Οι σύγχρονες λογικές που θέλουν να επιβάλουν την άποψη ότι η
νέα τάξη πραγμάτων είναι αναμφισβήτητη και ότι αυτό που έχουν να κάνουν οι λαοί
είναι να αποδεχθούν αυτήν την κατάσταση, φαίνεται ότι όχι μόνο δεν μπορεί να
πείσει, αλλά φέρνει αντίθετα αποτελέσματα.
Οι λαοί αντιστέκονται, παλεύουν, προσπαθούν με κάθε τρόπο να
αποτρέψουν αυτές τις λογικές και αμφισβητούν τη δυνατότητα στους «από πάνω» να
τους κυβερνήσουν, ενώ οι κυβερνώντες, έχουν αισθανθεί για τα καλά την αντίσταση
των «από κάτω», που δεν θέλουν να κυβερνηθούν.
Στο ευρωπαϊκό επίπεδο αυτές οι λογικές της παγκοσμιοποίησης,
βρίσκουν διέξοδο στην έννοια της ευρωπαϊκής ενοποίησης, με πρώτο και κυρίαρχο
αντίπαλό τους που σθεναρά αντιστέκεται, το Έθνος-Κράτος, επειδή η εθνική κυριαρχία
βρίσκεται στο DNA του, ως μία έννοια αλλά και ως μία πραγματικότητα που είναι
εκ διαμέτρου αντίθετη από τη λογική της παγκόσμιας διακυβέρνησης.
Όλα αυτά, οι λαοί τα
βλέπουν να συμβαίνουν μπροστά στα μάτια τους τον τελευταίο καιρό. Όπως πχ, στον
αγώνα της διεκδίκησης της προεδρίας των ΗΠΑ από τους δύο μονομάχους, στο Brexit
της Βρετανίας, που έφερε τα πάνω κάτω στους συσχετισμούς που τείνουν να
διαμορφωθούν στην ΕΕ. Επίσης στο αποτυχημένο πραξικόπημα στην Τουρκία και στο
νέο πραξικόπημα Ερντογάν που έβαλε...
τη χώρα του στο γύψο, αλλά και στις συνεχόμενες ύποπτες τρομοκρατικές
επιθέσεις και στα μέτρα έκτακτης ανάγκης που... λαμβάνονται εξ αιτίας αυτών, είτε
στην Τουρκία του δικτάτορα Ερντογάν, είτε στη δημοκρατική Γαλλία του σοσιαλιστή
Ολάντ, είτε τώρα στη Γερμανία της Κεντροδεξιάς Μέρκελ, αφού όλα έχουν ένα σαφή
και βαθύτατα αντιλαϊκό προσανατολισμό, που φέρνει περιστολή των ανθρωπίνων
δικαιωμάτων, των ελευθεριών και ταυτόχρονα παράλληλη δράση των κατασταλτικών κρατικών
μηχανισμών του κράτους.
Και βέβαια όλα αυτά τα μέτρα λαμβάνονται σήμερα στις χώρες
εκείνες που δέχονται ή εξελίσσονται όλα τα παραπάνω, αλλά ποιος εγγυάται ότι
στο πλαίσιο των συμμαχιών και της συλλογικής ασφάλειας του ΝΑΤΟ ή άλλων διεθνών
οργανισμών δεν θα ληφθούν «προληπτικά» παρόμοια μέτρα και σε άλλες χώρες;
Για αυτό τονίζεται ιδιαίτερα ότι για τη χώρα μας, έχει
ιδιαίτερη σπουδαιότητα η ετοιμότητα του λαού και η θωράκισή του από πλευράς
ενημέρωσης , οργάνωσης και πλατειάς πολιτικής ενότητας, που θα στηρίζεται στην
αποδοχή πάνω από όλα ότι στη χώρα μας υφίσταται ιδιότυπη οικονομική κατοχή που
οφείλουμε να αποτινάξουμε.
Στο πλαίσιο αυτό οφείλουμε να κτίσουμε την πιο πλατειά
συμμαχία για την υπεράσπιση του έθνους μας και για την επαναφορά της
δημοκρατίας, αφού αυτή έχει πάψει να υπάρχει και να λειτουργεί από την εποχή
τουλάχιστον της υπογραφής των πρώτων δανειακών συμβάσεων και την εφαρμογή του
πρώτου μνημονίου μέχρι σήμερα.
Και η συμμαχία αυτή όλων των πολιτικών δυνάμεων και των
κινημάτων που πολλές δυνάμεις «ευαγγελίζονται», δεν μπορεί να χτιστεί χωρίς τη
συμφωνία για την ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας και τη θεμελίωση της λαϊκής
κυριαρχίας σε όλα τα επίπεδα. Και αυτό δεν μπορεί να περιορίζεται μόνο σε μια
συμμαχία των αντιμνημονιακών δυνάμεων, έτσι γενικά και αόριστα.
Είναι αδήριτη η ανάγκη
αυτή η συμμαχία να έχει κυρίαρχο καθήκον το εθνικοαπελευθερωτικό, το πατριωτικό
και δημοκρατικό, για να μπορέσει όχι μόνο να διακηρύττει την ανατροπή του
σάπιου σημερινού πολιτικού συστήματος, αλλά να το επιτύχει στην πράξη.
Έτσι με αυτόν τον τρόπο πιστεύουμε ότι θα προέλθει και η
επαναθεμελίωση και ο νέος προσανατολισμός της χώρας, προς όφελος των
συμφερόντων του ίδιου του κυρίαρχου ελληνικού λαού.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου