Του Γ.Α.Λυγκουνάκη
Αχός βαρύς ακούγεται, πολλά ντουφέκια πέφτουν τον τελευταίο καιρό από τους αυτόκλητους -κοινοβουλευτικούς και εξωκοινοβουλευτικούς- σωτήρες μας.
Πολιτικές θέσεις ξεκαθαρίζονται, πολιτικοί αντίπαλοι καθυβρίζονται, λοιδορούνται και εξορίζονται εις το πυρ το εξώτερον και γενικά είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα.
Προεκλογικός πυρετός κατέχει τις ηγεσίες, οι οποίες μετά μανίας προσπαθούν να βγάλουν κι από τη μύγα ξύγκι και φανερώνοντας ανοιχτά πλέον το επίπεδο τους που πάντοτε ήταν του σκοινιού και του παλουκιού, πάνε να κερδίσουν στην αρένα των εντυπώσεων πόντους, εις βάρος τελικά του περασμένου δια πυρός και σιδήρου ελληνικού λαού.
Το τελικό ερώτημα για το κίνημα είναι ποιος -και γιατί- έχει τόσο μεγάλη ανάγκη τις εκλογές, οι οποίες όταν, εάν και όπως γίνουν σε μια κατεχόμενη πολιτικά, τελειωμένη οικονομικά, ημιδιαλυμένη διοικητικά και στραγγαλισμένη ψυχολογικά χώρα με ένα κόσμο στα όρια της παράκρουσης δεν θα μπορούν εν τέλει παρά να είναι μια απονομιμοποιημένη διαδικαστική ξεπέτα.
Αναρωτιέμαι επίσης, εάν ο κόσμος της βάσης, είτε ανήκει σε κάποια επίσημη, ημιεπίσημη ή ανεπίσημη συλλογικότητα είτε όχι, θα μπορούσαμε να σκεφτούμε και να προωθήσουμε μια εναλλακτική, ενδεικτική λαϊκή διαδικασία καταγραφής του πραγματικού, στη συνείδηση των ανθρώπων, πολιτικού χάρτη της χώρας, πέρα από επίσημους κρατικούς, τοπικούς και συνδικαλιστικούς θεσμούς, οι οποίοι πλέον είναι λίγο εώς πολύ το έδαφος του αντιπάλου.
Μια τέτοια διαδικασία σε πανελλαδική κλίμακα πέραν της γνώσης που θα μας έδιδε για τα όντως τεκταινόμενα στη χώρα σε επίπεδο κόσμου θα έδινε μια ευκαιρία:
Ίσως τελικά αυτή να ήταν μια κάποια λύσις.
Υ.Γ. Το κυνοειδές της φωτογραφίας δεν βρίσκεται φυσικά σε κανένα παζάρι αλλά στο Δούναβη.
http://sioualtec.blogspot.gr/2018/05/blog-post_460.html
Αχός βαρύς ακούγεται, πολλά ντουφέκια πέφτουν τον τελευταίο καιρό από τους αυτόκλητους -κοινοβουλευτικούς και εξωκοινοβουλευτικούς- σωτήρες μας.
Πολιτικές θέσεις ξεκαθαρίζονται, πολιτικοί αντίπαλοι καθυβρίζονται, λοιδορούνται και εξορίζονται εις το πυρ το εξώτερον και γενικά είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα.
Προεκλογικός πυρετός κατέχει τις ηγεσίες, οι οποίες μετά μανίας προσπαθούν να βγάλουν κι από τη μύγα ξύγκι και φανερώνοντας ανοιχτά πλέον το επίπεδο τους που πάντοτε ήταν του σκοινιού και του παλουκιού, πάνε να κερδίσουν στην αρένα των εντυπώσεων πόντους, εις βάρος τελικά του περασμένου δια πυρός και σιδήρου ελληνικού λαού.
Το τελικό ερώτημα για το κίνημα είναι ποιος -και γιατί- έχει τόσο μεγάλη ανάγκη τις εκλογές, οι οποίες όταν, εάν και όπως γίνουν σε μια κατεχόμενη πολιτικά, τελειωμένη οικονομικά, ημιδιαλυμένη διοικητικά και στραγγαλισμένη ψυχολογικά χώρα με ένα κόσμο στα όρια της παράκρουσης δεν θα μπορούν εν τέλει παρά να είναι μια απονομιμοποιημένη διαδικαστική ξεπέτα.
Αναρωτιέμαι επίσης, εάν ο κόσμος της βάσης, είτε ανήκει σε κάποια επίσημη, ημιεπίσημη ή ανεπίσημη συλλογικότητα είτε όχι, θα μπορούσαμε να σκεφτούμε και να προωθήσουμε μια εναλλακτική, ενδεικτική λαϊκή διαδικασία καταγραφής του πραγματικού, στη συνείδηση των ανθρώπων, πολιτικού χάρτη της χώρας, πέρα από επίσημους κρατικούς, τοπικούς και συνδικαλιστικούς θεσμούς, οι οποίοι πλέον είναι λίγο εώς πολύ το έδαφος του αντιπάλου.
Μια τέτοια διαδικασία σε πανελλαδική κλίμακα πέραν της γνώσης που θα μας έδιδε για τα όντως τεκταινόμενα στη χώρα σε επίπεδο κόσμου θα έδινε μια ευκαιρία:
- Σε πολιτικούς φορείς οι οποίοι δεν έχουν ή στο κοντινό μέλλον δεν θα έχουν πλέον την ικανότητα να κατέβουν σε εκλογές να καταγραφούν.
- Σε κοινωνικούς φορείς οι οποίοι θέλουν να περάσουν το όποιο τους μήνυμα στον κόσμο να βρουν βήμα να το κάνουν.
- Σε επαγγελματικούς φορείς οι οποίοι ασφυκτιούν κάτω από τον διαφημιστικό στραγγαλισμό των αποπνικτικών ΜΜΕ να φανούν.
Ίσως τελικά αυτή να ήταν μια κάποια λύσις.
Υ.Γ. Το κυνοειδές της φωτογραφίας δεν βρίσκεται φυσικά σε κανένα παζάρι αλλά στο Δούναβη.
http://sioualtec.blogspot.gr/2018/05/blog-post_460.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου