Ο άρχοντας των δαχτυλιδιών

• Του Φέλιξ

Τώρα που το ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη πήρε την Ελιά της κεντροαριστεράς την οποία έφαγε ο δάκος Βενιζέλος, θυμήθηκα ένα τηλεφώνημα το οποίο μου είχε γίνει πριν από μήνες. Στο τηλεφώνημα αυτό ο συνομιλητής μου, ο οποίος ποτέ δεν μου έχει μεταφέρει κάτι που δεν έχει επαληθευτεί, επέμενε πως όλα είναι έτοιμα στην Ελλάδα για να δημιουργηθεί ένα κεντροαριστερό κόμμα (όπως θα έλεγαν ότι είναι οι ιδρυτές του), με αρχηγό τον Σταύρο Θεοδωράκη. Το σενάριο ήταν πολύ τραβηγμένο για να το πιστέψω. Nα αφήσει τώρα ο Σταύρος Θεοδωράκης το σακίδιο με το οποίο περιφέρεται στις αποστολές του στο Κέντρο της Αθήνας για να ηγηθεί κόμματος; Γιατί;
Και να που ο Θεοδωράκης θα αφήσει και το σακίδιο και το Mega και το Protagon, για να αποκαταστήσει την χαμένη τιμή του Κώστα Σημίτη. Πριν προλάβω να τα επεξεργαστώ όλα αυτά, και κυρίως το γεγονός ότι η ανακοίνωση του νέου κόμματος έγινε μέσα από τις σελίδες του ΒΗΜΑΤΟΣ, ακόμη και η ονοματοδοσία, το τηλέφωνο ξαναχτύπησε. «Θυμάσαι που στα έλεγα;» μου είπε ο φίλος που το είχε προαναγγείλει. «Θυμάμαι» είπα και αφέθηκα στην ιστορία του την οποία θέλω να μοιραστώ μαζί σας. Δεν παίρνω όρκο για το πόσο αληθινή είναι αλλά ούτε και όταν μου λεγε για το Σταύρο πριν μήνες έπαιρνα.
Το προηγούμενο καλοκαίρι λοιπόν, ο Κώστας Σημίτης, φαίνεται ότι είχε αναρρώσει από μια πολιτική κατάθλιψη, την οποία είχε εξομολογηθεί σε όλους. Ο πρωην πρωθυπουργός δεν μπορούσε να ανεχθεί πως η κοινή γνώμη τον είχε απαξιώσει θεωρώντας τον τη διακυβέρνηση της διαφθοράς. Έτσι άρχισε τις συναντήσεις για να πάρει την πολιτική ρεβάνς. Οι συνομιλητές του ήταν κατά καιρούς ο Βενιζέλος, η Άννα Διαμαντοπούλου, ο Μιχάλης Χρυσοχοίδης, ο Γιώργος Φλωρίδης, ο Πέτρος Ευθυμίου, ο Αντρέας Λοβέρδος και ο Αλέκος Παπαδόπουλος. Πολιτικά του παιδιά όλοι τους, τον άκουσαν να τους επικρίνει γιατί σπαράσσονταν για την διαδοχή ενός ανύπαρκτου ΠΑΣΟΚ.
Την ίδια εποχή ο Βενιζέλος, μόλις είχε πάρει στα χέρια του μια κρυφή δημοσκόπηση, η οποία περιείχε απαντήσεις για το πόσο αρεστός ήταν ως πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Οι απαντήσεις δεν ήταν και τόσο κολακευτικές και συμπυκνώνονταν σε κάτι που είπε κάποιος από τους συνεργάτες του σε μία συνάντηση «αν δώσουμε σε έναν άνθρωπο να πάει με μια σημαία του ΠΑΣΟΚ από το Σύνταγμα ως την Ομόνοια, δεν θα φτάσει ούτε στην Κλαυθμώνος».
Έτσι ο Βενιζέλος,θεώρησε πως πρέπει να συμπαραταχθεί με τις παραινέσεις του Σημίτη. Θα δημιουργούσαν λοιπόν ένα νέο φορέα, στον οποίο θα φορούσαν και μια νέα ταυτότητα. Ο Σημίτης πρότεινε να μην είναι κανένας από τους συνομιλητές του επικεφαλής της κίνησης και επέμενε να τεθεί μπροστά ο Τάσος Γιαννίτσης. Ο προτεινόμενος θεωρήθηκε όμως «μη επικοινωνιακός». Την μεγαλύτερη αντίδραση εμφάνισαν οι Διαμαντοπούλου, Λοβέρδος, Χρυσοχοίδης, οι οποίοι οραματίζονταν έναν οποιοδήποτε νέο χώρο αλλά ο καθένας με τον εαυτό του αρχηγό. Έπεσαν πολλά ονόματα στο τραπέζι προκειμένου να υπάρξει μια συμφωνία αλλά όλα συναντούσαν αντιδράσεις. Ήταν τότε που ένας από αυτούς πρότεινε «να τεθεί επικεφαλής, ο Σταύρος Θεοδωράκης». Οι υπόλοιποι γέλασαν και παρά την συμπάθεια που είχαν όλοι τους στο δημοσιογράφο, το θεώρησαν σχεδόν ως ανέκδοτο. Δεν γινόταν να παραγκωνίσουν τη δράση τους και τις φιλοδοξίες τους για να κάνουν αρχηγός «ένα παιδί από την Αγία Βαρβάρα που τέλειωσε το Λύκειο και έγινε γνωστός επειδή τον ακολουθούσε μια κάμερα».
Οι συζητήσεις συνεχίστηκαν χωρίς αποτέλεσμα. Προσεγγίστηκε και ο Φώτης Κουβέλης,ο οποίος ενημερώθηκε για τη νέα κίνηση,την οποία και φάνηκε να αποδέχεται. Τότε προτάθηκε να ηγηθεί ο Γιάννης Μπουτάρης. Ο Μπουτάρης όμως αρνήθηκε με δημόσια δήλωση τη συμμετοχή του σε ένα τέτοιο σχήμα.
Ενώ ο Σημίτης αναζητούσε σε ποιόν θα δώσει το δαχτυλίδι, ο Βενιζέλος συνέχισε τις επαφές με τον Φώτη Κουβέλη με τον οποίο έδειχνε να συμφωνεί σε όλα. Μέχρι και το ρίξουν τον Σαμαρά τον Νοέμβριο. Υπήρξαν όμως τα γεγονότα με το κλείσιμο της ΕΡΤ. Μεσούσης της κρίσης, ο Βενιζέλος θεώρησε πως πρέπει να πάει με το Σαμαρά. Όχι μόνο του είπε τι σκόπευε να κάνει ο Κουβέλης, αλλά τον άδειασε και δημόσια, εξοργίζοντάς τον. Ο Κουβέλης έφυγε από την κυβέρνηση και εμφάνισε αλλεργία στο όνομα και την εικόνα του Βενιζέλου.
Το σχέδιο για μια μετάβαση της εξουσίας από τον Σαμαρά σε μια ομάδα Σημίτη που θα είχε την στήριξη των εκδοτών ναυάγησε. Οι εκδότες όμως επέμεναν πως η προσπάθεια πρέπει να συνεχιστεί. Όπως έλεγε χαρακτηριστικά ένας απ αυτούς «την εποχή του Κώστα δεν είχαμε προβλήματα και οι δουλειές πήγαιναν μια χαρά».
Έτσι η ΕΛΙΑ προχώρησε ως πρωτοβουλία και άρχισε να κοσμεί τα ποτήρια του μαρτίνι του πολιτικού συστήματος. Ο Βενιζέλος συνέχισε να δείχνει και με τον αστυφύλακα και με τον χωροφύλακα, ώσπου προχώρησε στην υπεράσπιση του σταυρού στις εκλογές χωρίς να τους ενημερώσει. Οι 58 το αντιλήφθηκαν (και καλά έκαναν) ως προσπάθεια να μείνουν έξω και να καρπωθεί ό,τι συμβαίνει ο Βενιζέλος. Η προσπάθειά τους να διατηρήσουν ένα υποτυπώδες σαβουάρ βιβρ απέναντι στον Βενιζέλο δεν ευοδώθηκε. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ μετατράπηκε από δάκος της ΕΛΙΑΣ σε δράκο που την έφαγε.
Η ιστορία αυτή μάλλον δεν έχει σχέση με την απόφαση του Σταυρου Θεοδωράκη να πολιτευτεί. Απλώς έτυχε να έχει τις ίδιες ανησυχίες και προφανώς απογοητευμένος που ο χώρος σπαράσσεται πήρε την μεγάλη απόφαση.Έτυχε αυτή την απόφαση να την δημοσιοποιήσει πρώτο το ΒΗΜΑ, γιατί οι συντάκτες του συχνάζουν στο μαγαζί του Σταύρου και κάτι θα πήρε το αυτί τους. Έτσι αφήνει να τον παρασύρει το Ποτάμι της λαϊκής ανάγκης. Ελπίζω να προσέχει μόνο να μην βρέξει την τσάντα. Και την κάμερα.

 http://www.koutipandoras.gr/article/107789/o-arhontas-ton-dahtylidion