Τουρκική εισβολή στη Συρία και η διαχρονική ηγεμονία της ανοησίας στην Ελλάδα

Του Μιχαήλ Βασιλείου από το defence-point.gr

Η επιχείρηση της Τουρκίας στη βόρεια Συρία είναι μια εξέλιξη εξαιρετικά διδακτική για την Ελλάδα. Βοηθάει ακόμα και τους πιο θετικά προδιατεθειμένους απέναντι στη χώρα του Ερντογάν να αντιληφθούν – επιτέλους – τη φύση του καθεστώτος και της ίδιας της χώρας με την οποία η γεωγραφία έχει καταδικάσει την Ελλάδα να ζει μαζί και όχι μόνο…
Αρχικά θα μπορούσε κανείς να παρατηρήσει, ότι τις δυο τελευταίες μέρες η τουρκική δραστηριότητα στο Αιγαίο είναι σχεδόν μηδενική. Αυτό μπορεί να σημαίνει δύο και μόνο πράγματα: Είτε η Τουρκία αισθάνεται απόλυτα εξασφαλισμένη από Δυσμάς και έχει στρέψει δικαιολογημένα την προσοχή της στο νέο μέτωπο που άνοιξε, είτε η στρατιωτική ισχύς της είναι υπερεκτιμημένη και οι πραγματικές δυνατότητες εφαρμογής δογμάτων όπως αυτά περί δυόμιση… και βάλε μετώπων, έχουν μόνο επικοινωνιακή χρησιμότητα.

Η δεύτερη παρατήρηση είναι ότι η Τουρκία κάνει τα πάντα για να πείσει και τους πλέον “τουρκολάγνους” πολιτικούς αυτής της χώρας, ότι δεν έχει κανένα ενδιαφέρον για διπλωματική διευθέτηση προβλημάτων με τους γείτονες. Το μόνο που κάνει είναι να χρησιμοποιεί τον στρατιωτικό καταναγκασμό για να εισπράξει τη μερίδα του λέοντος, σε μια διαπραγμάτευση “με το πιστόλι στον κρόταφο του αντιπάλου”, από την οποία θα εξέλθει εάν έχει λάβει τη μερίδα του λέοντος.
Με απλά λόγια και αυτό αφορά τους πολιτικούς και στην Ελλάδα και την Κύπρο, η “εξημέρωση του θηρίου” είναι απλώς αδύνατη και όποιος εξακολουθεί να πιστεύει ότι μπορεί αν υπάρξει μια ορθολογική διαπραγμάτευση είτε για το Κυπριακό και την κυπριακή ΑΟΖ είτε για τα ελληνοτουρκικά, φαίνεται πως είναι είτε διεθνολογικά “περιορισμένης ευθύνης” είτε ανθελληνικά υστερόβουλος.
Είναι εκπληκτικό να μη μπορούμε να δούμε ως κοινωνία και πολιτική ελίτ, ότι απέναντι έχουμε να αντιμετωπίσουμε μια χώρα που αδιαφορεί παντελώς για το ότι το σύνολο της διεθνούς κοινότητας βρίσκεται απέναντί της. Εάν δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει, καμία χώρα δεν συντάσσεται με τα ναζιστικής εμπνεύσεως επεκτατικά σχέδια της Τουρκίας, ενώ η διεθνής κοινότητα παρουσιάζεται ανίκανη να την ελέγξει.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση σε παρατεταμένη νιρβάνα παρακμής

Οι ευθύνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι βαρύτατες, καθώς οι ενέργειες της Τουρκίας δεν στρέφονται εναντίον του Ελληνισμού, Ελλάδας και Κύπρου δηλαδή, αλλά εναντίον της ίδιας! Εναντίον ζωτικών της συμφερόντων, όπως για παράδειγμα η ενεργειακή της ασφάλεια!
Και μια ολόκληρη Ένωση ψελλίζει την αντίθεσή της, με τον Γερμανό υπουργό Εσωτερικών όμως, συνοδευόμενο από τον Έλληνα Επίτροπο, αρμόδιο για θέματα μετανάστευσης, να πηγαίνουν στην Άγκυρα κάνοντας τεμενάδες και υποσχόμενοι περισσότερο χρήμα για τον καταφανέστατα υπέρμαχο του ναζιστικού “ζωτικού χώρου” που κυβερνά την Τουρκία! Πόσο πιο χαμηλά!
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει μια μοναδική ευκαιρία να πραγματοποιήσει μια ηχηρή επίδειξη ισχύος και αποτροπής απέναντι στην Τουρκία και να της θυμίσει την εξάρτηση που έχει από το διμερές εμπόριο. Η Ένωση οφείλει να απειλήσει άμεσα την Τουρκία με πλήρη διακοπή των οικονομικών σχέσεων εάν συνεχίσει.
Κι επειδή τις τελευταίες ώρες ο στριμωγμένος Ντόναλντ Τραμπ απειλεί να καταστρέψει την τουρκική οικονομία (σ.σ. θα τα κατάφερνε κι από μόνος του ο “οικονομολόγος” Ερντογάν), η Ευρώπη θα πρέπει να αναλογιστεί εάν είναι σοφή η στάση της να κρύβεται ουσιαστικά πίσω από τις ΗΠΑ.
Για ποιον λόγο να χαθεί ξανά μια ευκαιρία να νιώσει στο “πετσί” του ο Ερντογάν την ευρωπαϊκή αποτρεπτική ισχύ; Όχι τη στρατιωτική αποτροπή, αλλά αυτή που συνδέεται με την οικονομία που καθορίζει τα περιθώρια κινήσεων όλων…
Επίσης, να δηλώσει έτοιμη να στείλει ακόμα και στρατιωτική αεροναυτική δύναμη στην ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο, καλώντας να συμμετάσχουν σε αυτή και χώρες οι οποίες διατηρούν πολύ καλές σχέσεις με αυτή και προσβλέπουν στην εμβάθυνση των σχέσεων σε όλα τα επίπεδα, όπως για παράδειγμα η Αίγυπτος και το Ισραήλ.
Για πόσο θα ανέχονται τους ταπεινωτικούς εκβιασμούς του ενός ηγέτη ισλαμοφασιστικής νοοτροπίας; Στην περίπτωση του κατευνασμού του Χίτλερ, η ναζιστική Γερμανία διέθετε συμμάχους, όπως αποδείχθηκε και αργότερα. Στην περίπτωση της Τουρκίας, δεν υπάρχει επισήμως ούτε μία χώρα που να έχει ταχθεί υπέρ της!

Κακοποίηση του διεθνούς δικαίου και κοροϊδία της Τουρκίας προς τη διεθνή κοινότητα

Είναι εκπληκτική η σιωπή ή απλά η έμμεση καταδίκη της κακοποίησης κάθε έννοιας διεθνούς δικαίου από την Τουρκία! Όσον αφορά το διεθνές δίκαιο της θάλασσας, η Τουρκία θέλει να επιβάλει τη δική της ιδιοτελή ερμηνεία και να στερήσει από τις κατοικημένες και με οικονομική δραστηριότητα νήσους τις θαλάσσιες ζώνες.
Πριν από λίγες ώρες ήρθε και το “κερασάκι στην τούρτα”: Τούρκοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι, έφθασαν σε σημείο της απόλυτης κοροϊδίας απέναντι στη διεθνή κοινότητα, λέγοντας ξεδιάντροπα ότι η εισβολή απέναντι σε ένα κυρίαρχο κράτος, όπως η Συρία, καλύπτεται και αυτή από το διεθνές δίκαιο!
Έναντι αυτής της κατάστασης, η διεθνής κοινότητα είτε παρακολουθεί αποσβολωμένη, είτε περιορίζεται σε… εκκλήσεις και προτροπές στην Τουρκία να αποχωρήσει από τη Συρία, λες και υπάρχει καμία περίπτωση να το πράξει, όταν δεν καταβάλει κανένα κόστος!
Κοροϊδεύει τους πάντες ότι θα “καθαρίσει” αυτή το θέμα των μαχητών του ISIS, ενώ ήταν αυτή που χρηματοδοτούσε και εξόπλιζε συμμάχους τους, ενώ και οι οι ίδιοι οι μαχητές του δεν αντιμετώπιζαν και κάποια ιδιαίτερη πίεση από την πλευρά των τουρκικών συνόρων!
Σαν να μην έφτανε αυτό, επιτίθεται στο Κομπάνι, σύμβολο του αγώνα κατά του ISIS, ενώ όταν οι Κούρδοι μάχονταν να μην πέσει στα χέρια των εγκληματιών του Ισλαμικού Κράτους, οι Τούρκοι που κόπτονται σήμερα για τους τζιχαντιστές, παρακολουθούσαν με τα κιάλια από τα σύνορα, χωρίς να ρίχνουν ούτε για δείγμα κάποια βολή πυροβολικού κατά των θέσεών τους.
Πώς να πλήξουν τους συμμάχους τους! Άρα και σήμερα, ισχυριζόμενοι ότι θα τους ελέγξουν, θέλουν να τους αποσπάσουν από τα χέρια των Κούρδων για να τους αφήσουν ελεύθερους και προφανώς αυτοί θα συνεχίσουν ελεύθεροι τις “θεάρεστες” πράξεις. Στη Συρία ή σε κάποια μεγαλούπολη της Δύσης.
Θα αναδιοργανωθούν και εμείς θα κάτσουμε να παρακολουθούμε τις εξελίξεις, ενδεχομένως σκεπτόμενοι πόσο εγκληματικές είναι οι ενέργειες του επικίνδυνου για τη διεθνή ασφάλεια, λόγω ισχυρότατων ενδείξεων “αστάθειας” υπαγορευμένης ή ψυχογενούς, Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ.
Ο οποίος δεν θα μπορούσε να “καρφωθεί” χειρότερα ανακοινώνοντας ότι οι αμερικανικές δυνάμεις, αποχωρώντας πήραν και ορισμένους από τους πιο επικίνδυνους τρομοκράτες μαζί τους. Γιατί τους πήραν αν όντως πίστευαν ότι η Τουρκία μπαίνει στη Συρία για να τους εξουδετερώσει; Καλά που το Κογκρέσο στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και διασώζει την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή την τιμή των ΗΠΑ στον κόσμο…

Κατά τα άλλα… restart στα ελληνοτουρκικά

Αυτό το θέατρο του παραλόγου πρέπει να σταματήσει και η Ελλάδα δεν μπορεί να περιορίζεται σε ευγενικές και καθυστερημένες διατυπώσεις καταδίκης. Οφείλει να πει τα πράγματα με το όνομά τους στην ΕΕ, θέτοντας τους πάντες ενώπιον των ευθυνών τους.
Για να το κάνουμε όμως αυτό, θα έπρεπε πρώτα να έχουμε συναίσθηση πόσο γελοίες και αφελείς είναι προσεγγίσεις περί “restart” στα ελληνοτουρκικά. Όταν ο Ερντογάν αποδεικνύει καθημερινά ότι είναι αδίστακτος, διακηρύσσοντας ότι στόχος του είναι να κερδίσει εδάφη… διότι αλλιώς θα χάσει εδάφη, στο μυαλό έρχεται η προσδοκία των Σοβιετικών και του Στάλιν να αποφύγουν περιπέτειες, υπογράφοντας το σύμφωνο μη επίθεσης (Ρίμπεντροπ-Μολότοφ).
Όπως αυτό το Σύμφωνο δεν απέτρεψε την εισβολή των ναζιστικών στρατευμάτων στη Ρωσία, καλά θα κάνουν και οι Έλληνες υπεύθυνοι να πάψουν να έχουν ψευδαισθήσεις, ότι η Τουρκία του Ερντογάν δεν θα στραφεί εναντίον της Ελλάδας όταν έρθει η ώρα, επειδή χαριεντιζόμενοι… έκαναν restart, χωρίς φυσικά η Άγκυρα να υποχωρήσει κατ’ ελάχιστον στις διεκδικήσεις της.
Μαζί ας αναλογιστούμε πόσο εγκληματήσαμε κατά της πατρίδας μας, αφήνοντας τις Ένοπλες Δυνάμεις και τους τρεις Κλάδους επί μια δεκαετία χωρίς υποστήριξη, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζουν σήμερα τρομερά προβλήματα, πολυδάπανα στην επίλυσή τους.
Ωστόσο, ακόμα και σήμερα υπάρχουν πρόσωπα που όχι μόνο δε βλέπουν την ανάγκη αποκατάστασης της αποτρεπτικής  ισχύος της χώρας, το μόνο με το οποίο ασχολείται ο Ερντογάν, αλλά επιθυμούν και περεταίρω μειώσεις στον προϋπολογισμό τους.
Κάποτε γράφαμε στερεοτυπικά, κινδυνεύοντας να γίνουμε γραφικοί, ότι οι στρατιωτικές ικανότητες παίρνουν χρόνια για να δημιουργηθούν, ενώ οι προθέσεις του όποιου αντιπάλου μπορούν να αλλάξουν μέσα σε μια νύχτα. Κανείς εκ των κρατούντων δεν έδινε σημασία. Μια στάση που λίγο πολύ αφορά ολόκληρο το πολιτικό σύστημα. Δεν αποτελεί προνομιακό πεδίο κανενός.
Η ηγεμονία όμως των ανόητων και πολλαπλώς ιδεοληπτικών στην Ελλάδα, οδήγησε σε αμυντικές επενδύσεις μόνο μετά από εθνικές τραγωδίες τύπου Ιμίων, εξαιτίας της οργής του κόσμου για να ξεχάσουμε στη συνέχεια πολύ σύντομα, ότι η άμυνα είναι μια ακριβή υπόθεση και χρειάζεται όχι “εξάρσεις”, αλλά σχέδιο, συνέπεια και συνέχεια.
Ήρθε και η εποχή του φθηνού χρήματος και καταφέραμε να ρίξουμε “το καράβι έξω”, με αποτέλεσμα όλη αυτή την πλούσια εμπειρία της τελευταίας δεκαετίας, που όμως έχει αφήσει βαθιές πληγές στο “σώμα” της χώρας μας. Το αν θα σοβαρευτούμε στις διεθνείς μας σχέσεις και στην άμυνά μας, δεν μπορούμε εμείς να το απαντήσουμε. Ίσως διότι δεν είμαστε διόλου αισιόδοξοι…