Μόρια: Αλήθειες που δεν γράφτηκαν…

Του Ευστράτιου Δ. Κοκκινέλλη*
Είναι γεγονός ότι είχα καιρό να γράψω κάτι για τη Μόρια και το «κολαστήριο» που υπάρχει εκεί. Είχα μάλιστα υποσχεθεί στον εαυτό μου, πως δε θα έγραφα ξανά για το συγκεκριμένο θέμα, μέχρι να λυθεί και να μπει ένα τέλος σ’ όλο αυτό. Γιατί, καλώς ή κακώς, κρατήστε το δεύτερο, έχει καταντήσει βαρετό έως γραφικό να γράφονται και να λέγονται τα «ίδια και τα ίδια», ενώ δεν υπάρχει κάτι το διαφορετικό.
Τα παραπάνω γράφονται από κάποιον, που είναι γέννημα θρέμμα Μοριανός και η «πρώτη του γραφή», ως φοιτητής δημοσιογραφίας τον Ιανουάριο του ‘17, ήταν το -τότε- προσφυγικό και τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν ντόπιοι κάτοικοι και πρόσφυγες. Στις παρακάτω αράδες, θα γραφούν αλήθειες, όπως πάντα άλλωστε, αγνοώντας το κάθε προσωπικό κόστος και με τον κίνδυνο να χαρακτηριστώ ως ακροδεξιός, φασίστας, ξενοφοβικός από τους διάφορους αλληλέγγυους επί χρήμασι, ή να φέρω τον ρόλο του αποδιοπομπαίου τράγου από τους συντοπίτες μου.

Αρχικά, να ξεκαθαρίσουμε το εξής! Αμιγώς προσφυγικό ζήτημα και ανθρωπιστική κρίση είχαμε το 2015-2016. Ένα θέμα που ήταν ευρωπαϊκό και έπρεπε να αντιμετωπιστεί ως τέτοιο. Την περίοδο αυτή, οι συντοπίτες μου και οι κάτοικοι των υπόλοιπων νήσων του Β. Αιγαίου αγκάλιασαν αυτούς τους ανθρώπους και τους παρείχαν κάθε βοήθεια. Μια περίοδος που τα νησιά του Β. Αιγαίου (Λέσβος, Χίος, Σάμος) κατακλυζόταν από καραβάνια Σύριων προσφύγων, χωρίς να υπάρχουν συμπτώματα παραβατικότητας και εγκληματικότητας από μέρος τους. Από το ‘16 έως και το τέλος αυτού, έχουμε να κάνουμε με πρόσφυγες και κάποιους λαθρομετανάστες, και τα τελευταία δύο χρόνια, έχουμε να κάνουμε σκέτο με λαθρομετανάστες, και τα αποτελέσματα είναι λίγο έως πολύ γνωστά. Κλοπές, σφαγές ζώων, καταπάτηση περιουσιών, αγανάκτηση και τρόμος.
Είναι εμφανές, πως δεν γίνεται αναφορά σε μετανάστες, γιατί πολύ απλά δεν υπήρξαν τέτοιοι. 
Αυτό συμβαίνει διότι όσοι είχαν έρθει το 2015 -2016 και ορισμένοι έπειτα, ήταν πραγματικά άνθρωποι που προερχόταν από χώρες και περιοχές που υπήρχε πόλεμος, είτε είχαν δεχθεί πολιτικούς διωγμούς. Πληρούσαν, δηλαδή, τα κριτήρια του όρου πρόσφυγας. Και τώρα, έχουμε κατά βάση, εισροή λαθρομεταναστών στη χώρα, αφού προέρχονται από χώρες της Αφρικής, της Ασίας, συνολικά πάνω από 70 και πλέον χώρες. Χώρες, μεταξύ άλλων, όπως είναι το Μαρόκο, το Καμερούν, η Ακτή Ελεφαντοστού και το Αφγανιστάν. Χώρες στις οποίες δεν υπάρχει καμία εστία πολέμου και δεν έχουν καμία γεωγραφική σχέση με τη χώρα μας, ώστε να καταφύγουν σ’ αυτή.
Κι γράφεται αυτό, γιατί προ του ’15 κατέφευγαν στις γειτονικές ακτές της Ισπανίας και της Ιταλίας. 
Κάτι, το οποίο σταμάτησε να συμβαίνει, μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από τους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, και το περίφημο κάλεσμα της -τότε- Αναπληρώτριας Υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής, Τασίας Χριστοδουλοπούλου και με το “άνοιγμα” των θυρών της Αμυγδαλέζας. Ένα άνοιγμα που σηματοδότησε την αύξηση και ροή προσφύγων και έπειτα λαθρομεταναστών, αλλά και το άνοιγμα όλων των ΚΥΤ, που μόνο ΚΥΤ και φυλασσόμενοι χώροι δεν είναι. Από τότε, έχουν εξελιχθεί σε «κολαστήρια», και η διαμονή τους εκεί εφιαλτική, με τα αποτελέσματα να είναι γνωστά όλα αυτά τα χρόνια.

ΕΥΘΥΝΕΣ:

1) Κυβέρνηση

Για όλα αυτά τα τραγικά που διαδραματίζονται τα τελευταία τέσσερα χρόνια, προφανώς, κι όλοι φέρουν ευθύνες. Ο καθένας έχει το μερίδιο ευθύνης που του αναλογεί, άλλος μεγαλύτερο, κι άλλος μικρότερο. Αρχικά, τις μεγαλύτερες ευθύνες φέρει η προηγούμενη κυβέρνηση που άφησε εκτεθειμένη την χώρα και τα θαλάσσια σύνορα της, και εν γένει τον τρόπο που διαχειρίστηκε όλη αυτήν την κρίση, την στιγμή που οι υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης, έβλεπαν πως θα θωρακίσουν τα σύνορα τους. Ενώ υπήρχε όλη αυτή η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, εκείνη επέλεξε τα ανοιχτά σύνορα, τις ανοιχτές αγκαλιές, χωρίς να λογαριάζει αν μπορεί να σηκώσει όλο αυτό το βάρος, τη συμβίωση διαφορετικών πολιτισμών, αντιλήψεων με εκείνο των γηγενών και κυρίως χωρίς να διαθέτει τις απαραίτητες δομές και εγκαταστάσεις για να φιλοξενήσει όλους αυτούς τους ανθρώπους.
Πέραν των παραπάνω, από το καλοκαίρι του ‘15 και μετά, είχαμε και την εμφάνιση πολλών και διάφορων ΜΚΟ, να εγκαθίστανται στη Μόρια, χωρίς να υπάρχει κανένας απολύτως έλεγχος αυτών. Χωρίς να έχουν εξεταστεί καταστατικά, τα μέλη, οι υπάλληλοι που στελεχώνουν αυτές και τι βοήθεια προσφέρουν στο όλο θέμα. Εννοείται πως δεν υπήρξε και κανένας έλεγχος στα έσοδα, στα έξοδα αυτών. Όλη αυτή η αναρχία, αυτομάτως, έδωσε τα κλειδιά σε εκείνους, με τις συνέπειες να είναι εμφανείς τώρα και να τις βιώνουμε βαθιά στο πετσί μας. Τα παραπάνω δεν αναιρούν, βέβαια, και την ουσιαστική και πολύτιμη βοήθεια που παρέχουν ορισμένες οργανώσεις.

2) Περιφερειακή-Δημοτική Αρχή

Έπειτα, ευθύνες φέρουν η προηγούμενη Περιφερειακή και Δημοτική Αρχή που ήταν πραγματικά απούσες. Η πρώτη έμεινε άπραγη, παρακολουθώντας τις εξελίξεις, χωρίς καμία παρέμβαση. Χαρακτηριστικό είναι ότι η τέως Περιφερειάρχης, κ. Χριστιάνα Καλογήρου δεν επισκέφτηκε καν το χωριό κατά την προεκλογική της εκστρατεία, ούτε κι ήταν δίπλα στους κάτοικους της Μόριας όλα αυτά τα χρόνια. Η Δημοτική Αρχή, πάλι, γνώριζε μόνο να λαμβάνει βραβεία. Κι οι δύο Αρχές, δεν πρόσφεραν απολύτως τίποτα στους ντόπιους κατοίκους, και ήταν συνένοχοι για τις φρικαλεότητες που συνέβησαν σε ντόπιους και πρόσφυγες.

3) Γηγενείς Κάτοίκοι

Ευθύνες, όμως, φέρουν και πολλοί από τους γηγενείς κατοίκους, όσο περίεργο κι αν ακούγεται. Είναι αυτοί που δεν αντέδρασαν και δεν αντιδρούν σ’ όλα αυτά τα απάνθρωπα που γίνονται δίπλα τους, και κοιτάζουν πως θα επωφεληθούν από το όλο θέμα. Συγκεκριμένα, κοιτάζουν πως θα θέσουν προς ενοικίαση ένα ακίνητο ή ένα χωράφι τους ή πως θα πάρουν τζάμπα μια σακούλα με είδη πρώτης ανάγκης από διάφορες ΜΚΟ. Το μόνο που καταφέρουν, είναι να ξεπουλάνε και να θυσιάζουν συνειδήσεις και πατρίδα στο βωμό του χρήματος, είτε να θυμίζουν τους ιθαγενείς και τα καθρεφτάκια που λάμβαναν από τους κατακτητές στις ταινίες.
Το χειρότερο είναι πως έχουν το θράσος να διαμαρτύρονται για την όλη κατάσταση, ενώ οι ίδιοι, έμμεσα επικροτούν αυτήν. Δεν είναι λίγοι αυτοί, που είναι επαναστάτες του πληκτρολογίου και μιλάνε περί αδιαφορίας των αρχών και των υπόλοιπων κατοίκων, την ίδια ώρα που έχουν οικονομικές απολαβές από την όλη υπόθεση.
Βέβαια, υπάρχουν και οι συνειδητοποιημένοι κάτοικοι, οι πραγματικά φιλάνθρωποι και αλληλέγγυοι που επιθυμούν και διεκδικούν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης για τους ίδιους κι για όσους βρίσκονται στο ΚΥΤ. Ναι, είναι αυτοί, που χαρακτηρίζονται αδίκως ως ακροδεξιοί, φασίστες, χουντικοί επειδή επιζητούν το αυτονόητο και το σωστό, και δεν θέλουν να συνεχίζεται όλη αυτή η σύγχρονη τραγωδία του 21ου αιώνα. Αυτοί που θέλουν να τους επιστραφεί η κανονικότητα τους, να έχουν πίσω τις ζωές τους.

Λύσεις

Πλέον, από το βράδυ της 7ης Ιουλίου, η Ελλάδα γύρισε σελίδα και την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας, την ανέλαβε το κόμμα της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ. Η σημερινή Κυβέρνηση, με μπροστάρη τον Κυριάκο Μητσοτάκη έχει δεσμευτεί για λύσεις και βελτίωση των συνθηκών. Μεταξύ αυτών είναι και η μετατροπή του τωρινού «κολαστήριου» σε κλειστό και φυλασσόμενο ΚΥΤ, όπως ήταν προ του ‘15 και με μέγιστο αριθμό φιλοξενίας περί των 2.000-3.000. Για να φτάσουμε σ’ αυτό το σημείο και η κατάσταση να είναι ξανά ελεγχόμενη, απαιτείται να εφαρμοστούν τα μέτρα που ελήφθησαν από το ΚΥΣΕΑ, οι αποφάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου, ο έλεγχος λειτουργίας των ΜΚΟ, καθώς και η κοινή φύλαξη των συνόρων με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες.

Αντί Επιλόγου…

Όλα τα παραπάνω αποτελούν γενικές αλήθειες χρόνων, που έπρεπε κάποια στιγμή να ειπωθούν. Η Κυβέρνηση της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ οφείλει να δώσει λύσεις, μιας και δεσμεύτηκε στην προεκλογική της εκστρατεία και δεσμεύεται να δώσει τέτοιες. Ό,τι το αντίθετο, θα θεωρηθεί κοροϊδία και θα συνεχιστούν όλες αυτές οι φρικαλεότητες εις βάρους του ανθρώπινου είδους.

Υ.Γ. Κάποια στιγμή, πρέπει να σταματήσει αυτό το παιχνίδι με τις λέξεις, και οφείλουμε να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους. Ο όρος λαθρομετανάστης δεν είναι κακός, ούτε ακραίος, όπως θέλουν να περάσουν κάποιοι. Φανερώνει μια αλήθεια, όπως και οι όροι λαθρεπιβάτης, λαθροθήρας, λαθραναγνώστης. Κι αν δεν θέλουν να χαρακτηρίζονται ως λαθρομετανάστες, καλό θα είναι να φέρουν και επίσημα έγγραφα από την πατρίδα τους και να εισέρχονται νόμιμα στην χώρα μας. Ως φέρουν τα υπόλοιπα αντικείμενα τους, ας φέρουν και μια ταυτότητα.
Υ.Γ.2 Επιτέλους, οι βορειο-αιγαιοπελαγίτες έχουν Περιφερειακή Αρχή ικανή, με τον Κώστα Μουτζούρη να δηλώνει παρών από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε τα ηνία και έχει ως πρωταρχικό στόχο το λαθρομεταναστευτικό. Πέραν των συμβουλίων που έχει πραγματοποιήσει με όλους τους δημάρχους του Β. Αιγαίου, με τους αρμόδιους Υπουργούς, ήταν έμπρακτα δίπλα στους Μοριανούς την Κυριακή που πέρασε. Του πιστώνεται και το κλείσιμο μιας ΜΚΟ, ως παράνομης δομής.
Υ.Γ.3 Αξίζουν ειδικής μνείας και αναφοράς, οι γυναίκες και οι άνδρες των σωμάτων ασφαλείας που με αυταπάρνηση και με κίνδυνο της σωματικής τους ακεραιότητας, βρίσκονται εκεί για να σώσουν ανθρώπινες ζωές και περιουσίες. Τα σκηνικά που διαδραματιστήκαν στο ΚΥΤ της Μόριας, την περασμένη Κυριακή, αποτελούν ένα μικρό δείγμα το τι καλούνται και αντιμετωπίζουν αυτοί οι άνθρωποι καθημερινά.
Υ.Γ.4 Ντροπή και αίσχος να μιλάει ο ΣΥΡΙΖΑ για “ακροδεξιό” πρόσωπο της Ν.Δ., από τη στιγμή που κληροδότησε όλη αυτήν την κατάσταση και δεν είχε κάνει τις απαιτούμενες μελέτες, για να προσφέρει ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης στους ανθρώπους που πέρασαν από τα απέναντι τουρκικά παράλια, και διέμεναν σε κολαστήρια τύπου Μόρια ή σε υπό κατάληψη κτήρια, τύπου Εξάρχεια.

*Ο Ευστράτιος Δ. Κοκκινέλλης είναι φοιτητής Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών, τμήμα Φιλολογίας και υπότροφος σπουδαστής δημοσιογραφίας NEW MEDIA STUDIES.



 http://ardin-rixi.gr/archives/213501