Παρά τις επικοινωνιακές προσπάθειες της κυβέρνησης, όπως η πρόσφατη επίσκεψη του Πρωθυπουργού, συνοδευόμενου από το μισό υπουργικό συμβούλιο και πλήθος επιχειρηματιών, τίποτα δεν μπορεί να αποκρύψει, ότι η Συμφωνία των Πρεσπών αποτελεί ντροπιαστικό διπλωματικό «Βατερλώ» της Ελλάδας, αφού προκαλεί μεγάλες «πληγές». Κατ’ αρχήν, το «ακανθώδες» πρόβλημα της αναγνώρισης της ανύπαρκτης Μακεδονικής εθνότητας και Μακεδονικής γλώσσας στα Σκόπια, που με το όνομα «Βόρεια Μακεδονία», αποτελούν «δηλητήριο» για την Ελλάδα. Δεύτερον, το τεράστιο για τα οικονομικά μας συμφέροντα ζήτημα των εμπορικών σημάτων για τα Μακεδονικά προϊόντα, το οποίο αφέθηκε άλυτο και έχει λάβει, ήδη, μεγάλες διαστάσεις.Γι’ αυτό, η προσπάθεια της Ελληνικής «κουστωδίας» να εμφανίσει συνθήκες οικονομικής επέκτασης και ανάπτυξης στη γειτονική Χώρα μέσω της συμφωνίας των Πρεσπών, «πέφτει στο κενό», αφού εδώ και δεκαετίες υπάρχει οικονομική διείσδυση Ελληνικών επιχειρήσεων εκεί.
Αυτή η αδιανόητη διπλωματική παραχώρηση έγινε, εκτός των γνωστών εξωτερικών πιέσεων από ΗΠΑ και Γερμανία, λόγω της εθνομηδενιστικής αντίληψης της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως, αυτό αποτελεί τον πυρήνα του προβλήματος, αφού, μέσω της εθνοτικής ταυτότητας, νομιμοποιείται το ιδεολόγημα του «Μακεδονισμού» και η αυθαίρετη και τεχνητή κατασκευή του «Μακεδονικού έθνους» από τον Τίτο, αποτελώντας μόνιμο «καρφί στα πλευρά» της Χώρας.
Το Μακεδονικό ζήτημα εντάσσεται στις παρενέργειες του λεγόμενου Ανατολικού ζητήματος, που αφορούσε τον ανταγωνισμό των νέων εθνικών κρατών και την διεκδίκηση του κενού, που άφηνε η κατάρρευση του «μεγάλου ασθενούς», της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Στην αρχική φάση, ήταν ο ανταγωνισμός της Ελλάδος, της Βουλγαρίας και της Σερβίας, για κατοχύρωση μεγαλύτερων τμημάτων του ιστορικά θεωρούμενου ως γεωγραφικού χώρου της Μακεδονίας. Σε αυτό, θα πρέπει να υπολογισθεί και η επιδίωξη της Αυτοκρατορικής Ρωσίας, που επιδίωκε, μέσω της αυτονόμησης της Βουλγαρικής Εξαρχίας το 1870, να βρει την δίοδο για έξοδο στην Μεσόγειο.
Πανσπερμία Σλάβων, Αλβανών, Ρομά
Με τους Βαλκανικούς Πολέμους (1912 – 1913), το συντριπτικά μεγαλύτερο τμήμα του μη επακριβώς οριοθετημένου γεωγραφικού χώρου της Μακεδονίας, προσαρτήθηκε στην Ελλάδα (αντιστοιχεί σχεδόν στο σύνολο του γεωγραφικού χώρου της Αρχαίας Μακεδονίας) αφού είχαν προηγηθεί και οι ηρωικοί αγώνες των Μακεδονομάχων, που απέτρεψαν την «βουλγαροποίηση».Η βορειοδυτική πλευρά του γεωγραφικού αυτού χώρου προσαρτήθηκε στην Σερβία και η βορειοανατολική στην Βουλγαρία. Παράλληλα, στο διάστημα αυτό υπήρξαν μεγάλες πληθυσμιακές ανακατατάξεις, κάτι, που παρατηρήθηκε σε όλη την Βαλκανική, ως αναπόφευκτη συνέπεια της μετάβασης από την πολυεθνική Οθωμανική Αυτοκρατορία σε εθνικά κράτη. Έτσι, αρχικά υπήρξε ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ Ελλάδος και Βουλγαρίας και, μετά την Μικρασιατική Καταστροφή, με την ανταλλαγή πληθυσμών, άδειασε ο χώρος από το τουρκικό στοιχείο και απέκτησε συμπαγή ελληνικό πληθυσμό από τους πρόσφυγες της Μικράς Ασίας.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την συρρίκνωση του σλαβόφωνου πληθυσμού χωρίς Ελληνική συνείδηση, κάτι που ολοκληρώθηκε κατά την περίοδο του Εμφυλίου Πολέμου, όπου τελευταία πληθυσμιακά «απομεινάρια» σλαβικής συνείδησης εγκατέλειψαν την Χώρα και πήγαν στην Γιουγκοσλαβία. Εκείνη την εποχή ο Τίτο, για την επίτευξη των γεωπολιτικών επιδιώξεών του, ίδρυσε ως ομόσπονδο κράτος την «Δημοκρατία της Μακεδονίας» και «βάπτισε» τον πληθυσμό των Σκοπίων, που ήταν μια πανσπερμία Σλάβων, Αλβανών, Ρομά κλπ. ως «Μακεδονικό Έθνος»!
Κατασκευασμένη προσπάθεια
Με βάση την ιστορική αποτίμηση και καταγραφή, η προσπάθεια δημιουργίας «Μακεδονικού Έθνους» από Σλαβικά φύλα, είναι παντελώς κατασκευασμένη, κάτι, που προκύπτει από τις απογραφές πληθυσμών, που έγιναν επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, όπου δεν υπάρχει καταγραφή πληθυσμών ως «Μακεδόνων», καθώς και στην απογραφή του 1923 από το Βασίλειο της Σερβίας, όπου στην περιοχή των σημερινών Σκοπίων, που ονομάζονταν «Βαρντάσκα», δεν υπάρχει ουδεμία καταχώρηση πληθυσμών ως Μακεδόνων, ενώ, αντίθετα, πέρα από τις εθνότητες των Σέρβων, Τούρκων, Αλβανών, υπήρχε καταγραφή μεγάλου αριθμού Ελλήνων στην ευρύτερη περιοχή του Μοναστηρίου, κάτι, που καταγράφηκε και στην καταγραφή των Γερμανών στην Κατοχή και, στην συνέχεια, με βίαιο τρόπο, εξαφανίσθηκε.Το πρόβλημα της κατασκευής του ιδεολογήματος του «Μακεδονισμού», αφορά την Ελλάδα, για δύο κρίσιμους λόγους: Αφενός, γιατί προσβάλλεται με αυτήν η ιστορική και πολιτισμική κληρονομιά της Αρχαίας Μακεδονίας, που ήταν αποκλειστικά Ελληνική και, εντελώς αυθαίρετα, επιχειρείται εκ πλαγίου υποκλοπή από τους Σκοπιανούς, χωρίς να έχουν κανένα νόμιμο ιστορικό δικαίωμα, αφού το ιστορικό «αφήγημά» τους, ότι οι αρχαίοι αυτόχθονες Μακεδόνες, που δεν ήταν Έλληνες, εξισλαμίστηκαν από τα σλαβικά φύλα, που κατέβηκαν τον 6ο μ.Χ. αιώνα στην Βαλκανική περιοχή, αποτελεί ιστορική «γελοιογραφία», και, αφετέρου, γιατί αποτελεί σύγχρονη γεωπολιτική απειλή, αφού διακινείται το «σενάριο» περί «διαμελισμένης Μακεδονικής Πατρίδας του Αιγαίου», όπου το μόνο ελεύθερο τμήμα είναι αυτό των Σκοπίων και τα υπόδουλα είναι αυτά της Ελληνικής Μακεδονίας και της Μακεδονίας του Πιρίν στην Βουλγαρία.
Είναι προφανές, ότι αυτή η αντίληψη αποτελεί ένα «εκρηκτικό γεωπολιτικό εργαλείο» σε βάρος της Ελλάδας για το μέλλον, που μπορεί να διακινηθεί από διάφορες δυνάμεις, που έχουν βλέψεις στην ευρύτερη περιοχή μέσω των Σκοπίων.
Για αυτούς τους λόγους, η Συμφωνία των Πρεσπών αντικειμενικά αποτελεί σοβαρή εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδος και μείζονα εθνικό κίνδυνο, διότι ο νόμιμος ιστορικός δικαιούχος, που είναι η Ελλάδα, αναγνωρίζει ως μοναδικό κράτος στον πλανήτη με όνομα «Μακεδονία» τα Σκόπια, ως «Βόρεια Μακεδονία». Και όχι μόνο αυτό, αλλά και το αδιανόητο, ότι σε αυτό το κράτος κατοικούν «Μακεδόνες» και, άρα, υφίσταται «Έθνος Μακεδόνων», που ομιλούν την Μακεδονική γλώσσα.
https://slpress.gr/ethnika/makedoniko-kai-ethnomidenistiki-tyflosi/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου