του Νίκου Σταθόπουλου
Ανέκαθεν «πασχαμε» από αστική τάξη,
… ποτέ δεν υπήρξε αυτή, έτσι όπως εννοείται και υπάρχει στον δυτικό κόσμο… Δεν ήταν «αστική τάξη» οι καραβοκυραίοι και οι μεγαλέμποροι, ούτε οι Μποδοσάκηδες και ο Βαρδινογιάννης…
… Παραπληρωματικές συνιστώσες της υπήρξαν και προνομιούχα στρώματα με αστική μίμηση… «ελεύθερη αγορά» και «ανάπτυξη» με έμπεδες πελατειακές σχέσεις…
… Ο μόνος τρόπος να «αστικοποιηθούμε» ήταν και είναι η ακύρωση της ιστορικής μας οντότητας και η μετατροπή μας σε οργανική αποικία… αυτό που εξελίσσεται σήμερα…
… Αυτή είναι η νομοτέλεια της «γραμμικής αντίληψης της ιστορίας», αυτή είναι η «μοίρα» του μεταπρατισμού (= ή να γίνει μια αυτόκεντρη καθολική λειτουργία
αυτοσυντήρησης ή να εξαφανιστεί στα χωνευτήρια του γκλομπαλιστικού χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού…)…
… Το πιο προχωρημένο τμήμα αυτής της προοπτικής, ήταν και είναι ο «προοδευτικός» χώρος, αφού η εσωτερική λογική του είναι ο φιλοσοφικός και κοσμοθεωρητικός εκδυτικισμός… δε μπορούσε να παραγάγει σκέψη και συνείδηση ανατροπής ένας εθνοκοινωνικός χώρος κατά βάση προαστικός και λειτουργικά συμπληρωματικός… η «σκέψη» ήταν εξωγενής, δυτικής αντιγραφής…
… Βέβαια, το ολέθρια αρνητικό αυτής της «προοδευτικής» δυναμικής, δεν δικαιώνει τον εθνικό πολιτισμικό τραγέλαφο αιώνων, αυτό το -έστω, εν πολλοίς υποχρεωτικό…- κράμα αναγκαιοτήτων και πρόχειρων αφηγήσεων
… αναδεικνύει, όμως, ζητήματα που ξεπερνούν την πολιτική αντιδικία, και συνδέονται βαθιά με τον ρόλο των ιδεολογικοπολιτικών προσήμων στο εθνικό μας γίγνεσθαι
… Η θρυλική εθνική μιζέρια μας επέβαλε δύο «μονόδρομους»: την «εθνικοφροσύνη» είτε την «πρόοδο».
… Κάθε τρίτο, ήταν αιρετικό, αφορισμένο, έτσι είτε αλλιώς «αντιδραστικό».
… Από τον Παπουλάκη μέχρι τον Άρη, κάθε αυτοαναφορικότητα χωρίς «αστική» εκλογίκευση, λάμβανε το ανάθεμα της ιεροποιημένης υποτέλειας.
… Ζούμε το τέλος μιας εποχής όπου ο «αστικός μύθος», εντελώς ψευδής και αντιεπιστημονικός, καθόριζε την αυτοδικαίωση του μεταπρατισμού.
… Αν υπάρχει μια ελπίδα ακόμα, αυτή βρίσκεται στο κουρέλιασμα αυτού του μύθου, στην κατάδειξη της ιστορικής του χρεοκοπίας,
…εδώ ακριβώς συγκροτείται η βαθιά «αναγκαιότητα» της χρεοκοπίας των δημαγωγιών της Δεξιάς και της Αριστεράς….
http://www.hereticalideas.gr/2018/05/o-astikos-mythos-kai-o-proodeftikos-xoros.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου