Δεν είχαν κι αυτοί οι Κούρδοι ρεαλιστές να τους μοιράσουν μερικά γλωσσάρια

 

Του Άριστου Μιχαηλίδη από τον Φιλελεύθερο.

 

«Θα πολεμήσουμε μέχρι να πεθάνουμε». Τα λόγια της Ντελάλ, της Κούρδισσας μαχήτριας του YPJ (Women’s Protection Units), ακούγονται τόσο ξένα, τόσο ακατανόητα στα καλλιεργημένα αφτιά ημών των Ευρωπαίων. Είναι λες εθνικίστρια; Μήπως, δεν θέλει μια ειρηνική διευθέτηση και θέλει να σκοτώσει Τούρκους από κάποιο εθνικιστικό καπρίτσιο; Διαφορετικά γιατί να θέλει να πεθάνει η γυναίκα; Και στο κάτω-κάτω γιατί να ανήκει στο YPJ, το γυναικείο στράτευμα των Κούρδων, που έχει σήμερα πάνω από 20.000 μαχήτριες οι οποίες πολέμησαν εναντίον του Ισλαμικού Κράτους και σήμερα πολεμούν εναντίον των Τούρκων;

Η Ντελάλ ξέρει τι λέει κι ας μην θέλουν να το καταλάβουν οι πολιτισμένοι της γης. «Μόνο με έναν τρόπο μπορεί να αντιδράσει το YPJ: να υπερασπιστεί τον εαυτό του και τα αδέλφια του». Διότι, «στόχος της Τουρκίας είναι η κουρδική εθνοκάθαρση». Και δεν μιλά πλάθοντας θεωρίες με το νου της, έχει ιστορικές εμπειρίες. Άλλοι είναι που δεν χρησιμοποιούν τις ιστορικές εμπειρίες όταν σκέφτονται. «Το Αφρίν», λέει η Ντελάλ, «μας έδειξε ότι η Τουρκία μπορεί να βομβαρδίζει μέχρι να τους σκοτώσει όλους και να τρομοκρατεί τους πολίτες για να φύγουν από τα σπίτια τους. Θέλουμε απεγνωσμένα να αποφύγουμε ένα νέο Αφρίν, αλλά η Τουρκία είναι αφοσιωμένη στην εθνοκάθαρση των Κούρδων». 

Έτσι, το πήραν απόφαση αυτοί. Θα υπερασπιστούν τον εαυτό τους και τα αδέλφια τους. «Θα πολεμήσουμε μέχρι να πεθάνουμε».

Ούτως ή άλλως, είναι ένας λαός, ο μόνος λαός, που τρομάζει την Τουρκία. Όχι τόσο για τις πολεμικές αρετές του, αλλά γιατί όσο και να προσπάθησε να τον ξεριζώσει για να τον κάνει υποχείριο (ή προτεκτοράτο;) δεν τα κατάφερε. Δεκαετίες ολόκληρες. Από την εξέγερση του Σεΐχη Σαΐντ, τις εξεγέρσεις του Ζεϊλάν και του Άγκρι με τον Ιχσάν Νουρί τον πρώην λοχαγό του τουρκικού στρατού, που με τους επαναστάτες των βουνών ύψωσαν στο Αραράτ την κουρδική σημαία με τις τρεις λωρίδες (πράσινο, λευκό και κόκκινο) κάπου στο 1930. Μέχρι τις μέρες μας με τη δημιουργία και την ένοπλη δράση του Ρ.Κ.Κ., του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν, του Αμπντουλάχ Οτζαλάν.

 

Άλλοτε με σφαγές, άλλοτε με νόμους η Άγκυρα προσπαθούσε να διαγράψει την κουρδική γλώσσα και κάθε κουρδικό πολιτισμικό στοιχείο. Οι Κούρδοι δεν γονάτισαν ποτέ. Στους αιώνες της ιστορίας τους δεν πέρασαν ποτέ από σεμινάρια επίλυσης συγκρούσεων. Δεν έβγαλαν στο σεργιάνι τους φωτισμένους διανοούμενους τους να πείσουν την κοινή γνώμη ότι είναι ανίσχυροι μπροστά στον φασισμό των σουλτάνων και δεν έχουν άλλη επιλογή παρά μόνο να παραδοθούν και να αφήσουν τη νέα τάξη να τους καθοδηγήσει στους τουρκικούς δρόμους της ευημερίας. Δεν είχαν αυτοί ρεαλιστές να τους δασκαλέψουν; Να οργανώσουν κοινές τουρκοκουρδικές χορωδίες, σπίτια της συνεργασίας, δημοσιογραφικά γλωσσάρια; Δεν είχαν έναν επιχειρηματία με όραμα να βραβεύει τα μεικτά ζευγάρια που ερωτεύονται; Δεν σκέφτηκαν ότι θα μπορούσαν να γίνουν το Χονγκ Κονγκ της Τουρκίας; Γιατί επιμένουν ότι πρέπει να πολεμήσουν και να πεθάνουν; Ότι μόνο με έναν τρόπο μπορούν να αντιδράσουν για να υπερασπιστούν τον εαυτό τους και τα αδέλφια τους; Μάλλον, πρόκειται για τίποτα πραγματικούς ρεαλιστές. Που ξέρουν στο πετσί τους με ποιους έχουν να κάνουν. Που ξέρουν ότι πολεμούν με μια χώρα που κτίστηκε πάνω σε γενοκτονίες λαών. Κι ότι αν δεν αντισταθούν θα εξαφανιστούν. Θα είναι τα νέα θύματα της επαναλαμβανόμενης τουρκικής εθνοκάθαρσης. (Όχι, ας μην σπεύσουν οι καλοθελητές, δεν υπονοώ ότι πρέπει να πολεμήσουμε κι εμείς και να πεθάνουμε. 

 

Ούτως ή άλλως παραδοθήκαμε ήδη. Αλλά, υπάρχουν πολλοί τρόποι να αντισταθείς. Οι Κούρδοι είναι «λαός ανυπότακτος, γενναίος και ικανότατος στη στρατιωτική τέχνη, ιδιαίτερα τον ανταρτοπόλεμο», όπως έγραφε ο Ξενοφών το 400 π.Χ. και θα συνεχίσουν να πολεμούν μέχρι τον τελευταίο. Εμείς, αν συνειδητοποιούσαμε πως αντιμετωπίζουμε την απειλή της εθνοκάθαρσης χωρίς καν βομβαρδισμούς, θα μπορούσαμε να αντισταθούμε και μόνο αρνούμενοι να σκεπάζουμε τον κατοχικό στρατό κάτω από τα ένοχα σεντόνια της ψεύτικης επαναπροσέγγισης για να παριστάνουμε πως δεν βρίσκεται στην πατρίδα μας ο Αττίλας). Γι’ αυτό είναι θλιβερή η στάση της Ευρώπης, της Αμερικής και της Ρωσίας. Γιατί κλείνουν τα μάτια μπροστά στην απόπειρα ακόμα μιας γενοκτονίας.

Προσευχόμαστε για τους Κούρδους.

 

 Κι ελπίζουμε, αυτή τη φορά, η αλαζονεία και η μέθη των σουλτάνων να βρουν τελειωτική απάντηση στον φασισμό τους. Γιατί στη σύγχρονη ιστορία έκαναν κι άλλοι λάθος υπολογισμούς και πλήρωσαν βαρύ τίμημα. Άλλοι στα δάση του Βιετνάμ, άλλοι στις χιονισμένες στέπες της Ρωσίας…