Κακά τα ψέματα, λίγο ως πολύ - ακόμα και για μας τους Έλληνες με το ενδοξότερο παρελθόν του κόσμου - η σχέση αυτού με το παρόν και το μέλλον μας έχει πάψει να είναι ζωντανή από χρόνια. Έχει υποβαθμιστεί για χάρη ενός υπερτροφικού μέλλοντος, που αντί για ελπίδες και όνειρα είναι από δεκαετίας σχεδόν φορτωμένο με μνημονιακές υποχρεώσεις της πατρίδας μας και ατέλειωτα βάρη για το κάθε παιδί της.
Ωστόσο, παρά τις δυσοίωνες προοπτικές για τις γενιές των Ελλήνων που έρχονται, δεν παύει ο καθαγιασμένος με αίμα μαρτύρων τόπος μας να βρίσκεται σ' ένα μοναδικό σταυροδρόμι, ποτέ απομονωμένο, αλλά πάντα ανοιχτό στα ρεύματα της Ανατολής και της Δύσης, σαν ένας εύρωστος οργανισμός που γεύεται τις εμπειρίες της ζωής πανταχόθεν και άλλοτε ηρεμεί, άλλοτε ταράζεται από διαδοχικές κρίσεις δικαιολογημένες κι αδικαιολόγητες...
Αυτή η τροφοδοσία της Ελλάδας από τις ρίζες του παρελθόντος μετουσιώνεται σε ανατροφοδοσία της σχέσης της με το παρόν και το μέλλον του έθνους μας, το οποίο - για να εξακολουθήσει να υπάρχει - χρειάζεται επανεπένδυση στον εξανθρωπισμό και την αναγέννηση του εθνικού φρονήματος των Ελλήνων, έτσι ώστε η ''διαλεκτική κυκλοφορία'' παρελθόντος- παρόντος-μέλλοντος να ανθίσει επιτέλους στις καρδιές τους και, προπαντός, στην εθνική τους συνείδηση που έχει αρχίσει να ξεθωριάζει...
Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο χρειάζεται ο καθένας από εμάς να συγκεράσει εντός του την ιστορική μνήμη και παράδοση με τις παρούσες εθνικές συγκυρίες. Να συγκεράσει τις ηθικές, πνευματικές και ανθρωπιστικές αξίες που μας κληροδότησαν οι πρόγονοί μας μ' αυτά που συνθέτουν την ασθμαίνουσα οικονομική μας ανάπτυξη και τις ωφελιμιστικές απαιτήσεις της υλιστικής εποχής μας.
Διάβαζα με πόνο ψυχής τις προάλλες μια παλιά συνέντευξη στην Sunday Telegraph του πρώην διευθυντή του Βρετανικού Μουσείου Neil Mc Gregor για τη συζήτηση που είχε ανοίξει προ πενταετίας (Οκτώβριος 2014) γύρω απ' την επιστροφή στην Ελλάδα των 'Μαρμάρων' του Παρθενώνα και έκτοτε παραμένει ανοιχτή:
''...Τα γλυπτά του Παρθενώνα δε θα επιστραφούν ποτέ στην Ελλάδα, ούτε ως δάνειο... Προς το παρόν δεν υπάρχει κοινό έδαφος μεταξύ των δύο πλευρών στο ζήτημα των 'Μαρμάρων' και είναι κουραστικό να επαναλαμβάνονται τα ίδια επιχειρήματα. Η ανοικοδόμηση του Παρθενώνα δεν είναι δυνατή. Ας προσπαθήσουμε, λοιπόν, να συνενώσουμε όσα στοιχεία που έχουν διασωθεί...'', είχε πει τότε και συνέχισε:
''... Τα γλυπτά του Παρθενώνα επιτελούν το μέγιστο καλό στο Μουσείο όπου βρίσκονται, γιατί οι επισκέπτες μπορούν να τα δουν στο ευρύτερο ιστορικό τους πλαίσιο. Το Βρετανικό Μουσείο είναι ένα από τα σημαντικότερα πολιτιστικά επιτεύγματα της ανθρωπότητας, καθώς σ' αυτό μπορούν να συγκεντρωθούν τα επιτεύγματα του ανθρώπου σε κάθε γωνιά της Γης...''
Όταν πρωτοδιάβασα - θυμάμαι - την αναδημοσίευση της συνέντευξής του σε ελληνική εφημερίδα, έσφιξα τα χείλη μου με πόνο αφήνοντας να βγει από μέσα μου ένας βαθύς αναστεναγμός. Έκλεισα τα μάτια μου και φαντάστηκα τον εν λόγω κύριο κάπου κοντά μου, ψυχρό και απόμακρο. Ήθελα να του φωνάξω, να τον τραντάξω απ' τους ώμους, να τον ικετέψω με έναν λυγμό, να του πω:
- Κύριε διευθυντά, μη βλέπετε τα αρχαία μας μάρμαρα σαν σωρό ερειπίων που μετέφερε λάθρα απ' τους Έλληνες ο λόρδος Έλγιν στην πατρίδα σας κι εσείς μας κάνατε την τιμή να τα δεχτείτε και να τα εντάξετε στο Μουσείο σας σαν κοινοί κλεπταποδόχοι ξένων πολιτισμών, οι οποίοι κατέληξαν να είναι όμηροί σας. ‟
” Δεν είναι νεκρές πέτρες τα μνημεία μας, κύριε Μακ Γκρέγκορ. Μέσα τους αναπνέει το πνεύμα των προγόνων μας, που - έστω και τσακισμένο - μένει αγέρωχο να κρατά ζωντανή την παρουσία του ένδοξου χθες στο σήμερα της ζωής μας. ‟
” Τα έργα τέχνης δεν είναι ξεκομμένα απ' την εποχή τους, αγαπητέ κύριε. Όπως δεν είναι ξεκομμένα κι από τον τόπο που τα γέννησε και τα ανάδειξε σ' όλο τον κόσμο. Γι' αυτό εμείς που τα κληρονομήσαμε, παρ' όλη την ένδεια και την παρακμή μας, δεν παύουμε ούτε στιγμή να ονειρευόμαστε το ''άλλοτε και το αλλού'' της πατρίδας μας, που το μοιράζονται μαζί μας χιλιάδες άλλοι φιλέλληνες συμπατριώτες σας και όχι μόνο... ‟
” Κάποιοι απ' αυτούς είναι ο Βρετανός ηθοποιός και συγγραφέας StevenFry, η Βυζαντινολόγος στο King's College Judith Herrin, ο Ελληνιστής Κλασικού Ελληνισμού στο πανεπιστήμιο του Cambridge Paul Cartledge, ο Ελληνιστής καθηγητής Σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας στο Oxford Richard Clogg, ο Ιρλανδός πολιτικός και Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (2002-04) Patrick Cox, ο αείμνηστος πλέον βουλευτής σας του Εργατικού Κόμματος Edward O' Hara ή ο συμπατριώτης σας γιατρός Christopher Stakdeil που το 2000 διέσχισε κολυμπώντας την απόσταση Δήλου-Πάρου ''για να γυρίσουν τα 'Ελγίνεια' πίσω, στην πατρίδα τους'', όπως είπε...
Τις ίδιες παράλογες, ανθελληνικές αιτιάσεις με αυτές του Neil Mc Gregor διάβασα πριν μερικούς μήνες (26-1-'19) σε συνέντευξη του νέου διευθυντή του Βρετανικού Μουσείου Harvey Fischer στα ''ΝΕΑ'', όπου προχώρησε σε ακόμα πιο προκλητικές δηλώσεις λέγοντας, μεταξύ άλλων, πως ''δεν είναι η Ελλάδα νόμιμος ιδιοκτήτης των Γλυπτών του Παρθενώνα και ότι το Βρετανικό Μουσείο δε θα επιστρέψει μόνιμα τα Γλυπτά στην Ελλάδα, για να καταλήξει ότι τα αντικείμενα της συλλογής του βρίσκονται υπό την ιδιοκτησία των επιτρόπων του Μουσείου''!!!..
''Τα λέει, αλλά δεν τα πιστεύει... Δεν μπορεί... '', συλλογίζομαι καθησυχάζοντας τον εαυτό μου απ' τον αναβρασμό της ψυχής μου. ''Ξέρει καλά πως αυτά που λέει δεν αντέχουν στην κοινή λογική... Ξέρει καλά πως η χώρα προέλευσής τους είναι ξεχωριστή!.. Ήταν ξεχωριστή από πάντα, όπως και ο πολιτισμός που τα γέννησε είναι το άλφα του πολιτισμού της Ευρώπης!.. Είναι το δώρο της Ελλάδας σ' αυτήν!.. Ένα δώρο που φαίνεται πιο πολύτιμο τώρα, στα χρόνια της Παγκοσμιοποίησης...''
''Εν αρχή ην ο λόγος'', κατά το Ιωάννη Ευαγγέλιο, αλλά για τα ευρωπαϊκά δεδομένα ''εν αρχή ην η Ελλάδα'', ο γενέθλιος τόπος της αφήγησης μιας αρχής, μιας καταγωγής, ενός ''ανήκειν''!..
‟ Αυτήν την μεγαλειώδη 'απαρχή' και την απαράμιλλη ομορφιά της ζηλεύει ο διευθυντής του Βρετανικού Μουσείου και θέλει να οικειοποιηθεί'', σκέφτομαι και πλάθω στο μυαλό μου την άκαμπτη φυσιογνωμία ενός ανθρώπου που έχει την ψευδαίσθηση ότι η παρακράτηση των Μαρμάρων του Παρθενώνα θα δίνει εσαεί στη χώρα του κάτι απ' τη λάμψη του συλλογικού ασυνείδητου του ένδοξου παρελθόντος της...
Το μυαλό μου κάνει αστραπιαία τη σύγκριση ανάμεσα στο 'εκείνοι' και το 'εμείς'. Εκείνοι οι αιώνιοι αποικιοκράτες της Βρετανικής Αυτοκρατορίας κι εμείς μια φούχτα άνθρωποι σε μια μικρή κι αδύναμη γωνιά της Γης, να ταξιδεύουμε στην ιστορία κατά πού μας πηγαίνει ο άνεμος, σαν φύλλο ριγμένο στο πέλαγο, σε μια άκρη της Μεσογείου...
Την ίδια κιόλας στιγμή, όμως, εξανίσταμαι με τις απαισιόδοξες σκέψεις μου και προσπαθώ να τις ακυρώσω:
''Όχι, δεν είμαστε φτωχή χώρα'', λέω με κρυφή περηφάνια από μέσα μου και γίνομαι ένα με την Μελίνα, όταν έλεγε με πάθος που σε έκανε ν' ανατριχιάζεις: ''Τα Μάρμαρα του Παρθενώνα πρέπει να επιστρέψουν στον τόπο τους, να γυρίσουν στο σπίτι τους που τα περιμένει!..''
Κι αυτή η απαίτηση (που πρώτος εξέφρασε το 1825 ο λόγιος, ρομαντικός ποιητής Αλέξανδρος Ραγκαβής) δεν είναι απαίτηση εγωιστική, εθνικιστική, από τη θέση των κληρονόμων ενός παγκόσμιου κλέους, το οποίο ''δεν έχουμε δικαίωμα να μονοπωλούμε''. Είναι απαίτηση του τόπου που τα γέννησε, της Ελλάδας μας, της γης μας, της γης των προγόνων μας, που κάποτε τα δημιούργησαν.
Γι' αυτά τα αθάνατα ενθυμήματα φυτρώνουν και ξαναφυτρώνουν τα άνθη του φιλελληνισμού ανά τον κόσμο. Γι' αυτήν την μικρή, θαυματουργή χώρα που είναι ζυμωμένη με ήλιο και θάλασσα είπε ο Άγγλος ποιητής Σέλλεϋ το περίφημο ''Είμαστε όλοι Έλληνες'' και έδωσε τη ζωή του πολεμώντας ο Λόρδος Βύρων (1824, Μεσολόγγι)!..
Γι' αυτήν την ευλογημένη απ' τον Θεό χώρα δημιουργήθηκε το ''κίνημα επαναπατρισμού των Μαρμάρων του Παρθενώνα'' πίσω, στον τόπο μας, γιατί το ζητά η καταγωγή τους, το ''ανήκειν'' τους, ο μύθος που τα συνοδεύει!.. Και όλοι μα ξέρουμε καλά πως κανένας λαός δε μπορεί να ζήσει χωρίς τον μύθο της πολιτιστικής κληρονομιάς του...
Χάρη σ' αυτόν ακριβώς το λόγο πρέπει να γυρίσουν πίσω τα 'Μάρμαρα', τα διαμελισμένα γλυπτά των αετωμάτων, των μετοπών και της ζωφόρου του Παρθενώνα, που είναι έργα του γλύπτη Φειδία (5ος αι. πΧ) και συμβολίζουν το κάλλος, το μέτρο, την ομορφιά και την αγωνία των αρχαίων προγόνων μας, που άγγιξαν την ανθρώπινη τελειότητα!..
Ναι, τα Μάρμαρα του Παρθενώνα θα γυρίσουν αργά ή γρήγορα στην πατρίδα μας και θα γυρίσουν γιατί αναπνέουν, έχουν ζωή και επιθυμίες. Δεν είναι πέτρες άψυχες, δεν είναι αγάλματα παγωμένα. Έχουν ψυχή, την ψυχή του δημιουργού τους, που τους καλεί να γυρίσουν πίσω, στο πατρικό τους σπίτι, στο σπίτι των παιδικών χρόνων τους, τον Παρθενώνα!..
http://www.antinews.gr/action.read/ellada/ta-marmara-zitoun-na-gurisoun-sto-spiti-tous-ton-parthenona-/4.132222
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου