του Κων/νου Κόλμερ
Άλλες στήλες περιγράφουν την κυβίστηση του Γάλλου προέδρου Εμανουέλ Μακρόν έναντι των στασιαστών ενώ ο υπουργός Οικονομικών του Ζεράρ Ντερμανίν υπελόγισε το κόστος των παροχών στα Κίτρινα Γιλέκα περί τα 10 δισ. ευρώ ή 0,5% του ΑΕΠ της χώρας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αυξηθή το δημόσιο έλλειμμα στο 3,4%, μία ποσοστιαία μονάδα, επάνω από το ιταλικό για το οποίο έγινε τόσος θόρυβος. Να δούμε τώρα αν θα καταπιεί τη γλώσσα της η γερμανοκρατούμενη Κομισιόν.
Δεν ξέρουμε αν στην Εθνική Σχολή Δημοσίας Διοικήσεως της Γαλλίας, απο όπου απεφοίτησε με άριστα ο μεσιέ Μακρόν, διδάσκεται το μάθημα της «κωλοτούμπας» αλλά θα έπρεπε να ξέρει τον Μαζαρίνο και πως αντιμετώπισε τη στάση της «Σφενδόνης», αν μικρός διάβαζε Αλέξανδρο Δουμά.
Θυμίζουμε ότι ο Ιταλός καρδινάλιος Ιούλιος Μαζαρίνος (1602-1661) ευνοούμενος του περιφήμου καρδιναλίου Ρισελιέ, αφού πολιτογραφήθη Γάλλος (1639), μετά τον θάνατο του προστάτου, ανέλαβε τα ηνία της Γαλλίας επί 19 συναπτά έτη. Χρημάτισε «πρωθυπουργός» του ανηλίκου βασιλέως Λουδοβίκου 14ου και της μητρός του «αντιβασιλίσσης», της Αυστρο-ισπανίδος Άννης που έγινε και ερωμένη του αν όχι εν κρυπώ σύζυγος. Αλλού όμως ήταν τα μεγάλα τάλαντα του Ιταλού παπά που συναγωνίσθη επαξίως, ως πραγματικός πολιτικός επιστήμων, τον Νικολό Μακιαβέλι (Ηγεμών, 1513), συγγράψας το «Εγκόλπιον» εις το οποίον αφιερώνει ένα κεφάλαιο, περί της καταστολής των στάσεων.
Με την γνωστή τακτική του «διαίρει και βασίλευε», ο Μαζαρίνος συνιστά στον αντιμετωπίζοντα στάση του ανωνύμου πλήθους, να μην διαπραγματεύεται με πολλούς στασιαστές αλλά ν’ απαιτεί να υποδεικνύουν κάποιον ανάμεσα που να τους αντιπροσωπεύει.
«Ακολούθως –του λέγει– υποσχέσου ανταμοιβή εις όποιον από τους στασιαστές επαναφέρει την εμφυλία ειρήνη. Αυτός είναι που θα σου πει τον τρόπον να το κάνεις, οπότε θα αναχαιτίσεις τους στασιαστές ή θα σου τους παραδώσει».
Αν πρόκειται για εξεγέρτες που απαιτούν οικονομικά αιτήματα ή χαρισμό χρεών, ζήτησε να ψηφιστεί αναστολή της πληρωμής. (σ.σ:ως ο Τσακαλώτος για το «αφορολόγητο»). Αν οι στασιαστές ζητούν παράλογα πράγματα, άφησε να διαρρεύσει η φήμη ότι οι υποκινητές επιδιώκουν το προσωπικό τους συμφέρον. Αν η επανάσταση έχει πολιτικούς σκοπούς, διάδωσε ότι οι αρχηγοί της σκοπεύουν να επιβάλλουν την τυραννία, στην οποία ο λαός θα πληρώσει με συμφορές και αίμα (σ.σ: τότε δεν υπήρχαν Μνημόνια) και ότι οι εξουσιαστές δεν είναι διατεθειμένοι να μοιραστούν μαζί του τίποτα (σ.σ: εκτός αν πρόκειται για σερβιτόρους!).
Η στάση της «Σφενδόνης» (Fronde) αιματοκύλισε τη Γαλλία εφτά ολόκληρα χρόνια (1648-55) αλλά ο Μαζαρίνος κατώρθωσε τελικώς να την καταστείλει με «μακιαβελική» συστηματικότητα – κάτι που δεν κατάφεραν οι επιτυχίες του στην εξωτερική πολιτική. Η ήττα όμως, των στασιαστών προκάλεσε το τέλος της φεουδαρχίας στην Γαλλία και άνοιξε τον δρόμο στην βασιλική απολυταρχία του Λουδοβίκου 14ου με «το κράτος είμαι Εγώ».
Το βασιλικό ”L’etat c’est moi”, παρερμηνεύθη παρ’ήμίν ως «τα λεφτά σε μουά».
από το «https://slpress.gr/»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου