Το βράδυ των εκλογών είδαμε έναν Αλέξη Τσίπρα αρκετά διαφορετικό. Οποιος τον συμβούλευσε έδωσε ορθές συμβουλές. Επέλεξε μια θεσμική συμπεριφορά, πήγε στο Ζάππειο, συνεχάρη τον πολιτικό του αντίπαλο και έδωσε την εντύπωση ότι στο εξής θα δούμε έναν Τσίπρα πιο ώριμο. Ταυτόχρονα προανήγγειλε τη μετατροπή του κόμματός του σε ένα μαζικό κόμμα της Κεντροαριστεράς.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά την ήττα, διατήρησε υψηλά ποσοστά, κυρίως χάρη στην πελατειακή πολιτική του και στη στόχευση ειδικών κοινών. Τα συνθήματά του
, όμως, δεν έπεισαν. Ούτε ότι ήταν το νέο απέναντι στο παλιό ούτε ότι ήταν το προοδευτικό μέτωπο απέναντι στη συντηρητική Δεξιά. Και πώς θα έπειθαν, όταν στις τάξεις του βρίσκεται μεγάλο τμήμα του βαθέος ΠΑΣΟΚ, αλλά και της Ν.Δ. Οταν υποψήφιοι βουλευτές του ήταν ο Κουίκ, η Παπακώστα, ο Σπίρτζης, ο Κουρουμπλής, η Ξενογιαννακοπούλου και τόσοι άλλοι, από αυτούς που ο ΣΥΡΙΖΑ κατήγγειλε ότι κυβερνούσαν τα τελευταία 40 χρόνια.
Ως κυβέρνηση, το ετερόκλητο αυτό πλήθος το ένωνε η συγκολλητική ουσία της εξουσίας. Ως αντιπολίτευση, θα πρέπει να βρουν ένα νέο πειστικό αφήγημα. Κι ένα νέο πολιτικό πρόγραμμα.
Τα πρώτα δείγματα της αντιπολίτευσης που ασκούν δεν έχουν σχέση με τον θεσμικό Τσίπρα που είδαμε στο Ζάππειο. Δεν πρόκειται για αντιπολίτευση που στηρίζεται σε πολιτικές αρχές, αλλά στον λαϊκισμό και τον τυχοδιωκτισμό.
Η πρώτη επίθεση στη Νέα Δημοκρατία ήταν για την κατάργηση της εξαγγελθείσας από τον ΣΥΡΙΖΑ Νομικής Σχολής στην Πάτρα. Η θέση της Ν.Δ. ήταν γνωστή, όπως και η αντίδραση του νομικού κόσμου, δεδομένης της πληθώρας των δικηγόρων που έχει η χώρα και της ανεργίας που πλήττει τον κλάδο. Ο Τσίπρας, ωστόσο, κατηγόρησε τον Κυριάκο Μητσοτάκη ότι σταμάτησε την ίδρυση Νομικής στην Πάτρα επειδή στις εκλογές έβγαλε πρώτο τον ΣΥΡΙΖΑ.
Αλλο παράδειγμα ήταν η ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ με την οποία ζητούσαν από την κυβέρνηση να αποπέμψει τον πρώην σύμβουλο της Lamda Development, νυν υφυπουργό Περιβάλλοντος, επειδή η επιλογή του «δημιουργεί μείζον πολιτικό και ηθικό ζήτημα». Ξεχνούν όμως ότι με τον κ. Οικονόμου –που τώρα ως αντιπολίτευση καταγγέλλουν– συνεργάζονταν αρμονικότατα όσο ήταν κυβέρνηση, καθώς συμβούλευε υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ που του ανέθεταν έργα. Αν η παρουσία ενός πρώην συμβούλου μιας εταιρείας σε μια κεντροδεξιά κυβέρνηση δημιουργεί μείζον ηθικό ζήτημα, τότε σε μια αριστερή κυβέρνηση, που «μάχεται το κεφάλαιο», δημιουργεί μεγαλύτερο. Αντιλαμβάνεται κανείς ότι όσο βάσιμη κι αν είναι μια τέτοια κριτική, όταν γίνεται από κάποιους που έκαναν το ίδιο, δεν είναι αξιόπιστη.
Αυτή την αντιπολίτευση μπορούσε να την ασκήσει ο ΣΥΡΙΖΑ του 3%. Ισως και ο ΣΥΡΙΖΑ του 2012, πριν κυβερνήσει. Δεν μπορεί να την ασκήσει όμως ο ΣΥΡΙΖΑ που κυβέρνησε από το 2015 έως το 2019. Οπως δεν μπορεί να εμφανιστεί ξανά ως αντιμνημονιακός, καθώς όχι μόνο αποδέχθηκε τα μνημόνια που θα καταργούσε, αλλά έφερε ακόμα ένα, δικό του.
Ο Αλέξης Τσίπρας δεν μπορεί να κατηγορεί τους αστούς πολιτικούς του αντιπάλους για σχέσεις με την ελίτ, όταν ο ίδιος κάνει διακοπές στα κότερά της. Δεν μπορεί να χαρακτηρίσει ξανά ως γερμανοτσολιάδες τα στελέχη της Ν.Δ. και του ΚΙΝΑΛ, όταν επαίρεται ότι η Μέρκελ τον συμπαθεί περισσότερο.
Δεν μπορεί να τους καταγγείλει ως όργανα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, όταν επαινεί δημοσίως τον Τραμπ και οι υπουργοί του σπεύδουν περιχαρείς στις δεξιώσεις της πρεσβείας των ΗΠΑ ή βγάζουν σέλφι στις εγκαταστάσεις της Lockheed.
Ολα αυτά δεν σημαίνουν ότι δεν μπορούν να ασκούν αντιπολίτευση. Αν θέλουν να πείσουν όμως ότι είναι το κόμμα που υπερασπίζεται τα λαϊκά στρώματα, θα πρέπει να σχεδιάσουν μια αντίστοιχη πολιτική και να την προτείνουν.
Να φέρουν επεξεργασμένα νομοσχέδια, που θα ανταποκρίνονται σε πραγματικές ανάγκες.
Αν θέλουν να πείσουν ότι πολεμούν τα προνόμια της ελίτ, ας φέρουν στη Bουλή νόμους που θα τα καταργούν, αντί να καταγγέλλουν τον Μητσοτάκη ότι συνεργάζεται με πρώην συμβούλους μεγαλοεπιχειρηματιών με τους οποίους συνεργάζονταν και οι ίδιοι. Γιατί αυτό που κάνουν δεν είναι υπεύθυνη αντιπολίτευση. Είναι ένα ανέξοδο θέατρο που δεν θίγει κανέναν.
Η υπεύθυνη αντιπολίτευση, όπως και η υπεύθυνη διακυβέρνηση, θέλει γνώση, χρόνο, κόπο και έχει πολιτικό κόστος, καθώς εμπεριέχει τη σύγκρουση με κατεστημένα συμφέροντα.
* Η κ. Βασιλική Σιούτη είναι δημοσιογράφος.
https://www.kathimerini.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου