Τους περιμένει στη γωνία

του Σταύρου Χριστακόπουλου
Όταν η πρώτη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛΛ αναλάμβανε τα καθήκοντά της τον Ιανουάριο του 2015, η χώρα βρισκόταν σε μια δίνη από την οποία ουδείς γνώριζε αν και πώς θα βγει. Τεράστια ανεργία, σωρευτική ύφεση 25%, ευρύτατα στρώματα του πληθυσμού σε κατάσταση επιχειρηματικής και οικογενειακής χρεοκοπίας και ένα πολιτικό σύστημα το οποίο ακόμη παρέπαιε.
Τον Σεπτέμβριο του 2015, όταν αναλάμβανε η δεύτερη κυβέρνηση των δύο κομμάτων, η Ελλάδα, ύστερα από μια αποτυχημένη απόπειρα απεμπλοκής από τα μνημόνια, ήδη είχε δεσμευτεί με το τρίτο κατά σειρά μνημόνιο και το ερώτημα ήταν αν θα κατάφερνε -και σε ποια κατάσταση- να βγει απ’ αυτόν τον επώδυνο κύκλο.

Τώρα η αυτοδύναμη κυβέρνηση της Ν.Δ. αναλαμβάνει τα δικά της καθήκοντα σε μια μεταβατική κατάσταση:
● Εκτός μνημονίων, αλλά με μακροχρόνιες δεσμεύσεις πλεονασμάτων για την αποπληρωμή του διακανονισμένου χρέους.
● Στην απαρχή μιας διαδικασίας μεγέθυνσης της οικονομίας, χωρίς ανησυχίες για το αν η χώρα θα βουλιάξει, αλλά με πλήθος εσωτερικών προβλημάτων και εκκρεμοτήτων.
● Σε ένα πολιτικό περιβάλλον το οποίο όλο και περισσότερο θυμίζει αυτό που ξέραμε προ κρίσης -από την άποψη της σταθερότητας.
● Σε ένα διεθνές περιβάλλον εξαιρετικά διαφορετικό από εκείνο στο οποίο είχε κυβερνήσει, στο οποίο πολλές σταθερές έχουν ήδη ανατραπεί -ακόμη και στην Ευρώπη, το κλίμα ίσως σε λίγο να είναι δυσκολότερο.
● Σε κατάσταση συναγερμού λόγω της κορύφωσης της τουρκικής επιθετικότητας.
Σε αυτές τις συνθήκες η Ν.Δ. έχει υποσχεθεί προεκλογικά ταχείς ρυθμούς ανάπτυξης, μείωση της φορολογίας, χτύπημα της γραφειοκρατίας, προσέλκυση επενδύσεων, αλλαγή μεταναστευτικής πολιτικής και έμφαση στη δημόσια τάξη.
Προφανώς ερώτημα δεν αποτελεί μόνο το αν η νέα κυβέρνηση είναι ικανή να επιτύχει τους κυριότερους από τους στόχους που έχει θέσει, αλλά και το αν είναι σε θέση (και έχει την πρόθεση) να τους επιτύχει χωρίς να θίξει τα δικαιώματα ευρύτατων κοινωνικών ομάδων, κρίσιμων άλλωστε για τη δική της σταθερότητα και το πολιτικό της μέλλον.

Εκπαιδευμένη κοινωνία

Θεωρητικά η ευρεία νίκη της Ν.Δ., αλλά και το σχετικά σταθερό πολιτικό περιβάλλον στο οποίο αυτή σημειώθηκε, αποτελούν μια εγγύηση για εξάντληση της τετραετίας. Ωστόσο πάντα ισχύει η αρχαία ρήση «άλλαι μεν βουλαί ανθρώπων, άλλα δε Θεός κελεύει», όπου στη θέση των ανθρώπων τοποθετούμε την κυβέρνηση και στη θέση του θεού… την ελληνική κοινωνία.
Ας μην ξεχνάμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν έκανε το τεράστιο άλμα προς την εξουσία μόλις σε μια τριετία (2012 – 2015), και μάλιστα με αλλεπάλληλες μεγάλες νίκες, «ξέχασε» να μελετήσει ενδελεχώς ποια κοινωνικά στρώματα ήταν κρίσιμα για την ανάδειξή του, για ποιους λόγους εγκατέλειψαν το ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ. και στράφηκαν σε αυτόν, αλλά και ποια ήταν τα βασικά τους αιτήματα.
Το αποτέλεσμα ήταν να δώσει βάρος σε ό,τι επέβαλλαν οι ιδεολογικές του αναφορές και σε ό,τι εξυπηρετούσε την εκλογική του πελατεία, να βασανίσει κοινωνικά στρώματα ήδη ταλαιπωρημένα και, στο τέλος, όχι μόνο να χάσει με άνεση τις πρόσφατες εκλογές, αλλά και να… απορεί για το ότι δεν έγιναν αντιληπτά τα επιτεύγματά του!
Στην περίπτωση της Ν.Δ. τα πράγματα δεν θα είναι πολύ διαφορετικά. Η κοινωνία δεν έπεσε… «ανάσκελα» όταν ο Μητσοτάκης υποσχέθηκε θηριώδη ανάπτυξη ούτε όταν υποσχέθηκε ότι θα πλημμυρίσει τη χώρα με επενδύσεις και αμέτρητες -καλοπληρωμένες μάλιστα- θέσεις εργασίας.
Ο ελληνικός λαός, αρκετά «εκπαιδευμένος» από την κρίση και τα μνημόνια, γνωρίζει πλέον πολύ καλύτερα τα όρια των υποσχέσεων και είναι πια σε θέση να διαχωρίσει στοιχειωδώς τη ρεαλιστική εξαγγελία από την άκρατη προεκλογική παροχολογία, τις πραγματικές δυνατότητες από την κομπορρημοσύνη και, επιπλέον, είναι σε θέση να γνωρίζει ποιες επιλογές ορίζονται από τις δεσμεύσεις της χώρας και ποιες είναι αποτέλεσμα ιδεολογικών αγκυλώσεων.
Υπ’ αυτήν την έννοια και επειδή… «ιδεοληπτικοί» δεν υπάρχουν μόνο στον ΣΥΡΙΖΑ (όπως κατήγγελλαν επί χρόνια οι αντίπαλοί του), αλλά και στη Ν.Δ. -και μάλιστα… περισσεύουν-, σύντομα θα γίνει αντιληπτό ποιες πολιτικές αποφάσεις και μέτρα είναι σύμφυτα με τους στόχους για ανάπτυξη και τις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας και ποια είναι… αμελέτητες μεταφορές (copy – paste) από τους αρχαίους παπύρους του ΔΝΤ, της Παγκόσμιας Τράπεζας και άλλων ευαγών ιδρυμάτων, που είναι προσανατολισμένα στην εξυπηρέτηση των κατόχων του πλούτου.

«Φατσούλες» και ιδεοληψία

Καθώς λοιπόν πολλές νεαρές και δυναμικές «φατσούλες» έχουν κάνει την εμφάνισή τους όχι μόνο στα βουλευτικά έδρανα, αλλά και σε υπουργικούς θώκους, επειδή πολλοί εξ αυτών μάλλον δεν έχουν προηγούμενη πολιτική πείρα, ας γνωρίζουν από τώρα πως, πέρα από τις διδαχές των πανεπιστημιακών τους δασκάλων και των πολιτικών τους μεντόρων, ό,τι εφαρμόσουν θα αφορά ανθρώπους.
Οι άνθρωποι, λοιπόν, έχουν την… κακή συνήθεια τη μια μέρα να σε αποθεώνουν και την ακριβώς επόμενη να σε στέλνουν εκεί απ’ όπου ήρθες. Ας θυμούνται επίσης ότι όποιοι κυβερνούν -ιδιαίτερα μια τόσο ταλαιπωρημένη χώρα και μια τόσο άγρια χτυπημένη από την κρίση κοινωνία- στο τέλος της ημέρας θα κριθούν:
● Από τα αποτελέσματα της πολιτικής τους στην καθημερινότητα των ανθρώπων.
● Από την ικανότητά τους να αντιλαμβάνονται τον αντίκτυπο των πράξεων και του ήθους τους στην κοινωνία.
Ιδιαίτερα όσοι -παλαιοί και νέοι- είναι επιφορτισμένοι με την εξωτερική πολιτική, την άμυνα και την ασφάλεια της χώρας είναι καλό να θυμούνται όχι μόνο ότι οι καιροί είναι δυσκολότεροι απ’ όσο ήταν στην τελευταία τους θητεία, αλλά και ότι οι ίδιοι το τελευταίο διάστημα ανέβασαν τον πήχη πολύ ψηλά -και άρα ο κίνδυνος να περάσουν από κάτω είναι πολύ υψηλός. Ψυχραιμία, αποφασιστικότητα και σύνεση λοιπόν.
Τα υπόλοιπα θα κριθούν κατά την πορεία της διακυβέρνησης -ενδεχομένως πολύ σύντομα…

από το «http://www.topontiki.gr/»