Ποιος αλήθεια δημιουργεί το μεταναστευτικό πρόβλημα στην Ελλάδα;

του Δημήτρη Καζάκη
Στις 13 Νοεμβρίου δόθηκε στη δημοσιότητα η νέα Ειδική Έκθεση του Ευρωπαϊκού Ελεγκτικού Συνεδρίου σχετικά με το άσυλο, την μετεγκατάσταση και την επιστροφή μεταναστών. Την ακούσατε να γίνετε πρώτο θέμα στις γνωστές εκπομπές «ενημέρωσης»; Όχι βέβαια. Πέρασε στα ψιλά, στα πολύ ψιλά.
Γιατί λέτε;
Ας δούμε το γιατί. Σύμφωνα με τη νέα Ειδική Έκθεση έναντι 160.000 μεταναστών που ήταν η αρχική τιμή-στόχος για μετεγκατάσταση την περίοδο από το 2015 έως σήμερα, οι χώρες της ΕΕ δεσμεύθηκαν νομικά να μετεγκαταστήσουν 98.256. Εντούτοις, τελικώς μετεγκαταστάθηκαν μόλις 34.705 (21.999 από την Ελλάδα και 12.706 από την Ιταλία).

Ποιος ευθύνεται γι’ αυτό το γεγονός; Σύμφωνα με τους ελεγκτές του Ευρωπαϊκού Ελεγκτικού Συνεδρίου, η ευθύνη βαρύνει τις κυβερνήσεις Ελλάδας και Ιταλίας. Δείτε το γιατί. Κατά την εκτίμηση των ελεγκτών, οι χαμηλές επιδόσεις των προγραμμάτων μετεγκατάστασης οφείλονται κυρίως στο πολύ μικρό ποσοστό των δυνάμει επιλέξιμων για μετεγκατάσταση μεταναστών, καθώς οι αρχές αμφότερων των χωρών αρχικώς αδυνατούσαν να εντοπίσουν το σύνολο των δυνητικών υποψήφιων και να τους προσανατολίσουν επιτυχώς προς την κατεύθυνση της αίτησης μετεγκατάστασης. Από τη στιγμή που οι μετανάστες εντάσσονταν σε πρόγραμμα μετεγκατάστασης, οι προσπάθειες τελεσφορούσαν σε μεγαλύτερο βαθμό.
Οι κυβερνήσεις δηλαδή της Ελλάδας και της Ιταλίας, προτιμούσαν να εγκλωβίζουν στα ΚΥΤ ή Hot Spot του μετανάστες, παρά να τους προωθήσουν γρήγορα στο πρόγραμμα μετεγκατάστασης.
Γιατί άραγε;
Σύμφωνα με την Έκθεση για κάθε μετεγκατασταθέντα μετανάστη, η Επιτροπή εκταμίευε από το ΤΑΜΕ 500 ευρώ προς την Ελλάδα ή την Ιταλία για την κάλυψη των εξόδων ταξιδιού και 6.000 ευρώ στο κράτος μέλος υποδοχής για την κάλυψη των δαπανών υποδοχής. Το ποσό αυτό ανήλθε συνολικά σε 225,6 εκατομμύρια ευρώ για το σύνολο των μετεγκατασταθέντων μεταναστών. Και για τις δυο χώρες.
Τι είναι ο κάβουρας, τι είναι το ζουμί του.

«Φέρτε κι άλλους!»

Αντίθετα για τους εγκλωβισμένους μετανάστες και τους ατακτοποίητους πρόσφυγες η ελληνική κυβέρνηση εισέπραξε συνολικά από την Ευρωπαϊκή Ένωση -σύμφωνα πάντα με την Έκθεση- κοντά στο 1 δις ευρώ το διάστημα 2016-2019. Η Έκθεση σημειώνει ότι έως το 2019, η ΕΕ διέθεσε 703 εκατομμύρια ευρώ ως στήριξη έκτακτης ανάγκης στην Ελλάδα και 122 εκατομμύρια ευρώ στην Ιταλία από το Ταμείο Ασύλου, Μετανάστευσης και Ένταξης (EMAS του ΤΑΜΕ), επιπλέον των 328 και 394 εκατομμυρίων ευρώ που τους είχε διαθέσει αντίστοιχα στο πλαίσιο των εθνικών προγραμμάτων του ΤΑΜΕ για την περίοδο 2014-2020.
Κι αυτά είναι μόνο οι επίσημες χρηματοδοτήσεις από την ΕΕ. Αν σ’ αυτά προσθέσετε τις «άτυπες» χρηματοδοτήσεις από την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ και ποικίλους άλλους φορείς, που συντηρούν πλουσιοπάροχα έναν ολόκληρο στρατό ΜΚΟ, μπορεί ακόμη κι ο πιο ανόητος να αντιληφθεί ότι ο εγκλωβισμός των μεταναστών συνιστά μια ολόκληρη βιομηχανία με μεγάλες απολαβές. Μαζί βέβαια με τις αντίστοιχες εθνικές χρηματοδοτήσεις, που συμπληρώνουν τις ευρωπαϊκές.
Ο εγκλωβισμός των μεταναστών επομένως αποτελεί μια τεράστια «μπίζνα» δις ευρώ για τους ημέτερους και τα κομματικά ταμεία. Γιατί λοιπόν να θέλει η όποια κυβέρνηση, η πρώην, ή η νυν, να εφαρμόσει τα διεθνώς νόμιμα ώστε να αποσυμφοριστούν τα νησιά και η χώρα; Γιατί να θέλει τον απεγκλωβισμό των μεταναστών και των προσφύγων από τη χώρα;
«Φέρτε κι άλλους!» Με το αζημίωτο πάντα. Αυτό φαίνεται να εύχονται οι καλοί μας ανθρωπιστές που δεν τους καίγεται καρφί για την κατάσταση εγκλωβισμού ούτε των μεταναστών, ούτε βέβαια του ντόπιου πληθυσμού. Το χρήμα να ρέει κι από παραγκουπόλεις, τενεκομαχαλάδες κι Αμυγδαλέζες άλλο τίποτε. Ας γεμίσει όλη η χώρα.
Για να καταλάβετε πόσο συνειδητή πολιτική επιλογή για τις κυβερνήσεις είναι ο εγκλωβισμός των μεταναστών και των προσφύγων στην Ελλάδα είναι και το Γράφημα που παραθέτουμε αυτούσια από την Έκθεση.Τι δείχνει το Γράφημα; Πόσες κατά μέσο όρο ημέρες χρειάζονται για να διεκπεραιωθεί ένα αίτημα ασύλου στην Ελλάδα. Το 2018 ο χρόνος διεκπεραίωσης των αιτήσεων ασύλου -από την καταγραφή έως την απόφαση επί της προσφυγής (δευτεροβάθμια απόφαση)- επιμηκύνθηκε για όλες τις διαδικασίες ασύλου στην Ελλάδα. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι το διάστημα 2016-2018 ο αριθμός των υπαλλήλων στις υπηρεσίες ασύλου υπερδιπλασιάστηκε και ο αριθμός των νέων αφίξεων μεταναστών είχε πέσει στα επίπεδα προ του 2015.
Φανταστείτε τι γίνεται σήμερα με την έξαρση των αφίξεων που γνωρίζουν κυρίως τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου από το φετινό καλοκαίρι. Πολύ περισσότερο όταν με το τελευταίο νομοσχέδιο της κυβέρνησης Μητσοτάκη δυσκολεύει ακόμη περισσότερο η διαδικασία ασύλου και γίνεται περιπλοκότερη, έτσι ώστε όσοι αιτούνται άσυλο να μετατρέπονται σε θύματα κυκλωμάτων παράνομης νομιμοποίησης.
Κι αν στα νησιά επικρατεί αυτό το μπάχαλο με την διαδικασία ασύλου, σκεφτείτε τι πρόκειται να γίνει στους χώρους μετεγκατάστασης στην ενδοχώρα της Ελλάδας. Ο στόχος είναι προφανής. Η Ελλάδα με πολιτική επιλογή των κυβερνήσεων της μετατρέπεται επίσημα σε «δεξαμενή αναρρύθμισης» για τις ροές προσφύγων και μεταναστών προς το εσωτερικό της ΕΕ.

Και επιστροφές από τη Γερμανία!

Κι ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν τήρησε ούτε καν τη συμφωνία μετεγκατάστασης από την Ελλάδα και την Ιταλία, που η ίδια αποφάσισε, η κυβέρνηση Τσίπρα δεν έκανε το παραμικρό για να τηρηθεί. Αν είχε τηρηθεί, τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου θα είχαν αποσυμφοριστεί και θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν τελείως διαφορετικά τις νέες αυξημένες αφίξεις, που ξεκίνησαν φέτος το καλοκαίρι.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η κυβέρνηση Τσίπρα προχώρησε σε κάτι ακόμη χειρότερο. Στα τέλη Ιουνίου 2018, ο τότε πρωθυπουργός Τσίπρας ανακοίνωσε τη συμφωνία για την επιστροφή προσφύγων και μεταναστών από τη Γερμανία στην Ελλάδα, την οποία ο ίδιος συνομολόγησε στις Βρυξέλλες. Η συμφωνία είναι τριμερής, καθώς αφορά και την Ισπανία, στην οποία επίσης θα επιστρέφονται από τη Γερμανία πρόσφυγες και μετανάστες.
Έτσι παρά το γεγονός ότι οι διαδικασίες επιστροφής προσφύγων και μεταναστών του Δουβλίνου είναι ανενεργές για την Ελλάδα, η κυβέρνηση Τσίπρα έκλεισε διμερή συμφωνία με τη Γερμανία με σκοπό η δεύτερη να επιστρέφει «ανεπιθύμητους» μετανάστες στη χώρα μας. Ο Τσίπρας τότε είχε επικαλεστεί το ιδιαίτερα χαμηλό αριθμό αφίξεων κι επομένως το γεγονός ότι -κατά την εκτίμησή του- δεν πρόκειται να επιστρέφει μεγάλος αριθμός μεταναστών από τη Γερμανία στην Ελλάδα.
Κι όπως είναι απόλυτα φυσιολογικό για τα κόμματα εξουσίας, ειδικά στην Ελλάδα, η συμφωνία αυτή έγινε με το αζημίωτο.
Ο Γερμανικός τύπος μιλά για παράλληλο κονδύλι από την κυβέρνηση της Γερμανίας, η οποία προβλέπεται να καταβάλει ένα σημαντικό ποσό για κάθε «ανεπιθύμητο» μετανάστη που επιστρέφει στην Ελλάδα. Πρόκειται για πρόσθετα κονδύλια από τα επίσημα της ΕΕ.
Τότε η ΝΔ ούρλιαζε για τη συμφωνία. Τώρα ως κυβέρνηση, δεν βγάζει τσιμουδιά. Και μην τολμήσει κανείς να πει ότι από τη στιγμή που ο Τσίπρας συμφώνησε δεν μπορεί να ανατραπεί, διότι πρόκειται για μια άτυπη συμφωνία, μια συμφωνία παρασκηνίου, η οποία δεν έχει ούτε καν κυρωθεί από το ελληνικό κοινοβούλιο. Όπως συμβαίνει με όλες τις βρώμικες συμφωνίες με τη Γερμανία και την ΕΕ στα χρόνια των μνημονίων.
Και μην τολμήσετε να αναρωτηθείτε τι θα μπορούσε να κάνει η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Συνεχίζει απλά από εκεί από σταμάτησε ο Τσίπρας. Βλέπετε, είναι πολλά τα λεφτά και μάλιστα μαύρα. Το καλύτερο είδος για τα κυκλώματα των διαπλεκόμενων που διαφεντεύουν τις κυβερνήσεις αυτής της χώρας.
Άραγε αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί οι κυβερνήσεις -η πρώην του Τσίπρα και η νυν του Μητσοτάκη- δεν επέδειξαν κανενός είδους ευαισθησία ώστε να παρουσιάσουν έστω στο κοινοβούλιο και κατ’ επέκταση στους Έλληνες πολίτες, πόσα εισέπραξαν, πόσα δαπάνησαν και πώς για το μεταναστευτικό-προσφυγικό; Είναι λέτε τυχαίο που οι κυβερνήσεις -πρώην και νυν- έχουν συγκεντρώσει τη διαχείριση του ζητήματος αυτού στα χέρια αποκλειστικά του Μαξίμου;
Φυσικά, το ζήτημα δεν έχει να κάνει μόνο με το χρήμα, δηλαδή με την αδρή χρηματοδότηση του εγκλωβισμού των μεταναστών και προσφύγων στην Ελλάδα.  
Έχει επίσης και βαθιές γεωπολιτικές στοχεύσεις τόσο από πλευράς Ευρωπαϊκής Ένωσης, όσο και από πλευράς Τουρκίας. Με τις ροές αυτές αναθεωρούνται τα σύνορα στο Αιγαίο. Και κυρίως επιβάλλεται μορατόριουμ κυριαρχίας στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου σε βάρος της Ελλάδας και μάλιστα σ’ εκείνα που ανέκαθεν βρίσκονταν στο στόχαστρο της μεγάλων προστατών μας και της Τουρκίας.
Θα πρέπει επιτέλους να αντιληφθούμε ότι το πρόβλημα με τους παράνομους μετανάστες και πρόσφυγες εντοπίζεται όχι στις συνθήκες μετανάστευσης γενικά, αλλά στην πολιτική εγκλωβισμού τους στην Ελλάδα. Αν η χώρα μας δεν βρισκόταν υπό καθεστώς κατοχής από τους Ευρωπαίους εταίρους και δανειστές και δεν είχε υποχρεωθεί με τη συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας να μεταβληθεί σε ζώνη εγκλωβισμού προκειμένου να εξυπηρετηθούν οι Γερμανοί πρώτα και κύρια, αλλά και οι επιδιώξεις της Τουρκίας, πρόβλημα μεταναστευτικό δεν θα υπήρχε.
Η Ελλάδα ως κυρίαρχο κράτος θα εφάρμοζε τα διεθνώς προβλεπόμενα τόσο εναντίον της Τουρκίας, που επίσημα χρησιμοποιεί τις μεταναστευτικές ροές ως γεωπολιτικό όπλο, όσο και για όσους περνούσαν τελικά τα σύνορα της για να ζητήσουν άσυλο. Μόνο που η Ελλάδα δεν είναι κυρίαρχο κράτος κι αυτό ακριβώς συνιστά τη βάση και για την όξυνση του μεταναστευτικού. Όλα τα άλλα που λέγονται είναι απλά φλυαρίες για ανοήτους. Τελεία και παύλα.