ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ: Αυτεγερσία, Έκσταση, Εθνεγερσία

 

Έπεσε ο Ένας, αγωνιζόμενος για όλους.

Εκείνο το βράδυ της Πέμπτης, πριν ν’ αρχίσει το δείπνο ο Ιησούς σηκώνεται από το τραπέζι, αφήνει κάτω τα ιμάτιά του, βάζει νερό στο νιπτήρα και τα κάνει όλα μόνος Του, πλένοντας τα πόδια των Μαθητών Του. Δίνει έτσι την απόλυτη διδαχή του Θεανθρώπου: Την απόρριψη του Εγώ που ηθελημένα μπορεί να γίνει μόνον για έναν ευγενή, δίκαιο σκοπό. Το Εγώ παραδίδεται στο Εμείς μόνον με την πειθώ και όχι με την υπακοή ή τα όποια ανταλλάγματα. Όσο πιο αγνός και ιερός ο σκοπός, τόσο μεγαλύτερος ο Ενθουσιασμός (Εν Θεώ Ουσία) του ζηλωτή.

Όποιος χρησιμοποιεί τις ιδέες του για να αποκομίσει ιδιωτικά οφέλη, είναι Ραγιάς. Ασχέτως πόσο “αγνές” είναι οι ιδέες του.

Όποιος Καταρρίπτει το ιδιωτικό του συμφέρον προς όφελος των ιδεών του, εγείρεται, ασχέτως ιδεολογικού περιεχομένου.

Όποιος εγείρεται για ευγενή σκοπό αναφερόμενο σε σύνολο, στο οικοδόμημα, στο Όλον, φεύγει από το περιοριστικό του Εγώ. Εξέρχεται της παρούσας Στάσης του. Δηλαδή Εκστασιάζεται.

Την έκσταση λοιπόν δε μπορεί να κατακτήσει όποιος αγωνίζεται για τα ουρί ή όποια άλλη μετά θάνατον ατομική ανταμοιβή. Γιατί πάλι δρα και θυσιάζεται ορμώμενος από το Εγώ.

Ο ευγενής σκοπός φέρνει την έκσταση και τον ενθουσιασμό. Τη γενεσιουργό Θεία ουσία.

Ποιός ευγενέστερος σκοπός λοιπόν από αυτόν του Χριστού; Ποιός ευγενέστερος σκοπός από την θυσία για το όλον; Για την λευτεριά των υπόδουλων, για την δικαιοσύνη στους αδικημένους για την αλληλεγγύη στον κοινωνικά και φυσικά αδύναμο; Για όλους αυτούς που υπέφεραν από την θηριώδη, απολίτιστη εξουσία;

Την εξουσία των όπλων και των ταλάντων; Μα βέβαια πάντα υπάρχει και ένας Ιούδας. Οι ενθουσιώδεις μαχητές των Θερμοπυλών που βάδιζαν στην βέβαιη θυσία για την λευτεριά απέναντι στην βαρβαρότητα, έπεσαν από τον εφιάλτη.

Και ο Χριστός γνώριζε πως υπάρχει ο Ιούδας. Ο προδότης, ο εγωπαθής, ο απατεώνας, αυτός που βάζει το τομάρι του πάνω από τους συνανθρώπους του.

Μα και σήμερα, πόσοι Ιούδες; Πόσοι εφιάλτες; Πόσα ανθρωπάρια πρόδωσαν ολόκληρο το Έθνος για να γεμίσουν τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς; Πόσα παιδιά πείνασαν για να πάρουν οι άθλιοι τις μίζες τους; Πόσα παιδιά έμειναν ορφανά; Πόσα παιδιά δεν γεννήθηκαν επειδή κάποιοι ιούδες τους στέρησαν ακόμα και το δικαίωμα στην ζωή;

Γι’ αυτό και ο ελληνοκεντρικός, ορθόδοξος τρόπος ζωής θα προκαλεί φόβο σε κάθε άδικη εξουσία. Κάθε εξουσιαστής θα τρέμει τον Εσταυρωμένο γιατί διδάσκει την θυσία για τον συνάνθρωπο.

Κάθε ανθρωποκτόνο σύστημα θα τρέμει την μυσταγωγία της Μεγάλης Πέμπτης που διδάσκει την αλληλεγγύη στον συνάνθρωπο, την υποταγή του Χριστού στους μαθητές και όχι στα αφεντικά της ισχύος και του άδικου.

Κάθε διεφθαρμένος τύραννος θα τρέμει τον Ορθόδοξο μαχητή που θα του πετάξει τα βρώμικα αργύρια στο πρόσωπο. Που δεν θα προδώσει, δεν θα εξαγοραστεί.

Διότι για τον πραγματικό Έλληνα, Ορθόδοξο πιστό, περιουσία είναι η παγκόσμια ελευθερία, πλούτος η παγκόσμια δικαιοσύνη και η μόνη λάμψη που αναγνωρίζει δεν είναι αυτή του χρυσού, αλλά του άδολου, “ανεξήγητου” Ελληνικού φωτός. Που οδήγησε το νου να προσκυνά το δίκαιο και όχι την δύναμη.

Που φώτισε την Ελληνική ψυχή με το πάθος για θυσία και προσφορά μέσα στους αιώνες.

Καλή Ανάσταση