Και ξαφνικά, μετά την επίσκεψη της Καγκελαρίου ‘Αγγελα Μέρκελ στην
Τουρκία, το ΝΑΤΟ είδε το …φως. Είδε ότι το προσφυγικό είναι τεράστιο
ζήτημα και χρήζει αποφάσεων, αποφάσεων που η πολύ μικρή ευρωπαϊκή
ηγεσία, αλλά και η ελληνική, αδυνατούσαν να λάβουν. Aσχετα αν η ελληνική
αντιπολίτευση διατείνεται το αντίθετο σε ότι αφορά τις ικανότητες του
Αλέξη Τσίπρα. Πρέπει να ξυπνήσουμε και να το καταλάβουμε: Είναι πολύ
μικρή χώρα η πατρίδα μας για ένα τόσο τεράστιο ζήτημα.
Έτσι η Ευρώπη, που αποδείχθηκε μικρή και ασήμαντη για να αντιμετωπίσει την κρίση, εμπλέκοντας και τη «φιλάνθρωπη» Τουρκία στο παιχνίδι, αφού πρώτα τα έκανε θάλασσα – όπως στην Ουκρανία και την Συρία – τώρα φωνάζει το «ιππικό», τους..
Γιάνκηδες, ουσιαστικά, σε βοήθεια.
Και το «ιππικό» που μέχρι σήμερα δεν γνώριζε τίποτα για τον …ρόλο της Τουρκίας και των από αυτήν ορμώμενων διακινητών που γεμίζουν την Ευρώπη όχι μόνο με πρόσφυγες, αλλά και με οικονομικούς μετανάστες, αποφάσισε να δράσει και μάλιστα με την σύμφωνη γνώμη της Ελλάδας, η ηγεσία της οποίας αδυνατεί να διαισθανθεί, καν, τους κινδύνους που το όλο ζήτημα συνεπάγεται.
Και όχι μόνο. Όπως ανέφερε ο γ.γ. του ΝΑΤΟ Στόλτενμπεργκ το ΝΑΤΟ θα επέμβει μετά από αίτημα της Γερμανίας, της Ελλάδας και της Τουρκίας. Ναι, της Τουρκίας που, μέλος του ΝΑΤΟ όντας, προκάλεσε τον πόλεμο στην Συρία, μαζί με κάτι έξυπνους Γάλλους υπουργούς και κάποιους σουλτάνους και εμίρηδες. Το καταλάβατε; Της Τουρκίας, που ευθύνεται για τον πόλεμο,και που έκανε εξαγωγή την προσφυγική κρίση στην Ευρώπη μέσω της Ελλάδας.
Το ΝΑΤΟ λοιπόν θα επέμβει. Με ποιον τρόπο; Θα βυθίσει τα σκάφη των Τούρκων διακινητών τα έμφορτα με πρόσφυγες και μετανάστες; Θα τα κυριεύει, με τους όποιους κινδύνους αυτό συνεπάγετε για τους επιβαίνοντες και κατόπιν θα τους επιστρέφει στην Τουρκία; Θα αποβιβάσει δυνάμεις στις τουρκικές ακτές και θα κυνηγήσει τους διακινητές; Θα επιτηρεί τις ακτές αυτές με πλοία του; Ουδείς γνωρίζει. Και γιατί όλα αυτά, τόσο καιρό, δεν τα έκανε η σύμμαχος Τουρκία; Δεν μπορούσε; Φυσικά και μπορούσε. Δεν ήθελε.
Οι πληροφορίες ότι οι ίδιες οι τουρκικές αρχές έπαιζαν και παίζουν παιχνίδια με τις ζωές προσφύγων και μεταναστών μόνο άγνωστες δεν είναι τόσο στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, όσο και πέραν του Ατλαντικού. Τι αλλάζει λοιπόν τώρα; Και το σημαντικότερο, τι αλλάζει τώρα για την Ελλάδα;
Πέραν της υπεραισιοδοξίας του Έλληνα ΥΠΑΜ, ο οποίος περιχαρής δήλωσε πως η εμπλοκή του ΝΑΤΟ σημαίνει το τέλος του προσφυγικού προβλήματος, η πραγματική εμπλοκή του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, στο ελληνικό Αιγαίο, σημαίνει δύο πράγματα:
Πρώτον επιβεβαιώνει την αδυναμία της Ελλάδας να προασπίσει τα θαλάσσιά της σύνορα – τα οποία κατά τον πρωθυπουργό πάντως δεν υπάρχουν – αλλά και τη ΜΟΙΡΑΙΑ, εμπλοκή της Τουρκίας στο ελληνικό αρχιπέλαγος, καθώς αποτελεί νατοϊκό εταίρο και άρα, υπό την ομπρέλα της συμμαχίας, έστω, αποκτά δικαιώματα εκεί που δεν πρέπει.
Και μάλιστα αποκτά δικαιώματα σε με περίοδο που η Ελλάδα είναι κάτω, πεσμένη, και πιεσμένη. Όλα τα παραπάνω δεν σημαίνουν απαραίτητα ότι η παρουσία νατοϊκών δυνάμεων στο Αιγαίο είναι κακή. Θα μπορούσε να αξιοποιηθεί από την ελληνική πλευρά, αν αυτή είχε λάβει την πρωτοβουλία και δεν συρόταν, για μια ακόμα φορά, πίσω από τις εξελίξεις, χωρίς σχέδιο, ή αν θα ένιωθε και θα ήταν ικανή να διαχειριστεί το όλο ζήτημα.
Είναι όμως; Αυτό μέλλει να αποδειχθεί. Ωστόσο η μέχρι στιγμής ελληνική απρονοησία και οι κινήσεις της απέναντι πλευράς δεν προδιαθέτουν ευχάριστα. Ακόμα και η ΝΟΤΑΜ που εξέδωσε η Άγκυρα, αμφισβητώντας το δικαίωμα της Ελλάδας στην έρευνα και διάσωση στο Αιγαίο, με αφορμή το τραγικό περιστατικό της συντριβής του ελικοπτέρου του Πολεμικού Ναυτικού, λέει πολλά και δεν προϊδεάζει για θετικές εξελίξεις. Εκτός και αν όντως η Τουρκία αποφασίσει, πραγματικά, να συνεργαστεί. Με ποιο όμως αντάλλαγμα;
Αποδεικνύεται πάντως ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες, με πρώτους τους Γερμανούς της Μέρκελ, είναι ασήμαντοι, ανίκανοι και τιποτένιοι, άγονται και φέρονται από την Τουρκία…
Έτσι η Ευρώπη, που αποδείχθηκε μικρή και ασήμαντη για να αντιμετωπίσει την κρίση, εμπλέκοντας και τη «φιλάνθρωπη» Τουρκία στο παιχνίδι, αφού πρώτα τα έκανε θάλασσα – όπως στην Ουκρανία και την Συρία – τώρα φωνάζει το «ιππικό», τους..
Γιάνκηδες, ουσιαστικά, σε βοήθεια.
Και το «ιππικό» που μέχρι σήμερα δεν γνώριζε τίποτα για τον …ρόλο της Τουρκίας και των από αυτήν ορμώμενων διακινητών που γεμίζουν την Ευρώπη όχι μόνο με πρόσφυγες, αλλά και με οικονομικούς μετανάστες, αποφάσισε να δράσει και μάλιστα με την σύμφωνη γνώμη της Ελλάδας, η ηγεσία της οποίας αδυνατεί να διαισθανθεί, καν, τους κινδύνους που το όλο ζήτημα συνεπάγεται.
Και όχι μόνο. Όπως ανέφερε ο γ.γ. του ΝΑΤΟ Στόλτενμπεργκ το ΝΑΤΟ θα επέμβει μετά από αίτημα της Γερμανίας, της Ελλάδας και της Τουρκίας. Ναι, της Τουρκίας που, μέλος του ΝΑΤΟ όντας, προκάλεσε τον πόλεμο στην Συρία, μαζί με κάτι έξυπνους Γάλλους υπουργούς και κάποιους σουλτάνους και εμίρηδες. Το καταλάβατε; Της Τουρκίας, που ευθύνεται για τον πόλεμο,και που έκανε εξαγωγή την προσφυγική κρίση στην Ευρώπη μέσω της Ελλάδας.
Το ΝΑΤΟ λοιπόν θα επέμβει. Με ποιον τρόπο; Θα βυθίσει τα σκάφη των Τούρκων διακινητών τα έμφορτα με πρόσφυγες και μετανάστες; Θα τα κυριεύει, με τους όποιους κινδύνους αυτό συνεπάγετε για τους επιβαίνοντες και κατόπιν θα τους επιστρέφει στην Τουρκία; Θα αποβιβάσει δυνάμεις στις τουρκικές ακτές και θα κυνηγήσει τους διακινητές; Θα επιτηρεί τις ακτές αυτές με πλοία του; Ουδείς γνωρίζει. Και γιατί όλα αυτά, τόσο καιρό, δεν τα έκανε η σύμμαχος Τουρκία; Δεν μπορούσε; Φυσικά και μπορούσε. Δεν ήθελε.
Οι πληροφορίες ότι οι ίδιες οι τουρκικές αρχές έπαιζαν και παίζουν παιχνίδια με τις ζωές προσφύγων και μεταναστών μόνο άγνωστες δεν είναι τόσο στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, όσο και πέραν του Ατλαντικού. Τι αλλάζει λοιπόν τώρα; Και το σημαντικότερο, τι αλλάζει τώρα για την Ελλάδα;
Πέραν της υπεραισιοδοξίας του Έλληνα ΥΠΑΜ, ο οποίος περιχαρής δήλωσε πως η εμπλοκή του ΝΑΤΟ σημαίνει το τέλος του προσφυγικού προβλήματος, η πραγματική εμπλοκή του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, στο ελληνικό Αιγαίο, σημαίνει δύο πράγματα:
Πρώτον επιβεβαιώνει την αδυναμία της Ελλάδας να προασπίσει τα θαλάσσιά της σύνορα – τα οποία κατά τον πρωθυπουργό πάντως δεν υπάρχουν – αλλά και τη ΜΟΙΡΑΙΑ, εμπλοκή της Τουρκίας στο ελληνικό αρχιπέλαγος, καθώς αποτελεί νατοϊκό εταίρο και άρα, υπό την ομπρέλα της συμμαχίας, έστω, αποκτά δικαιώματα εκεί που δεν πρέπει.
Και μάλιστα αποκτά δικαιώματα σε με περίοδο που η Ελλάδα είναι κάτω, πεσμένη, και πιεσμένη. Όλα τα παραπάνω δεν σημαίνουν απαραίτητα ότι η παρουσία νατοϊκών δυνάμεων στο Αιγαίο είναι κακή. Θα μπορούσε να αξιοποιηθεί από την ελληνική πλευρά, αν αυτή είχε λάβει την πρωτοβουλία και δεν συρόταν, για μια ακόμα φορά, πίσω από τις εξελίξεις, χωρίς σχέδιο, ή αν θα ένιωθε και θα ήταν ικανή να διαχειριστεί το όλο ζήτημα.
Είναι όμως; Αυτό μέλλει να αποδειχθεί. Ωστόσο η μέχρι στιγμής ελληνική απρονοησία και οι κινήσεις της απέναντι πλευράς δεν προδιαθέτουν ευχάριστα. Ακόμα και η ΝΟΤΑΜ που εξέδωσε η Άγκυρα, αμφισβητώντας το δικαίωμα της Ελλάδας στην έρευνα και διάσωση στο Αιγαίο, με αφορμή το τραγικό περιστατικό της συντριβής του ελικοπτέρου του Πολεμικού Ναυτικού, λέει πολλά και δεν προϊδεάζει για θετικές εξελίξεις. Εκτός και αν όντως η Τουρκία αποφασίσει, πραγματικά, να συνεργαστεί. Με ποιο όμως αντάλλαγμα;
Αποδεικνύεται πάντως ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες, με πρώτους τους Γερμανούς της Μέρκελ, είναι ασήμαντοι, ανίκανοι και τιποτένιοι, άγονται και φέρονται από την Τουρκία…
WWW.MIGNATIOU.COM
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου