Βία, η κόρη της Στυγός

του Στάθη
Η Βία και το Κράτος ανέβασαν τον Προμηθέα στον σταυρό του. Αμίλητοι. Ο υπαινιγμός του Αισχύλου ότι ούτε η Βία ούτε το Κράτος χρειάζονται επιχειρήματα (διαθέτουν τα επιχειρήματα των θεών) εμφανής – πλην όμως, από τότε πέρασαν αιώνες και
η Βία έγινε ομιλούσα. Εν πρώτοις η Βία «καταδικάζει τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται». Κόβει λόγου χάριν τις συντάξεις ο Τσακαλώτος και ύστερα βάζει τα κλάματα.
Στην εποχή μας, όπου περισσότερον από τις άλλες εποχές μετά τον Διαφωτισμό κυκλοφορούν πεισιθανάτια στερεότυπα, ένα απ’ αυτά διακηρύσσει ότι «το μονοπώλιο της βίας διαθέτει μόνον το κράτος». Ωραίο! και να το αναρτήσουμε
στην αγορά, στο άγαλμα της Αθηνάς και στο άγαλμα του Ιησού Χριστού από τη Ναζαρέτ.
Βεβαίως, το Σύνταγμα των Ελλήνων επαφίεται ως προς την τήρησή του στο φιλότιμο των Ελλήνων, οι οποίοι αν καταφύγουν στη βία για το αποκαταστήσουν θα πρέπει «να καταδικάζουν τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται». Πόσο μάλλον
για τα Μνημόνια, που βιαίως έχουν καταλύσει το Σύνταγμα, κάθε πράξη αντίστασης θα πρέπει να έχει την έγκριση των Τσίπρα – Μητσοτάκη και «να καταδικάζει τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται».
Ακόμα και οι Βυζαντινοί (αυτό το αφορεσμένο προγονικό) είχαν εντάξει στη Βασιλείου Τάξη (το άτυπο μεν αλλά ισχυρό – καθ’ ότι εθιμικό – Σύνταγμά τους) το δικαίωμα του λαού στην εξέγερση (όχι ακριβώς με ροδοπέταλα) όταν ο λαός υφίστατο τυραννία. (Απ’ αυτό ίσως να έλκει την καταγωγή του και το «φιλότιμο» που καλείται σήμερα να υπερασπίζεται το Σύνταγμα των Ελλήνων).
Είναι βία και μάλιστα άγρια βία οι πλειστηριασμοί των σπιτιών. Είναι βία θεοστυγής εκείνη που προκάλεσε πλήθος αυτοκτονιών στα χρόνια της χολέρας των Μνημονίων. Παρακαλούνται οι νεκροί να «καταδικάζουν τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται».
«Ο ΕΝΦΙΑ είναι νόμος ανάλγητος, δεν μεταρρυθμίζεται, καταργείται» έλεγε ο Τσίπρας και τον μονιμοποίησε. Αλλά αν ο ΕΝΦΙΑ είναι βία κατάφορη, τα ψέματα του Τσίπρα ότι θα τον καταργήσει είναι το ίδιο βία. Την οποίαν ο ίδιος βεβαίως καταδικάζει απ’ όπου κι αν προέρχεται, ακόμα κι αν προέρχεται από τον ίδιο.
Πριν λοιπόν να αποβλακωθούμε τελείως, αν η ταξική βία που μέσω του κράτους ασκείται νομίμως, δεν είναι απαραιτήτως και ηθική, αντιθέτως είναι ηθική η βία που αποσκοπεί να συμμορφώνει τους νόμους εν σχέσει με το δίκαιο. Τώρα, αν δεν ξέρουμε τι είναι δίκαιο, πως ορίζεται δηλαδή και πως διαμορφώνεται, μπορούμε, να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι δίκαιο είναι η δύναμη του ισχυρότερου. Σε αυτήν την περίπτωση οι (κατά τα άλλα πανάγαθοι) γορίλες θα μπορούσαν να ενδυθούν τη δορά εκείνου που «καταδικάζει τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται»,  γαμώντας και δέρνοντας.
Κατ’ αυτάς ο Τσίπρας υπόσχεται να αναστήσει ολιστικώς όσα ο ίδιος δολοφόνησεολοκληρωτικώς ως απρόσκοπτη συνέχεια των προκατόχων του. Αν αυτό είναι βία κατά της νοημοσύνης μας πρέπει να την καταδικάσουμε ακόμα κι αν προέρχεται απ’ τους πρώτη φορά αριστερά Ρότσιλντ. (Οίτινες τυγχάνουν και σύμβουλοι του Τσίπρα για το ξεπούλημα των πόρων του έθνους, της περιουσίας, των κοιτασμάτων κ.λπ. ) – μια βία καθωσπρέπει, που η Φράου Μέρκελ και η Μπούντεσμπανκ καταδικάζουν απ’ όπου κι αν προέρχεται.
Η βία που ασκεί ο «αριστερός» Τσίπρας έχει όνομα και λέγεται Κατρούγκαλος εκ προμελέτης, Αχτσιόγλου εν ψυχρώ, Σκουρλέτης επ’ αυτοφόρω. Και για να τελειώνουμε: μια από τις πιο ειδεχθείς μορφές βίας είναι το ψέμα, η παραπλάνηση, η παραμύθα. Προσομοιάζει κάτι τέτοιο με τη «βία και την αθλιότητα» των δεσμοφυλάκων, όταν οδηγούσαν τους καταδικασμένους στη γκιλοτίνα ή στην αγχόνη, αφήνοντας τους δυστυχείς να ελπίζουν ως την τελευταία στιγμή ότι την τελευταία στιγμή θα πάρουν χάρη…

*** Έρμοι. Ούτε ικέτες στου Πλούτωνα τον ναό θα βρείτε άσυλο…

από το «http://www.topontiki.gr/»