Γράφει ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος
φοιτητής ιστορίας και αρχαιολογίας ΑΠΘ
Είδαμε προσφάτως στα σούπερ μάρκετ συμπολίτες μας, κυριαρχούμενοι από τον φόβο του κορονοïού να αγοράζουν μεγάλες ποσότητες χαρτιών υγείας, αντισηπτικών και άλλων ειδών πρώτης ανάγκης, που η κυβέρνηση αναγκάστηκε να θέσει περιορισμό στην ποσότητα αγοράς τους, φανερώνοντας την κοινωνική παρακμή.
Το γεγονός αυτό οφείλει να μας προβληματίζει όλους για το που μας έχει οδηγήσει η κουλτούρα του εγωκεντρισμού, της ιδιοτέλειας, του να νοιάζεσαι να εξασφαλίσεις μόνο εσένα αγνοώντας τον διπλανό σου που και εκείνος χρειάζεται τα είδη πρώτης ανάγκης και τα στερείται, διότι μερικοί ασυνείδητοι τα αγόρασαν αλογίστως και σε υπερβολικό βαθμό. Το καταναλωτικό πνεύμα έδειξε όλη του την μικρότητα, καθώς η επιταγή της αμέτρου καταναλώσεως που είναι θεμέλιο της δυτικής κοινωνίας, κάνει πασιφανές ότι σε καιρούς δύσκολους αντί να ενώνει τους ανθρώπους, τους
αποκτηνώνει τρόπον τινά, τους κάνει να φιλονικούν για το ποιος θα πάρει τα περισσότερα αντισηπτικά και να υφίσταται το κυνήγι της αυτοπροστασίας ξεχνώντας τον συνάνθρωπο.
Η δίχως αύριο αγορά αυτών έδειξε μια πληγή της ελληνικής κοινωνίας, ότι απώλεσε την συλλογικότητα που την διακατείχε, γιατί αποκαλύφθηκε ότι δεν ενδιαφερόμαστε πια για τον συμπολίτη μας. Ένα ποσοστό πολιτών τα αγόρασε αυτά, αλλά δεν σκέφθηκε ότι πιθανόν αυτοί θα προστατευτούν και οι οικείοι τους αλλά δίχως να το θέλουν εκθέτουν τους υπόλοιπους σε κίνδυνο, διότι οι υπόλοιποι δυσκολεύονται να βρουν μάσκες, αντισηπτικά, χαρτιά υγείας κλπ., αναγκάζονται να μετακινούνται περισσότερο προς την αναζήτηση τους και με αυτόν τον τρόπο εκθέτονται στο κίνδυνο.
Για αυτόν τον λόγο η πολιτεία έθεσε το όριο με διπλό σκοπό πρώτων να έχουν όλοι οι πολίτες τα απαραίτητα είδη προστασίας και δεύτερον να φυλάξει την κοινωνία από ασυνείδητους ατομικιστές. Και θέτω εδώ τους ακόλουθους προβληματισμούς σε τι θα μου χρειαστούν οι μεγάλες ποσότητες των φαρμακευτικών ειδών όταν οι γύρω μου νοσούν; Εάν νοσήσουν όλοι γύρω μου θα με προστατέψουν σίγουρα τα 8 πακέτα μάσκες, τα 35 αντισηπτικά και χαρτί υγείας ικανό να επαρκεί για τρεις τετραμελής οικογένειες;. Όπως είχε πει και ο Περικλής στον επιτάφιο <<Αν η πόλη όλη δυστυχεί και εγώ περνάω καλά σίγουρα και εγώ θα δυστυχήσω, αν όμως εγώ δυστυχώ και η πόλη ευημερεί, τότε η πόλη μπορεί να με σώσει>>.
Σε αυτές τις λίγες γραμμές έγινε μια απόπειρα φανέρωσης της σήψεως, η οποία δεν τελείται στα νοσοκομεία λόγω της αρρώστιας και των θανάτων αλλά μέσα στην συλλογική ψυχή της κοινωνίας, σήψη η οποία είναι μακροχρόνια αλλά τώρα δείχνει τα αποτελέσματά της. Στις δύσκολες μέρες που διανύουμε πρέπει να σκεφτόμαστε δυο φορές τον διπλανό μας, διότι δεν έχουμε να προστατεύσουμε μόνο τους εαυτούς μας αλλά επειδή είμαστε όντα πολιτικά ο γνώμονας αυτοπροστασίας ας είναι όπως αυτός των αρχαίων οπλιτών που το μεγαλύτερο μέρος της ασπίδας τους ήταν στον συμπολίτη τους και έτσι ο ένας προστάτευε τον άλλον.
https://cognoscoteam.gr
φοιτητής ιστορίας και αρχαιολογίας ΑΠΘ
Είδαμε προσφάτως στα σούπερ μάρκετ συμπολίτες μας, κυριαρχούμενοι από τον φόβο του κορονοïού να αγοράζουν μεγάλες ποσότητες χαρτιών υγείας, αντισηπτικών και άλλων ειδών πρώτης ανάγκης, που η κυβέρνηση αναγκάστηκε να θέσει περιορισμό στην ποσότητα αγοράς τους, φανερώνοντας την κοινωνική παρακμή.
Το γεγονός αυτό οφείλει να μας προβληματίζει όλους για το που μας έχει οδηγήσει η κουλτούρα του εγωκεντρισμού, της ιδιοτέλειας, του να νοιάζεσαι να εξασφαλίσεις μόνο εσένα αγνοώντας τον διπλανό σου που και εκείνος χρειάζεται τα είδη πρώτης ανάγκης και τα στερείται, διότι μερικοί ασυνείδητοι τα αγόρασαν αλογίστως και σε υπερβολικό βαθμό. Το καταναλωτικό πνεύμα έδειξε όλη του την μικρότητα, καθώς η επιταγή της αμέτρου καταναλώσεως που είναι θεμέλιο της δυτικής κοινωνίας, κάνει πασιφανές ότι σε καιρούς δύσκολους αντί να ενώνει τους ανθρώπους, τους
αποκτηνώνει τρόπον τινά, τους κάνει να φιλονικούν για το ποιος θα πάρει τα περισσότερα αντισηπτικά και να υφίσταται το κυνήγι της αυτοπροστασίας ξεχνώντας τον συνάνθρωπο.
Η δίχως αύριο αγορά αυτών έδειξε μια πληγή της ελληνικής κοινωνίας, ότι απώλεσε την συλλογικότητα που την διακατείχε, γιατί αποκαλύφθηκε ότι δεν ενδιαφερόμαστε πια για τον συμπολίτη μας. Ένα ποσοστό πολιτών τα αγόρασε αυτά, αλλά δεν σκέφθηκε ότι πιθανόν αυτοί θα προστατευτούν και οι οικείοι τους αλλά δίχως να το θέλουν εκθέτουν τους υπόλοιπους σε κίνδυνο, διότι οι υπόλοιποι δυσκολεύονται να βρουν μάσκες, αντισηπτικά, χαρτιά υγείας κλπ., αναγκάζονται να μετακινούνται περισσότερο προς την αναζήτηση τους και με αυτόν τον τρόπο εκθέτονται στο κίνδυνο.
Για αυτόν τον λόγο η πολιτεία έθεσε το όριο με διπλό σκοπό πρώτων να έχουν όλοι οι πολίτες τα απαραίτητα είδη προστασίας και δεύτερον να φυλάξει την κοινωνία από ασυνείδητους ατομικιστές. Και θέτω εδώ τους ακόλουθους προβληματισμούς σε τι θα μου χρειαστούν οι μεγάλες ποσότητες των φαρμακευτικών ειδών όταν οι γύρω μου νοσούν; Εάν νοσήσουν όλοι γύρω μου θα με προστατέψουν σίγουρα τα 8 πακέτα μάσκες, τα 35 αντισηπτικά και χαρτί υγείας ικανό να επαρκεί για τρεις τετραμελής οικογένειες;. Όπως είχε πει και ο Περικλής στον επιτάφιο <<Αν η πόλη όλη δυστυχεί και εγώ περνάω καλά σίγουρα και εγώ θα δυστυχήσω, αν όμως εγώ δυστυχώ και η πόλη ευημερεί, τότε η πόλη μπορεί να με σώσει>>.
Σε αυτές τις λίγες γραμμές έγινε μια απόπειρα φανέρωσης της σήψεως, η οποία δεν τελείται στα νοσοκομεία λόγω της αρρώστιας και των θανάτων αλλά μέσα στην συλλογική ψυχή της κοινωνίας, σήψη η οποία είναι μακροχρόνια αλλά τώρα δείχνει τα αποτελέσματά της. Στις δύσκολες μέρες που διανύουμε πρέπει να σκεφτόμαστε δυο φορές τον διπλανό μας, διότι δεν έχουμε να προστατεύσουμε μόνο τους εαυτούς μας αλλά επειδή είμαστε όντα πολιτικά ο γνώμονας αυτοπροστασίας ας είναι όπως αυτός των αρχαίων οπλιτών που το μεγαλύτερο μέρος της ασπίδας τους ήταν στον συμπολίτη τους και έτσι ο ένας προστάτευε τον άλλον.
https://cognoscoteam.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου