Το έσχατο καταφύγιο των ανδρεικέλων οι …ξιφολόγχες!!!

Η κατοχική κυβερνητική κοινοπραξία των ανδρεικέλων του 4ου Ράιχ αφού έχει οδηγήσει την ελληνική κοινωνία στα έσχατα όρια της ασφυξίας και του θανάτου, τώρα στρέφει εναντίον των ακρωτηριασμένων θυμάτων της και τα έσχατα όπλα: Τους ξυλοδαρμούς, τα ΜΑΤ, τα χημικά, τις διώξεις και την άγρια τρομοκρατία…
Η «διαλεκτική» της βίας, της τρομοκρατίας και των διώξεων ξεδιπλώνεται πλέον χωρίς …συστολές, απροκάλυπτα και μοχθηρά, επακόλουθο της διαρκώς κλιμακούμενης πραξικοπηματικής αυθάδειας των ανδρεικέλων, αλλά και του πανικού της…

Όταν ένα καθεστώς ρίχνει την κοινωνία και το λαό της στα τάρταρα της καταστροφής και της γενοκτονίας, τότε το μόνο μέσον άμυνας που της απομένει είναι το ρόπαλό, το εδώλιο: Οι ξιφολόγχες…

Τα σημερινά θύματα των πραιτοριανών της κυβέρνησης: καθηγητές, σχολικοί φύλακες, καθαρίστριες, ΠΟΕ ΟΤΑ…
Διαβάστε αναλυτικό ρεπορτάζ, με αποκαλυπτικότατες εικόνες ΕΔΩ:
http://www.alfavita.gr/

Από το ίδιο ιστολόγιο και ένα έξοχο σχόλιο



Και να που ήρθε ο καιρός να…
Του Πέτρου Κατσάκου

Και να που ήρθε ο καιρός να σηκώσεις το κλόμπ πάνω στη μάνα σου που καθάριζε σκάλες, πάνω στον πατέρα σου που ήρθε με το τρακτέρ απ το χωριό, πάνω στο δάσκαλο του γιού σου, πάνω στο ίδιο το παιδί σου.

Πάρε φόρα και χτύπα. Σφίξε τα δόντια και τσάκισέ τους. Να δουν πως δεν πήγαν χαμένοι τόσοι κόποι.

Δείχτους πως βγαίνει το ψωμί σ αυτούς τους άχαρους καιρούς. Έτσι κι αλλιώς εντολές εκτελείς.
Άλλος σου αγόρασε το κλομπ και άλλος σου όπλισε το χέρι.

Γλύψε λοιπόν το χέρι που σε ταίζει και τσάκισε όποιο χέρι σηκωθεί να πιάσει ένα κομμάτι ουρανό…

ΕΠΙΛΟΓΟΣ:
Ματαιοπονούν τα ανδρείκελα. [color=red]ΤΙΠΟΤΕ δεν μπορεί να τα σώσει…[/color]
Καμιά ξιφολόγχη δεν μπορεί να ανακόψει την ΕΚΡΗΞΗ της λαϊκής ΟΡΓΗΣ που πλησιάζει και τους πανικοβάλει …

 http://resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=8469

Ουκρανία – ΜΜΕ: η αποθέωση της χοντροκομμένης μηντιακής προπαγάνδας

Ο τρόπος με τον οποίο εκτυλίσσονται τα γεγονότα στην Ουκρανία κάθε άλλο παρά αισιοδοξία αποπνέει. Όλα τα σενάρια και τα ενδεχόμενα παραμένουν ανοιχτά με εξαίρεση αυτό της άμεσης αποκλιμάκωσης και εξεύρεσης μιας μέσης λύσης που μοιάζει ν’ απομακρύνεται ολοένα περισσότερο.
Αυτό, όμως, που έναν απλό παρατηρητή, πόσο μάλλον κάποιον που παρακολουθεί τις εξελίξεις, τον ανησυχεί, αν δεν τον εξοργίζει περισσότερο είναι ο τρόπος που το όλο θέμα καλύπτεται από τα περισσότερα μεγάλα ΜΜΕ εκτός και εντός Ελλάδας. Η παρουσίαση πολλές φορές σχεδόν ανεπεξέργαστης της προπαγάνδας της ουκρανικής πρώην αντιπολίτευσης και νυν εξουσίας και των δυνάμεων που την στηρίζουν, ακόμη και αν εμπεριέχει τρανταχτά ψέματα, είναι πρωτοφανής και γεννά πολλά ερωτηματικά για τον τρόπο, τελικά, που διαχειρίζονται τα μεγάλα αυτά κέντρα ενημέρωσης τις πληροφορίες και το τι τελικά φτάνει στον απλό πολίτη.
Η μεθοδευμένη και οργανωμένη αυτή διαστρέβλωση της πραγματικότητας είχε αρχίσει πριν καν κορυφωθεί η βία. Από την έναρξη των διαμαρτυριών μετά την απόφαση του Βίκτορ Γιανούκοβιτς να απορρίψει την στενότερη συνεργασία με την ΕΕ υπέρ αυτής με την Μόσχα, σχεδόν κανείς δεν ανέφερε από όλους όσους με «μαχητικότητα» κάλυπταν τα γεγονότα και τους όρους της συμφωνίας που πρότεινε η κάθε πλευρά. Το ότι η ΕΕ συνέδεε, ήδη, την παροχή οικονομικής στήριξης στην Ουκρανία, στο πλαίσιο της στενότερης συνεργασίας, με την εφαρμογή προγράμματος «μεταρρυθμίσεων» από το ΔΝΤ (που πλέον δεν υπάρχει κανείς στην Ελλάδα που να μην γνωρίζει τι σημαίνει αυτό) ήταν κάτι που ευσχήμως διέφευγε από όλους. Μάλιστα, ακόμη και σήμερα αρκετοί δεν το αναφέρουν καθόλου. Από την άλλη, η Μόσχα προσέφερε τα 15 δισεκατομμύρια δολάρια και την μειωμένη τιμή στο αέριο (καθώς και στις αλλεπάλληλες αλλαγές του χρονοδιαγράμματος αποπληρωμής των χρωστούμενων στην Ουκρανία από την αγορά φυσικού αερίου). Εννοείται ότι δεν τα προσέφερε από καλοσύνη αλλά για να διασφαλίσει την επιρροή της, τις ευνοϊκότερες συνθήκες για τις δικές της επενδύσεις στη χώρα (που είναι και πολλές) και γενικότερα για να κερδίσει και η ίδια.
Η «άσπιλη» και «διψασμένη για δημοκρατία» αντιπολίτευση
Στη συνέχεια, είχε ενδιαφέρον ότι τα ΜΜΕ μιλούσαν με συγκινησιακή φόρτιση για την αντιπολίτευση, και ιδιαίτερα για τους πολιτικούς της ηγήτορες, «ξεχνώντας» διαρκώς ν’ αναφέρουν περί τίνος πρόκειται τόσο από ιδεολογικής όσο και από ηθικής άποψης. Αναφερόταν ότι η Γιούλια Τιμοσένκο ήταν φυλακισμένη αλλά δεν αναφερόταν ότι αυτό συνέβαινε γιατί κρίθηκε ένοχη για διασπάθιση δημοσίου χρήματος. Ούτε αναφερόταν το ιδιαίτερα «πλούσιο» παρελθόν της σε ίντριγκες, διαφθορά, κόλπα προσωπικού πλουτισμού και κυρίως εξαφάνισης κάθε φωνής διαφωνούντος. Ακόμη και ειδικό στυλίστα είχε προσλάβει η κυρία Τιμοσένκο όταν πρωτοασχολήθηκε με την πολιτική και αναδείχτηκε σε ιέρεια της «πορτοκαλί επανάστασης» των οργανώσεων δικαιωμάτων του κ. Σόρος, των διαφόρων ΜΚΟ και της πλουσιοπάροχης οικονομικής βοήθειας της κυβέρνησης Μπους, για να υιοθετήσει το στυλ με τις κοτσίδες καθώς εκτιμήθηκε ότι παραπέμπει στην ουκρανική παράδοση και γεννά συναισθήματα οικειότητας, αγνότητας και προστασίας! Άσε που κανείς δεν ασχολήθηκε με την αποδεδειγμένη πλέον μεθόδευση της «πορτοκαλί» επανάστασης από συγκεκριμένα κέντρα.
Αυτά, όμως, δεν ήταν χρήσιμες πληροφορίες για τα μεγάλα ΜΜΕ. Δεν ήταν χρήσιμες πληροφορίες ούτε ότι το μεγαλύτερο μέρος των διαδηλωτών της πλατείας Ανεξαρτησίας προέρχονται από εθνικιστικές ναζιστικές οργανώσεις. Ούτε ότι αυτό ήταν γνωστό τόσο στο Γερμανό πρώην υπουργό Εξωτερικών Γκουίντο Βέστερβελλε, όσο και στην Κάθριν Άστον και στον Αμερικανό Γερουσιαστή ΜακΚέιν (γνωστό εκτελεστή όλης της «βρώμικης δουλειάς» που η επίσημη αμερικανική διπλωματία αποφεύγει) όταν συναντιούνταν με αυτούς τους ανθρώπους. Οι κάμερες των δυτικών ΜΜΕ (και δυστυχώς και αρκετών ελληνικών ) δεν έβλεπαν τα σύμβολα στις σημαίες των διαδηλωτών; Δεν μπορούσαν απλώς να κάνουν μια μικρή αναζήτηση στις πηγές για να δουν το ποιόν τους ; Μήπως δεν είδαν την πορεία με τους πυρσούς ανήμερα την Πρωτοχρονιά στο κέντρο του Κιέβου κατά τα πρότυπα των Ναζί; ‘Ή μήπως δεν γνωρίζουν καθόλου ιστορία για να αντιληφθούν το παρελθόν της δυτικής Ουκρανίας, και το γιατί εκεί τα ακροδεξιά κόμματα έπαιρναν τις περισσότερες ψήφους.
Επίσης, μήπως δεν είχαν ένα χάρτη να συμβουλευτούν όταν καλλιεργούσαν εμφυλιοπολεμικό κλίμα μιλώντας για μαζικές λαϊκές αντιδράσεις και καταλήψεις δημοσίων κτιρίων σε διάφορες περιοχές της χώρας τη στιγμή που, όπως αποδείχτηκε, εκτός από το κέντρο του Κιέβου (ούτε καν τα περίχωρα) και συγκεκριμένες δυτικές επαρχίες, στην υπόλοιπη χώρα η ζωή συνεχιζόταν κανονικά; Δεν τους προξένησε ποτέ απορία το ότι ξένοι διπλωμάτες συναντιόντουσαν με την αντιπολίτευση και την παρότρυναν να συνεχίσει, παρεμβαίνοντας ωμά στο εσωτερικό μιας χώρας, αλλά όταν η Μόσχα επέκρινε τις παρεμβάσεις, παρουσιαζόταν σαν τον «μεγάλο νονό της μαφίας» που εκβιάζει;
Οι «ειρηνικοί» διαδηλωτές και η ανιδιοτελής στήριξη
Όλα αυτά φαίνεται ότι είναι ανάξια σημασίας. Γι' αυτό και δεν τους τράβηξαν την προσοχή ούτε τα τελευταία γεγονότα. Μα κανείς, εντός και εκτός Ελλάδας, δεν αναρωτήθηκε πώς στο καλό βρέθηκαν τόσοι διαδηλωτές οπλισμένοι με υπερσύγχρονα όπλα; Δηλαδή αυτό είναι κάτι εντελώς καθημερινό και αναμενόμενο; Φαντάζεται κανείς σε μια μεγάλη διαδήλωση πχ στην Ελλάδα να εμφανιστούν ξαφνικά με πλήρη εξοπλισμό οργανωμένες πολυπληθείς ομάδες με αυτόματα και ελεύθερους σκοπευτές; Θα είναι κάτι φυσιολογικό;
Μετά από όλα αυτά που «βγάζουν μάτι», όπως λέει ο λαός, τα υπόλοιπα μοιάζουν αναμενόμενα. Αναμενόμενο το ότι δεν κουνήθηκε φύλλο, ούτε διπλωματικά αλλά ούτε από τα μεγάλα ΜΜΕ, για το προφανέστατο γεγονός ότι υπογράφτηκε με την παρουσία τριών υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ μια συμφωνία που δεν τηρήθηκε ούτε ένα λεπτό από την αντιπολίτευση και μάλιστα υπό την πίεση των όπλων. Αυτή η …μικρή, πλην σημαντική ίσως, παράμετρος που, σε τελική ανάλυση, είναι αρκετή για να αποδοθούν και ευθύνες για τις καταιγιστικές διχαστικές εξελίξεις που ακολούθησαν, παραβλέπεται διαρκώς από όλους. Όπως επίσης, και το ότι η ΕΕ και οι ΗΠΑ, που άλλες φορές «περνούν γενιές δεκατέσσερις» το παραμικρό στραβοπάτημα από υπογεγραμμένη συμφωνία (για να μην μιλήσουμε για τα προληπτικά πλήγματα μήπως και διανοηθεί κάποιος να μην τηρήσει κάτι ), ποίησαν την νήσσα όσον αφορά στην κατάρρευση της συμφωνίας που θεωρητικώς εγγυήθηκαν οι ίδιες, παραβλέπεται επίσης.
Μετά βέβαια, άρχισαν να ηχούν τα τύμπανα του πολέμου και με υποβλητική μουσική στην τηλεόραση και πηχιαίους τίτλους στις εφημερίδες, η «Ρωσία καλλιεργεί κλίμα πολέμου» με τις ασκήσεις στα σύνορα με την Ουκρανία, η «Ρωσία προκαλεί» στρατιωτικά αλλά και γενικότερα επειδή δεν αναγνώρισε την νέα ουκρανική ηγεσία κ.ο.κ. Κοινώς, εντελώς αναίτια η Μόσχα «εκνευρίστηκε» γιατί μια μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία δεν ήθελε «το δικό της» και απειλεί τώρα να επιβάλλει τα συμφέροντά της, ενώ από την άλλη πλευρά οι δυτικές δυνάμεις, εντελώς αφιλοκερδώς και με ανιδιοτελώς, στηρίζουν την εμπέδωση της ειρήνης και της πολιτικής σταθερότητας από βαθιά φιλειρηνικούς διαδηλωτές που «έπεισαν» με το διάλογο να μην τηρηθεί η συμφωνία της περασμένης Παρασκευής και είναι και τόσο βαθύτατα δημοκρατικοί που πριν καν σχηματιστεί κυβέρνηση κατάργησαν τις μειονοτικές γλώσσες, απαγόρευσαν το ΚΚ και προσπάθησαν να διαλύσουν το οποιοδήποτε μνημείο σχετίζεται με την αντιφασιστική νίκη στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Έλεος πια! Το ότι ο Γιανουκόβιτς ήταν ένα από τα πιο τρανταχτά παραδείγματα διεφθαρμένου ηγέτη (όπως άλλωστε ήταν και ο Σαντάμ μέχρι που τον ξε-αγάπησαν οι δυτικοί, όπως και ο Μουμπάρακ μέχρι που επίσης τον ξε-αγάπησαν κλπ), το ότι προφανώς η ρωσική ηγεσία εκπροσωπεί και υπερασπίζεται συμφέροντα και το ότι ουδείς θέλει να δει κόσμο να αιματοκυλίζεται, δεν σημαίνει ότι πρέπει να αποδεχτούμε αδιαμαρτύρητα την απροκάλυπτη και χοντροκομμένη αυτή προπαγάνδα που σερβίρουν τα περισσότερα ΜΜΕ, αποδεικνύοντας ότι πολύ χοντρό φίλτρο χρειάζεται τελικά η οποιαδήποτε είδηση προβάλλεται από οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη.
Η προσβολή της νοημοσύνης έχει και όρια..

Μάρκο Πόλο 
 http://www.antinews.gr/Antitheseis/oukrania-mme-i-apotheosi-tis-xontrokommenis-mintiakis-propagandas/

Το «ΠΟΤΑΜΙ», που δροσίζει τους παπαγάλους του ΝΑΤΟ

«Με τον κ Κασιδιάρη, πολιτικά με χωρίζει ένας άβυσσος»

Άρης Σπηλιωτόπουλος

_____________

του "askordoulakos"

Στις 11 Ιούλη 2005 δημοσιεύτηκε στην «Ελευθεροτυπία», υπογραμμένο από 163 «πανεπιστημιακούς», «πολιτικούς», «δημοσιογράφους» και… «πολίτες» το  παρακάτω κείμενο:

     Διακήρυξη    

Δέκα χρόνια από τη μεγάλη σφαγή της Σρεμπρένιτσα

Συμπληρώνονται στις 11 Ιουλίου δέκα χρόνια από τη μαζική σφαγή 8,000 αμάχων την οποία οργάνωσαν στη Σρεμπρένιτσα το καθεστώς Mιλόσεβιτς και οι εγκάθετοί του στη Bοσνία, Mλάντιτς και Kάρατζιτς. H σφαγή αυτή δεν ήταν η μόνη, προηγήθηκαν άλλες (Bούκοβαρ, Γκόραζντε κ.τ.λ.) καθώς και η πολύχρονη πολιορκία του... Σαράγεβο που κόστισε 11,000 νεκρούς. Kροάτες καιMουσουλμάνοι διέπραξαν επίσης εγκλήματα πολέμου και δίνουν τώρα λόγο στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Xάγης. 

Όμως η σφαγή των αμάχων της Σρεμπρένιτσα, η μεγαλύτερη στην Eυρώπη μετά από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οργανωμένη εν ψυχρώ με στόχο την εθνοκάθαρση, την οποία η διεθνής κοινότητα δεν απέτρεψε παρά την ανειλημμένη υπόσχεσή της να προστατεύσει τον πληθυσμό, συμβολίζει την απόλυτη φρίκη και χαρακτηρίζει το καθεστώς που την διέπραξε.

«Η τραγωδία της Σρεμπρένιτσα θα μας στοιχειώνει για πάντα. Οι ευθύνες μας είναι τεράστιες [...] Με τα τεράστια σφάλματά μας και την ανικανότητά μας να κατανοήσουμε το εύρος του κακού αποτύχαμε να προστατέψουμε τους κατοίκους της Σρεμπρένιτσα που αντιμετώπιζαν την οργανωμένη σφαγή τους από τις σερβικές δυνάμεις» εδήλωσε ο Γ.Γ. του ΟΗΕ Kόφι Aνάν. «Ό,τι συνέβη στην Σρεμπένιτσα είναι ντροπή. Ντροπή που πρέπει να μείνει στην μνήμη όλων των Ευρωπαίων» είχε πει ο τότε πρόεδρος της Κομισιόν Zακ Nτελόρ. Η Ολλανδική Κυβέρνηση αναλαμβάνοντας τις ευθύνες της διότι οι ειρηνευτικές στρατιωτικές δυνάμεις της άφησαν απροστάτευτους στα χέρια των δημίων τους αμάχους της Σρεμπρένιτσα παραιτήθηκε το 2002.

Aλλά σε αντίθεση με αυτούς, με τον υπόλοιπο κόσμο, σε αντίθεση με όλη την Eυρώπη, εδώ μας παραπληροφόρησαν και μας ενέταξαν άκριτα σε ένα κοινό ψυχολογικό μέτωπο με το εγκληματικό καθεστώς Mιλόσεβιτς. Mε πρόσχημα την Oρθοδοξία, την πατροπαράδοτη ελληνοσερβική φιλία και τον δήθεν «αντιιμπεριαλισμό». Kαι όχι μόνον αυτό. Έλληνες «εθελοντές» (οι επώνυμες μαρτυρίες τους έχουν δημοσιευθεί) πολέμησαν στη Bοσνία με τον Kάρατζιτς και τονMλάντιτς και -ατιμάζοντάς την- ύψωσαν την ελληνική σημαία στη Σρεμπρένιτσα, την ώρα της μεγάλης σφαγής.

H Eλληνική Πολιτεία έχει συνεπώς την υποχρέωση και συγγνώμη να ζητήσει δημοσίως από τις οικογένειες των 8,000 σφαγιασθέντων και να απαιτήσει να λογοδοτήσουν όσοι έλληνες «εθελοντές» συνέπραξαν στο μεγάλο έγκλημα και οι γνωστοί-άγνωστοι που τους ενέπλεξαν. Tο απαιτούμε.

Ακολουθούν οι υπογραφές :

Τάσος Αβραντίνης, Γιώργος Αγγελόπουλος, Παύλος Αθανασόπουλος, Σία Αναγνωστοπούλου, Ανδρέας Ανδριανόπουλος, Σπύρος Απέργης, Μιχάλης Αρτεμάκης, Γρηγόρης Βαλλιανάτος, Τάσος Βάμβουκας, Δήμητρα Βασιλάκη, Μανώλης Βασιλάκης, Άρης Βασιλειάδης, Γιώργος Βερυκάκης, Παύλος Βοσκόπουλος, Ευτυχία Βουτυρά, Σίσυ Βωβού, Θεμιστοκλής Γάτης, Θανάσης Γεωργακόπουλος, Βασιλική Γεωργιάδου, Μαρία Γεωργίου, Ήλιος Γιαννακάκης, Όλγα Γιαννακοπούλου, Γιάννης Γιανουλόπουλος, Γιώργος Γιαννουλόπουλος, Αριάδνη Γκαζή, Μανώλης Γκαζής, Μαίρη Γκαζή, Μελίττα Γκουρτσογιάννη, Διονύσης Γουσέτης, Νικόλαος Δαμηλάκης, Άννα Δαμιανίδη, Παντελής Δαμιανού, Σπύρος Δανέλλης, Νίκος Δεμερτζής, Παναγιώτης Δημητράς, Κορίνα Δημητρίου, Περικλής Δημητρολόπουλος,Νίκος Δήμου, Δημήτρης Δουλγερίδης, Κώστας Ζέπος, Πέρσα Ζέρη, Μυρσίνη Ζορμπά, Αλέξης Ηρακλείδης, Σταύρος Θεοδωράκης, Μαριλένα Θεοδωράκου, Νάσος Θεοδωρίδης, Θωμάς Ιακώβη, Χρυσάφης Ιορδάνογλου, Σταύρος Ιωαννίδης, Βούλα Καλογερή, Νίκος Καλογερής, Ηλίας Κανέλλης, Γκασμέντ Καπλάνι, Μαρία Καποδίστρια, Άκης Καπράνος, Άννα Καραμάνου, Ξανθούλα Καρανίκα, Χάρης Καρανίκας, Αντύπας Καρίπογλου, Τάκης Κατσαρός, Tριαντάφυλλος Κατσαρέλης, Ηλίας Κατσούλης, Ιωάννα Κεραμετσή,Ζαν Κοέν, Μαρία Κόντη, Ελπίδα Κοντσάκη, Ιωσήφ Κόβρας, Βασίλης Κοζωνάκης, Κλιφ Κουκ, Κυριάκος Κουκλάκης, Πέτρος Κουναλάκης, Ελένη Κουντούρη, Αγγελική Κουρούνη, Μιχάλης Κυριακίδης, Αλέκα Κυφιώτη, Σταύρος Κωσνταντακόπουλος, Γιάννης Κωνσταντίνου, Σιμόνη Λαζίδη, Ζωή Λιάκα, Αντώνης Λιάκος, Νικήτας Λιοναράκης, Θάνος Λίποβατς, Μπάμπης Λίτος, Λίνα Λούβη, Στάθης Λουκάς,Πάσχος Μανδραβέλης, Στέφανος Μάνος, Νίκος Μαραντζίδης, Φιλίτσα Ματζιορίνη-Μπένμπεργκ, Μάνος Ματσαγγάνης, Νίκος Μεγγρέλης, Τάκης Μίχας, Ηρακλής Μήλλας, Μιχάλης Μητσός, Μπερίν Μυισλή, Ρένα Μόλχο, Στρατής Μπαλάσκας, Παντελής Μπασάκος, Νίκος Μπίστης, Νέναντ Μπογκντάνοβιτς, Νίκος Μυλωνάς, Γεώργιος Νακρατζάς, Θεόφιλος Νικολαΐδης, Σωτήρης Ντάλης, Μαρία Νταλιάνη, Αμπντουλαχίμ Ντεντέ, Κίττυ Ξενάκη, Βάσος Οικονόμου, Δημήτρης Οικονόμου, Μάγδα Οικονόμου, Χριστιάνα Οικονόμου, Άουντ Ούμιρ, Αποστόλης Κ. Παπαγεωργίου, Στέφανος Παπαγεωργίου, Μιχάλης Παπαγιαννάκης, Γιάννης Παπαδημητρίου, Δέσποινα Παπαδημητρίου, Τέτα Παπαδοπούλου, Κωστής Παπαϊωάννου, Θανάσης Παπανδρόπουλος, Ναυσικά Παπανικολάτου, Προκόπης Παπαστράτης, Ρένα Πατρικίου, Φώτης Περλικός, Στέφανος Πεσματζόγλου, Πετρολέκας Σταύρος, Μαρία Πινίου-Καλλή, Αντώνης Πιταριδάκης, Δημήτρης Ραυτόπουλος, Ευτέρπη Ραγκούση, Άλκης Ρήγος, Βασίλης Σακελλαρίου, Μάκης Σεφεριάδης, Γιώργος Σιακαντάρης, Ιακώβ Σιμπή, Δημήτρης Σκάλκος, Δημήτρης Σκουρέλλος, Ριχάρδος Σωμερίτης, Αμαλία Τζανάκη, Χρήστος Σταύρου, Mάνος Σταυρουλάκης, Ντίνος Στεργίδης, Κωνσταντίνα Τζίνη, Χ.Ν. Τζιτζιλέρης, Βικτωρία Τζούμα, Κώστας Τζωρτζάκης, Μαρία Τοπάλη, Μιχάλης Τρεμόπουλος, Κική Τριανταφύλλη, Θανάσης Τριαρίδης, Σταύρος Τσακυράκης, Ευκλείδης Τσακαλώτος, Θόδωρος Τσίκας, Καίτη Τσίχλη, Αλεξία Τσούνη, Γιώργος Φαράκλας, Θεοδοσία Φραντσεσκάκη, Χαμπής Κιατίπης, Έλενα Χάρη, Λεωνίδας Χατζηπροδρομίδης, Τάκης Χατζόπουλος, Άιλιν Χόγκαν.                                                                                                           

Αξίζει να θυμηθούμε εδώ, ότι η περιβόητη σφαγή της Σεμπρένιτσα, την οποία κατήγγειλαν οι παραπάνω λακέδες και παρατρεχάμενοι των ευρωπαϊκών και μυστικών υπουργικών κονδυλίων, αποδείχθηκε ΝΑΤΟΙκη επικοινωνιακή «μούφα» κατά τη διάρκεια της δίκης Μιλόσεβιτς ενώπιον του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου. Αν και ψεύτικη, προπαγανδίστηκε δεόντως από ρεμάλια και παλιανθρώπους, προκειμένου να προκληθεί η επέμβαση ΗΠΑ και ΕΕ, προς διαμελισμό της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας. Κοινή προβοκάτσια δηλαδή!

Όπως διαπιστώσατε, εις εκ των υπογραψάντων το άθλιο τούτο κείμενο, τυγχάνει κι ο άρτι προκύψας φέρελπις «ποταμοποιός», Στ. Θεοδωράκης. Αυτός, που μας ενημέρωσε ότι αποτελεί «το νέο» στην πολιτική, διότι-εκτός των άλλων- ουδέποτε δεν είχε σχέσεις με τις εξουσίες! Ανάμεσά τους είναι και το…εκλεκτότατο οικονομικό στέλεχος της…Αριστεράς και της προοόδου, συμφοιτητής και φίλος του Στουρνάρα,  Ευκλείδης Τσακαλώτος. Ο οποίος, προφανώς θεωρεί ως επαχθές, ή απεχθές, κάποιο ελάχιστο ποσοστό του χρέους, όπως κι ο έτερος Καπαδόκης της…κυβερνώσας Αριστεράς, Σταθάκης. 

Ας το πούμε ξεκάθαρα: Όποιος πιστεύει, ότι τα απόνερα των νταβατζήδων και τα –με το αζημίωτο-ενεργούμενα των ξένων Πρεσβειών αποτελούν κάτι το διαφορετικό, είτε καθυστερημένος είναι, είτε απατεώνας, είτε δημοσιογράφος. Άλλη εξήγηση δεν υπάρχει…

Το νόμισμά των δυνάμεων κατοχής είναι το ευρώ κι όπως όλα τα νομίσματα, έχει κι αυτό 2 όψεις: Απ’ τη μια τους Στουρνάρες κι απ’ την άλλη τους Σταθάκηδες. Απ’ τη μια τους Ευαγγελάτους κι απ’ την άλλη τους Θεοδωράκηδες. Απ’ τη μια τους 58 κι απ’ την άλλη τους νεοναζί της ΧΑ. Καθένας με το διακριτό ρόλο του.

Για να θυμηθούμε και τον Μπρεχτ, τον τελευταίο καιρό («Ελιά», 58, Θεοδωράκης κλπ ) βλέπουμε το παλιό να’ρχεται με τη μορφή του καινούργιου.

ΥΓ  Η φωτογραφία είναι από το φιλικό αγώνα, που έδωσε η ΑΕΚ με την Παρτιζάν στο Βελιγράδι στις 7 Απρίλη του 1999, σε ένδειξη συμπαράστασης στον βομβαρδισμένο από το ΝΑΤΟ σερβικό λαό, φορώντας φανέλες με ζωγραφισμένους στόχους

Και μην ξεχνάμε: Να κρατήσουμε ψηλά, το πνεύμα του Μετώπου!

από το "Βαθύ Κόκκινο"

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ "ΣΥΓΧΩΡΩ";

isagiastriados.com

Μητροπολίτη του Σουρόζ Anthony Bloom

Με τον Εσπερινό της συγγνώμης ξεκινά η Μεγάλη Τεσσαρακοστή, και το Ευαγγέλιο της Κυριακής της Τυρινής μας μιλάει με λόγια θείας ελπίδας αλλά και προειδοποιεί: Συγχωρείτε εκείνους που σφάλουν ενώπιον σας, συγχωρείτε, διότι διαφορετικά δεν θα συγχωρηθείτε.

Η Βασιλεία του Θεού είναι βασιλεία αμοιβαίας αναγνώρισης, αμοιβαίας αποδοχής και αγάπης, στοιχείων που συμπίπτουν με τη χαρά της κοινωνίας, αλλά και της ετοιμότητας να σηκώνουμε ο ένας τα βάρη του άλλου.

Να συγχωρούμε αλλά πώς; Από πού ξεκινά η συγνώμη; Θα ήταν τόσο εύκολο, πραγματικά θαυμάσιο, αν η συγνώμη μπορούσε να αρχίσει με μια τέτοια αλλαγή της καρδίας, ώστε εκείνοι που μας είναι απεχθείς να γίνουν αγαπητοί, αυτά που μας πόνεσαν να ξεχαστούν και να μπορούμε να αρχίζουμε απ’ την αρχή σαν τίποτε να μην έχει γίνει.

Κάτι τέτοιο όμως δεν μπορεί να γίνει! Τον πόνο του παρελθόντος τον νιώθουμε, δεν ξεχνιέται, δεν μπορούμε απλώς να ξαναρχίσουμε σαν να μην υπήρξε τίποτε προηγουμένως. Αλλά το νόημα της συγνώμης δεν είναι αυτό. Συγνώμη δεν σημαίνει λήθη∙ η λήθη δεν οδηγεί πουθενά. Αν ξεχάσουμε πως, για ποιο λόγο, κάτω από ποιες συνθήκες, λόγω ποιας αδυναμίας, σε ποιο σημείο έσφαλε, τότε τον αφήνουμε απροστάτευτο. Εκείνος που έκανε το λάθος πρέπει να προστατευθεί από ενδεχόμενη νέα πτώση. Αυτό που έκανε, οι λόγοι και οι συνθήκες της πτώσης του δεν θα πρέπει να ξεχαστούν, διότι από δω και πέρα έχει ανάγκη από τη δική μας στοχαστική, αγαπητική μέριμνα, ώστε να μη γλιστρήσει, να μην αμαρτήσει και πάλι.

Εδώ ακριβώς αρχίζει η συγνώμη: τη στιγμή κατά την οποία, αναγνωρίζοντας το εύθραυστο των άλλων, όπως αναγνωρίζω και το δικό μου, την ανάγκη τους για προστασία και βοήθεια, για ευσπλαχνία, είμαι προετοιμασμένος να φέρω μαζί τους το φορτίο της αδυναμίας τους, το ευάλωτο της αμαρτωλότητάς τους. Η συγνώμη αρχίζει τη στιγμή που αποφασίζω να ανέχομαι τους αδελφούς μου, χωρίς να περιμένω να αλλάξουν, να τους ανέχομαι όπως είναι, να κάνω ελαφρότερο το φορτίο τους, ώστε κάποτε η αλλαγή τους να καταστεί εφικτή.

Η προϋπόθεση πάντως της συγνώμης βρίσκεται μέσα μου: είναι η προθυμία μου να αναλάβω αυτόν τον σταυρό, αυτό το φορτίο, ώστε οι άλλοι να θεραπευθούν ή τουλάχιστον να προστατευθούν έναντι του κακού. Αυτό είναι κάτι που μπορεί να το κάνει ο καθένας, δεν χρειάζεται παρά μια στιγμή κατανόησης, αποφασιστικότητας και καλής θέλησης.

Όλοι μας έχουμε δίπλα μας ανθρώπους που δύσκολα ανεχόμαστε, που είναι αιτία ταλαιπωρίας, δυστυχίας και θυμού, μπορούμε να ακυρώσουμε αυτόν τον θυμό και να ξεπεράσουμε τη δυστυχία αν κάνουμε το καθήκον μας, το καθήκον της ζωής μας, το έργο μας, που είναι να κουβαλούμε μαζί τους το φορτίο, να είμαστε αυτοί που, πληγωμένοι και προσβεβλημένοι και αποδιωγμένοι, θα στραφούμε προς τον Κύριο και θα πούμε: «Κύριε, συγχώρησε, γιατί δεν μνησικακώ, θέλω να γίνω και να παραμείνω στερεός μ’ αυτόν τον άνθρωπο στην αδυναμία του και στην αμαρτωλότητά του. Δεν θα σταθώ κριτικά απέναντι του, κι αν εγώ δεν είμαι ικανός να το κάνω, κάνε το Εσύ για μένα: μη μου καταλογίσεις την κρίση, μη μου καταλογίσεις τη κατάκριση που με τραχύτητα πρόσφερα, μην υποστηρίξεις τον θυμό μου. Στάσου δίπλα μου σ’ αυτόν που έσφαλε, επειδή αυτός η αυτή έχει ανάγκη βοηθείας, συγχωρήσεως και θεραπείας γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο».

Από το βιβλίο «Στο φώς της Κρίσης του Θεού»

 

 http://www.agioritikovima.gr/diafora/theologikos-log/diafora/39739-ti-imainei-ug

Mega ερώτημα: Γιατί το παπάκι του Θεοδωράκη πάει στην ποταμιά

Από χθες η Ελλάδα ασχολείται –και λόγω Media φυσικά- με το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη, του δημοσιογράφου με το σακίδιο που αποφάσισε να εγκαταλείψει τη δουλειά του για να σώσει τη χώρα από τις επάλξεις της Κεντροαριστεράς. Πολλοί πλέον, είτε μιλώντας σοβαρά είτε κάνοντας χιούμορ αναρωτιούνται γιατί ο Θεοδωράκης διέβη τον Ρουβίκωνα. Γιατί αφήνει μια καλή καριέρα με, σίγουρα, πολλά λεφτά, με ισχυρές διασυνδέσεις στο χώρο της πολιτικής, των μέσων ενημέρωσης και των επιχειρηματιών.
Είναι πράγματι απορίας άξιον πώς εγκαταλείπεις τη δουλειά που σου δίνει και ψωμί και παντεσπάνι για να σώσεις την Ελλάδα. Ίσως εμείς που δεν έχουμε φράγκο να το βλέπουμε διαφορετικά, όμως, το να αποφασίζει κάποιος να πολιτευτεί εγκαταλείποντας τα μέσα επιβίωσής του είναι τουλάχιστον περίεργο. 
Ή μπορεί και να μην είναι αν από πίσω κρύβονται συγκεκριμένα συμφέροντα που θέλουν έναν δικό τους άνθρωπο στο πολιτικό σύστημα. Έναν άνθρωπο που είναι συμπαθής, έχει μια καλή καριέρα, γυρνά όλη την Ελλάδα και κάνει ωραία μονταρισμένα ρεπορτάζ τα οποία αρέσουν σε συγκεκριμένους κύκλους της χαζοαριστεράς, των δήθεν προοδευτικών, της ψευτοκουλτούρας και ταυτόχρονα των οπαδών της γλυκανάλατης δημοσιογραφίας που δεν τα βάζει με το σύστημα, αλλά το εκμεταλλεύεται για να πλουτίσει.
Γιατί όποιος μας πει σε πιο σημείο της καριέρας του ο «Πρωταγωνιστής» έγινε γροθιά στο μαλακό υπογάστριο του συστήματος τότε εμείς να τον ψηφίσουμε και με τα δυο χέρια. Αν μας πει ποια συνέντευξή του έβγαλε ειδήσεις που συγκλόνισαν την κοινωνία τότε να πάρουμε πίσω όσα γράψαμε. Μην τρελαθούμε και τελείως ότι ο Θεοδωράκης είναι αντισυστημικός επειδή δεν φοράει κοστούμι και κυκλοφορεί σε όλη την Ελλάδα με ένα σακίδιο;
(Αλήθεια, γιατί δεν ονόμασε το κόμμα του «Το σακίδιο»;).
Έχουν σημασία ορισμένα γεγονότα που πρέπει να επισημανθούν.
Το πρώτο είναι ότι μόλις την περασμένη Δευτέρα ο Σταύρος Θεοδωράκης πέρασε την πόρτα του ομίλου Πήγασος και συνομίλησε για αρκετή ώρα με τον Φώτη και στη συνέχεια με τον Γιώργο Μπόμπολα. Να φανταστούμε ότι δεν πήγε να δώσει αυτοπροσώπως την παραίτησή του, αυτό μπορούσε να το κάνει στο διευθυντή του στο Mega και στα Νέα.
Ένα δεύτερο γεγονός είναι ότι η ανακοίνωση του κόμματος «Το Ποτάμι» έγινε –εντελώς τυχαία- μόλις μαράθηκε η «Ελιά». Με το που η μουχρίτσα προσέβαλε την «Ελιά» της Κεντροαριστεράς, παρουσιάστηκε το σιγανό ποταμάκι του Θεοδωράκη για να ποτίσει λίγο έναν χώρο που μοιάζει με την έρημο Σαχάρα. Τόσο τυχαίο που το νέο κόμμα είχε μέχρι και το σύμβολο έτοιμο;
Κατά του συντηρητισμού, υπέρ της Ευρώπης και κατά του παλαιοκομματισμού, είναι τα στοιχεία που συνθέτουν το «Ποτάμι», ότι έλεγε και η «Ελιά». Μήπως είναι λοιπόν μια «σφήνα» που είχε προετοιμαστεί από συγκεκριμένα κέντρα επειδή δεν «τράβαγαν» οι υπόλοιποι;
Πόσο συμπτωματικό είναι άραγε ότι την περασμένη εβδομάδα ο κ. Θεοδωράκης έγινε ευρέως γνωστός για την υπόθεση με το Φαρμακονήσι; Κάποιος δικαστής (αμφιβάλλουμε κι αν υπάρχει) έκανε ήρωα τον δημοσιογράφο γιατί του απαγόρευσε το ρεπορτάζ για τον πνιγμό των μεταναστών λες και επρόκειτο για το πιο αποκαλυπτικό θέμα όλων των εποχών. Λες και ο Θεοδωράκης θα γινόταν ο νέος… Βούλτεψη ή ο Μπέρτσος που έφεραν στο φως τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη. 
Αφού βρήκε ο κ. Θεοδωράκης φιλόξενο βήμα στο Mega και σε άλλα μέσα ενημέρωσης, κατήγγειλε όσους θέλουν να τον φιμώσουν. Κάθισαν λοιπόν όλοι οι Έλληνες να δουν το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ και είδαν μια… σούπα. Λίγο δάκρυ, λίγο καταγγελία, λίγο γλείψιμο των λιμενικών και ένα καλό μοντάζ και βγήκε το θέμα. Αμ δε γίνεται έτσι η αποκαλυπτική δημοσιογραφία, ούτε στήνονται οι νέοι σωτήρες της Ελλάδας με γλυκανάλατες εκπομπές.
Η ουσία είναι ότι η «ξαφνική» παρουσία του «Ποταμιού» στην πολιτική σκηνή προκαλεί προβληματισμό σε πολλούς χώρους. Κυρίως στο ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ οι οποίοι φοβούνται ότι οι νέοι και άφθαρτοι που θα ακολουθήσουν τον κ. Θεοδωράκη, θα ροκανίσουν τα ποσοστά τα δικά τους. Αλλά και στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει προβληματισμός διότι ο δημοσιογράφος απευθύνεται στους νέους, τους απογοητευμένους, όσους έχουν σιχαθεί το πολιτικό σύστημα και τα ίδια πρόσωπα που υπηρετούν το σύστημα. Εκεί ακριβώς που θέλησε δηλαδή να χτυπήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, εκεί απ’ όπου παίρνει μεγάλο μέρος της δημοσκοπικής του δύναμης, αλλά δεν τα κατάφερε γιατί δεν μπορεί να συνταιριάξει Σταλινικούς, Μαοϊκούς, Πασόκους, αντιευρωπαϊστές και ευρωπαϊστές.
Υπ’ αυτή την έννοια το «παπάκι που πάει στην Ποταμιά» μπορεί να κάνει ζημιά στον κ. Τσίπρα, στον κ. Βενιζέλο, στον κ. Κουβέλη και σε όσους εκσυγχρονιστές θέλουν ξαναβγούν στο προσκήνιο.
Ίσως ο μόνος που μπορεί να κοιτά με διαφορετική ματιά το νέο εγχείρημα είναι ο κ. Σαμαράς ο οποίος είναι στη λογική «αφήστε όλα τα λουλούδια ν’ ανθίσουν». 
Όμως, πολύ ασχοληθήκαμε με το «Ποτάμι». Αν θα… μπαζωθεί γρήγορα θα το κρίνει ο ελληνικός λαός που ξέρει και κρίνει. Διότι πώς θα κρίνεις έναν άνθρωπο που τον βλέπεις στην τηλεόραση, είναι συμπαθής, κάνει ωραίες εκπομπές αλλά από πίσω του έχει άλλες πλάτες. 
 Εργάζεται σε καρασυστημικά μέσα ενημέρωσης, εξυπηρετεί τους νταβατζήδες της ενημέρωσης που δεν έχουν ούτε άδεια για τα κανάλια τους και που χρωστάνε της Μιχαλούς. Αλήθεια, για όλους αυτούς ο κ. Σταύρος Θεοδωράκης θα βρει χρόνο να ασχοληθεί κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας; 

 http://www.antinews.gr/

Ρώσοι Νεομάρτυρες και ομολογητές: Άγνωστες μαρτυρίες αυταπάρνησης

Η γερόντισσα Βαρβάρα

Μεταφέρουμε και μια εμπειρία μας από επίσκεψή μας στη Βόρεια Ρωσία το 1994 με τους νέους του Κέντρου Νεότητος της Ι. Μητροπόλεως Θηβών και Λεβαδείας.

Στην περιοχή της Καρελίας πριν την επανάσταση υπήρχαν πάνω από 600 εκκλησίες. Όλες γκρεμίστηκαν ή μετατράπηκαν από τους μπολσεβίκους σε θέατρα, αποθήκες, εργοστάσια κ.λπ.

Στην πόλη Ολονέτς σώθηκε η μικρή εκκλησία του κοιμητηρίου. Και αυτό χάρη στην αντίσταση μιας γυναίκας. Θελήσαμε να τη γνωρίσουμε. Την επισκεφθήκαμε στο φτωχικό σπιτάκι της. Ηλικιωμένη πλέον, πλησίαζε τα 100 χρόνια της, μας διηγήθηκε την ιστορία της.

Το 1925, όταν οι μπολσεβίκοι θέλησαν να γκρεμίσουν την εκκλησία, το έμαθε και έτρεξε εκεί. Μπήκε μέσα στην εκκλησία και παρά τις απειλές δεν έβγαινε. Οι εχθροί της πίστης είτε από φόβο είτε από σεβασμό, δεν τόλμησαν να την ενοχλήσουν. Περίμεναν ότι θα βγει μετά από λίγες μέρες. Η γυναίκα αυτή ήταν τότε περίπου 25 χρονών. Έμεινε μέσα στην εκκλησία 15 χρόνια. Την περιποιόταν, τη φρόντιζε κ.λπ. ενώ οι πιστοί κρυφά της προμήθευαν τα τρόφιμα. Το κρύο στην περιοχή φτάνει και 40 βαθμούς υπό το μηδέν. Όμως η γενναία ψυχή τα υπέμεινε όλα. Με την έναρξη του πολέμου, όταν χαλάρωσε ο διωγμός, έφυγε και πήγε σπίτι της.

Το 1961 με τους διωγμούς του Χρουστσώφ οι αρχές της πόλης αποφάσισαν πάλι να γκρεμίσουν την εκκλησία. Η γυναίκα αυτή μόλις το πληροφορήθηκε, έτρεξε πάλι στην εκκλησία. Αυτή τη φορά έμεινε μέσα 10 χρόνια! Η εκκλησία, χάρη στην αυτοθυσία της, σώθηκε. Όταν κατάλαβε ότι η εκκλησία δεν κινδυνεύει πλέον, επέστρεψε σπίτι της. Θέλησε όμως να αφιερωθεί ολοκληρωτικά στον Κύριο. Έτσι ντύθηκε το μοναχικό σχήμα και πήρε το όνομα Βαρβάρα. Επειδή τα μοναστήρια είχαν κλείσει, μόναζε στο φτωχικό σπιτάκι της εκτελώντας τα μοναχικά καθήκοντά της. Το 1996 κοιμήθηκε, έχοντας περάσει συνολικά 25 χρόνια, δηλαδή το ¼ της ζωής της μέσα σε ένα μικρό ναό. Στην περιοχή όλοι μιλούν με συγκίνηση για την απλή αυτή γυναίκα που τόλμησε να τα βάλει με μια υπερδύναμη. Αντιστάθηκε και με τη χάρη του Θεού νίκησε. «Τα ασθενή του κόσμου εξελέξατο ο Θεός, ίνα καταισχύνη τα ισχυρά».

* * *

«Φοβερόν το εμπεσείν εις χείρα Θεού ζώντος»

Πολλές φορές οι διώκτες αντιμετώπιζαν επί τόπου την τιμωρία από το Θεό, όπως ο Οφνεί και Φινεές στην Παλαιά Διαθήκη και ο Ιεφωνίας που προσπάθησε να βεβηλώσει το αγιασμένο σκήνωμα της Θεοτόκου. Στο ναό των Αγίων Αναργύρων του Καζάν κάποια μέρα μπήκαν δύο στρατιώτες, οι οποίοι μόλις είχαν γυρίσει από το μέτωπο του Α’ παγκοσμίου πολέμου. Ο ένας έκανε με ευλάβεια το σταυρό του και προσκύνησε τον εσταυρωμένο, ευχαριστώντας τον Κύριο που τον διαφύλαξε και επέστρεψε σώος στην πατρίδα του. Ο άλλος άρχισε να γελάει και του είπε ειρωνικά:

-Γιατί κάνεις αυτή την κίνηση με τα χέρια σου; Αυτό δεν χρειάζεται στον εσταυρωμένο. Εγώ ξέρω τί χρειάζεται να του δώσουμε. Να του δώσουμε ένα τσιγάρο.

Έβγαλε ένα τσιγάρο και το πρόσφερε στον εσταυρωμένο. «Ικανοποιημένος» από το κατόρθωμά του γύρισε σπίτι του. Σε λίγο τον κατέλαβαν φρικτοί πόνοι σ’ όλο το σώμα του. Οι δυνάμεις του άρχισαν να τον εγκαταλείπουν. Ένιωσε ότι πεθαίνει και ζήτησε να του φέρουν τον ιερέα. Όταν ο ιερέας ήλθε, με δάκρυα στα μάτια ομολόγησε τη βλάσφημη πράξη λέγοντας:

-Πάτερ, σήμερα εγώ βλασφήμησα το Θεό και τώρα πεθαίνω. Σας παρακαλώ να προσεύχεστε για μένα, αν μπορείτε βέβαια να προσεύχεστε για έναν τόσο αμαρτωλό.

Αυτά ήταν και τα τελευταία του λόγια. Πέθανε μέσα σε οδυνηρούς πόνους, μπροστά στα έκπληκτα μάτια του ιερέα.

Σ’ ένα άλλο χωριό, ένας ακόμη στρατιώτης που γύρισε από το μέτωπο, επηρεασμένος από την νέα ιδεολογία, έγινε και αυτός προπαγανδιστής της αθεΐας. Μια μέρα συγκέντρωσε τους συγχωριανούς του και άρχισε να τους μιλάει ότι η πίστη είναι ξεπερασμένη υπόθεση και ότι οι ιερείς δεν χρειάζονται σε τίποτα. Μετά τη συγκέντρωση γύρισε στο σπίτι του και βρήκε νεκρή τη μητέρα του. Είχε πεθάνει την ώρα που μιλούσε κατά της Εκκλησίας. Συγκλονισμένος απ’ το γεγονός, σα να ξέχασε το πιστεύω του και τα αθεϊστικά επιχειρήματά του, έστειλε να ειδοποιήσουν τον ιερέα για να τελέσουν κανονικά την εκκλησιαστική κηδεία.

* * *

Η ελληνίδα μοναχή και ηγουμένη Μαργαρίτα

Η μοναχή Μαργαρίτα, ηγουμένη της Ι. Μονής Αγίου Ιωάννου Προδρόμου στην πόλη Μενζελίνσκ, είχε ελληνική καταγωγή. Διακρινόταν για την εξαίρετη μόρφωσή της, τη σύνεση, αλλά και την αυστηρή ασκητική ζωή της. Οργάνωσε το μοναστήρι της κατά τα πρότυπα των παλιών μοναστηριών της Ελλάδος. Μια από τις μοναχές που επέζησε ως τις μέρες μας, η μοναχή Αλεφτίνα, τυφλή στα τελευταία της χρόνια, διέσωσε τις πληροφορίες που καταγράφουμε. Οι μοναχές, με την έμπνευση και καθοδήγηση της ηγουμένης Μαργαρίτας, ζούσαν αυστηρή μοναχική ζωή, τελώντας ανελλιπώς τις ακολουθίες και το μοναχικό τους κανόνα. Όλες εργάζονταν με πνεύμα θυσίας και πολύ φιλότιμο στα διακονήματά τους. Το μοναστήρι είχε πολλούς κήπους με οπωροφόρα δέντρα, λαχανόκηπους, χωράφια, μελίσσια κ.λπ.

Όπως θυμόταν η μοναχή Αλεφτίνα, όταν το Σεπτέμβριο του 1918 έφυγαν τα στρατεύματα των «λευκών» από το Καζάν και τις γύρω πόλεις, η ηγουμένη Μαργαρίτα, φοβούμενη τους μπολσεβίκους, αποφάσισε να φύγει προσωρινά μαζί με τους άλλους πρόσφυγες. Έφτασε μέχρι το λιμάνι του ποταμού, όπου οι πρόσφυγες επιβιβάζονταν στα ποταμόπλοια. Εκεί όμως εμφανίστηκε ο Άγιος Νικόλαος και της είπε.

-Γιατί φεύγεις από το στεφάνι που σε περιμένει;

Η ηγουμένη Μαργαρίτα συγκλονίστηκε. Αμέσως πήρε το δρόμο της επιστροφής. Γύρισε στο μοναστήρι και αμέσως κάλεσε έναν ιερέα. Πεπεισμένη πλέον ότι την περιμένει το μαρτύριο, παρακάλεσε τον ιερέα να ετοιμάσει το φέρετρο και τον τάφο της και αν μπορέσει να τη θάψει την ίδια μέρα. Ο ιερέας την άκουσε απορημένος.

Την επόμενη μέρα κατά τη διάρκεια της θείας Λειτουργίας, ομάδα επαναστατών μπήκαν στο καθολικό του μοναστηριού και τη συνέλαβαν. Η γερόντισσα Μαργαρίτα παρακάλεσε να την αφήσουν να κοινωνήσει. Οι επαναστάτες όμως δεν γνώριζαν τέτοιες ευγένειες. Την έσυραν στον έξω νάρθηκα και χωρίς άλλες εξηγήσεις την εκτέλεσαν ως αντεπαναστάτρια.

Οι μοναχές λυπημένες παρέλαβαν το σκήνωμά της, τέλεσαν τη νεκρώσιμη ακολουθία και την έθαψαν πίσω από το ιερό του καθολικού.

Την επόμενη ο ιερέας κατάλαβε τι σήμαινε αυτή η παράξενη παράκληση και επιμονή της ηγουμένης να τη θάψουν την ίδια μέρα. Οι μπολσεβίκοι έφεραν ένα μουσουλμάνο χότζα και τον εκτέλεσαν στο μοναστήρι. Ήθελαν, λοιπόν να τον θάψουν στον ίδιο τάφο με την ορθόδοξη μοναχή. Όμως δεν μπόρεσαν.

Αργότερα το μοναστήρι έκλεισε και ερήμωσε. Στη δεκαετία του ’70 συνέβη ένα θαυμαστό γεγονός. Όπως διηγείται η Μαρίνα Μιχαήλοβνα, η οποία ήταν κόρη ιερέα, οι αρχές αποφάσισαν τότε να σκάψουν κοντά στο ιερό. Δεν γνώριζαν τίποτα για τον τάφο της ηγουμένης Μαργαρίτας. Καθώς έσκαβαν, ξαφνικά βρήκαν άφθαρτο το σώμα μιας μοναχής ντυμένης με το ράσο, το μοναχικό σχήμα και το σταυρό στο στήθος. Φαινόταν ολοζώντανη σαν να κοιμόταν. Το σώμα της δεν έφερε σημάδια φθοράς. Οι εργάτες τρόμαξαν. Δεν πείραξαν το λείψανο. Έκλεισαν γρήγορα τον τάφο και άρχισαν να σκάβουν σε άλλο σημείο.

Τον ΙΘ’ αιώνα, ο μεγάλος στάρετς της Ρωσίας, Άγιος Αμβρόσιος της Όπτινα, ο οποίος μεταξύ των άλλων διακρινόταν για το προορατικό του χάρισμα, είχε πει τα εξής:

«Στην πόλη Μενζελίνσκ θα λειτουργήσει ένα μοναστήρι. Θα αποκτήσει φήμη και δόξα. Όταν θα προΐσταται η πρώτη ηγουμένη θα κτιστεί νέος ναός. Η δεύτερη ηγουμένη θα γίνει μάρτυρας. Και όταν θα έρθει η τρίτη ηγουμένη τότε θα πέσουν οι καμπάνες του μοναστηριού».

Πράγματι η πρόρρηση του Αγίου Αμβροσίου εκπληρώθηκε. Το καθολικό του μοναστηριού κτίσθηκε κατά τη διάρκεια της ηγουμενίας της πρώτης ηγουμένης. Η δεύτερη ηγουμένη ήταν η γερόντισσα Μαργαρίτα, η Νεομάρτυς. Κατά την διάρκεια της ηγουμενίας της διαδόχου της, το μοναστήρι έκλεισε βίαια, οι μοναχές διώχθηκαν και οι επαναστάτες έριξαν κάτω κι έσπασαν τις καμπάνες του μοναστηριού.

* * *

«Πρέπει να προσευχόμαστε. Βλέπω να ‘ρχονται στον ορίζοντα της Ρωσίας βαριά μαύρα σύννεφα.

Το σκάφος της ορθόδοξης Ρωσίας θα περάσει τρικυμίες.

Όμως με τη βοήθεια του Θεού τα κύματα θα ησυχάσουν και το σκάφος θα συνεχίσει απρόσκοπτα την πορεία του».

«Μετά από μερικά χρόνια θ’ αρχίσει μια περίοδος πολύ σκοτεινή. Ο ρωσικός λαός θα υποστεί πολλές συμφορές. Αμέτρητοι Ρώσοι θα διασκορπιστούν σ’ όλο τον κόσμο. Θα χυθούν ποταμοί αιμάτων.

Η ζωή θα ‘ναι σύντομη και οι Άγγελοι δεν θα προλαβαίνουν να μαζεύουν τις ψυχές. Όλα αυτά θα τα επιτρέψει ο Θεός για να καθαρίσει και να εξαγνίσει το ρωσικό λαό. Να προετοιμάζεστε με προσευχή και μετάνοια».

(Άγιος Σεραφείμ Σάρωφ 1759-1833)

ΠΗΓΗ: «Ο ΟΣΙΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥ
Ο ΑΣΚΗΤΗΣ ΚΑΙ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΟΣ (1884-1980)»
Τεύχος 1. ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ – ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2001. Θεσ/νίκη
Έκδοσις: «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»

ΔΙΑΚΟΝΗΜΑ

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ

agiosdimitrioskouvaras.blogspot.gr

Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης

Ιησού, Συ που δημιούργησες τους Αγγέλους, και είσαι Κύριος αυτών των αυλών όντων, που σε δοξολογούν ασίγητα, Σε δοξολογώ, Ιησού, που καλλώπισες όλα τα κτίσματα, Σ᾿ ευχαριστώ, γιατί με το λογικό που μου έδωσες τα βλέπω και τα χαίρομαι.

Ιησού, που μ᾿ ένα Σου νεύμα έφτιαξες τον ουρανό, εξομολογούμαι ότι με το βάρος των αμαρτιών μου δεν μπορώ να σηκώσω το βλέμμα να τον δω.
Ιησού, που κατασκεύασες τον ήλιο και τη σελήνη, φώτισε την ψυχή μου.

Ιησού, που διακόσμησες τον ουρανό με τ᾿ άστρα, κόσμησέ με, με τα χαρίσματά Σου.

Ιησού, που ζωγράφισες τη γη με τα πολύχρωμα κι ευωδιαστά λουλούδια, κάνε να βλαστάνει κι η ψυχή μου άνθη των αρετών.

Ιησού, που έκανες να βγάζουν τα δέντρα διαφόρους ωραίους καρπούς, πλούτισε με, με τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος.

Ο Ερντογάν είναι η πηγή των προβλημάτων της Τουρκίας

Aν και η πολιτική είναι έμφυτη για τον Recep Tayyip Erdogan, τελευταία δυσκολεύεται να προσαρμοστεί στην ψηφιακή εποχή, γράφει ο David Gardner στους FINANCIAL TIMES (“Recep Tayyip Erdogan is now the Source of Turkey’s Problems»).

H διαμάχη ισχύος, μεταξύ του κόμματός του και των Γκιουλενιστών, συγκλονίζει τη χώρα, μετά τις επαναστατικές διαμαρτυρίες του περασμένου Καλοκαιριού, όταν εκατοντάδες χιλιάδων ανθρώπων επαναστάτησαν εναντίον του ενάρετου πατερναλισμού του Erdogan και των συσσωρευμένων αποδείξεων διαφθοράς, που φθάνουν έως τον εσωτερικό του κύκλο.
Ο Erdogan εξακολουθεί να αποτελεί προεξέχουσα προσωπικότητα και οι αντίπαλοί του είναι πολιτικά πυγμαίοι, καθώς το ΑΚΡ ανέβηκε στην εξουσία μετά από μια εκτεταμένη περίοδο πολιτικής αβεβαιότητας και οικονομικού χάους, ενώ υπό την εξουσία του η Τουρκία κατέστη εκ νέου ισχυρή στην περιοχή της, η οικονομία της αναπτύχτηκε με ‘κινεζικούς’ ρυθμούς, αναδεικνύοντας ένα νέο είδος επιχειρηματία και διασπείροντας κοινωνική πρόνοια στο σύνολο της επικράτειας.
Ο τρόπος όμως με τον οποίο παραγκωνίστηκαν οι ελίτ (στατιστικές και οικονομικές) αποκάλυψε τον εύθραυστο χαρακτήρα των τουρκικών θεσμών, θέτοντας σε αμφισβήτηση την ακεραιότητα του κράτους δικαίου. Κατά τον δημοσιογράφο Kadri Gursel «οι πολύτιμοι θεσμοί της Τουρκίας έγιναν θύματα του πολέμου [μεταξύ Erdogan και Gulen]. Ο κυβερνών συνασπισμός ισχύος κατέρρευσε, συμπαρασύροντας πολλά μαζί του-τη θεσμική τάξη, την κατάσταση των νόμων, τη νομιμότητα, την πορεία προς την ΕΕ, το δικαστικό» (FT, «Turkish Law ‘Strikes at Judicial Independence”).
Ο νέος νόμος για περιορισμούς στο διαδίκτυο, που ο Πρόεδρος Abdullah Gul καλείται να μην υπογράψει (μια μη υπογραφή του όμως διακινδυνεύει τη θέση του και τη μελλοντική του εκλεξιμότητα), θέτει την Τουρκία στην ίδια θέση με το Ιράν και την Κίνα, ενώ ο  Gul υπέγραψε ήδη νομοθεσία που εντείνει τον κυβερνητικό έλεγχο επί του δικαστικού σώματος (ECONOMIST, “Α Bill Imposing Restrictions on the Internet Presents Turkey’s President with a Dilemma”, INDEPENDENT, “Turkish PM, Recep Tayyip Erdogan, Claims Indiscriminating Audio Tape of him allegedly Discussing Ways to Smuggle Cash out of the Country is a Fake”).
Παραδόξως, ο Τούρκος Πρωθυπουργός πρωτοστάτησε μιας αυθεντικής, αν και ανολοκλήρωτης συνταγματικής επανάστασης, κίνητρο της οποίας υπήρξε μια μελλοντική ένταξη στην ΕΕ. Από όταν όμως μέλη της ΕΕ, όπως η Γερμανία και η Γαλλία, απέστρεψαν το βλέμμα τους από την Τουρκία, δόθηκε ένα τέλος στη δύναμη της Ευρώπης να αποτελεί κίνητρο για μεταρρύθμιση και οι επιπλήξεις των Βρυξελλών είναι πλέον αδύναμες.
Η άποψη του Erdogan για τον εαυτό του ως ομοούσιου με το έθνος, συνοψίζει το πρόβλημα. Καθώς δεν υφίσταται σχεδόν κανένα θεσμικό ή πολιτικό έλεγχο της ισχύος του, δεν ακούει κανέναν άλλο από τον εαυτό του. Αντιμετωπίζει τα κατορθώματά του στην κάλπη ως ένα συνεχές προσωπικό δημοψήφισμα. Ακόμη όμως και αν κανείς δεν μειώσει το εκλογικό του γόητρο, τα πράγματα μπορεί να μην εξελιχθούν ομαλά για εκείνον. Αν συνεχίσει να καταφέρεται εναντίον ακέφαλων συνομωσιών σε εταιρίες, εφημερίδες, σχολεία, δικαστήρια και κύριος οίδε που αλλού, η εμπιστοσύνη στην Τουρκία, που είναι στενά συνδεδεμένη με βραχυπρόθεσμες ροές κεφαλαίου, μπορεί να καταρρεύσει.

 http://mignatiou.com/2014/02/o-erntogan-ine-i-pigi-ton-provlimaton-tis-tourkias/

Είχε 70 όγκους και εξαφανίστηκαν όλοι σε δύο εβδομάδες

Ένας Βρετανός με καρκίνο εξέπληξε τους γιατρούς του όταν 70 δυνητικά θανατηφόροι καρκινικοί όγκοι εξαφανίστηκαν από το σώμα του μέσα σε μόλις δύο εβδομάδες.
Ο 47χρονος Ίαν Μπρουκς είχε εκδηλώσει το 2001 μία σπάνια μορφή μη Χότζκιν λεμφώματος – ενός καρκίνου που προσβάλλει το ανοσοποιητικό σύστημα.
Οι θεραπείες που έκανε τότε καταπολέμησαν αποτελεσματικά τη νόσο, αλλά το 2008 ο καρκίνος του επανεμφανίστηκε πιο επιθετικός παρά ποτέ.
Οι εξετάσεις του αποκάλυψαν 60-70 διάσπαρτους όγκους από το κεφάλι έως την κοιλιά του και οι γιατροί του έδωσαν λίγες εβδομάδες ζωής.
Η τελευταία λύση ήταν να δοκιμάσει ένα πειραματικό εκείνη την εποχή φάρμακο – μία λύση την οποία πρόθυμα δέχτηκε, αφού «αν δεν έκανα τίποτα, ήταν θέμα εβδομάδων ο θάνατός μου».
Δύο εβδομάδες αργότερα, όμως, οι γιατροί του στο Νοσοκομείο Christie του Μάντσεστερ ανακάλυψαν με έκπληξη ότι το πειραματικό φάρμακο είχε καθαρίσει το σώμα του απ’ όλους τους καρκινικούς όγκους.
Το φάρμακο που πήρε ο κ. Μπρουκς λέγεται μπρεντουξιμάβη βεδοτίνη (brentuximab vedotin) και είναι ένα είδος μονοκλωνικού αντισώματος, το οποίο εγκρίθηκε σε ΗΠΑ και Ευρώπη το 2011 και το 2012 αντιστοίχως.
Το φάρμακο έχει εγκριθεί για την αντιμετώπιση του Χότζκιν λεμφώματος, καθώς και μιας σπάνιας μορφής λεμφώματος που λέγεται αναπλαστικό λέμφωμα από μεγάλα κύτταρα (από αυτό έπασχε ο κ. Μπρουκς).
Τα λεμφώματα συχνά εκδηλώνονται με πολυάριθμους όγκους, διότι δεν είναι συμπαγείς καρκίνοι (όπως λ.χ. οι καρκίνοι του πνεύμονα, του μαστού, του προστάτη κ.τ.λ.) αλλά αιματολογικοί καρκίνοι, και συνεπώς αφορούν όλο το σώμα και όχι ένα μεμονωμένο σημείο.
Όπως γράφει η «Daily Mail», η ανταπόκριση του κ. Μπρουκς στο φάρμακο ήταν τέτοια, ώστε ο γιατρός του, δρ Άνταμ Γκίμπ, δήλωσε πως οι εξετάσεις του πριν και μετά τη λήψη του φαρμάκου «είναι πιθανώς το πιο εντυπωσιακό σετ εξετάσεων που έχω δει ποτέ».
Ο κ. Μπρουκς βρίσκεται σήμερα σε ύφεση και οι γιατροί του αισιοδοξούν για την πορεία της υγείας του.
«Αισθάνομαι ότι κάποιος με προσέχει, επειδή έπειτα απ’ όλες αυτές τις θεραπείες και τους όγκους που είχα, είμαι ακόμα εδώ», δήλωσε ο 47χρονος.

Πηγή: ΤΑ ΝΕΑ
 http://www.koutipandoras.gr/article/107881/eihe-70-ogkoys-kai-exafanistikan-oloi-se-dyo-evdomades

Πώς ο Γ. Παπανδρέου υποθήκευσε ακόμα και τον ορυκτό μας πλούτο

Η ύπαρξη κοιτασμάτων υδρογονανθράκων σε ελληνικό έδαφος θα καταστήσει τη χώρα μας σημαντικό ενεργειακό κόμβο, που θα μπορεί να καλύψει χωρίς εξαρτήσεις από τρίτες χώρες τις αυξανόμενες ανάγκες των χωρών της Ευρώπης σε ενέργεια.

Το θέμα είναι, πώς η Ελλάδα θα μπορέσει να εκμεταλλευτεί τα κοιτάσματα αυτά. Στην κατάσταση που βρίσκεται η χώρα μας είναι δεδομένο πως δεν μπορεί ούτε τα βασικά να κάνει για τις εξορύξεις.

Τα ευρωπαϊκά και τα αμερικάνικα «γεράκια» όμως το γνωρίζουν καλά αυτό και σχεδιάζουν να «αρπάξουν» όσο το δυνατόν περισσότερα από την Ελλάδα.

Ήδη έχει ξεκινήσει ένας υπόγειος πόλεμος μεταξύ ενδιαφερόμενων εταιρειών και κυβερνήσεων χωρών που μάχονται για τα ελληνικά κοιτάσματα υδρογονανθράκων. Εταιρείες κολοσσοί έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον και βλέπουν τεράστιες ευκαιρίες στη χώρα μας.

Ωστόσο, το θέμα δεν είναι καθόλου απλό. Τα κοιτάσματα ναι μεν βρίσκονται στο ελληνικό έδαφος και αποτελούν ελληνική περιουσία, εντούτοις η Ελλάδα είναι δέσμια των δανειστών.

Τι εννοούμε;

Η Ελλάδα και συγκεκριμένα η κυβέρνηση Παπανδρέου – που τόνιζε πως δεν υπάρχουν υδρογονάνθρακες –έχει υπογράψει τα Μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις σε αγγλικό δίκαιο. Αυτό σημαίνει πως οι δανειστές θα έχουν λόγο σε οποιοδήποτε περιουσιακό στοιχείο της χώρας μας. Άρα εκείνοι θα είναι αυτοί που θα αποφασίσουν για την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων, μιας και η Ελλάδα είναι «δεμένη» με Μνημόνια.

Επομένως, τα όποια έσοδα προσδοκά η ελληνική κυβέρνηση θα κατευθυνθούν προς τους δανειστές για την αποπληρωμή χρεών και αν περισσέψει κανένα «ψυχουλάκι» θα φάει και ο λαός.

 

 http://olympia.gr/

Η μονταζιέρα επί το έργο - Τύφλα να 'χει ο Γκέμπελς

«Τύφλα να ‘χει ο Γκέμπελς», τιτλοφορεί σήμερα το άρθρο της η Ντίνα Δασκαλοπούλου στην «Εφημερίδα των Συντακτών» και σχολιάζει τις «αποκαλύψεις» μια σειρά ΜΜΕ (skai.gr, star, gr, iefimerida.gr και capital.gr) που θέλουν να συνδέσουν ένα μαζικό λαϊκό κίνημα ενάντια στα μεταλεία χρυσού στην Χαλκιδική με «αμαρτωλές» ΜΚΟ.

Για το ίδιο θέμα μας ήρθε το παρακάτω μήνυμα στο ηλεκτρονικό μας ταχυδρομείο από το Συντονιστικό Συλλόγων και Φορέων Σταγείρων - Ακάνθου

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΤΟΥ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΙΕΡΙΣΣΟΥ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΞΟΡΥΞΗ ΧΡΥΣΟΥ

ΠΡΟΣ την Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενώσεων Συντακτών

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ

Γιώργο Σαββίδη, Πρόεδρο

της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ

Μαρία Αντωνιάδου, Πρόεδρο

Μαριλένα Κατσίμη, Γεν.Γραμματέα

Πρωτοβάθμιο και Δευτεροβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ

και σύσσωμο το δημοσιογραφικό κόσμο της χώρας

ΙΕΡΙΣΣΟΣ 26/02/2014

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ

Καμία έκπληξη δεν μας προκαλεί το καινούργιο επεισόδιο της σαπουνόπερας της «αποκαλυπτικής είδησης» - μόνο πικρό γέλιο. Εδώ και ένα 24ώρο γίνεται σε συγκεκριμένα ΜΜΕ ακόμα μία προσπάθεια διαχείρισης και αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης πάνω στο θέμα των εξορύξεων στην Χαλκιδική.

Η υπόθεση αφορά μία Βελγική ΜΚΟ (CATAPA) ή οποία εστιάζει στην εξορυκτική βιομηχανία στην Λατινική Αμερική και αποφάσισε να ασχοληθεί και με το θέμα των εξορύξεων στην Ελλάδα - και συγκεκριμένα στην Χαλκιδική. Έτσι,αναζήτησε εθελοντή μέσω του Προγράμματος «Ευρωπαϊκή Εθελοντική Υπηρεσία» της ΕΕ, και συνεργάστηκε γι αυτόν το σκοπό με την οργάνωση «EUROPEAN VILLAGE». Το Πρόγραμμα «Ευρωπαϊκή Εθελοντική Υπηρεσία» αφορά νέους 18 έως 30 ετών και καλύπτει τα έξοδα (διαμονή, διατροφή και μετακίνηση) μέχρι του ποσού των 636 ΕΥΡΩ το μήνα για το διάστημα συμμετοχής τους στο Πρόγραμμα.

Το κίνημα κατά της επέκτασης των εξορυκτικών δραστηριοτήτων στην Χαλκιδική δεν έχει καμία συμμετοχή στην παραπάνω πρωτοβουλία, ούτε η εθελόντρια που επιλέχτηκε από την CAPATA για να καλύψει τη θέση μετέχει σε καμία επιτροπή αγώνα του κινήματος.

Από συγκεκριμένα ΜΜΕ παραποιούνται στοιχεία, συνδυάζονται με την επικαιρότητα και παρουσιάζονται ως παράδειγμα διαπλοκής ΜΚΟ και πληρωμένων ακτιβιστών στην περίπτωση της Χαλκιδικής. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι ακόμα και κατά τη μετάφραση της πρόσκλησης ενδιαφέροντος της CATAPA γίνεται παραποίηση στοιχείων, αλλοιώνοντας το νόημα και διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα.

Είναι τουλάχιστον γελοίο να υπονοείται ότι οι δράσεις ενός κινήματος μπορούν «να οργανώνονται» από έναν εθελοντή στο Βέλγιο. Ο πραγματικός στόχος δεν μπορεί παρά να είναι το ίδιο το κίνημα κατά της επέκτασης των εξορυκτικών δραστηριοτήτων της Ελντοράντο στη Χαλκιδική, με αιχμή του δόρατος την παραπληροφόρηση.

Αντί να γίνεται είδηση η «πληρωμένη σιωπή» απέναντι στη φωνή ενός κοινωνικού αγώνα, ή τα «πληρωμένα ενημερωτικά ταξίδια επίλεκτων δημοσιογράφων» και τα «διαφημιστικά ρεπορτάζ» που ακολουθούν, τα καθεστωτικά ΜΜΕ αποδεικνύουν ακόμα μια φορά ότι επιλέγουν να διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα. Ποιον εξυπηρετούν μ’ αυτόν τον τρόπο, αν όχι διαπλεκόμενα συμφέροντα;

Θα γελάγαμε πολύ αν δεν ήταν τόσο θλιβερό.

Καλούμε -για άλλη μια φορά- όλες τις Ενώσεις των δημοσιογράφων και τον καθένα σας χωριστά να τηρήσει τον δικό σας κώδικα Επαγγελματικής Ηθικής και Κοινωνικής Ευθύνης, το οποίο νοιώθουμε τη βαθιά ανάγκη να ξαναθυμίσουμε.

Άρθρο 1

Το δικαίωμα του ανθρώπου και του πολίτη να πληροφορεί και να πληροφορείται ελεύθερα είναι αναφαίρετο. Η πληροφόρηση είναι κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα ή μέσο προπαγάνδας. Ο δημοσιογράφος δικαιούται και οφείλει:

α. Να θεωρεί πρώτιστο καθήκον του προς την κοινωνία και τον εαυτό του τη δημοσιοποίηση όλης της αλήθειας.

β. Να θεωρεί προσβολή για την κοινωνία και πράξη μειωτική για τον εαυτό του τη διαστρέβλωση, την απόκρυψη, την αλλοίωση ή την πλαστογράφηση των πραγματικών περιστατικών.

γ. Να σέβεται και να τηρεί το διακριτό της είδησης, του σχολίου και του διαφημιστικού μηνύματος, την αναγκαία αντιστοιχία τίτλου και κειμένου και την ακριβή χρησιμοποίηση φωτογραφιών, εικόνων, γραφικών απεικονίσεων ή άλλων παραστάσεων.

δ. Να μεταδίδει την πληροφορία και την είδηση ανεπηρέαστα από τις προσωπικές πολιτικές, κοινωνικές, θρησκευτικές, φυλετικές και πολιτισμικές απόψεις ή πεποιθήσεις του.

ε. Να ερευνά προκαταβολικά, με αίσθημα ευθύνης και με επίγνωση των συνεπειών, την ακρίβεια της 

πληροφορίας ή της είδησης που πρόκειται να μεταδώσει.

στ. Να επανορθώνει χωρίς χρονοτριβή, με ανάλογη παρουσίαση και ενδεδειγμένο τονισμό, ανακριβείς πληροφορίες και ψευδείς ισχυρισμούς, που προσβάλλουν την τιμή και την υπόληψη του ανθρώπου και του πολίτη και να δημοσιεύει ή να μεταδίδει την αντίθετη άποψη, χωρίς, αναγκαστικά, ανταπάντηση, η οποία θα τον έθετε σε προνομιακή θέση έναντι του θιγομένου.

 http://tsak-giorgis.blogspot.gr/2014/02/blog-post_26.html

Συντονιστικό Συλλόγων και Φορέων Σταγείρων - Ακάνθου