Τα βραβεία Λένιν, Καρλ Μαρξ και Φιλίας των Λαών δεν μπόρεσαν να
κρατήσουν δέσμιο τον Χαρίλαο Φλωράκη (1914-2005) και επέστρεψε με την
Εξομολόγηση στους κόλπους της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
[Η Εξομολόγηση ενός ανθρώπου αλλάζει το χωρόχρονο της ζωή του εις το
διηνεκές. Αυτή όμως ενός πολιτικού που εκπροσωπεί την πρωτοπορία του
αντιχριστιανικού Διαφωτισμού υπερβαίνει τα όρια του ατομικού και έχει
ευρύτερες επιπτώσεις σε ολόκληρο το λαό και στην πορεία του Εθνους.
Αυτός είναι και ο λόγος που η κρατούσα «προοδευτική» ιντελλιγκέντσια –
δεξιά και αριστερά – κάνει ό,τι μπορεί να μη διαρρεύσει η Εξομολόγηση
του Χαρίλαου Φλωράκη…Θέλετε και ένα άλλο γεγονός; Όταν ο Μητροπολίτης
Μεξικού κ. Αθηναγόρας διεβίβασε στην Αθήνα την επιθυμία του Φιντέλ
Κάστρο να επισκεφθεί το Αγιον Ορος , η απάντηση ήταν σιωπή. Από τη μια,
δεν μας βόλευε να χωθούμε στη μύτη των Αμερικανών και, από την άλλη,
μόνο η εικόνα ενός μαρξιστή στην Ακρόπολη της Ορθοδοξίας θα είχε
καταλυτικές επιπτώσεις σε ολόκληρο το πανευρωπαϊκό «προοδευτικό» κίνημα…
Εμείς όμως δε θέλουμε την Ελλάδα μεγάλη και δημιουργική- παγκόσμια
υπερδύναμη στον πολιτισμό, κατά τον Χένρι Μίλερ – αλλά μικρή και μίζερη
στα μέτρα μας…
Το κείμενο που ακολουθεί είναι αφήγηση του εξομολόγου του, ιερομόναχου Αθανάσιου Σιμωνοπετρίτη*. Ε.Δ.Ν.]
«…Θα σας πω για τον Χαρίλαο. Ήταν μια από τις συγκλονιστικότερες στιγμές
που έζησα. Με ειδοποίησε ο Γέροντάς μας, ο οποίος έλειπε, ότι θα έλθει
στη Μονή μας (τη Σιμωνόπετρα) ο Χαρίλαος Φλωράκης με 6-7 συντρόφους του.
«Κοίταξε να τους περιποιηθείτε». Ήρθε μαζί με τον ηθοποιό Τίτο Βανδή.
Τον ρώτησα: «Πρώτη φορά έρχεσαι εδώ, κ. πρόεδρε;». «Δυστυχώς, πρώτη
φορά», μου είπε. «Πως σε λένε;», με ρώτησε. «Είμαι ο π. Αθανάσιος», του
είπα. «Πάπα-Θανάση, ήρθα εδώ στο Άγιον Όρος και νόμιζα ότι θα βρω γέρους
κατουρημένους, αλλά εδώ βρήκα μοναχούς παλικάρια σαν κυπαρίσσια. Στο
Βατοπέδι βλέπω ένα καλογεράκι και με φωνάζει: «Γεια σου, σύντροφε». «Εσύ
από που και ως που σύντροφος;». «Ήμουν αρχηγός της ΚΝΕ της Κομοτηνής,
όταν ήμουν λαϊκός». «Και πως βρέθηκες εδώ;». «Δεν με ικανοποιούσε ο Μαρξ
και αυτό που ήθελα το βρήκα στον Χριστό». «Όταν το άκουσα αυτό», είπε ο
Φλωράκης, «μου ήρθε να άνοιγε η γη να με καταπιεί».
Πιάσαμε κουβέντα μέχρι να ετοιμαστεί το φαγητό. Τον ρώτησα: «Πως έτσι
στο Άγιο Όρος;». Άρχισε να μου λέει πως κατέληξε στο Μαρξ. «Πάντως και
εσείς εδώ είσαστε ιδεολόγοι, μπράβο σας». Του απάντησα: «Δεν καθόμαστε
εδώ πάνω στο βράχο για τις ιδέες, αυτές έρχονται και παρέρχονται,
καθόμαστε για το πρόσωπο του Χριστού, γιατί ο Χριστός μένει στον αιώνα».
Αφού είπαμε διάφορα άλλα, του έκανα μια πρόταση: «Τώρα που ήρθες εδώ,
είναι ευκαιρία να εξομολογηθείς». «Εγώ βρε να εξομολογηθώ; Δεν έχω
αμαρτίες». Πως δεν έχεις αμαρτίες; Εμείς κάθε ημέρα εξομολογούμαστε στο
γέροντα και βρίσκουμε πάντα καινούργιες αμαρτίες. Εσείς μέσα στον κόσμο,
στο κλαρί που λένε στα χωριά μας και δεν κάνατε τίποτε; Δεν βλέπω να
έχεις φτερά και να είσαι άγγελος… «Αχ βρε παιδί μου ουδείς αναμάρτητος»
Με ρώτησε στη συνέχεια: «Πόσο χρονών με κάνεις;». «Εξήντα πέντε», του
λέω. Βγάζει την ταυτότητά του και μου δείχνει ότι γεννήθηκε το 1914.
«Βλέπεις; Ογδόντα συμπληρωμένα». «Κύριε πρόεδρε, μήπως τα βιολογικά όρια
είναι περιορισμένα, μήπως είναι ευκαιρία τώρα που ήρθες στο Περιβόλι
της Παναγίας να ξαλαφρώσεις;». «Δεν είμαι έτοιμος», μου είπε. Του λέω:
«Άρα θα έχουμε άλλη ευκαιρία;».
Τον ρώτησα αν πιστεύει στον Θεό και μου είπε μια ιστορία από το βουνό
και ότι πιστεύει. Τότε του λέω: «Γιατί πολεμάτε τον Θεό σαν κόμμα;».
«Έλα, ρε παιδί μου, άστα αυτά». «Κύριε πρόεδρε, κάνετε πίσω». «Έλα, ρε
παιδί, μια ζωή… εύκολο ν’ αλλάξεις;». «Τώρα μίλησες σωστά, κ. πρόεδρε».
Είπαμε πολλά και διάφορα.
Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ του Φλωράκη στον Αγιορείτη Ιερομόναχο έγινε στα γραφεία
του ΚΚΕ, στον Περισσό. (Συνεχίζει την εξιστόρηση ο Αγιορείτης π.
Αθανάσιος): «Αρρώστησα και βρέθηκα στο 401 στρατιωτικό νοσοκομείο της
Αθήνας. Εκεί ήρθε ο διευθυντής του «ΑΝΤ», μου έδωσε το τηλέφωνο του
Φλωράκη και μου είπε να του τηλεφωνήσω. Τον πήρα και του είπα: «Κύριε
πρόεδρε, τι έγινε, θυμήθηκες τη φακή που έφαγες;». «Όχι μωρέ -μου λέει-
θυμήθηκα την αγάπη που δείξατε σε μένα». «Σε θέλω -μου είπε- να έρθεις
στο σπίτι μου, να σου κάνω το τραπέζι». «Δεν μπορώ, κ. πρόεδρε». «Τότε
να έρθεις εδώ στον Περισσό η μήπως φοβάται ο Θεός να έρθει στο ΚΚΕ;».
Τέλος πάντων πήγα στον Περισσό. Ένας φύλακας με ρώτησε: «Τι θέλεις,
παπά;». «Θέλω τον Φλωράκη», του λέω. Με οδήγησαν. Καθώς έμπαινα μέσα
έπεσα πάνω σε έναν παλιό μου συμμαθητή, εγώ τον γνώρισα εκείνος όχι. Μου
είπε: «Τι του κάνατε του Χαρίλαου στο Άγιον Όρος, μεταμόσχευση μυαλού;
Όταν ήρθε από το Άγιον Όρος μας κάλεσε όλους μας μίλησε για μιάμιση ώρα.
Από τότε άλλαξε συμπεριφορά. ‘’Άνδρες κοιτάξτε να πάτε στο Άγιον Όρος.
Δεν ξέρετε τι θησαυρό έχουμε στην πατρίδα μας… Κρίμα που πήγα στα
ογδόντα μου’’».
Τον βρήκα το Χαρίλαο Φλωράκη και αφού είπαμε μερικά, μου λέει: «Έχουμε
ένα υπόλοιπο». «Τι υπόλοιπο;», ρώτησα. «Συ μου είπες ότι τα βιολογικά
μας όρια είναι περιορισμένα. Θέλω να εξομολογηθώ». (Και τονίζει ο
Αγιορείτης Ιερομόναχος): Εξομολογήθηκε, ξεσκέπασε τον εαυτό του. Έχω
κάνει χιλιάδες εξομολογήσεις, τέτοια εξομολόγηση δεν έχω κάνει. Μετά
βγήκαμε και συναντήσαμε την κ. Παπαρήγα. «Αλέκα αυτός είναι το
πατριωτάκι μου που σου έλεγα ο παπά Θανάσης». Εκείνη μου είπε: «Τι του
κάνατε του Χαρίλαου στο Άγιον Όρος, μεταμόσχευση μυαλού;». Ο Φλωράκης
τότε είπε: «Έπρεπε να είχα επισκεφθεί το Άγιον Όρος από νέος. Θα ήταν
καλύτερα και για μένα και για την Ελλάδα». Είπαμε και άλλα πολλά. Ύστερα
θέλησε να μου κάνει το τραπέζι στο «Ιντεάλ». Του είπα ότι με περίμενε ο
Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ και δεν μπορούσα.
Με συνόδευσε στην έξοδο και στο ασανσέρ μου είπε: «Έχω και κάτι που
ξέχασα να σου πω, το έχω γράψει και στη διαθήκη μου, το λέω και σε σένα.
Όταν πεθάνω, θέλω να με κηδεύσετε σαν ορθόδοξο χριστιανό, στο εξωκλήσι
του χωριού μου (της Καρδίτσας), στον Άη-Λια, να αγναντεύω τα Άγραφα και
τον κάμπο». «Καλώς, κ. πρόεδρε», του είπα και αποχαιρετηθήκαμε.
ΟΤΑΝ ΠΕΘΑΝΕ ο Φλωράκης, μας το πληροφόρησε κάποιος εργάτης. Θελήσαμε να
τηλεφωνήσουμε στα γραφεία του ΚΚΕ στον Περισσό, για την εκκλησιαστική
κηδεία που είχε ζητήσει. Όμως κρίναμε καλύτερο να βάλουμε τη
δημοσιογράφο κ. Άννα Παναγιωταρέα, που είχε κάποιες σχέσεις, να τους το
πει. Της απάντησαν αρνητικά, με τη φράση: «Κοίτα τη δουλειά σου. Ο
Φλωράκης ανήκει στο κόμμα και το κόμμα αποφασίζει». Και ο Αγιορείτης
ιερομόναχος π. Αθανάσιος κατέληξε στη συνέντευξή του: «Εμείς όμως του
κάναμε εκκλησιαστική κηδεία και τρισάγιο. Όλα κανονικά».
(Πηγή: Περιοδικό Χριστιανικοί παλμοί (Οκτώβριος-Δεκέμβριος 2011)
*Ομιλία στη Σχολή Γονέων του Ανοιχτού Πανεπιστημίου Κατερίνης, 11 Φεβρουαρίου 2008
ΠΗΓΗ: http://www.anixneuseis.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου