http://kourdistoportocali.com/articles/23973.htm
Ο θρίαμβος της Μέρκελ θα πρέπει να βάλει σε σκέψεις τις λεγόμενες αντιμνημονιακές δυνάμεις της χώρας και κυρίως τον ΣΥΡΙΖΑ.
Πιο αναλυτικά, για να μας αντιληφθούν και οι Λαφαζάνης-Βαρουφάκης, τα πράγματα έχουν ως εξής.
Κατ΄αρχήν οι Γερμανοί πολίτες επιβράβευσαν την ατσάλινη συμπεριφορά της Μέρκελ απέναντι στις χώρες του Νότου και πιο συγκεκριμένα απέναντι στην Ελλάδα.
Οι Αμερικανοί από την άλλη- σε επίπεδο ηγεσίας ή σε σχέση με το βαθύ λόμπι των Κλίντον και Σόρος- διαπιστώσαμε ότι δεν μπόρεσαν να ανακόψουν τον καλπασμό της Μέρκελ προς την καγκελαρία για τρίτη τετραετία.
Δεν θέλησαν ή δεν μπόρεσαν να πριονίσουν τα εκλογικά ποσοστά της.
Άρα οι αντιμνημνιακές δυνάμεις της χώρας θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι θα τρώμε στη μάπα μια πανίσχυρη Μέρκελ άλλα 4 χρόνια ακόμη και αν έχει δίπλα της τους σοσιαλδημοκράτες να της φέρνουν το τσάι στις 5.
Περισσότερο από ποτέ στο παρελθόν ο Τσίπρας θα πρέπει να επινοήσει μια πειστική διέξοδο της χώρας από την κρίση. Και θα πρέπει να την επινοήσει με το εγχώριο επιτελείο του- μια και ακόμη κι αν δεχθούμε την θεωρία συνομωσίας που θέλει τους Αμερικανούς από πίσω του, αυτοί έχουν τα δικά τους ζόρια (διάβασε εδώ σχετικά) κι έτσι δεν θα έχει καμία τύχη αν περιμένει τέτοιου είδους βοήθεια.
Ακόμη και ο γιος της Γιάννας Αγγελοπούλου, ο οποίος ετοιμάζει το δικό του κόμμα παρέα με την Γιάννα, το περισσότερο που μπορεί να κάνει με τον Αλέξη είναι να δώσει αποκλειστικότητα το επόμενο άρθρο του στον left.gr και στην Αυγή.
Είναι με απλά λόγια η στιγμή, ο Τσίπρας και οι σοβαροί άνθρωποι του επιτελείου του να προβληματισθούν δημιουργικά για τα ποσοστά του κόμματος που βλέπει τους πολίτες να μην πείθονται από την ρητορική και το όραμά του.
Σ΄αυτό το σημείο θα μας επιτρέψει να του επισημάνουμε για μια ακόμη φορά τις δύο (οδυνηρές για το κόμμα) επιλογές οι οποίες πάγωσαν όλους εκείνους τους πολίτες που είναι λίγο πιο καχύποπτοι με τη πολιτική.
Το ένα ήταν η επιλογή της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ-και εξαιτίας της πίεσης των ακτιβιστών του Λαφαζάνη-να υποστηρίξουν, ακόμη και από το βήμα της Βουλής, συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα. Το άλλο ήταν η επιλογή της ηγεσίας του κόμματος να ανοίξουν τις πόρτες στους βαρυποινίτες στην συνείδηση του κόσμου συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ τύπου Καλφαγιάννη, Ρίζου Ρίζου, Φωτόπουλου, Μπαλασόπουλου.
Όσο υπερβολικό κι αν ακουσθεί, πολίτες οι οποίοι έχουν καεί από την διακυβέρνηση του βαθέως κράτους του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ θα προτιμούσαν να πάνε σφαγμένοι από τον Ρουπακιά παρά να ψηφίσουν ένα κόμμα στο οποίο έχουν μετοικήσει οι Φωτόπουλοι και η παρέα τους που οδήγησαν την χώρα και το συνδικαλιστικό κίνημα έρμαιο των Λαγών και των Παναγιώταρων.
Μάλιστα σ΄αυτή την χρονική στιγμή δεν ξέρουμε αν ο Τσίπρας έχει τα περιθώριο να γυρίσει το παιγνίδι, έχοντας απέναντί του ένα δίδυμο- τον Σαμαρά και την Μέρκελ- που έχει βρει μια χημεία στην επικοινωνία του.
Ο Τσίπρας σήμερα είναι πιο μόνος από ποτέ. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό αν διαγνώσει έγκαιρα τις μαλακίες που έχουν κάνει αυτό το διάστημα και αλλάξει ο ίδιος στάση ζωής απέναντι σ΄αυτό που βιώνουμε. Οι κραυγές και τα γιουρούσια ως τώρα του έχουν γυρίσει μπούμεραγκ.
Μία από τις πρώτες κινήσεις που πρέπει να κάνει είναι να τοποθετήσει δίπλα του ένα πρόσωπο με κύρος και γοητεία-κατά προτίμηση γυναίκα-η οποία θα έχει καταλυτικό ρόλο στην επικοινωνία του κόμματος. Βγαίνοντας προς τα έξω διαρκώς ο Σκουρλέτης, ο Παπάς και ο ίδιος, παραπαίμπουν σε μπακουροπαρέα που πάνε να γαμήσουν. Δεν λέμε να γίνουν φιόγκοι σαν τον Καμίνη, αλλά όλα αυτή η επικοινωνιακή ανδρίλα δεν είναι ότι καλύτερο. Χρειάζονται μια Αρβελέρ σε συσκευασία- κάτι λιγότερο από- Ζιζέλ κι απ΄ότι μας πληροφορούν ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ωραία κορίτσια και με άποψη...
Ο θρίαμβος της Μέρκελ θα πρέπει να βάλει σε σκέψεις τις λεγόμενες αντιμνημονιακές δυνάμεις της χώρας και κυρίως τον ΣΥΡΙΖΑ.
Πιο αναλυτικά, για να μας αντιληφθούν και οι Λαφαζάνης-Βαρουφάκης, τα πράγματα έχουν ως εξής.
Κατ΄αρχήν οι Γερμανοί πολίτες επιβράβευσαν την ατσάλινη συμπεριφορά της Μέρκελ απέναντι στις χώρες του Νότου και πιο συγκεκριμένα απέναντι στην Ελλάδα.
Οι Αμερικανοί από την άλλη- σε επίπεδο ηγεσίας ή σε σχέση με το βαθύ λόμπι των Κλίντον και Σόρος- διαπιστώσαμε ότι δεν μπόρεσαν να ανακόψουν τον καλπασμό της Μέρκελ προς την καγκελαρία για τρίτη τετραετία.
Δεν θέλησαν ή δεν μπόρεσαν να πριονίσουν τα εκλογικά ποσοστά της.
Άρα οι αντιμνημνιακές δυνάμεις της χώρας θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι θα τρώμε στη μάπα μια πανίσχυρη Μέρκελ άλλα 4 χρόνια ακόμη και αν έχει δίπλα της τους σοσιαλδημοκράτες να της φέρνουν το τσάι στις 5.
Περισσότερο από ποτέ στο παρελθόν ο Τσίπρας θα πρέπει να επινοήσει μια πειστική διέξοδο της χώρας από την κρίση. Και θα πρέπει να την επινοήσει με το εγχώριο επιτελείο του- μια και ακόμη κι αν δεχθούμε την θεωρία συνομωσίας που θέλει τους Αμερικανούς από πίσω του, αυτοί έχουν τα δικά τους ζόρια (διάβασε εδώ σχετικά) κι έτσι δεν θα έχει καμία τύχη αν περιμένει τέτοιου είδους βοήθεια.
Ακόμη και ο γιος της Γιάννας Αγγελοπούλου, ο οποίος ετοιμάζει το δικό του κόμμα παρέα με την Γιάννα, το περισσότερο που μπορεί να κάνει με τον Αλέξη είναι να δώσει αποκλειστικότητα το επόμενο άρθρο του στον left.gr και στην Αυγή.
Είναι με απλά λόγια η στιγμή, ο Τσίπρας και οι σοβαροί άνθρωποι του επιτελείου του να προβληματισθούν δημιουργικά για τα ποσοστά του κόμματος που βλέπει τους πολίτες να μην πείθονται από την ρητορική και το όραμά του.
Σ΄αυτό το σημείο θα μας επιτρέψει να του επισημάνουμε για μια ακόμη φορά τις δύο (οδυνηρές για το κόμμα) επιλογές οι οποίες πάγωσαν όλους εκείνους τους πολίτες που είναι λίγο πιο καχύποπτοι με τη πολιτική.
Το ένα ήταν η επιλογή της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ-και εξαιτίας της πίεσης των ακτιβιστών του Λαφαζάνη-να υποστηρίξουν, ακόμη και από το βήμα της Βουλής, συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα. Το άλλο ήταν η επιλογή της ηγεσίας του κόμματος να ανοίξουν τις πόρτες στους βαρυποινίτες στην συνείδηση του κόσμου συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ τύπου Καλφαγιάννη, Ρίζου Ρίζου, Φωτόπουλου, Μπαλασόπουλου.
Όσο υπερβολικό κι αν ακουσθεί, πολίτες οι οποίοι έχουν καεί από την διακυβέρνηση του βαθέως κράτους του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ θα προτιμούσαν να πάνε σφαγμένοι από τον Ρουπακιά παρά να ψηφίσουν ένα κόμμα στο οποίο έχουν μετοικήσει οι Φωτόπουλοι και η παρέα τους που οδήγησαν την χώρα και το συνδικαλιστικό κίνημα έρμαιο των Λαγών και των Παναγιώταρων.
Μάλιστα σ΄αυτή την χρονική στιγμή δεν ξέρουμε αν ο Τσίπρας έχει τα περιθώριο να γυρίσει το παιγνίδι, έχοντας απέναντί του ένα δίδυμο- τον Σαμαρά και την Μέρκελ- που έχει βρει μια χημεία στην επικοινωνία του.
Ο Τσίπρας σήμερα είναι πιο μόνος από ποτέ. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό αν διαγνώσει έγκαιρα τις μαλακίες που έχουν κάνει αυτό το διάστημα και αλλάξει ο ίδιος στάση ζωής απέναντι σ΄αυτό που βιώνουμε. Οι κραυγές και τα γιουρούσια ως τώρα του έχουν γυρίσει μπούμεραγκ.
Μία από τις πρώτες κινήσεις που πρέπει να κάνει είναι να τοποθετήσει δίπλα του ένα πρόσωπο με κύρος και γοητεία-κατά προτίμηση γυναίκα-η οποία θα έχει καταλυτικό ρόλο στην επικοινωνία του κόμματος. Βγαίνοντας προς τα έξω διαρκώς ο Σκουρλέτης, ο Παπάς και ο ίδιος, παραπαίμπουν σε μπακουροπαρέα που πάνε να γαμήσουν. Δεν λέμε να γίνουν φιόγκοι σαν τον Καμίνη, αλλά όλα αυτή η επικοινωνιακή ανδρίλα δεν είναι ότι καλύτερο. Χρειάζονται μια Αρβελέρ σε συσκευασία- κάτι λιγότερο από- Ζιζέλ κι απ΄ότι μας πληροφορούν ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ωραία κορίτσια και με άποψη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου