός της Ε.Ε.
Το Βερολίνο αποδεικνύεται κατώτερο των περιστάσεων. Αμετανόητο και αδίστακτο.

Αφού «αιματοκύλησε» όλα τα προηγούμενα χρόνια την ευρωζώνη και ιδιαίτερα το Νότο, τώρα επιδιώκει να κερδοσκοπήσει πάλι τόσο πολιτικά όσο και οικονομικά πάνω στις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων. Εκμεταλλεύεται την πανδημία του κορονοϊού, με τις χιλιάδες νεκρούς μέχρι στιγμής, για να υποτάξει με την οικονομική μπότα του ολόκληρη την Ευρώπη. Πρώτος και άμεσος στόχος του αυτή τη φορά, η Ιταλία…
Είναι χαρακτηριστικό ότι μετά το (προ ημερών) πέρας του Eurogroup (που έλαβε χώρα μέσω τηλεδιάσκεψης) δεν κατέστη δυνατή καν η έκδοση κοινής δήλωσης.
Γιατί; Γιατί στη Γερμανία σημαντικό είναι «…όπως η ανάληψη χρεών να συνδέεται με όρους…».
Το δήλωσε με υπεροψία,  ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέφεν Ζάιμπερτ «…στη θέση της γερμανικής κυβέρνησης, της Καγκελαρίου, δεν έχει αλλάξει κάτι. Ακόμη και σε περιόδους κρίσης είναι απαραίτητο εγγύηση και έλεγχος να παραμένουν σε ένα χέρι. Το Βερολίνο προκρίνει τη βοήθεια από τον ESM καθώς σήμερα βρισκόμαστε σε καλύτερη θέση από ό,τι στην προηγούμενη κρίση, διότι υπάρχει ο ισχυρός ΕΣΜ.»
Και,  συμπληρωματικά,   ο υπουργός Οικονομίας Πέτερ Αλτμάιερ «…είναι συζήτηση – φάντασμα» τα όσα λέγονται για κορονο-ομόλογα,  με πρωτοβουλία της ιταλικής κυβέρνησης«.

Σε αντίθεση λοιπόν με το προηγούμενο Γερμανικό Ράιχ, στο σημερινό νέο Ραιχ,  η «επίθεση» ξεκινάει από την Ιταλία.
Στην Ελλάδα θα ακολουθήσει, όπως πάντα… Η χθεσινή γερμανική στάση στη σύνοδο κορυφής δείχνει να αγνοεί μαζί με την Ιταλική και την Ισπανική τοποθέτηση που έκανε,  στη σύνοδο ο πρωθυπουργός κ . Κυριάκος Μητσοτάκης τονίζοντας: «…Η Ελλάδα επιδιώκει τη μεγαλύτερη δυνατή συνεργασία σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Είναι γνωστό ότι την προηγούμενη περίοδο με την κρίση χρέους που είχε ως επίκεντρο τις χώρες του νότου δεν κατέστη δυνατή μία συντονισμένη αντίδραση που θα έφτανε μέχρι και την έκδοση ενός ευρωομολόγου. Ελπίζουμε ότι τώρα μπροστά στα πλήγματα που προκαλεί η πανδημία να εκδοθεί ένα ειδικό ομόλογο και να γίνει χρήση των εργαλείων που έχει στη διάθεσή του ο ευρωπαϊκός μηχανισμός σταθερότητας, προκειμένου να μπορέσουν να χρηματοδοτηθούν δράσεις των κρατών μελών για την αντιμετώπιση των συνεπειών στην οικονομία από την πανδημία«.
Σιγά που θα κάτσουν να σκάσουν οι Γερμανοί και η γνωστή παρέα τους του Βορρά για τα προβλήματα του Νότου.
Για τα προβλήματα της Ελλάδας που την θεωρούν ακόμη μέσα στα μνημόνια. Για την Ελλάδα που καθυστερεί της πωλήσεις κράτους για να μπουν οι Γερμανοί σε περισσότερα αεροδρόμια, στις μεταφορές, στα ναυπηγεία, και σε όλα τα επίπεδα και τις μορφές στην ενέργεια.
Θεωρούμε λοιπόν ότι αν είχαμε μείνει στο αρχικό «go back κυρία Μέρκελ» του συντρόφου Αλέξη Τσίπρα (που πολύ κακώς το μάζεψε) ή ακόμη και στις «κλωτσιές» των Φωτόπουλων της ΔΕΗ προς τη γερμανική RWE (που μετά τη συνεργασία της στη λιγνιτική Ελλάδα θέλει τώρα, μετά μανίας, να γίνει ο στρατηγικός επενδυτής της ΔΕΗ για την απολιγνιτοποίηση και τη στροφή της προς τις εναλλακτικές μορφές ενέργειας),  οι Γερμανοί θα ήταν περισσότερο προσεκτικοί σε εκείνα που είπε στο συμβούλιο κορυφής ο κ. Μητσοτάκης.
Ποτέ όμως δεν είναι αργά. Η γερμανική RWE μόλις που εκδήλωσε ξανά το ενδιαφέρον της για την Ελλάδα και τη ΔΕΗ στον υπουργό Ανάπτυξης και Επενδύσεων κ. Αδ. Γεωργιάδη. Για κάποια κρατικά αεροδρόμια μαζί και με το Ελ. Βενιζέλος,  δεν θα έλεγαν όχι οι Γερμανοί… Και ορισμένες σκέψεις τους για την ενέργεια,  μετά την αποκρατικοποίηση,  είναι ακόμη ζωντανές. Τι θα κάνουμε; Θα παραμείνουμε δουλοπρεπείς στους Γερμανούς ή θα τους βάλουμε στην θέση τους;
από το «https://www.capital.gr/»