Ολα τα φιλέτα μοιράζονται ... "μεταξύ μας"

Ίσως, όμως, το χειρότερο από τα μαθήματα των αποκρατικοποιήσεων να είναι ότι, σε αντίθεση με το διεθνές ενδιαφέρον που αναμενόταν, το ξεπούλημα της εθνικής περιουσίας γίνεται... μεταξύ μας. Με δυο λόγια, ό,τι προχωρεί, προχωρεί επειδή υπάρχουν εγχώρια συμφέροντα τα οποία εποφθαλμιούν την περιουσία που αναγκαστικά ξεπουλιέται. Τα πράγματα μιλούν από μόνα τους:

♦ Το IBC νοικιάστηκε στον Λάτση.

♦ Τα Κρατικά Λαχεία μισθώθηκαν από τον ΟΠΑΠ, που στη συνέχεια πουλήθηκε στην Emma Delta, η οποία έχει μεν Τσέχο μεγαλομέτοχο, αλλά και δύο Έλληνες κεντρικούς συνέταιρους: τον Μελισσανίδη και τον Κοπελούζο.

♦ Για τα τρένα θα συγκρουστούν με ξένους συνεταίρους ο Κοπελούζος με τον Περιστέρη.

♦ Για τα νερά (ΕΥΑΘ) και πάλι ο Περιστέρης και ο Αποστολόπουλος, αυτή τη φορά με τον Άκτορα των Μπόμπολα και Καλλιτσάντση.

♦ Για τα περιφερειακά αεροδρόμια έχουν εκδηλώσει (ανάμεσα σε σημαντικούς ξένους) ενδιαφέρον όλοι ανεξαιρέτως οι εργολάβοι (Μπόμπολας, Ιωάννου κ.λπ.), αλλά και ο Κοπελούζος.

♦ Για τις μαρίνες οι Λάτσης, Μπόμπολας, Ιωάννου, ακόμη και ο Θεσσαλονικιός Στέγγος, που μέχρι πρότινος βρισκόταν εκτός μάχης λόγω δικαστικών περιπετειών...

♦ Και βέβαια στη ΔΕΗ θα εμφανιστούν όλοι οι εγχώριοι παίκτες της ενέργειας...

Με το βουνό αυτό των προβλημάτων μπροστά του, την τρόικα να πιέζει για αποτελέσματα εδώ και τώρα (ζητώντας μάλιστα και νέα ασημικά να μπουν στη λίστα) και καμία λύση να διαφαίνεται στον ορίζοντα, πολλοί θα ήταν αυτοί που θα προτιμούσαν έναν «ξαφνικό (πολιτικό) θάνατο» παρά να υποστούν τη φθορά ενός παρατεταμένου διασυρμού. 'Αραγε ήταν αυτή η απόφαση που πήρε ο Σταυρίδης;

Ο Ροΐδης, πάντως, στο τέλος του «Συριανού συζύγου» δίνει την απάντηση: «Ταύτα εσκεπτόμην χλιαράντινα εσπέραντηςΤεσσαρακοστής, καπνίζων μετά το γεύμα επί του εξώστου, και δίδων άδικον εις τους μεμψίμοιρους εκείνους, τους κηρύττοντας τον κόσμον κακοκαμωμενον δια τον λόγον ότι τα ρόδα έχουσιν άκανθας. Αντί να δυσανασχετώ δια ταύτας, ενόμιζα ότι θα ήτο μαύρη αχαριστία να μη δοξάσω τον θεόν, αναλογιζόμενος ότι δεν ήμην ακόμη τριάντα ετών, ότι είχα τριάντα χιλιάδας δραχμάς εισόδημα, τριάντα εις το στόμα μου στερεούς οδόντας, στόμαχον στρουθοκαμήλου, γυναίκα ικανήν να ενσάρκωση τα όνειρα Συβαρίτου και μαγείρισσαν την οποίαν θα μ' εζήλευεν ο Ταλλεϋράνδος».

Και κάπως έτσι ο Σταυρίδης έγινε... καπνός.

Πηγή: "Το Ποντίκι"