Ποιος θα το περίμενε, ότι η Τουρκία μπορεί να εισβάλει στη Συρία για να προετοιμάσει την εθνοκάθαρση των Κούρδων της χώρας, εισπράττοντας την υποστήριξη όλων των μεγάλων δυνάμεων του πλανήτη, Αμερικανών, Ρώσων, Κινέζων, κ.ά. Μαζί και ο Άσαντ, κι ας ήταν ο Ερντογάν που δοκίμασε να καταστρέψει την χώρα του υποστηρίζοντας τον ISIS, και τους άλλους Τζιχαντιστές που σήμερα έχουν αποκαλύψει ανοιχτά τον ρόλο τους, ως μισθοφόροι του τουρκικού στρατού. Ακόμα και οι υποτίθεται ορκισμένοι αντίπαλοί τους, Ισραηλινοί, έχουν καταπιεί τη γλώσσα τους ενώ οι Ευρωπαίοι απλώς διαμαρτύρονται χλιαρά!
Και μόνο οι Κούρδοι μαχητές, υπερασπίζονται τις πανανθρώπινες αξίες της ελευθερίας, της εθνικής αυτοδιάθεσης, αλλά και του αγώνα ενάντια στην βαρβαρότητα του ισλαμικού τζιχαντισμού και του κράτους-προστάτη του.
Έτσι, ένα τεράστιο έγκλημα συντελείται αυτές τις σκοτεινές μέρες μπροστά στα βουβά και ένοχα βλέμματα της διεθνούς κοινότητας.
Ένα έγκλημα που μας αφορά, όχι μόνον γιατί η συνείδηση του κάθε έθνους οφείλει να ευαισθητοποιείται ενάντια στην επέλαση της βαρβαρότητας διεθνώς, αλλά και γιατί ο φορέας αυτής της βαρβαρότητας απειλεί κι εμάς, τους Έλληνες, με τα ίδια μέσα που σήμερα εφορμάει να συντρίψει τους Κούρδους: Τα αεροπλάνα και τα τανκς, τους νέους τσέτες του τζιχαντισμού, αλλά και μετακινήσεις πληθυσμών και εποικισμούς, και βέβαια την διπλωματία των εκβιασμών που τους συνοδεύει.
Τι διαφορετικό ετοιμάζει σήμερα η Τουρκία στην Κύπρο, την Θράκη, το Αιγαίο; Οι Έλληνες, δεν απειλούνται από τον ίδιο επεκτατισμό που ξεσπά και στη Συρία;
Μέσα όμως στη χώρα μας κανείς από την πολιτική της ηγεσία δεν θέλει να ομολογήσει την ύπαρξη του ελέφαντα στο δωμάτιο. Και οι ανάξιες ελίτ της χώρας, αναγκάζονται να αναμετρηθούν με μια γεωπολιτική πραγματικότητα που τους ξεπερνά, και τους βάζει μπροστά στις αδήριτες ανάγκες της επιβίωσης μιας χώρας που τις τελευταίες δεκαετίες αποδυναμώθηκε επικίνδυνα με κίνδυνο να αντιμετωπίζει σοβαρά την προοπτική μιας νέας υποδούλωσης, όχι γενικά και αφηρημένα, αλλά ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ.
Αναρωτιούνται όλοι ποια πολιτική θα πρέπει να αντιτάξουμε σε αυτήν την προοπτική. Σίγουρα όχι την πολιτική εξευμενισμού που ακολουθούν όλες οι κυβερνήσεις από την εποχή Σημίτη, γιατί πλέον το γνωρίζει κι ένα παιδί του δημοτικού, ότι αυτήν έχει αποτύχει: Διότι αντί να εξευμενίζει τους γείτονες τους ανοίγει την όρεξη, αποκοιμίζοντας παράλληλα τους Έλληνες με βολικές αυταπάτες, σαν κι αυτές με τις οποίες υποδέχθηκαν τον Μάικ Πομπέο των ΗΠΑ πριν από μερικές μέρες.
Άρα; Άρα κανείς δεν πρόκειται να πάρει στα σοβαρά μια χώρα που δεν αντιστέκεται στην ίδια της την δορυφοροποίηση. Ούτε βέβαια μια κοινωνία, η οποία προτιμάει να κοιτάει από την αντίθετη μεριά από εκείνη που έρχεται το μέλλον της.
Και μόνο αν εμείς δείχναμε διατεθειμένοι να αντισταθούμε, θα υπήρχαν και πολλοί άλλοι που θα ήταν διατεθειμένοι να συμπαραταχθούν μαζί μας, στον ένα ή άλλο βαθμό.
Η Ελλάδα πρέπει επιτέλους να αλλάξει στάση απέναντι στην Τουρκία. Αλλά αυτό δεν είναι ζήτημα μιας πολιτικής τάξης που έχει αποδείξει πια το σπιθαμιαίο της ανάστημα, αλλά όλων των Ελλήνων, που θα πρέπει να το επιβάλουν και σε μιαν αναθρεμμένη στα κολέγια και τα Χάρβαρντ, εθνομηδενιστική και ανίκανη ελίτ. Γιατί η περίοδος στην οποία έχουμε ήδη μπει απαιτεί εκείνη την ομοψυχία και το φρόνημα με την οποία όλοι οι Αθηναίοι, δημοκρατικοί και ολιγαρχικοί αντιμετώπισαν τους Πέρσες… και όλοι οι Έλληνες ξεσηκώθηκαν το 1821.
Κύπρος, Θράκη, Κουρδιστάν, Αιγαίο, μέτωπο ενιαίο
Νίκη στο Κουρδιστάν
Αντίσταση στον νεοθωμανισμό και τα εποικιστικά του σχέδια από την Συρία μέχρι την Ελλάδα
Κίνημα ΑΡΔΗΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου