Οι Σαουδαραβικές υπηρεσίες πίσω από την χρήση χημικών στη Συρία;

Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη

Πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις, άρχισαν τα αποκαλυπτήρια για όσα συμβαίνουν στην Συρία, όπου αλωνίζουν η Ταξιαρχία Τζαμπχάτ αλ Νούσρα και άλλοι σουνίτες τζιχαντιστές, σφαγιάζοντας χριστιανούς και αλεβίτες. Οι μαζικές δολοφονίες αμάχων κι αιχμαλώτων όμως δεν προσδίδουν στρατιωτική υπεροχή. Οι Συριακές Ένοπλες Δυνάμεις στο πεδίο της μάχης κυριολεκτικά πάτησαν στο σβέρκο το συνοθύλευμα φανατικών σουνιτών κατσαπλιάδων, που εδώ και δυόμισι χρόνια αιματοκυλά την Συρία με συναυτουργό την ισλαμοφασιστική Τουρκία και πακτωλούς βοήθειας από το Ριάντ και τα Εμιράτα.

Με τους αντάρτες του FSA στα όρια της κατάρρευσης και της τελικής ήττας, ήρθε ως από μηχανής Θεός η μαζική δολοφονία αμάχων στην συνοικία Γκούτα της Δαμασκού με χρήση χημικών όπλων.

Ενώ λοιπόν οι αεροπορικές και ναυτικές δυνάμεις των ΗΠΑ, της Βρετανίας και της Γαλλίας έσπευδαν στην Ανατολική Μεσόγειο και μαρσάριζαν μηχανές με το δάχτυλο στην σκανδάλη, άρχισαν να έρχονται βροχή τα μαντάτα.

Η Dale Gavlak είναι ανταποκρίτρια του Associated Press και του  Mint Press News, με βάση το Αμμάν. Από την έρευνα που έκανε μαζί με τον Ιορδανό συνάδελφο της Yahya Ababneh, για το τι πραγματικά συνέβη στην Γκούτα, προέκυψαν τα εξής:

Ο αρχηγός των Σαουδαραβικών μυστικών υπηρεσιών, ο πρίγκιπας Μπαντάρ μπιν Σουλτάν μέσω ενός επίσης Σαουδάραβα «εθελοντή», γνωστού ως Abu Ayesha, που διοικεί τάγμα ανταρτών στη Συρία, προμήθευσε τα χημικά όπλα. Τα όπλα αυτά προορίζονταν για την Τζαμπχάτ αλ Νούσρα αλλά για την μεταφορά κι αποθήκευση τους σε τούνελ χρησιμοποιήθηκαν αντάρτες από άλλες μονάδες, χωρίς να τους έχουν ενημερώσει τι είδους όπλα είναι και πως γίνεται ο χειρισμός τους.

Σε έκρηξη που έγινε σε ένα από τα τούνελ όπου φυλάσσονταν τα νευροτοξικά όπλα, σκοτώθηκαν μεταξύ άλλων δώδεκα αντάρτες.  Οι δημοσιογράφοι μίλησαν, μεταξύ άλλων, με τον Abu Ablel – Moneim, πατέρα ενός εκ των δώδεκα ανταρτών αλλά και με πολλούς αντάρτες, ανάμεσα τους μια γυναίκα, η οποία μάλιστα εξέφρασε το …παράπονο της για τον πρίγκιπα Μπαντάρ, λέγοντας πως «όταν μας δίνει τέτοια όπλα, πρέπει να τα δίνει σε αυτούς που ξέρουν να τα χειρίζονται». Οι αντάρτες είπαν πως κάποιοι συμμαχητές τους από περιέργεια και άγνοια προκάλεσαν έκρηξη των χημικών όπλων που τους προμήθευσαν οι Σαουδάραβικές υπηρεσίες, με αποτέλεσμα την εκατόμβη αμάχων που ακολούθησε.

Αξιοσημείωτο είναι πως πάνω από δώδεκα αντάρτες που μίλησαν στους δυο δημοσιογράφους, είπαν πως λαμβάνουν μισθό από την κυβέρνηση της Σαουδικής Αραβίας!

Επομένως τα χημικά όπλα που πυροδοτήθηκαν είτε σκοπίμως, είτε από ανεκπαίδευτους αντάρτες, δεν βρίσκονταν στην δικαιοδοσία του Συριακού Στρατού. Ήταν στα χέρια των ισλαμοφασιστών φονιάδων και εισήχθησαν στη Συρία από τις Σαουραβικές μυστικές υπηρεσίες, των οποίων ο επικεφαλής, ο περιβόητος Πρίγκιπας Μπαντάρ, είναι το κεντρικό πρόσωπο στην οργανωμένη προσπάθεια ανατροπής του Άσσαντ.

Φέρεται μάλιστα να προσέφερε στον Πούτιν ένα δέλεαρ αλλά και να του απηύθυνε και μια απειλή για να εγκαταλείψει η Μόσχα την στήριξη στον Σύριο Πρόεδρο. Από τη  μια του προσέφερε φθηνό πετρέλαιο κι από την άλλη απείλησε την ασφάλεια των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων που θα γίνουν στο Σότσι, παραδεχόμενος ευθέως πως το Ριάντ ελέγχει τους Τσετσένους τρομοκράτες!

Είναι λοιπόν ολοφάνερο πως αν κάπου θα πρέπει να πέσουν δυτικές βόμβες, είναι στην Μητέρα του Κακού, την Σαουδική Αραβία και στα κεφάλια όλων όσων υποστηρίζουν τους σαλαφιστές χασάπηδες τρομοκράτες, που σφαγιάζουν τους Αλεβίτες και την αρχαιότερη χριστιανική κοινότητα του κόσμου. Αυτοί είναι οι πραγματικοί εχθροί της ανθρωπότητας, του Χριστιανισμού αλλά και κάθε δίκαιου ανθρώπου, σε όποιο δόγμα κι αν πιστεύει. Περίοπτη δε θέση σε αυτή την αδίστακτη συμμορία φανατικών ισλαμοφασιστών, εχθρών του ανθρωπισμού και κάθε έννοιας δημοκρατίας, έχει ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και οι νεοοθωμανοί συνεργοί του, βασικοί υποστηρικτές της διαβόητης Ταξιαρχίας Αλ Νούσρα, η οποία ήταν ο αποδέκτης των σαουδαραβικών χημικών όπλων.

Αναδίπλωση της Δύσης

Σχετικά με το ζήτημα της χρήσης των χημικών όπλων και της ραγδαίας μεταστροφής του φιλοπόλεμου κλίματος χαρακτηριστικά και όσα περαιτέρω γράφει ο διεθνής Τύπος:

α) το Associated Press γράφει ότι «”The intelligence linking Syrian President Bashar Assad or his inner circle to an alleged chemical weapons attack that killed at least 100 people is no “slam dunk,” with questions remaining about who actually controls some of Syria’s chemical weapons stores and doubts about whether Assad himself ordered the strike, U.S. intelligence officials say».

β) Οι New York Times γράφουν “no smoking gun that links Assad to attacks…”

γ) Ο Telegraph (UK) γράφει ” David Cameron backed down and agreed to delay a military attack on Syria following a growing revolt over the UK’s rushed response to the crisis on Wednesday night”.

δ) Το Reuters αναφέρει σήμερα “French President Francois Hollande said on Thursday that Syria needed a political solution, but that could only happen if the international community could halt killings like last week’s chemical attack and better support the opposition.”

Όλα αυτά δείχνουν μια αναδίπλωση της Δύσης. Πολύ περισσότερο τώρα που υπάρχουν πλέον αποδείξεις από την πλευρά μάλιστα των ανταρτών, πως όχι μόνον η Συριακή Κυβέρνηση δεν έχει καμιά σχέση με το έγκλημα αλλά αντίθετα η Σαουδική Αραβία συλλαμβάνεται αυτή με το όπλο που καπνίζει η κάνη του στα χέρια της.

Η αυτοκτονική πολιτική των ΗΠΑ, από την εποχή της Βοσνίας και του μακελέματος της  χριστιανικής Σερβίας, έχει την βρώμικη αλλά αληθινή εξήγηση της: τον πακτωλό εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων που έχουν πληρώσει και πληρώνουν κυρίως οι Σαουδάραβες στο «σύστημα Κλίντον». Ο ρόλος του Ιδρύματος Κλίντον, της Χίλαρυ, του Ποντέστα και μια ολόκληρης κάστας στο State Department, αργά ή γρήγορα θα βρεθεί κάτω από τον έλεγχο της αμερικανικής δικαιοσύνης. Να το πω με απλά λόγια, οι Σαουδάραβες ηγεμόνες αυτού του μεσαιωνικού σκοταδιστικού βασιλείου του ισλαμοφασισμού, εξαγόρασαν την στροφή της αμερικανικής πολιτικής κι έβαλαν την ηγεσία της Δύσης να πυροβολάει τα πόδια της και να ενισχύει την ίδια την τρομοκρατία!

Στις ΗΠΑ ακόμη κι ο πόλεμος του Βιετνάμ στα χειρότερα του είχε μια στήριξη της κοινής γνώμης, που ποτέ δεν έπεσε κάτω από 40%. Μια πιθανή επίθεση στη Συρία σήμερα, σύμφωνα με τις μετρήσεις, υποστηρίζεται από μόλις 9% ενώ εναντίον είναι το 60% των Αμερικανών.

Μετά το τσαλάκωμα του Κάμερον στη Βουλή των Κοινοτήτων, όπου Άγγλος Πρωθυπουργός είχε να πάθει τέτοια νίλα από το 1782 και την υπαναχώρηση Ολάντ, μπορεί να αναδιπλωθούν και οι ΗΠΑ και η Δύση να αποφύγει άλλη μια αυτοκαταστροφική περιπέτεια, που θα ενδυναμώσει γι’ άλλη μια φορά τους ισλαμοφασίστες τρομοκράτες εχθρούς της.

Γι’ αυτό, όταν ισχυρές δυνάμεις μέσα στις ΗΠΑ, την Αγγλία και την Γαλλία, κλονίζονται, αμφιβάλλουν κι αντιμάχονται, είναι ανόητη κι επικίνδυνη μια δική μας προπέτεια για κάτι μάλιστα, που βλάπτει τα συμφέροντα μας, τον Χριστιανισμό, την ειρήνη κι ασφάλεια στην Ανατολική Μεσόγειο.

Εδώ, γι’ άλλη μια φορά, ο αμετροεπής και πολυλογάς Ευάγγελος Βενιζέλος τα ‘κανε ρόϊδο…

infowars, infowars.com/rebels-admit-responsibility

http://www.antinews.gr/

Ταξική πολιτική (KKE) και μπίζνες...

Αναπάντητα ερωτήματα πίσω από μια επιχειρηματική υπόθεση του ΚΚΕ

Πηγή: "Δρόμος της Αριστεράς"

Οι επιχειρηματικές κινήσεις του ΚΚΕ, πάντα, περιβάλλονταν από μυστήριο. Την ενασχόληση του κόμματος σε διάφορους τομείς που εκτείνονται από τις εκδόσεις μέχρι τον τουρισμό, τις νέες τεχνολογίες, το εμπόριο, τις εισαγωγές-εξαγωγές κ.λπ. τις μάθαιναν (ακόμα και τα μέλη του) από κάποιες λιτές και ασαφείς ανακοινώσεις με τις οποίες η ηγεσία του ΚΚΕ, άλλοτε με θετικό κι άλλοτε με καταγγελτικό τρόπο, επέλεγε (ή αναγκαζόταν) να κάνει γνωστή την όποια εμπλοκή του κόμματος με επιχειρηματικές δράσεις.
Από τα τεκταινόμενα γύρω από τον 902, για παράδειγμα, μάθαμε ότι το κόμμα δραστηριοποιείται και στις πωλήσεις... κινητών τηλεφώνων. Σύμφωνα με την ανακοίνωση του ΚΚΕ οι εργαζόμενοι του 902 που ασφαλίζονται στο ΙΚΑ θα μεταφερθούν στην Miniprcephone για να απολυθούν στη συνέχεια από εκεί, χωρίς να επιβαρύνουν τον μυστηριώδη αγοραστή των σταθμών.

Η επιλογή αυτού του αδιαφανούς τρόπου επιχειρηματικής δράσης, είναι -κατά το ΚΚΕ- εσωτερική του υπόθεση. Οι όποιες προσπάθειες δημοσιογραφικής αποκάλυψης των σχέσεων κόμματος-επιχειρήσεων καταγγέλθηκαν ως οργανωμένη επίθεση, ως αντικομουνισμός, σε μια περίπτωση μάλιστα στο παρελθόν ασκήθηκε και ποινική δίωξη.

Με αυτό τον τρόπο έχει υψωθεί ένα απροσπέλαστο τείχος σιωπής, πίσω από το οποίο το ΚΚΕ συνεχίζει μέχρι και σήμερα την επιχειρηματική του δράση, την οποία είχε ξεκινήσει τη δεκαετία του '70.

Αν για την επιχειρηματικότητα καθαυτή, πράγματι, δεν μας πέφτει λόγος, προκύπτει ένα τεράστιο πολιτικό ζήτημα ως προς τη σκοπιμότητα αυτών των δραστηριοτήτων. Πού αποσκοπεί η ηγεσία του ΚΚΕ επενδύοντας τα ποσά της κρατικής επιχορήγησης, αλλά και την ενίσχυση των μελών και οπαδών του, σε επιχειρήσεις;
Ποια πολιτική σκοπιμότητα μπορεί να κρύβει η επένδυση σε ακίνητα, τεχνολογίες και αξίες, από ένα κόμμα που καταγγέλλει όλους τους αντιπάλους του για στήριξη του αστικού συστήματος; Πόσο επηρεάζει αυτή η επιχειρηματικότητα την πολιτική τακτική του κόμματος;

Οι επιχειρηματικές συναλλαγές του ΚΚΕ το αφήνουν έκθετο. Και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οχυρώνεται πίσω από την προσφιλή του μέθοδο περί αντικομμουνισμού, υψώνοντας την ιδιότυπη εκδοχή του περί ενασχόλησης με τα εσωτερικά του, ως υπέρτατη ιδεολογική και πολιτική αρχή. Έτσι, θεωρεί δικαίωμα του να μεταπουλά δημόσιες συχνότητες που του έχουν παραχωρηθεί δωρεάν, διατηρώντας το... επιχειρηματικό απόρρητο τόσο του ακριβούς τιμήματος, όσο και των νέων ιδιοκτητών. Οι συνέπειες σε δεκάδες εργαζόμενους παρουσιάζονται επίσης ως εσωτερική του υπόθεση.

Κάπως έτσι πριν από λίγο καιρό αποφάσισε να συρρικνώσει την επιχειρηματική του δράση στην τυπογραφία, αφού απέτυχε να αναγάγει την Τυποεκδοτική σε... πυλώνα στήριξης «νέων» και παλαιότερων εκδοτικών σχημάτων. Κι εδώ οι συνέπειες στους εργαζόμενους θεωρούνται εσωτερική υπόθεση. Με τον ίδιο τρόπο αποσύρθηκε, καταπώς φαίνεται, και από άλλες δραστηριότητες για τις οποίες κατά καιρούς αναφέρθηκε ως κρυφός (συν)ιδιοκτήτης (Γερμανός, ΝΕΟΣΕΤ κ.λπ.), ανεξάρτητα αν αρνείται την όποια ανάμειξη του.

Αγνοώντας τον κίνδυνο να χαρακτηριστούμε κι εμείς αντικομμουνιστές, εξακολουθούμε και υποστηρίζουμε ότι είναι δικαίωμα των οπαδών και των ψηφοφόρων της Αριστεράς, των εργαζομένων, του λαού να μάθει πώς διαχειρίζεται το κάθε κόμμα όχι μόνο την ψήφο που του εμπιστεύεται, αλλά και τα όποια χρήματα φθάνουν στα ταμεία του.
Πολύ περισσότερο που αυτό αποδεικνύει την πραγματικά ανιδιοτελή στάση προσώπων και κομμάτων (ή το αντίθετο).

Γιατί, λοιπόν, το ΚΚΕ αρνείται να δώσει στοιχεία για την αγοραπωλησία του 902, επιλέγοντας τη συναλλαγή μέσω οφσόρ επιχειρήσεων, όπως ακριβώς κάνουν όλοι οι καπιταλιστές θολώνοντας τα ίχνη των συναλλαγών τους;
Γιατί επιλέγει τη μεταφορά των εργαζομένων σε άλλες επιχειρήσεις, όπως κάνουν όλοι οι εργοδότες τους οποίους ορθώς καταγγέλλει το ΚΚΕ;
Πόσο εσωτερική υπόθεση του ΚΚΕ είναι η μεταβίβαση του 902 σε κάποιον επιχειρηματία, όταν δυο μήνες πριν, με την αναμετάδοση του προγράμματος της καταργημένης ΕΡΤ, απέδειξε το ρόλο που μπορεί να παίξει ένας τέτοιος σταθμός στα χέρια ενός κόμματος της Αριστεράς και στην υπηρεσία του λαϊκού κινήματος;

Πόσο άσχετη με τις πολιτικές επιλογές του ΚΚΕ είναι η κάθε επιχειρηματική του δραστηριότητα, είτε αυτή λέγεται δανειοδότηση επενδύσεων από την (κρατική) Εθνική Τράπεζα (έτσι γιγαντώθηκε η Τυποεκδοτική), είτε η συναλλαγή real estate με το Δημόσιο (βλ. πώληση του ακινήτου στην οδό Μπουμπουλίνας, όπου στεγάζεται σήμερα το υπουργείο Πολιτισμού);

Θα απαντήσει ποτέ το ΚΚΕ ή θεωρεί ότι το τεκμήριο της ταξικότητας υπερκαλύπτει το όποιο έλλειμμα ηθικής και πολιτικής επιδεικνύει με τις επιχειρηματικές του δράσεις;

http://tsak-giorgis.blogspot.gr/

"ΡΩΤΑ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ" - ΜΙΑ ΤΑΙΝΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΡΥΠΤΟΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ

Πρόκειται για μία ταινία του 2010 με τίτλο “Ρώτα την καρδιά σου” (Yuregine Sor) που πραγματεύεται ένα θέμα ταμπού για την Τουρκία: τους κρυπτοχριστιανούς και πιο συγκεκριμένα αυτούς του Πόντου! Φυσικά αυτήν την ταινία, αναμένουμε με περιέργεια αν θα την “παίξουν” οι δικοί μας τηλεοπτικοί σταθμοί μιας και έχουν βαλθεί να επιλέγουν να προβάλλουν μόνο τούρκικα προγράμματα.

Για το θέμα των κρυπτοχριστιανών έχουν γραφτεί και έχουν ακουστεί πολλά. Πρώτη φορά αυτό το θέμα έγινε ταινία, από τον σκηνοθέτη Υusuf Kurcenli. Ο σκηνοθέτης γεννήθηκε το 1947 στη Μαύπαρη της Ριζούντας του Πόντου.

Υπόθεση ταινίας: Μία ιστορία αγάπης, ανάμεσα σε μία Μουσουλμάνα, την Esma και έναν κρυπτοχριστιανό, τον Mustafa. Πως αντιδρά η μητέρα του Μουσταφά, όταν μαθαίνει ότι ο γιος της θέλει να “κλέψει” την μουσουλμάνα Esma; Πως ο μικρός της οικογένειας, μαθαίνει ότι η οικογένειά του δεν είναι μουσουλμάνοι όπως νόμιζε, αλλά…

Πως ο παππούς ενώ πηγαίνουν να τον κηδέψουν ως μουσουλμάνο, τελικά καταλήγει σε χριστιανικό νεκροταφείο; Όσοι έχουν ρίζες από εκείνα τα μέρη και έχουν ακούσει από τους παππούδες και τις γιαγιάδες τους ιστορίες, το λιγότερο θα συγκινηθούν.

Γιατί η Ελλάδα δυστυχεί

Μια έρευνα που έκανε η Εθνική Συνομοσπονδία Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ) αποκαλύπτει γιατί η Ελλάδα δυστυχεί και γιατί δεν πρόκειται να δει άσπρη μέρα, ακόμη κι αν μας δώσουν δισεκατομμύρια ευρώ.

Μια έρευνα η οποία δείχνει επίσης ότι η μεγαλύτερη αποτυχία των τελευταίων κυβερνήσεων, μετά το μνημόνιο, δηλαδή, δεν είναι αυτή καθ’ αυτή η επιβολή των σκληρών μέτρων, αλλά η αδυναμία τους να ρίξουν τις τιμές των προϊόντων.

Κι ενώ οι πολίτες έχουν υποστεί μείωση των εισοδημάτων τους κατά 40% και 50% ενώ η ανεργία έχει τριπλασιαστεί μέσα σε τρία χρόνια, τα βασικά είδη διατροφής, που είναι απαραίτητα για όλους, αυξάνονται συνεχώς.

Είναι εντυπωσιακό αλλά ο Έλληνας καλείται να πληρώσει ακριβότερα για να αγοράσει βασικά είδη από το σούπερ μάρκετ ενώ ο μισθός του έχει συρρικνωθεί.

Δυστυχώς και στην παρούσα κυβέρνηση δεν έχουν καταλάβει ότι το παιχνίδι όλο παίζεται στην καθημερινότητα. Διότι μπορεί ο κόσμος να αντέχει τις θυσίες, μπορεί να του επιβάλλεις σκληρά μέτρα και να τα αντέχει, αλλά αυτό που δεν μπορεί είναι όταν πρέπει να γεμίσει το καλάθι του και δεν είναι σε θέση να το κάνει.

Όπως αναφέρει η έρευνα, οι τιμές βασικών προϊόντων διατροφής στο διάστημα της τελευταίας πενταετίας αυξήθηκαν κατά περίπου 6,3%.

Εξαίρεση αποτελεί το νωπό-παστεριωμένο γάλα, το μεταλλικό νερό, που παρουσιάζει  μικρή μείωση και κυρίως το ελαιόλαδο.

Το επίπεδο των τιμών φαίνεται να συγκρατείται ή να μειώνεται κυρίως τη χρονική περίοδο 2012/2013, σύμφωνα με τα στοιχεία του πρώτου διμήνου.

Στην πενταετία  2008 – 2013 σωρευτικά τις μεγαλύτερες αυξήσεις παρουσίασαν η ζάχαρη, τα αυγά, το ρύζι και οι σοκολάτες, ενώ οι χυμοί φρούτων και το αλεύρι δεν σημείωσαν μεγάλες μεταβολές.

Αξιοσημείωτη είναι η αύξηση της τιμής του ψωμιού  που παρατηρείται η οποία φτάνει σωρευτικά το 6,76%  ενώ σύμφωνα με έρευνα της MARC ΑΕ, δύο στους δέκα Έλληνες καταναλωτές σταμάτησαν να αγοράζουν ψωμί, πιέζοντας έτσι σημαντικά την κατανάλωση.

Αντίθετα, οι μικρομεσαίοι έμποροι δήλωσαν πως προσπαθούν διαρκώς να συγκρατήσουν τις τιμές των προϊόντων και απέδωσαν τις αιτίες για την τάση ενίσχυσης των τιμών κατ΄ αρχήν στην μεγάλη διαφορά στις τιμές αγοράς των προϊόντων τους από προμηθευτές (χονδρικό εμπόριο) σε σχέση με τα super-markets.

Από την άλλη πλευρά οι τιμές σε προϊόντα ένδυσης και υπόδησης το 2012 έχουν υποχωρήσει σε αξιοσημείωτο βαθμό σε σχέση με το 2011, εκτιμάται κατά 21,3%.

Το συμπέρασμα λέει ότι μέσα σε μια πενταετία όπου η Ελλάδα έζησε τα πάνδεινα, το να αγοράσεις βασικά είδη διατροφής είναι πολυτέλεια πλέον ενώ καλύτερη είναι η κατάσταση σε ρούχα και παπούτσια.

Καλύτερα να μας ντύνουν δηλαδή παρά να μας ταΐζουν, όμως, τα παπούτσια δεν βράζουν, ούτε γεμίζουν τα στομάχια των φτωχών πλέον Ελλήνων.

http://www.antinews.gr/

Γιατί τα συμφέροντα πιέζουν για... ενιαία «Κεντροαριστερά»

“ Τα ντόπια και ξένα συμφέροντα παίζουν το τελευταίο τους χαρτί, ώστε να ανακόψουν την πορεία της Αριστεράς προς την εξουσία ”

Του Δημήτρη Μπεκιάρη

«Eίναι απολύτως αναγκαία η συσπείρωση όλων των προοδευτικών δυνάμεων που διαφωνούν με την ασκούμενη πολιτική της δικομματικής κυβέρνησης, αλλά και τον λαϊκισμό της μονομερούς καταγγελίας του μνημονίου από την αξιωματική αντιπολίτευση». Η συγκεκριμένη δήλωση ανήκει στον πρόεδρο του κόμματος της Δημοκρατικής Αριστεράς Φώτη Κουβέλη, στον επικεφαλής ενός πολιτικού σχηματισμού, ο οποίος φλερτάρει με την πολιτική εξαφάνιση μετά και την αποχώρησή του από την κυβέρνηση Σαμαρά.

Αν και ο Φώτης Κουβέλης είναι ο ίδιος πολιτικός αρχηγός, ο οποίος είχε δηλώσει «παρών» στον σχηματισμό της πιο λαομίσητης και καταστροφικής κυβέρνησης που γνώρισε η Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες, μετά τις εκλογές της 17ης Ιούνη 2012, και ενώ είχε υποδεχθεί στο κόμμα του τα απομεινάρια του εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ, σήμερα εξαπολύει κριτική στην δικομματική κυβέρνηση, έχοντας την ψευδαίσθηση ότι θα συσκοτίσει τις ευθύνες του κόμματός του σε ότι αφορά στην υλοποίηση των αντιλαϊκών πολιτικών που έχουν φτωχοποιήσει τον ελληνικό λαό. Σε αυτό το πλαίσιο διαχωρίζει την προοπτική "συσπείρωσης των προοδευτικών δυνάμεων" από το κόμμα Βενιζέλου, αντιλαμβανόμενος ότι μπορεί να αποκομίσει οφέλη από την διαφαινόμενη περαιτέρω συρρίκνωση του ΠΑΣΟΚ.

Ο πανικός στα εναπομείναντα πολιτικά ενεργά τμήματα της "Κεντροαριστεράς" και της "Αριστεράς της ευθύνης" είναι διάχυτος και εκδηλώνεται πλέον καθημερινά, αφού το πολιτικό τους  μέλλον είναι αβέβαιο. Οι δηλώσεις του Φώτη Κουβέλη, αλλά και οι δηλώσεις άλλων πολιτικών προσώπων, που επεξεργάζονται σχέδια για την ενοποίηση της "Κεντοαριστεράς" αντανακλούν το άγχος τους, όχι μόνο για το πολιτικό τους μέλλον, αλλά και για το μέλλον των δυνατοτήτων του κατεστημένου να χρησιμοποιεί ως εργαλεία πολιτικούς κύκλους για την προώθηση των συμφερόντων του. 

Το πλαίσιο

Το ΠΑΣΟΚ του Ευάγγελου Βενιζέλου ενδεχομένως στις επόμενες εκλογές δεν θα καταφέρει να εισέλθει στη βουλή, καθώς τα ποσοστά του κατρακυλούν σε όλες τις τελευταίες δημοσκοπήσεις που επεξεργάζονται τα επιτελεία των κομμάτων. Το κόμμα της «Δημοκρατικής Αριστεράς» έχει ήδη τελειώσει πολιτικά, αφού «πληρώνει» τόσο την αποχώρησή του από την τρικομματική κυβέρνηση μέσω της οποίας είχε θέσει σε κίνδυνο το μνημονιακό ξενόδουλο κυβερνητικό μόρφωμα, όσο και τη συμμετοχή του στη μνημονιακή συγκυβέρνηση το καλοκαίρι του 2012.

Ταυτόχρονα πολιτικά πρόσωπα που τα τελευταία 20 χρόνια στελέχωσαν τον κυβερνητικό μηχανισμό του ΠΑΣΟΚ και κατέλαβαν υπουργικές θέσεις, έχουν εκτοπιστεί από την κεντρική πολιτική σκηνή και η παρουσία τους γίνεται αντιληπτή μόνο όταν τα ΜΜΕ της διαπλοκής τους δίνουν βήμα ώστε να εκφράσουν τις απόψεις τους είτε για την πορεία της ελληνικής οικονομίας, είτε για την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα, είτε για το μέλλον της Κεντροαριστεράς.

Με λίγα λόγια, τα "σκόρπια" κομμάτια της λεγόμενης "Κεντροαριστεράς" είναι αδύναμα επί της ουσίας να διαδραματίσουν ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις, έχουν μηδενική επιρροή στην ελληνική κοινωνία και η φθίνουσα πορεία που διαγράφουν οδηγεί σε οριστικό πολιτικό θάνατο. Η προοπτική αυτή, έχει προκαλέσει το τελευταίο διάστημα έναν δημόσιο διάλογο, ο οποίος επικεντρώνει το ενδιαφέρον του είτε στο πεδίο της "ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς", είτε σε εκείνο της "ανασύστασης" της, είτε σε εκείνο της ισχυροποίησής της ώστε δήθεν να αποτελέσει εκ νέου σταθεροποιητικό παράγοντα του πολιτικού σκηνικού. 

Το ερώτημα, όμως, είναι το εξής: Ποιοι αλήθεια θέλουν την «ισχυρή Κεντροαριστερά»; Και τι είναι τέλος πάντων η «Κεντροαριστερά», ώστε τμήματα του λεγόμενου «αστικού πολιτικού κόσμου», αλλά και της οικονομικής ελίτ την προβάλλουν ως σταθεροποιητικό παράγοντα του πολιτικού συστήματος, ιδιαίτερασήμερα που βαθαίνει η οικονομική κρίση; Ποιοι είναι αυτοί που προκαλούν και τροφοδοτούν αυτόν τον δημόσιο διάλογο;

Με οδηγό τη δεκαετία... του 1950

Καταρχάς, η έννοια του πολιτικού Κέντρου δεν είναι παρά ένα ιδεολόγημα, μια ακαθόριστη πολιτική έννοια, ένα κατασκεύασμα του αστικοκοινοβουλευτισμού. Ιστορικά και στο πλαίσιο των κοινοβουλευτικών διαδικαστικών πλαισίων και των κοινωνικών διεργασιών, η ενίσχυση του «Κέντρου» είχε έναν και μόνο αντικειμενικό σκοπό: Την ανακοπή της δυναμικής του πολιτικού και κοινωνικού ρεύματος της Αριστεράς. Το είπε, άλλωστε, ξεκάθαρα και με σύγχρονους όρους στην τελευταία συνέντευξη που παραχώρησε στη ναυαρχίδα του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη, στην εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ», η πρώην βουλευτής και πρώην υπουργός Άννα Διαμαντοπούλου: «Αυτό όμως που θα κάνω είναι να συνεισφέρω με όποιες δυνάμεις μπορώ και κυρίως στην πρόταση – γιατί αυτό θέλουμε – για την Κεντροαριστερά. Είναι πολύ σημαντικό να ανασυντεθεί, διότι η γεωγραφία του πολιτικού μας συστήματος τον χρειάζεται και επ’ ουδενί δεν μπορεί να αντικατασταθεί από τον κομμουνιστογενή ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη στιγμή». Η δήλωση αυτή κινείται επί της ουσίας στο ίδιο μήκος κύματος με την δήλωση του Φώτη Κουβέλη, ενώ ταυτόχρονα αντανακλά μία πολιτική αντίληψη τις ρίζες της οποίας θα συναντήσει κανείς στο υπερσυντηρητικό και αντικομμουνιστικό Κέντρο της δεκαετίας του 1950, του μετεμφυλιακού κράτους. Ο αντίπαλος που τα Δεξιά και Κεντρώα τμήματα του λεγόμενου "αστικού πολιτικού κόσμου" εντοπίζουν στην παρούσα συγκυρία είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Η Δεξιά περιγράφει τον αντίπαλο του κατεστημένου με εμφυλιοπολεμικές αναφορές, και τα απομεινάρια της "Κεντροαριστεράς" τον περιγράφουν ως "φορέα ανευθυνότητας και λαϊκισμού" και ενίοτε ως "άκρο".

Μετά τα αποτελέσματα των εκλογών της 6ης Μαΐου και της 17ης Ιουνίου 2012, σε πολιτικούς και επιχειρηματικούς κύκλους, κυριάρχησε η εξής αντίληψη: «Δεν έπρεπε να αποδυναμωθεί το ΠΑΣΟΚ και δεν πρέπει να αποδυναμωθεί άλλο». Για τους αυτόκλητους υπερασπιστές ή τους εφραστές του «αστικού πολιτικού κόσμου» ή για τους θιασώτες της "αναγκαστικής συναίνεσης των πολιτικών φορέων" και της γελοίας θεωρίας των "δύο άκρων" , το ΠΑΣΟΚ ήταν και είναι ένας πυλώνας «σταθερότητας». Για το κατεστημένο, το μεταλλαγμένο ΠΑΣΟΚ των τελευταίων  δεκαετιών υπήρξε ένας ακόμη πολιτικός βραχίονάς του, ένα από τα «αστικά κόμματα» που εγγυώνται την σωτηρία των τραπεζών, της ντόπιας επιχειρηματικής ελίτ, των κεκτημένων της ολιγαρχίας και φυσικά ένας φορέας, ο οποίος αντιλαμβάνεται την έννοια της "εθνικής ενότητας" με τον ίδιο τρόπο που τον αντιλαμβάνεται η μεγαλοαστική τάξη και βεβαίως ένας εκ των αγωγών της διοχέτευσης των επιθυμιών και των επιταγών της τροϊκανής εξουσίας σε όλα τα επίπεδα της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ζωής της χώρας. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη όλων των παραπάνω από τις επιλογές της σημερινής ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, υπό τον Ευάγγελο Βενιζέλο, ο οποίος – και για προσωπικούς λόγους που έχουν να κάνουν με τις εξελίξεις στο σκάνδαλο με τη λίστα Λαγκάρντ - συνέπραξε σε κυβερνητικό επίπεδο με την ακροδεξιά Νέα Δημοκρατία του Αντώνη Σαμαρά με έναν και μόνο σκοπό: Να υλοποιήσουν την επιβαλλόμενη από την τρόικα νεοφιλελεύθερη στρατηγική και να προασπίσουν τα συμφέροντα της ντόπιας ολιγαρχίας.

Τα απομεινάρια του «αστικού πολιτικού κόσμου», με την κατάρρευση των διαχωριστικών τειχών και γραμμών που χώρισαν για δεκαετίες τους δύο μεγάλους παραταξιακούς κομματικούς μηχανισμούς, συνέπραξαν για να υλοποιήσουν από κοινού τη λαοκτόνα πολιτική του μνημονίου. Η Νέα Δημοκρατία, η οποία έτσι κι αλλιώς ως Δεξιό κόμμα είναι φορέας αντιλαϊκών πολιτικών και αυταρχισμού, διατήρησε κάποιες από τις δυνάμεις της σε ότι αφορά στην εκλογική της βάση, οι οποίες έτσι κι αλλιώς στηρίζουν εκ πεποιθήσεως την καταστροφική πολιτική που εφαρμόζεται αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα. Επίσης δεν είναι ψέμα ότι πολλοί ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας εξακολουθούν και στηρίζουν το κόμμα του Αντώνη Σαμαρά, παρασυρόμενοι από την νεο-αντικομμουνιστική ρητορική την οποία αναπτύσσει η ίδια η ηγεσία του κυβερνητικού πολιτικού φορέα και το Μέγαρο Μαξίμου με όχημα τον παραληρηματικό εμφυλιοπολεμικό λόγο που στοχεύει την Αριστερά και τον ΣΥΡΙΖΑ.

Το ΠΑΣΟΚ από την πλευρά του, έχει καταποντιστεί και όσο λειτουργούσε το τρικομματικό κυβερνητικό σχήμα πριν την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ, σε πολιτικό επίπεδο ανταγωνίστηκε με το κόμμα του Φώτη Κουβέλη για την ηγεμονία στον χώρο της λεγόμενης Κεντροαριστεράς. Από το σχεδόν διαλυμένο ΠΑΣΟΚ έχουν «ξεπηδήσει» το τελευταίο έτος διάφορες κινήσεις, οι οποίες φιλοδοξούν να «συνεισφέρουν» στην λεγόμενη ανασυγκρότηση ή ανασύσταση της «Κεντροαριστεράς». Ποια είναι αυτή η Κεντροαριστερά; Ο συνασπισμός των πάλαι ποτέ «εκσυγχρονιστών» του ΠΑΣΟΚ, κάποιων γερμανόφιλων σοσιαλδημοκρατών, των αυτόκλητων «μεταρρυθμιστών», κάποιων ξεπεσμένων τζογαδόρων του χρηματιστηρίου, κάποιων τεχνοκρατών και όσων νεοφιλελεύθερων δεν χωρούν στη Νέα Δημοκρατία του Αντώνη Σαμαρά και στα σχεδόν ανύπαρκτα πολιτικά μορφώματα που εκφράζουν τον – περιθωριακό- στην Ελλάδα νεοφιλελευθερισμό.

Το σχέδιο

Το γενικό πρόσταγμα για την ανασύσταση και ανασυγκρότηση και κυρίως την ενοποίηση της λεγόμενης «Κεντροαριστεράς» δεν δίνουν βέβαια οι πολιτικοί προφέσορες του εν λόγω χρεοκοπημένου πολιτικού σχήματος, αλλά τα συμφέροντα, ντόπια και ξένα, τα οποία, όμως, έχουν ξεμείνει από εφεδρείες σε ότι αφορά στην εκμετάλλευση πρόθυμου πολιτικού προσωπικού. Τα πολιτικά πρόσωπα που προβάλλουν την αναγκαιότητα της «επανασυγκρότησης» ή της «επανασύστασης» ενός Κεντροαριστερού πόλου, τα πρόσωπα εκείνα που εντάσσονται στους σχεδιασμούς ενοποίησης της «Κεντροαριστεράς» και έκφρασης «ενός ενδιάμεσου χώρου, μέσα από ένα ενωτικό και ευρύ σχήμα» είναι τα «καμένα χαρτιά» της εγχώριας πολιτικής σκηνής.

Πρόκειται για πολιτικά πρόσωπα που ευθύνονται για την χωρίς προϋποθέσεις ένταξη της χώρας στην Οικονομική Νομισματική Ένωση, για πρόσωπα τα οποία συμμετείχαν στις αποτυχημένες κυβερνήσεις των τελευταίων ετών, οι οποίες φέρουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την σημερινή τραγική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, για γυρολόγους των κομμάτων που έχουν χάσει κάθε έννοια αξιοπιστίας, για καιροσκόπους και τυχοδιώκτες ή ακόμη και για εντολοδόχους ντόπιων και ξένων συμφερόντων. Ωστόσο ακόμη και σήμερα, που το ΠΑΣΟΚ και η Δημοκρατική Αριστερά, αποσυντίθενται και κατρακυλούν στις μετρήσεις των εταιρειών δημοσκοπήσεων, διατηρούν ένα εγκλωβισμένο ένα μικρό ποσοστό του εκλογικού σώματος, λειτουργώντας ως μνημονιακά αναχώματα μαζικότερης ροής ψηφοφόρων προς την Αριστερά και τον ΣΥΡΙΖΑ.

Το κατεστημένο επιχειρεί να επιβάλλει στον δημόσιο διάλογο την αναγκαιότητα μη ανάπτυξης ενός νέου διπολισμού στο πολιτικό σύστημα, σε συνδυασμό με την δημιουργία ενός νέου ενιαίου ισχυρού κεντροαριστερού φορέα, αφού τόσο το ΠΑΣΟΚ (το οποίο αποτελεί διαθέτει πλέον ένα brande name με μηδενική επιρροή, αν όχι αποκρουστικό για μεγάλα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας), όσο και η ΔΗΜΑΡ αδυνατούν, για διαφορετικούς λόγους το κάθε κόμμα, να διαδραματίσουν, αυτόνομα το κάθε ένα, τον ρόλο του ηγεμονικού Κεντροαριστερού φορέα, σε ένα ωστόσο πολιτικό περιβάλλον που θα είναι αναγκαίος ο ρόλος του ως "μπαλαντέρ" σε κυβερνήσεις συνεργασίας.

Η υπερεθνική ελίτ, τα ευρωπαϊκά διευθυντήρια και τα ντόπια δομημένα συμφέροντα «παίζουν το χαρτί» των κυβερνήσεων συνεργασίας εδώ και μερικά χρόνια και μάλιστα πριν προσφύγει η Ελλάδα στον μηχανισμό στήριξης Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου – Ευρωπαϊκής Ένωσης – Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Οι κυβερνήσεις συνεργασίας, οι οποίες προκύπτουν εξαιτίας του κατακερματισμού του πολιτικού συστήματος, χειραγωγούνται εύκολα και μετατρέπονται γρήγορα σε πεδία άσκησης ετερογενών και αντικρουόμενων συμφερόντων, ειδικά σε μία χώρα που η κουλτούρα της "συναίνεσης" ή των "κυβερνητικών συνασπισμών" δεν βρίσκει πρόσφορο έδαφος και λαϊκή απήχηση, αλλά και που ετεροπροσδιορίζει τελικά τη λειτουργία των κυβερνητικών σχηματισμών, όπως φάνηκε και πρόσφατα με αφορμή την κυβερνητική κρίση που προκάλεσε το πραξικοπηματικό κλείσιμο της ΕΡΤ.

Το κατεστημένο λοιπόν, τα εγχώρια δομημένα συμφέροντα, η τραπεζοκρατία, η μιντιοκρατία και φυσικά τα υπερεθνικά κέντρα πολιτικής και οικονομικής εξουσίας, τα διευθυντήρια των Βρυξελλών, του Βερολίνου και της Φρανκφούρτης, δεν επιθυμούν την ανάπτυξη και παγίωση νέου διπολισμού στο πολιτικό σύστημα, διότι γνωρίζουν ότι ιδιαίτερα στην παρούσα συγκυρία ο διπολισμός ευνοεί στον συσχετισμό δυνάμεων την Αριστερά και τον ΣΥΡΙΖΑ, μέσω του οποίου το "πολιτικό Κέντρο" είναι δυνατόν να εκφραστεί, χωρίς όμως, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να απωλέσει σε καμία των περιπτώσεων τον ριζοπαστισμό του. Κυρίως γνωρίζουν, ότι μία αυτοδύναμη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι αδύνατον να ελεγχθεί τόσο από πολιτικά και οικονομικά κέντρα του εξωτερικού, όσο και από την ντόπια διαπλοκή.

Ο κατακερματισμός του πολιτικού συστήματος, βέβαια, προϋποθέτει και την ύπαρξη «σταθεροποιητικών» πολιτικών παραγόντων. Για το κατεστημένο ένας από τους "σταθεροποιητικούς παράγοντες" είναι η ανασυγκροτημένη ενιαία Κεντροαριστερά. Το είπε ξεκάθαρα ο Φώτης Κουβέλης στην πρόσφατη δήλωσή του, ότι "η συσπείρωση των δυνάμεων του δημοκρατικού σοσιαλισμού, της σοσιαλδημοκρατίας, της πολιτικής οικολογίας, των νέων κοινωνικών κινημάτων … Αυτός, ο τρίτος πόλος… θα αξιοποιήσει την εκλογική δύναμη που θα αποκτήσει για να λειτουργήσει ως σταθεροποιητικός παράγοντας για την κυβερνησιμότητα της χώρας, ανατρέποντας τις διλημματικές επιλογές του νέου διπολισμού".

Που ποντάρει ο Φώτης Κουβέλης και άλλα πρόσωπα που κινούνται στον ευρύτερο χώρο της Κεντροαριστεράς; Ο διαφαινόμενος εκλογικός καταποντισμός, αλλά και η σαφής Δεξιά φυσιογνωμία του ΠΑΣΟΚ, δημιουργεί προϋποθέσεις εκλογικής συνεργασίας του κόμματος Βενιζέλου με τη Νέα Δημοκρατίας. Σύμφωνα με μία κυρίαρχη άποψη, τόσο η Νέα Δημοκρατία, όσο και το ΠΑΣΟΚ θα είναι αδύνατον να συμμετάσχουν στις επόμενες βουλευτικές εκλογές ως ανεξάρτητα σχήματα, ως δύο διαφορετικά πολιτικά κόμματα.

Οι βασικοί λόγοι είναι δύο:

• Οι δανειστές και το Βερολίνο, αλλά και η ντόπια διαπλοκή, θα ασκήσουν αφόρητες πιέσεις στις ηγεσίες τους ώστε να συμπτυχθούν σε ένα δήθεν «Ευρωπαϊκό Μεταρρυθμιστικό Κόμμα», ώστε οι πολιτικές δυνάμεις του μνημονίου να μην κατέλθουν στην εκλογική διαδικασία διασπασμένες, με τον κίνδυνο η Νέα Δημοκρατία να είναι ακόμη και τρίτο κόμμα και το ΠΑΣΟΚ εκτός βουλής.

• Θα είναι αδύνατον δύο κόμματα, όπως η Νέα Δημοκρατία του Αντώνη Σαμαρά και το ΠΑΣΟΚ του Ευάγγελου Βενιζέλου, τα οποία αποτελούν «κόκκινα πανιά» για την ελληνική κοινωνία να αναπτύξουν προεκλογικά πειστικό λόγο διεκδικώντας την ψήφο του ελληνικού λαού ως αυτόνομοι πολιτικοί φορείς. Ακόμη και τα επαπομείναντα ακροατήρια των δύο αυτών κραταιών, την περίοδο της μεταπολίτευσης, κομματικών μηχανισμών και πολιτικών οργανισμών, έχουν γαλουχηθεί μέσα από την «αντι-ΠΑΣΟΚ» και «αντι – ΝΔ» ρητορική. Γνωρίζουν πολύ καλά τα επιτελεία των δύο αυτών κομμάτων ότι είναι αδύνατον να υπερασπιστούν την πολιτική τους ως ξεχωριστοί πολιτικοί φορείς, εξαντλώντας την προεκλογική επιχειρηματολογία τους σε μία «αντι – ΣΥΡΙΖΑ» ρητορική, η οποία έτσι κι αλλιώς συσπειρώνει περισσότερα τμήματα του ελληνικού λαού στους κόλπους της Αριστεράς. Και το βασικότερο: Αντιλαμβάνονται ότι δεν είναι δυνατόν να διεκδικήσουν την ψήφο του ελληνικού λαού παρουσιάζοντας ως διαφορετικοί και ανεξάρτητοι πολιτικοί φορείς, με διαφορετικό ωστόσο ιστορικοπολιτικό background, το ίδιο κυβερνητικό πρόγραμμα, ένα καταστροφικό πρόγραμμα. 

Το κατεστημένο λοιπόν επιδιώκει να κατέλθουν δύο κόμματα: Ένα Κεντροαριστερό χωρίς τη συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ, και ένα "Ευρωπαϊκό" με τη συμμετοχή ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, τα οποία θα αποτελέσουν τα δύο ισχυρά χαρτιά της υποτιθέμενης νέας μνημονιακής συγκυβέρνησης. 

Έτσι ο Ευάγγελος Βενιζέλος και οι συν αυτώ σχεδιάζουν την "ανασυγκρότηση" της "Κεντροαριστεράς" με όχημα το ΠΑΣΟΚ και με αφετηρία τις εκδηλώσεις για την 3η του Σεπτέμβρη, ενώ ο Φώτης Κουβέλης εισηγείται την "συστράτευση των προοδευτικών δυνάμεων, εκτός δικομματικής κυβέρνησης". Όσο συντηρείται αυτό το κλίμα, τα δομημένα συμφέροντα θα πιέζουν περισσότερο για "ενιαία Κεντροαριστερά" με τελικό στόχο την αποδυνάμωση του ΣΥΡΙΖΑ. Ωστόσο, όλες οι ενδείξεις συγκλίνουν στο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αναπτύσσει τόσο μεγάλο ρεύμα στην ελληνική κοινωνία, ένα πλατύ κοινωνικό ρεύμα, που μετασχηματίζεται σε ισχυρό πολιτικό ρεύμα, διεκδικώντας στις επόμενες εκλογές, όποτε και αν γίνουν αυτές την αυτοδυναμία. 

http://www.periodista.gr/

Ο Ομπάμα και οι γυμνοσάλιαγκες…

Γράφει ο Θυμιος Παπανικολάου

Ο Μίμης Ανδρουλάλης, ο διαβόητος αυτός γυμνοσάλιαγκας που

δεν έχει αφήσει κατουρημένη ποδιά που να μην την έχει γλείψει, «κτύπησε» ξανά:

«Μερικοί κορυφαίοι το έχουν πιστέψει: οι μεγάλες καριέρες στην Ελλάδα απαιτούν να είσαι πιο Αμερικανός από τους Αμερικανούς».

Ο θορυβώδης υμνητής της αμερικανικής αυτοκρατορίας και των λακέδων της, αφού έγλειψε στην αρχή τον ΓΑΠ (τον υπάλληλο της ΗΠΑ) και κατόπιν φιλοτέχνησε, πάλι υμνολογικά, το πορτρέτο του Βενιζέλου, τώρα κερδοσκοπεί πάνω στο δωσιλογισμό του Βενιζέλου.

Δεν υπάρχει πιο γλοιώδες παράδειγμα καθεστωτικής μαϊμούς, στην ελληνική ιστορία, από τον Ανδρουλάκη: Εμπορεύεται τα πάντα και τον ίδιο του το εαυτό, κερδοσκοπεί αγρίως πάνω στο δωσιλογισμό των άλλων, αλλά και στο δικό του, αρκεί να βγει από την αφάνεια και να πουλήσει στην αγορά όλα τα «σχοινιά και τους σπάγκους του παζαριού του»…

Για τον αδίστακτο αυτό χαμαιλέοντα διαβάστε ΕΔΩ:

http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=6346

Ξεκινήσαμε με τον Ανδρουλάκη διότι αυτός αποτελεί την πλέον μακάβρια και θορυβώδη γκριμάτσα του ΣΥΝΟΛΟΥ της καθεστωτικής πολιτικής και των πολύχρωμων εμπόρων της: Τη ΣΥΝΙΣΤΑΜΕΝΗ του καθεστωτικού δωσιλογισμού και του «αριστερού» (κυρίως αυτού).

Ο Ανδρουλάκης αποτελεί το καθεστωτικό «κατακάθι» της δουλοπρέπειας, της εμπορίας, της συναλλαγής και του δωσιλογισμού: Ο Ανδρουλάκης διαλαλεί χωρίς όρια και συστολές ΑΥΤΟ που πράττει ΟΛΟΣ ο πολιτικός κόσμος και η καθεστωτική «αριστερά» με ποικίλα προσωπεία και σχετική «διακριτικότητα»…

Η περίπτωση του πλανητάρχη Ομπάμα είναι αποκαλυπτικότατη. Δεν παραληρούσε στην εκλογή του ΜΟΝΟ ο Ανδρουλάκης, αλλά και όλος ο «προοδευτικός» κόσμος και η ροζ «αριστερά».

Η «Αυγή», π.χ., σε πρωτοσέλιδά της, συμμετείχε στο χορό των «μεγάλων προσδοκιών», των «αλλαγών» και υμνολογιών.

«Ανέτειλε η εποχή Κλίντον» βροντοφωνούσε: Ξέπλυνε και τον Κλίντον!!!
Σε άλλο κραυγαλέο πρωτοσέλιδό της σημείωνε:
«Προσδοκίες από τη νίκη του Μπάρακ Ομπάμα για να σταματήσουν οι πόλεμοι, να μην πληρώνουν οι φτωχοί για την οικονομική κρίση»!!!

Για να φρεσκάρουμε, λοιπόν, τη μνήμη μας θα αναδημοσιεύουμε κάποια επιλεγμένα σχόλιά μας της εποχής εκείνης των παραληρημάτων ΥΠΕΡ του Ομπάμα.

Η προκλητικότητα του Ανδρουλάκη μας έδωσε απλώς την αφορμή: «κερδοσκοπούμε» και εμείς πάνω στο ΟΝΕΙΔΟΣ ενός γυμνοσάλιαγκα…

4 Νοεμβρίου 2008, στο άρθρο: «Οι πολυεθνικές ψηφίζουν Ομπάμπα».

Σχολιάζαμε:
Υστερία έχει πιάσει του πάντες για τον Ομπάμπα. Θυμάμαι μια ανάλογη υστερία παλιότερα για τον Κλίντον. Όλοι γνωρίζουμε το τι έγινε…
Αυτό που αποκρύβουν οι πάντες είναι τούτο το σημαντικό: Ότι στις ΗΠΑ αποφασίζουν για τα πάντα και ψηφίσουν οι πολυεθνικές!!!
Οι πλειονότητα, σήμερα των πολυεθνικών έχει αποφασίσει και ψηφίζει Ομπάμπα. Γι’ αυτό και έχει πιάσει υστερία τα εγχώρια «παπαγαλάκια» των μεγάλων χορηγών και σπονσόρων των «προοδευτικών» ιδεολογημάτων.
Πάνε να μας πείσουν ότι θα «αλλάξουν» τα πράγματα, αν στη θέση της μίας συμμορίας έρθει η άλλη!!!
Διαβάστε μια «ακτινογραφία της Αμερικανικής πολιτικής από τον Ένγκελς, πριν από 130 χρόνια!!!
Από το πρόλογο στο βιβλίο του Μαρξ: «Ο εμφύλιος πόλεμος στη Γαλλία»:
«Εδώ το καθένα από τα δυο μεγάλα κόμματα, που διαδέχονται το ένα το άλλο στην εξουσία, διευθύνεται με τη σειρά του από ανθρώπους που κάνουν την πολιτική προσοδοφόρα υπόθεση, που κερδοσκοπούν πάνω στις έδρες της νομοθετικής συνέλευσης (…) και που όταν το κόμμα τους νικήσει ανταμείβονται με θέσεις (…). Εχουμε δυο μεγάλες συμμορίες από πολιτικούς κερδοσκόπους, που παίρνουν διαδοχικά στα χέρια τους την κρατική εξουσία και την εκμεταλλεύονται με τα πιο διεφθαρμένα μέσα και για τους πιο διεφθαρμένους σκοπούς, ενώ το έθνος είναι ανίσχυρο μπροστά στους δυο μεγάλους αυτούς συνασπισμούς των πολιτικών που βρίσκονται δήθεν στην υπηρεσία του, μα που στην πραγματικότητα το εξουσιάζουν και το καταληστεύουν».

ΣΧΟΛΙΟ 2ο

Παραληρηματικές υμνολογίες για τον νέο αυτοκράτορα της υφηλίου.
Αν διαβάσει κανείς τα πρωτοσέλιδα του Τύπου, ιδιαίτερα αυτά των «νταβάδων» και ακούσει όλα τα πολιτικά και δημοσιογραφικά φερέφωνα του ιμπεριαλισμού, θα νομίσει ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια …επαναστατική ανατροπή (!!!) με την εκλογή του νέου έγχρωμου αυτοκράτορα…
Τέτοιες υμνολογίες μόνο οι ιπποκόμοι είναι ικανοί να κάνουν.
Και όταν βλέπεις τέτοιες προπαγανδιστικές «μπόμπες» πλύσης του εγκεφάλου και αυταπατών που εκτοξεύονται από τους αμερικανοτσολιάδες κάθε χρώματος, σκέφτεσαι ότι νέες συμφορές έρχονται για τον πλανήτη.
Άκου η εκλογή Ομπάμα «ιστορική τομή»!!!
Αυτά λέγανε και για τον Κλίντον…
Τόσο ξετσίπωτοι έχουν πλέον γίνει; Να μας εμφανίζουν τον ιμπεριαλιστικό εφιάλτη υμνολογικά εξωραϊσμένο με την εκλογή μιας έγχρωμης μαριονέτας των πολυεθνικών;
ΔΙΑΒΑΣΤΕ και δείτε τα «επαναστατικά» πρωτοσέλιδα των μεγάλων λαρυγγιών, ΕΔΩ:

http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=4800190&publDate=6/11/2008

ΣΧΟΛΙΟ 3ο

Διαβάστε και θαυμάστε το παραλήρημα του Γιανναρά για τον Ομπάμα!!!
Όταν γράφαμε ότι αυτός ο άνθρωπος δεν έχει αντιληφθεί τίποτα για την αυτοκρατορική Νέα Τάξη, κάποιοι ξένισαν…
ΣΗΜΕΡΑ παραληρεί για το νέο …έγχρωμο αυτοκράτορα, το ίδιο με όλους τους προοδευτικάριους εθνομηδενιστές.
Φιλοτεχνεί ακόμα πιο υστερικά το πορτρέτο του νέου δυνάστη της ανθρωπότητας…

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_16/11/2008_292435

Τα σχόλια μαζί με άλλα αποκαλυπτικά κείμενα βρίσκονται ΕΔΩ:

http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=2816

20 Ιανουαρίου 2009: «Ομπάμα:Ο νέος αυτοκράτορας της υφηλίου».

ΣΧΟΛΙΟ:

Τέτοιο τελετουργικό ορκωμοσίας για πρόεδρο των ΗΠΑ δεν έχει ξαναγίνει.
Ένα αυτοκρατορικό τελετουργικό σκηνικό. Ο νέος αυτοκράτορας και οι υπήκοοι να παρακολουθούν με κατάνυξη!!!
Οι Αμερικανοί υπήκοοι, αλλά και οι υπήκοοι όλου του κόσμου…
Τα δικά μας ΜΜΕ, σε διατεταγμένη υπηρεσία, πρόβαλαν το αυτοκρατορικό τελετουργικό, με τις θριαμβολογικές υμνολογίες των σχολιαστών.
Όλα τα ασπόνδυλα όντα από το Ανδρουλάκη μέχρι τα ποικίλα παπαγαλάκια «συνωστίζονταν» σε δουλικότητα και ύμνους στο νέο αυτοκράτορα.
Δήλωναν υποταγή με πομπώδη παραμιλητά, τεμαχίζοντας υμνολογικά όλες τις τρίχες που έβγαιναν από το στόμα του αυτοκράτορα της υφηλίου.
Οι ραγιάδες ανακάλυπταν βαρυσήμαντα μηνύματα στις κούφιες αερολογίες του αυτοκράτορα και κατάπιναν τα μακάβρια μηνύματά του…
Ακόμα και την αυτοκρατορική σιωπή της συνενοχής για το έγκλημα που διαπράττεται εναντίον του Παλαιστινιακού λαού κατάπιαν…
Εδώ ζούμε την πλέον μακάβρια γενοκτονία ενός λαού και οι ραγιάδες δεν βρήκαν ούτε λέξη να πουν για την ένοχη σιωπή του αυτοκράτορα.

Ούτε λέξη, επίσης, δεν ψέλλισαν για την «ομάδα» του αυτοκράτορα που την αποτελούν οι δολοφόνοι της Σερβίας.
Μόνο θυμιατά για τον νέο αυτοκράτορα…
Μόνο τελετουργικά υποταγής στο νέο ιμπεριαλιστικό «κτήνος».
Μοχθούν να εμφανίσουν το «κτήνος» σαν άγγελο, τον εφιάλτη σαν όνειρο…
Σκόπιμα θέλουν να αγνοούν ότι τα «γελαστά» πρόσωπα της αυτοκρατορίας είναι ο μεταμφιεσμένος εφιάλτης της ανθρωπότητας…
Στην Ελλάδα δεν κατοικούν, όμως, μόνο ραγιάδες.
Ο ελληνικός λαός αντιλαμβάνεται τις αυτοκρατορικές φιέστες και μισεί θανάσιμα τις αυτοκρατορίες και τους ηγέτες τους…

http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=3089

Τέλος να μην παραλείψουμε και τα πρόσφατα εγκώμια του Τσίπρα προς τον Ομπάμα.
Διαβάστε ενδεικτικά ΕΔΩ:

http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=7213

Αυτά αρκούν για να μην ΞΕΧΝΟΥΜΕ…

ΠΗΓΗ:

http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=7764

Πούτιν: Παντελής ηλιθιότητα οι ισχυρισμοί περί χρήσης χημικών από τον Άσαντ

Ως «παντελή ηλιθιότητα» χαρακτήρισε ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν τους ισχυρισμούς ότι ο ‘Ασαντ χρησιμοποίησε χημικά όπλα, «τη στιγμή, που ο στρατός της Συρίας πραγματοποιούσε επίθεση», μιλώντας σε δημοσιογράφους στο Βλαδιβοστόκ, όπου βρίσκεται.

Αναφερόμενος στα αμερικανικά επιχειρήματα ο Βλαντιμίρ Πούτιν είπε ότι οι ΗΠΑ οφείλουν να αποδείξουν τη χρήση χημικών όπλων στη Συρία και να παρουσιάσουν αυτές τις αποδείξεις στους επιθεωρητές του ΟΗΕ.

«Οι ισχυρισμοί ότι τέτοιες αποδείξεις υπάρχουν, αλλά είναι απόρρητες και δεν μπορούν να τις δείξουν σε κανέναν, δεν αντέχουν στην κριτική, είναι απλώς έλλειψη σεβασμού προς τους εταίρους τους», είπε ο κ. Πούτιν.

Σύμφωνα με το Θανάση Αυγερινό του ΑΠΕ, κάνοντας για πρώτη φορά δηλώσεις για την υπόθεση της Συρίας τις τελευταίες ημέρες ο Ρώσος ηγέτης υπενθύμισε στον Αμερικανό ομόλογό του Μπαράκ Ομπάμα ότι είναι κάτοχος του βραβείου Νόμπελ Ειρήνης και τον κάλεσε «πριν χρησιμοποιήσει βία στη Συρία να σκεφτεί τα μελλοντικά θύματα» και ειδικά μεταξύ των αμάχων, που αναπόφευκτα θα υπάρξουν. Λέγοντας μάλιστα τί θα έλεγε στον ομόλογό του αν συνομιλούσαν τηλεφωνικά, ο Ρώσος πρόεδρος είπε ότι θα τον καλούσε να θυμηθεί «τί συνέβη τις τελευταίες δεκαετίες, πόσες φορές οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν την πρωτοβουλία των ενόπλων συγκρούσεων σε διάφορες περιοχές του κόσμου. Και μήπως αυτό έλυσε έστω ένα πρόβλημα; Αφγανιστάν, Ιράκ, εκεί δεν υπάρχει ουδεμία ειρήνευση, ούτε οποιαδήποτε δημοκρατία, την οποία επεδίωκαν οι εταίροι μας, δεν υπάρχει καν στοιχειώδης πολιτική ειρήνη και ισορροπία».

«Η Ρωσία καλεί να σκεφτούν καλά πριν ληφθεί απόφαση για επιχείρηση στη Συρία», είπε ο Ρώσος πρόεδρος, χαρακτηρίζοντας «λυπηρή» μια τέτοια απόφαση εάν τελικά ληφθεί.

Σύμφωνα με τα ρωσικά πρακτορεία, που αναμεταδίδουν τις δηλώσεις του, ο Β.Πούτιν πρότεινε στους διεθνείς εταίρους του, συμπεριλαμβανομένου και του Μπαράκ Ομπάμα, να συζητήσουν το συριακό πρόβλημα στο πλαίσιο της Συνόδου Κορυφής των G20 στην Αγία Πετρούπολη στις 5-6 Σεπτεμβρίου και εξέφρασε την ελπίδα ότι ο κ. Ομπάμα θα είναι παρών.

Σύμφωνα με το ρώσο ηγέτη, το ανεπίσημο πλαίσιο των G20 δεν μπορεί να υποκαταστήσει το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, «όργανο το οποίο ειδικά είναι εξουσιοδοτημένο για να λαμβάνει αποφάσεις για τη χρήση βίας», αλλά μπορεί να αποτελέσει ένα καλό πεδίο για τη συζήτηση του προβλήματος, οπότε «γιατί να μην τη χρησιμοποιήσουμε».

Ο βοηθός του ρώσου προέδρου επί διεθνών θεμάτων Γιούρι Ουσακόφ υπενθύμισε ότι στο πλαίσιο των G20 δεν έχει προβλεφθεί κατ’ ιδίαν συνάντηση Ομπάμα-Πούτιν, η προετοιμασία της οποίας ακυρώθηκε λόγω της υπόθεσης Σνόουντεν, αλλά ότι θα υπάρξουν πολλές ευκαιρίες, πέραν της χειραψίας, για συζητήσεις των δύο ηγετών.

Μεταξύ άλλων ο ρώσος ηγέτης χαρακτήρισε και έκπληξη την απόφαση του βρετανικού Κοινοβουλίου, η οποία σύμφωνα με συνεργάτες του «αντανακλά την πλειονότητα Βρετανών και Ευρωπαίων».

Πηγή: Θανάσης Αυγερινός / ANA-MPA

 http://mignatiou.com/?p=11875#ixzz2dYP8XTci

Θα επιτεθούν στη Συρία ΗΠΑ και ΝΑΤΟ. Τι θα γίνει μετά;

 

“ Αιτία της αμερικανικής επίθεσης κατά της Συρίας είναι η στρατιωτική ήττα των αντικαθεστωτικών συριακών δυνάμεων και του συρφετού των μισθοφόρων που μάχονται στο πλευρό τους χρηματοδοτούμενοι από τα εμιράτα και εξοπλιζόμενοι από τη Δύση, με κύρια βάση εξοπλισμού τους την Τουρκία, αλλά και την Ιορδανία και το Ιράκ ”

Του Γιώργου Δελαστίκ

Οριστική και αμετάκλητη φαίνεται η απόφαση των Αμερικανών να επιτεθούν μέσω του ΝΑΤΟ εναντίον της Συρίας. Εχουν μάλιστα διοχετεύσει στα μέσα ενημέρωσης και... λεπτομέρειες (!) για τον τύπο της επίθεσης που θα πραγματοποιήσουν: θα ρίξουν μερικές εκατοντάδες πυραύλους, επιδιώκοντας με τα πλήγματα αυτά να διαλύσουν τις ένοπλες δυνάμεις της Συρίας. Σε αντίθεση με αυτά που σκόπιμα διοχετεύει η προπαγάνδα των ΗΠΑ περί δήθεν «θολών στόχων», «μη πρόθεσης ανατροπής του Ασαντ» κ.λπ., τα πάντα είναι ξεκάθαρα.
Ας τα βάλουμε σε μια τάξη. Αιτία της αμερικανικής επίθεσης κατά της Συρίας είναι η στρατιωτική ήττα των αντικαθεστωτικών συριακών δυνάμεων και του συρφετού των μισθοφόρων που μάχονται στο πλευρό τους χρηματοδοτούμενοι από τα εμιράτα και εξοπλιζόμενοι από τη Δύση, με κύρια βάση εξοπλισμού τους την Τουρκία, αλλά και την Ιορδανία και το Ιράκ.
Η κατάσταση στα πεδία των μαχών είχε πάρει τόσο αρνητική τροπή για τους αντικαθεστωτικούς, ώστε οι ΗΠΑ και το Ισραήλ έβαλαν τους πράκτορές τους στις γραμμές τους να ρίξουν χημικά εναντίον αμάχων και στη συνέχεια η αμερικανική και δυτική προπαγάνδα να επιρρίψει την ευθύνη για τη χρήση των χημικών στον Ασαντ, παρέχοντας το πρόσχημα για την προαποφασισμένη επιδρομή των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.
Απολύτως ξεκάθαρος είναι και ο στόχος της επίθεσης που θα γίνει: να διαλύσει τον συριακό στρατό ώστε να μπορέσουν οι αντικαθεστωτικοί να νικήσουν επιτέλους τις κυβερνητικές ένοπλες δυνάμεις. Υπενθυμίζουμε ότι και στη Λιβύη η αεροπορική επίθεση του ΝΑΤΟ εκδηλώθηκε λίγες ώρες, όχι μέρες, πριν πέσει στα χέρια των δυνάμεων του Καντάφι η πόλη της Βεγγάζης, κάτι που θα σηματοδοτούσε τη νίκη του Καντάφι εναντίον των μισθοφόρων των ΗΠΑ και της Ευρώπης.
Ο λόγος που ο Λευκός Οίκος δηλώνει ότι δήθεν δεν έχει στόχο την ανατροπή του Ασαντ με την επίθεση που θα πραγματοποιήσει εναντίον της Συρίας, είναι απλούστατος: δεν είναι καθόλου βέβαιος ότι οι αντικαθεστωτικοί κατσαπλιάδες θα μπορέσουν σίγουρα να ανατρέψουν τον Ασαντ, έστω και μετά την επίθεση του ΝΑΤΟ! Δεν θέλει επομένως να εμφανιστεί η καθαρά παράνομη και ιμπεριαλιστική επίθεση των Αμερικανών και των Ευρωπαίων συμμάχων τους ως αποτυχημένη, αν ο Ασαντ παραμείνει στην εξουσία και μετά την επίθεση του ΝΑΤΟ.
Σε ό,τι αφορά στη στάση της Ρωσίας, οι Αμερικανοί δεν ανησυχούν καθόλου. Δεν αποτελεί εμπόδιο στα σχέδιά τους. Σε πολιτικό επίπεδο, αποκλείεται οι Ρώσοι να συναινέσουν σε επίθεση κατά της Συρίας - άρα αποκλείεται η αμερικανονατοϊκή επίθεση να γίνει υπό την αιγίδα του ΟΗΕ. Στο στρατιωτικό όμως επίπεδο, η Μόσχα είναι εντελώς ανίκανη να εμποδίσει την επίθεση της Δύσης εναντίον της Συρίας.
Η Ρωσία έχει μηδαμινό πολιτικοστρατιωτικό βάρος σήμερα σε σύγκριση με εκείνο της Σοβιετικής Ενωσης. Μάλιστα η παγκόσμια έκδοση των «Τάιμς της Νέας Υόρκης» χθες λοιδορούσε τον Ρώσο πρόεδρο, καθώς έγραφε σε κορυφαίο πρωτοσέλιδο τίτλο της: «Ο Πούτιν παραμένει σιωπηλός καθώς οι βοηθοί του επιτίθενται κατά της Δύσης»! «Φαίνεται ότι πιστεύει πως δεν μπορεί να σταματήσει την επίθεση» πρόσθετε μεταξύ άλλων ο υπότιτλος, εμφανίζοντας τον Βλαντιμίρ Πούτιν εκ των προτέρων ηττημένο στην υπόθεση αυτή.
Δεν έχουν άδικο αναφορικά με τη Ρωσία οι Αμερικάνοι. Οι Ρώσοι έχουν εξοπλίσει τη Συρία με αξιόλογη αεράμυνα που δεν επιτρέπει στις ΗΠΑ να πραγματοποιήσουν αμέσως αεροπορικές επιθέσεις χωρίς αξιόλογες απώλειες, αλλά πέραν τούτου, μηδέν. Η μοναδική χώρα που μπορεί να επηρεάσει καθοριστικά τις εξελίξεις στη Συρία μετά τη νατοϊκή επίθεση είναι το Ιράν, αλλά οι εξελίξεις είναι περίπλοκες στο εσωτερικό της χώρας αυτής σήμερα.
Ολοι οι Ιρανοί γνωρίζουν ότι αν οι ΗΠΑ ανατρέψουν το καθεστώς του Ασαντ στη Συρία, ο επόμενος στόχος της Ουάσιγκτον θα είναι το Ιράν. Θεωρητικά λοιπόν το Ιράν έχει κάθε λόγο να στείλει ισλαμιστές μαχητές στη Συρία και να αποσταθεροποιήσει το καθεστώς ανδρεικέλων των ΗΠΑ που θα εγκαταστήσουν Αμερικανοί και Ευρωπαίοι. Η σαρωτική εκλογή όμως ως προέδρου του Ιράν του φιλοδυτικού Χασάν Ροχανί, υποδηλώνει εμφανώς τη διάθεση της πλειοψηφίας του ιρανικού λαού να συναλλαγεί με τους Αμερικανούς.
Καθίσταται έτσι αμφίβολο αν η επίθεση εναντίον της Συρίας θα προλάβει να επηρεάσει τους συσχετισμούς στους κύκλους εξουσίας της Τεχεράνης, ενισχύοντας τους σκληροτράχηλους αντιαμερικανούς ή αν -σε πρώτη τουλάχιστον φάση- θα επικρατήσουν οι φιλοδυτικοί, οπότε θα δοθεί χρόνος σε κυβέρνηση - μαριονέτα της Δύσης στη Δαμασκό να εδραιώσει τις θέσεις της. Ούτως ή άλλως, αυτή η κατάσταση στο εσωτερικό του Ιράν ευνοεί την επίθεση των ΗΠΑ εναντίον της Συρίας - και δεν νομίζουμε ότι ο Ομπάμα θα χάσει την ευκαιρία.

ΠΗΓΗ: ΕΘΝΟΣ