Ο λαϊκισμός είναι βασική έννοια, μέσω της οποίας επιχειρείται να επεξηγηθούν οι σημερινές πολιτικές εξελίξεις. Είναι γνωστή ως έννοια, φορτισμένη κυρίως με αρνητικές συνδηλώσεις, πολυχρησιμοποιημένη κυρίως από τις πολιτικές ελίτ, οι οποίες, αναλαμβάνοντας την κυβέρνηση της χώρας, τη χρησιμοποιούν κατά κόρον ενάντια στις προτάσεις και στις απόψεις των αντιπολιτευόμενων πολιτικών ελίτ.Η αξιωματική αντιπολίτευση, όταν κερδίσει τις εκλογές και γίνει κυβέρνηση, χρησιμοποιεί με τη σειρά της την έννοια του λαϊκισμού εναντίον των πολιτικών της αντιπάλων, ακριβώς όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Στο πλαίσιο του πολιτικού ανταγωνισμού, μεταξύ αντιπάλων αρχηγεσιών, κάθε συνάρθρωση "λαϊκών" αιτημάτων θα καταγγέλλεται από τους εκάστοτε κατέχοντας την κυβερνητική εξουσία σαν "λαϊκίστικη". Ό,τι είναι για τον έναν "λαϊκό" για τον άλλον είναι "λαϊκίστικο" και αντίστροφα. Πάντοτε ο λαϊκισμός είναι ο λαϊκισμός του άλλου.
του Χρήστου Γιανναρά
Η ιστορική επιβίωση της κρατικής υπόστασης του Ελληνισμού είναι
συνάρτηση κάποιων παραγόντων. Δύσκολο να συμφωνήσουμε οι σημερινοί
Ελληνώνυμοι στον καθορισμό τους. Ο κάθε ένας από μας είναι απολύτως
βέβαιος ότι «ξέρει». Από ερασιτεχνικά ψιλοδιαβάσματα, από ακούσματα
ανεύθυνων συζητήσεων στην τηλεόραση, από προσκόλληση σε γοητευτικούς
«ανθρώπους του πνεύματος». Ξέρει ποιοι παράγοντες εξασφαλίζουν την
ιστορική μας επιβίωση. Ξέρει και πώς διαβαθμίζεται η σπουδαιότητα αυτών
των παραγόντων.
Ετσι, το ζητούμενο γίνεται ένα και μοναδικό: Πώς να συντονίσουμε τη δεδομένη, πολύ διευρυμένη (και αράγιστα παγιωμένη) γνώση, να συμβιβάσουμε τόσες αξιωματικές πεποιθήσεις. Δηλαδή, πώς θα πάψουμε να τα ξέρουμε όλοι όλα. Πώς θα αναχαιτισθεί η αντικοινωνική, αλλά δυσκατάσχετη λοιμική της δοκησισοφίας.
Ετσι, το ζητούμενο γίνεται ένα και μοναδικό: Πώς να συντονίσουμε τη δεδομένη, πολύ διευρυμένη (και αράγιστα παγιωμένη) γνώση, να συμβιβάσουμε τόσες αξιωματικές πεποιθήσεις. Δηλαδή, πώς θα πάψουμε να τα ξέρουμε όλοι όλα. Πώς θα αναχαιτισθεί η αντικοινωνική, αλλά δυσκατάσχετη λοιμική της δοκησισοφίας.