Κι όποιος ασχολείται με την πολιτική είναι βέβαιο ότι κάποια στιγμή θ’ ακούσει – από τους οικείους του κυρίως – την φράση: Δε θ’ αλλάξεις εσύ τον κόσμο! Κι όμως, ζούμε σ’ έναν κόσμο ανθρώπων, που την ιστορία την γράφουν άνθρωποι. Δε ζούμε σε κάποιον αρχαιολογικό μύθο, με θεούς και ημιθέους να
διαγκωνίζονται κι εμάς τους κοινούς θνητούς να ποδοπατιόμαστε σαν τα βατράχια από τους συγκρουομένους βουβάλους στα ρηχά της λίμνης.
Τα τελευταία χρόνια, η έννοια του ηγέτη διασύρθηκε από φαιδρές προσωπικότητες, ενδεικτικές της παρακμής και της κρίσεως αξιών, την οποία ακόμη και οι ίδιες αυτές καρικατούρες της πολιτικής αναγνώριζαν. Η ελπίδα για πρόσωπα, που θα εμπνεύσουν τα πλήθη και θα δημιουργήσουν ανατρεπτικά κινήματα έσβησε και ιδίως στης τάξεις της ευρύτερης δεξιάς, η οποία, αν και παραδοσιακά προσωποπαγής και προσωπολάτρης, διεπίστωσε ένα τεράστιο κενό στα θεωρεία του πολιτικού της θεάτρου.
Το ίδιο συνέβαινε και στην Ευρώπη για πολλά χρόνια, μέχρι που σε κάθε χώρα της Ευρωπαϊκής Ενώσεως άρχισαν να εμφανίζονται προσωπικότητες ικανές να εμπνεύσουν, να αναλάβουν ρόλο και συγκεκριμένους στόχους και να οδηγήσουν μικρά αρχικά εγχειρήματα στην μετεξέλιξή τους σε κυρίαρχες τάσεις στις κατά τόπους κοινωνίες.
Κανείς όμως απ’ όλους αυτούς μέχρι σήμερα, ακόμη και οι πιο σημαντικοί, δεν είχαν την τύχη ή και την ικανότητα να φέρουν εις πέρας αυτό για το οποίο ο λαός τους εμπιστεύτηκε. Κανείς πλην ενός.
Νάιτζελ Φαράζ: 28 χρόνια αγώνας για το BREXIT
Όταν το 1992 η Μεγάλη Βρετανία συνυπέγραφε τη Συνθήκη του Μάαστριχ, ένα άσημο μέλος του Συντηρητικού Κόμματος, θαυμαστής του Ίνοχ Πάουελ, ο Νάιτζελ Φαράζ (και όχι Φάρατζ, όπως εσφαλμένα τον αποκαλούμε) από το Φάρνμπρο της Νοτιοανατολικής Αγγλίας, εγκατέλειψε τους Τόρις, θέτοντας ως πολιτικό του σκοπό να βγάλει τη χώρα του από την Ευρωπαϊκή Ένωση.Επτά χρόνια μετά θα εκλεγεί Ευρωβουλευτής με το Κόμμα Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου (UK Indipendence Party – UKIP), θέση στην οποία επανεξελέγετο ανελλιπώς μέχρι και τις πρόσφατες ευρωεκλογές του 2019. Τον Ιούνιο του 2016, ο Φαράζ θα είναι ένα από τα κεντρικά πρόσωπα του Δημοψηφίσματος για την έξοδο (BREXIT) ή παραμονή (BREMAIN) της Μεγάλης Βρετανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και θα έχει την τύχη να δει τον στόχο του να μπαίνει σε τροχιά εκπλήρωσης. Ο ρόλος του όμως, τουλάχιστον ως προς το BREXIT δε θα τελειώσει εκεί
Με τη νίκη του BREXIT ο τότε πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον παραιτήθηκε και όρισε διάδοχό του την Τερέζα Μέι, μία εξίσου υποστηρίκτρια της παραμονής στην Ε.Ε. Η Μέι κωλυσιέργησε για περίπου έναν χρόνο προτού ξεκινήσει τις διαπραγματεύσεις για την έξοδο της Μεγάλης Βρετανίας. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η Ευρωπαϊκή Ένωση να οχυρωθεί πίσω από εκατό χιλιάδες σελίδες με γραφειοκρατικές και νομικές διατάξεις, που θύμιζαν λογοτέχνημα του Καύκα και υπό την ηγεσία του Γάλλου επικεφαλής των διαπραγματεύσεων Μισέλ Μπαρνιέ να δρομολογήσει μία εκδικητική και τιμωρητική διαδικασία εξόδου, βάζοντας νέα διλήμματα στους Συντηρητικούς, οι οποίοι δίσταζαν να αποφασίσουν και διχάζονταν όλο και πιο βαθιά ανάμεσα σε BREXITEERS και BREMAINERS.
Ο Νάιτζελ Φαράζ, εγκατέλειψε το UKIP και σύντομα ίδρυσε ένα νέο κόμμα, το BREXIT PARTY, με σκοπό να πιέσει το Συντηρητικό Κόμμα να εκπληρώσει τη λαϊκή εντολή του δημοψηφίσματος. Η Μεγάλη Βρετανία δεν κατάφερε να βγει από την Ένωση μέχρι την 31η Μαρτίου, όπου είχε προγραμματιστεί. Ο Φαράζ πέτυχε έτσι πολύ γρήγορα να βυθίσει σύσσωμο το βρετανικό πολιτικό κατεστημένο στην απόλυτη απαξίωση και να εκλέξει το BREXIT PARTY πρώτο στις Ευρωεκλογές του Μαΐου του 2019 με ποσοστό 30%, στέλνοντας τους Συντηρητικούς στην 5η θέση με το τραγικό 8,8%.
Οι ευρωεκλογές ήταν απλά ένα επιτυχημένο μήνυμα
Ακόμη όμως και αυτή η επιτυχία δεν ήταν αρκετή, καθώς η πολυπόθητη γι’ αυτόν έξοδος δεν είχε επιτευχθεί. Οι ευρωεκλογές ήταν απλά ένα μήνυμα. Η Τερέζα Μέι παραιτήθηκε και τη θέση της πήρε αυτή τη φορά ένας φανατικός υποστηρικτής του BREXIT, συμμαχητής του Φαράζ στην καμπάνια του 2016, ο τέως δήμαρχος του Λονδίνου και Υπουργός Εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας Μπόρις Τζόνσον.Ήταν σαφές ότι οι αναμενόμενες εθνικές εκλογές στη Μεγάλη Βρετανία δε θα μπορούσαν να αποτελέσουν περίπατο για τον Φαράζ και το κόμμα του. Οι Συντηρητικοί θα ανακτούσαν έδαφος, υποβοηθούμενοι και από την παρωχημένη αριστερίστικη πολιτική του Τζέρεμι Κόρμπιν των Εργατικών. Το στρατόπεδο του BREXIT θα διχαζόταν από τα κόμματα. Η συζήτηση για συνεργασίες σε διάφορες περιφέρειες – στη Βρετανία είναι μονοεδρικές – με το BREXIT PARTY να αποχωρεί από κάποιες και τους Συντηρητικούς από κάποιες άλλες, δεν οδηγούσε πουθενά. Ο απώτερος στόχος, το BREXIT, θα εξακολουθούσε να είναι σε κίνδυνο, καθώς δεν ήταν βέβαιο ότι το κόμμα του θα εισέπραττε τις ψήφους των Συντηρητικών εκεί που οι τελευταίοι δε θα κατέβαιναν.
Ας μην ξεχνάμε ότι το κόμμα των Συντηρητικών, εν αντιθέσει με το BREXIT PARTY περιελάμβανε και υποστηρικτές της παραμονής. Το δίλημμα για τον Νάιτζελ Φαράζ ήταν μεγάλο. Να επιλέξει μία δυναμική είσοδο στο βρετανικό κοινοβούλιο ή να διασφαλίσει αυτό για το οποίο αγωνίστηκε για τριάντα σχεδόν χρόνια και τον ανέδειξε στη μεγαλύτερη προσωπικότητα του ευρωπαϊκού ευρωσκεπτικιστικού κινήματος;
Οι δύσκολες αποφάσεις κάνουν τους μεγάλους ηγέτες
Έχοντας αρνηθεί διάφορα ανταλλάγματα που οι Συντηρητικοί του προσέφεραν, μεταξύ αυτών και μία θέση στη Βουλή των Λόρδων, ο Νάιτζελ Φαράζ, ένα μήνα πριν τις εκλογές, στις 11 Νοεμβρίου 2019 και σε πείσμα των εντόνων αντιδράσεων των στελεχών του κόμματός του, ανακοίνωσε ότι το BREXIT PARTY δε θα συμμετάσχει σε 317 από τις 650 εκλογικές περιφέρειες, ανοίγοντας ουσιαστικά το δρόμο στους Συντηρητικούς, όχι απλά για εκλογή, αλλά για αυτοδυναμία.Συγχρόνως, στέρησε από το κόμμα του την είσοδο στη βουλή των κοινοτήτων, γνωρίζοντας ότι αργά ή γρήγορα οι 17 Ευρωβουλευτές του θα αναγκάζονταν να εγκαταλείψουν τις έδρες και τα προνόμιά τους στο Ευρωκοινοβούλιο.
Ο Νάιτζελ Φαράζ πέτυχε όμως το σκοπό του τη 12η Δεκεμβρίου με το… παλιό του κόμμα, δίνοντας έτσι και στους Βρετανούς την ευκαιρία να αποφασίσουν για δεύτερη φορά για την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση με τη μεγαλύτερη νίκη των TORYS από το 1983. Στις 20 Δεκεμβρίου η Βουλή των Κοινοτήτων κύρωσε την προτεινόμενη Συμφωνία Εξόδου του Μπόρις Τζόνσον και από την 31η Ιανουαρίου 2020 η Μεγάλη Βρετανία θα είναι εκτός Ευρωπαϊκής Ενώσεως.
Έχοντας αγωνιστεί ανελλιπώς για 28 χρόνια για την εκπλήρωση ενός τόσο σημαντικού πολιτικού σκοπού για την πατρίδα του, ο Φαράζ είναι ίσως ο σπουδαιότερος και πιο επιτυχημένος ηγέτης του αιώνα μας.
Εδώ δεν έχουμε καταλάβει τίποτε
Η Μεγάλη Βρετανία πήρε το δρόμο της. Χρειάστηκε ένας άνθρωπος με τη θέληση, το θάρρος και την τόλμη του Νάιτζελ Φαράζ για να αλλάξει η ιστορία της και να μπορεί από αύριο να έχει και πάλι την τύχη της στα χέρια της. Μπορούμε όλοι να το κάνουμε αυτό; Σίγουρα, εμείς εδώ στην Ελλάδα πολύ λιγότερο. Δεν έχουμε ούτε την ισχύ ούτε και την αυτάρκεια της Μεγάλης Βρετανίας. Και σίγουρα η γειτονιά μας δεν είναι τόσο ήσυχη. Δεν είμαστε καν νησί.Ήταν αλήθεια όμως η έξοδος καθ’ αυτή το μάθημα που έπρεπε να πάρουμε από το BREXIT ή μήπως η νίκη ενός έθνους απέναντι σε μία συντεταγμένη διεθνή πολιτική και επικοινωνιακή ελίτ; Ήταν οι υπερβολές του Φαράζ και του Τζόνσον η κεντρική ιδέα που θα έπρεπε να αποκωδικοποιήσουμε ή μήπως το δίκαιον του να εκπληρώνεται μία σαφής λαϊκή εντολή; Ήταν τα υπέρ και τα κατά της εξόδου ή μήπως η ασέβεια που οι Βρυξέλλες επέδειξαν απέναντι σε ένα ιστορικό έθνος, από αυτά που συμπορεύθηκαν με τους θεμελιωτές τους από το 1973;
Από την 1η Φεβρουαρίου 2019 η Μεγάλη Βρετανία θα είναι απολύτως ανεξάρτητη, ενώ θεωρείται βέβαιο ότι θα συνάψει εν συνεχεία και μία πολύ καλή συμφωνία ελευθέρου εμπορίου, διατηρώντας και τις καλύτερες σχέσεις με τις ΗΠΑ του Τραμπ. Εμείς εδώ θα στερηθούμε μία δύναμη αμφισβήτησης που κρατούσε κάποιες ισορροπίες μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και θα συνεχίσουμε εκουσίως να μειώνουμε την ανεξαρτησία και την εθνική μας κυριαρχία, χαρίζοντας στους μη-αιρετούς της Κομισιόν χαρτοφυλάκια ηγεμονίας και ανελευθερίας.
Μια Ευρωπαϊκή Ένωση βυθισμένη στην πόλωση μεταξύ «λαϊκιστών» και οικονομικιστών και μεταξύ όσων επιθυμούν την ισοκατανομή των προσφύγων και όσων εναντιώνονται σ’ αυτή. Όταν θα κοιτάμε την Ευρωπαϊκή Ένωση σε δέκα χρόνια, όπως έγραψε κι ένας γνωστός Γερμανός δημοσιογράφος και εκδότης, ο Δρ. Μπρούνο Μπαντουλέτ, θα διαπιστώσουμε ότι «η Μεγάλη Βρετανία τράβηξε το καλύτερο φύλλο».
https://righter.gr/2019/12/23/naitzel-faraz-oudis-plin-aftou/?fbclid=IwAR2skwgqRWedPd1pagq3mKcjZCrGevBmAcaB92hDLJRa1Km_Dn2BAk6lQ3s
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου