"Πενήντα αποχρώσεις του γκρι" στη ζωή του Αιγύπτιου ασκητή αγίου Δουλά

Άραγε τι σχέση έχει αυτό το βιβλίο, που κινείται - όπως φαίνεται - στα όρια της πορνογραφίας, με τη ζωή ενός αγίου που έζησε πριν από περισσότερα από χίλια χρόνια (ίσως περίπου χίλια διακόσια ή χίλια πεντακόσια χρόνια πριν από εμάς) και κατά τα ανθρώπινα μέτρα έφτασε στην τελειότητα;
Κι όμως, έχει σχέση. Στο βιβλίο (όπως ακούω, γιατί δεν το έχω διαβάσει, ούτε και θέλω) μια νέα γυναίκα υπομένει με τη θέλησή της βασανιστήρια και ταπεινώσεις, για να νιώσουν η ίδια και ο εραστής της την έξαψη της σαδομαζοχιστικής ηδονής... Ο άγιος υπέμεινε βασανιστήρια και ταπεινώσεις δεκαετιών επειδή ήταν ανεξίκακος και γεμάτος αγάπη και πίστη, και τελικά συγχώρησε τους βασανιστές του και τους βοήθησε να σωθούν (στην αιωνιότητα)!...
"Πενήντα αποχρώσεις του γκρι" μπορούμε να πούμε, μεταφορικά, στη ζωή του αγίου Δουλά (που μόνο δούλος δεν ήταν) ότι είναι οι αποχρώσεις της κακίας και της εμπάθειας των ανθρώπων... Αποχρώσεις, που φώτισε η δική του ανυποχώρητη καλοσύνη, ταπεινότητα και αγάπη.
Ας λάβουμε υπόψιν λοιπόν κι αυτό το δρόμο, σ' έναν κόσμο και μια εποχή εξίσου σκοτεινή και διεφθαρμένη με το Μεσαίωνα... Αν θέλουμε να το λάβουμε υπόψιν φυσικά.
Η ζωή του (απόδοση στα ελληνικά από εδώ):

 Ο άγιος Δουλάς ο Παθοφόρος (δηλ. άγιος που υπέμεινε μαρτύρια για τις χριστιανικές αρχές του, αλλά όχι επειδή του ζήτησαν να αρνηθεί την πίστη του) ήταν μοναχός σε ένα από τα αιγυπτιακά μοναστήρια (που ήταν η αρχική πηγή του χριστιανικού - ορθόδοξου, εννοείται - μοναχισμού).
Διακρίθηκε για την πίστη του, την ταπεινοφροσύνη και την υπακοή του. Για είκοσι χρόνια υπέμεινε τα ψεύδη, την κακοποίηση και την περιφρόνηση εκ μέρους πολλών αδελφών μοναχών. Αρχικά ήταν δύσκολο γι' αυτόν να αντέξει και να υποταχθεί ταπεινά με θλίψη, αλλά τελικά έφτασε σε ένα τέτοια απάθεια, που συγχώρησε εκείνους που τον κατάτρεχαν και προσευχόταν γι' αυτούς με όλη του την καρδιά.
Στο τέλος της ζωής του ο άγιος υπέστη ένα μεγάλο πειρασμό. Ένας μοναχός έκλεψε μερικά εκκλησιαστικά σκεύη και τα έκρυψε. Όταν ο Ηγούμενος και οι πρεσβύτεροι του μοναστηριού άρχισαν να ερευνούν την κλοπή, κατηγόρησαν τον άγιο Δουλά για αυτή την αμαρτία, γιατί εκείνη την ημέρα δεν είχε εμφανιστεί στην εκκλησία. Ο άγιος έφτασε πάντα στην εκκλησία νωρίς, αλλά ήταν άρρωστος εκείνη την ημέρα και δεν μπόρεσε να παρευρεθεί στη θεία λειτουργία.

Οδήγησαν τον άγιο στους πρεσβύτερους, στους οποίους διαμαρτυρήθηκε για την αθωότητά του, αλλά οι εχθροί του τον συκοφαντούσαν λέγοντας ότι ήταν μάρτυρες της αμαρτίας του. Όταν είδε ότι δεν πίστευαν τα λόγια του, ο άγιος δεν επέμεινε, αλλά είπε: «Συγχωρέστε με, άγιοι Πατέρες, είμαι αμαρτωλός». 
Ο Ηγούμενος διέταξε να αφαιρεθεί από τον άγιο το μοναστικό του ένδυμα και να ντυθεί με ενδύματα κοσμικού (μη μοναχού). Επείνος προσευχήθηκε λέγοντας: "Ω Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, εξαιτίας του Αγίου Σου Ονόματος ντύθηκα σε μοναχικό ένδυμα, αλλά τώρα, μέσα από τις αμαρτίες μου, είμαι απογυμνωμένος από αυτό".

Τελικά, τον παρέδωσαν στις πολιτικές αρχές, όπου δικάστηκε και καταδικάστηκε σε εξορία. Πριν από την εκτέλεση της ποινής, ο κυβερνήτης είπε: "Πες μας πού είναι τα κλοπιμαία και θα είσαι ελεύθερος".
Ο άγιος απάντησε: "Κυβερνήτα, θέλεις να ομολογήσω κάτι που δεν έκανα; Δεν θέλω να πω ψέματα για τον εαυτό μου, αφού κάθε ψέμα προέρχεται από το διάβολο".
Τέλος, ο δράστης της κλοπής ένιωσε ταραχή και, μη μπορώντας να ησυχάσει, πήγε στον Ηγούμενο για να ομολογήσει ότι είχε διαπράξει το έγκλημα.

Μετά από είκοσι χρόνια εξορίας και ταπείνωσης, επετράπη στον άγιο Δουλά να επιστρέψει στο μοναστήρι. Οι μοναχοί άρχισαν να ζητούν συγχώρεση του αγίου. Όχι μόνο δεν τους κράτησε κακία, αλλά ήταν ακόμη ευγνώμων που του έδωσαν την ευκαιρία να εξαλείψει τις αμαρτίες του με το να υπομείνει τις κατηγορίες χωρίς διαμαρτυρία. Ο άγιος ζήτησε από τον Κύριο να συγχωρήσει τους κατηγόρους του.
Μετά από τρεις ημέρες βρήκαν ότι ο άγιος είχε αναχωρήσει για τον Κύριο ενώ προσευχόταν γονατιστός. Το σώμα του ήταν κλειδωμένο στον καθεδρικό ναό και η ταφή καθυστέρησε μέχρι την άφιξη του Ηγουμένου και των αδελφών ενός κοντινού μοναστηριού. Όταν όλοι είχαν συγκεντρωθεί και πήγαιναν στην εκκλησία, το σώμα του αθώου παθοφόρου δεν ήταν στον καθεδρικό ναό. Μόνο τα ρούχα και τα σανδάλια του παρέμειναν.
Έτσι, εκείνοι που κατηγόρησαν τον άγιο Δουλά για την αμαρτία, δεν αξιώθηκαν από το Θεό να θάψουν το ιερό σώμα του.

Ας θυμηθούμε και τα εξής:

Άγιος Μωυσής ο Ούγγρος, ο ελεύθερος σκλάβος, που αρνήθηκε να γίνει σεξουαλικός σκλάβος...  
Τρελός για τον κόσμο, άγιος για το Θεό: άγιος Σάββας ο Βατοπαιδινός (15 Ιουνίου)
Είσαι επικηρυγμένος ή "εξασφαλισμένος"; 
Προσευχές από τους «τελειωμένους»...
Γιατί να θέλω να είμαι ορθόδοξος χριστιανός;
H παρεξηγημένη αγιότητα
Η αμαρτία (χωρίς ηθικισμούς)
ΖΗΣΕ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΟΡΙΑ!  
Υπέρ των αμαρτωλών

Κάνε φίλες - γνωριμίες με (διαφορετικές) έφηβες!...
Ορθοδοξία. Thinking outside the box.
Όταν ο άγιος Δημήτριος διαφώνησε με το Χριστό!
Γίνε κι Εσύ Πολεμιστής του Φωτός
Ο κόσμος γίνεται διαφορετικός όταν...
Σαμουράι ορθόδοξοι ιεραπόστολοι & ομολογητές στην Ιαπωνία!!...
Ο έρωτας είναι η λύση