Τι θέλετε δηλαδή; Να κάνουμε πόλεμο;

του Όθωνα Κουμαρέλλα
Τα πήρε όλα! Μιλάμε για τον Ερντογάν.
Όσες προσπάθειες και να κάνουν τα επικοινωνιακά επιτελεία του Μαξίμου και ο συστημικός τύπος η αλήθεια είναι μια και είναι κραυγαλέα.
Ο Κ. Μητσοτάκης μετά την υπογραφή της αμφιλεγόμενης συμφωνίας μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης, που εξαφανίζουν ακόμη και την Κρήτη δεν είχε καμιά δουλειά να συναντηθεί με τον Ερντογάν.
Πολύ περισσότερο δεν θα έπρεπε να είχε προσέλθει σε μια τέτοια ταπεινωτική για τον ίδιο και τη χώρα μας συνάντηση, αφού δεν ήταν έτοιμος να προειδοποιήσει, στο υψηλότερο επίπεδο, την άλλη πλευρά -και τους «συμμάχους»-, ότι πλέον οι ενέργειες της Άγκυρας αποτελούν για τη χώρα μας casus belli. Μόνον έτσι θα είχε νόημα μια τέτοια συνάντηση.

Δεν ήταν έτοιμος. Δεν ήθελε. Τουλάχιστον ας φρόντιζε να διαφυλάξει την αξιοπρέπειά μας ως χώρα και λαό, αποφεύγοντας να συναντηθεί!
Όμως συναντήθηκε. Προσβλέποντας σε τι άραγε;
Ο Ερντογάν, είχε ήδη εξασφαλίσει από πριν τα νώτα του. Και το επιβεβαίωσε στην επετειακή σύνοδο του ΝΑΤΟ, ότι οι όποιες αντιδράσεις των «συμμάχων» στις αυθαιρεσίες του, θα παραμείνουν στο επίπεδο της ρητορικής, για όλα τα θέματα της ατζέντας του, από το συριακό, τις γεωτρήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ, μέχρι την Τουρκολυβική συμφωνία. Καθώς και μετά την άπλετη στήριξη του Τράμπ σε ό,τι και να κάνει, προσήλθε στη συνάντηση με τον Μητσοτάκη, με την αναγκαία για την περίσταση βλοσυρότητα. Όχι φυσικά επειδή ήταν στενοχωρημένος, ή φοβήθηκε τον Μητσοτάκη. Αλλά για να μην υπάρξει η παραμικρή αμφιβολία ότι αυτά που λέει τα εννοεί και τα κάνει!
Και ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσήλθε στη συνάντηση βλοσυρός. Πολύ φοβάμαι, όμως, όχι για να πείσει κανέναν για την αποφασιστικότητά του κι εκείνη της κυβέρνησής του, που εξάντλησε τα «καύσιμά» της απειλώντας τον Λίβυο πρέσβη με απέλαση. Αλλά φοβικά και για να ζητήσει συγνώμη από τον «σουλτάνο» για την ολιγόλεπτη καθυστέρηση του στην προσέλευση.
Μιάμιση ώρα κράτησε η περιβόητη συνάντηση και όλοι βγήκαν με χαμόγελα από αυτήν. Καμία σχέση με τη βλοσυρότητα της προσέλευσης. Κι αντιλαμβάνομαι τον Ερντογάν να χαμογελά και να είναι ευχαριστημένος.
Τον πρωθυπουργό Κ. Μητσοτάκη τι τον έκανε χαρούμενο;
Κι ο μεν Ερντογάν που εκτός των άλλων, ξέρει να μιλά όταν πρέπει και όπως πρέπει υπέρ των συμφερόντων της χώρας του, απέφυγε οποιαδήποτε δήλωση, ο «πολυχρονεμένος» μας πρωθυπουργός έσπευσε, αμέσως μετά τα χαμόγελα, να διαβεβαιώσει τους πάντες ότι: «…οι δυσκολίες στις σχέσεις με την Τουρκία υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν. Εκτιμώ όμως ότι εφόσον και οι δύο πλευρές δείξουν καλή διάθεση αυτές τελικά μπορούν να ξεπεραστούν». Πέραν του γεγονότος της επιβεβαίωσης ότι η συνάντηση ήταν φιάσκο, χωρίς το παραμικρό όφελος για την πλευρά μας, και να τον πλήρωνε ο Ερντογάν τέτοιο «ξέπλυμα» δεν θα του έκανε. Έχοντας προηγουμένως στείλει το μήνυμα προς όλους να μην ανησυχούν: «Οι δύο πλευρές ωστόσο συμφώνησαν στη συνέχιση των συζητήσεων για τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης του υπουργείου Εθνικής Άμυνας».
Όλα καλά λοιπόν και οι επικοινωνιολόγοι ας αρχίσουν τη δουλειά της «αποδραματοποίησης» στα ΜΜΕ και αλλού. Δεν έγινε και τίποτε με τη τουρκολιβυκή συμφωνία, ή τις γεωτρήσεις. Εντός της «ρουτίνας» στη δυσκολία των σχέσεων μας με τη γείτονα όλα αυτά, και τα ΜΟΕ θα συνεχίσουν για να ξεπεραστεί αυτή τη δυσκολία!
Προσέξτε, όμως: «εφ’ όσον και οι δύο πλευρές δείξουν καλή διάθεση»! Τι σημαίνει αυτό; Ότι ενδεχομένως μέχρι τώρα και η Ελλάδα να μην έχει δείξει καλή διάθεση και να πρέπει στο εξής να το κάνει;
Πιο κραυγαλέα εξίσωση του θύματος (Ελλάδα – Κύπρος) με το θύτη (Τουρκία) δεν θα μπορούσε να υπάρξει. Και μάλιστα από τον ίδιο τον πρωθυπουργό της χώρας μας!
Έτσι περάσαμε σταδιακά και με το μαλακό από το «η Κύπρος κείται μακράν», στην αναγνώριση «ζωτικών τουρκικών συμφερόντων στο Αιγαίο» στη Μαδρίτη, πρόσφατα στο «να μην είμαστε μοναχοφάηδες», πριν μόλις λίγες ημέρες στη «Ντόκια» συνεκμετάλλευση. Και τώρα από τον ίδιο τον πρωθυπουργεύοντα η (επί της ουσίας), παραίνεση να δείξουν και οι δυό πλευρές «καλή διάθεση».
Έτσι θα μας σώσουν για ακόμη μια φορά. Με το «μαλακό» και με «καλή διάθεση». Όπως μας «έσωσαν» από τη χρεοκοπία και την… επιστροφή στη δραχμή. Με την Ελλάδα, όχι μόνον φτωχή αποικία και παρία, αλλά οριστικά πια ακρωτηριασμένη!
Αναρωτιέμαι: Τι θέλετε δηλαδή; Να κάνουμε πόλεμο;