Ελληνοτουρκικά (και) σκάνδαλα

Το δέντρο των Εξεταστικών και το πυρπολημένο δάσος στο Αιγαίο

του Δημήτρη Μηλάκα
Αναζητώντας κάποιος τις λέξεις για να περιγράψει την εσωτερική πολιτική κατάσταση της χώρας, σε συνδυασμό με τη σαφέστατα στοιχειοθετημένη τουρκική απειλή με την οποία βρίσκεται αντιμέτωπη, δεν θα μπορούσε παρά να επαναλάβει ότι «το λυπηρό παράδοξο σε ακροσφαλείς ιστορικές καταστάσεις συνοδευόμενες από διάχυτα παρακμιακά φαινόμενα είναι ότι η στρατηγική σκέψη θολώνει όσο εντονότερα τη χρειάζεται ένα έθνος».
Αυτά διαπίστωνε ο μέγιστος διανοητής Παναγιώτης Κονδύλης στο επίμετρο του βιβλίου του «Θεωρία Πολέμου» με τίτλο «Ελληνοτουρκικός Πόλεμος» (Θεμέλιο, 1997) και συνέχιζε:
«Όπως ο βαριά άρρωστος δεν αναρωτιέται τι θα κάμει σε δέκα χρόνια, αλλά αν θα βγάλει τη νύχτα, έτσι ο ιστορικά ανίσχυρος χαρακτηρίζεται από την έλλειψη μακρόπνοων συλλήψεων και την προσήλωση στα άμεσα δεδομένα. Η διαφορά ανάμεσα σε όποιον χαροπαλεύει βιολογικά και σε όποιον αποσυντίθεται είναι βέβαια ότι η προσήλωση του πρώτου στα άμεσα δεδομένα εμφανίζεται ως προσπάθεια υπέρβασης ενός πόνου, ενώ του δεύτερου ως κοντόθωρη ευδαιμονιστική επιδίωξη».
Στην προκειμένη σημερινή περίπτωση παρακολουθούμε τις τελευταίες ημέρες τη διάχυση των παρακμιακών φαινομένων στα οποία είναι βυθισμένο το πολιτικό σύστημα, αλλά και η κοινωνία της χώρας: παρακολουθήσεις, υποκλοπές («νόμιμες» και παράνομες), Εξεταστικές, μαύρο χρήμα, εξυπηρετήσεις, πολιτικές και προσωπικές βεντέτες.
Η πολιτική – επιχειρηματική – δημοσιογραφική «ελίτ» της χώρας εμφανίζεται με τα κουμπούρια στα χέρια, έτοιμη για μια μονομαχία μέχρις εσχάτων. Την ίδια στιγμή ο θόρυβος της εσωτερικής αποσύνθεσης εξαφανίζει βροντερές φωνές προειδοποίησης, οι οποίες έρχονται από την ανατολική πλευρά του Αιγαίου.

«Κάνουμε ό,τι λέμε»

Την περασμένη Κυριακή στον Τούρκο πρεσβευτή στην Αθήνα η εφημερίδα «Καθημερινή» έθεσε το εξής ερώτημα: «Πριν από λίγο καιρό η Εφημερίδα της (τουρκικής) Κυβερνήσεως δημοσίευσε αιτήματα της ΤΡΑΟ για έρευνες σε συντεταγμένες της ανατολικής Μεσογείου (ανοιχτά της Ρόδου, της Καρπάθου και της Κάσου) που η Ελλάδα θεωρεί ως μέρος της υφαλοκρηπίδας της. Το τουρκικό υπουργείο Ενέργειας θα αδειοδοτήσει αυτές τις έρευνες;».
Και ο Τούρκος πρεσβευτής απάντησε: «Δεν χρειάζεται να διαβάζετε μηνύματα ανάμεσα στις γραμμές. Τα μηνύματά μας είναι πάντα, σε κάθε επίπεδο, ανοιχτά και ευθύτατα. Δεν μας αρέσουν τα τετελεσμένα εναντίον μας και ούτε δρούμε εμείς με αυτό τον τρόπο. Λέμε αυτό που κάνουμε και κάνουμε αυτό που λέμε».
Το τι ακριβώς σκοπεύει να πράξει η Τουρκία έχει αποσαφηνιστεί με δημόσιες τοποθετήσεις από κορυφαίους παράγοντες της τουρκικής κυβέρνησης. Σύμφωνα με αυτές τις τοποθετήσεις, η Ελλάδα βρίσκεται μπροστά στην πιθανότητα να υποχρεωθεί να υπερασπιστεί στην πράξη τα κυριαρχικά της δικαιώματα σε περιοχές δυτικά των νησιών του ανατολικού Αιγαίου (Λέσβος, Χίος), καθώς και στην περιοχή των Δωδεκανήσων, στο Καστελλόριζο, αλλά και στην περιοχή που περιγράφει το τόξο από τα ανατολικά της Ρόδου και νότια μέχρι την Κάρπαθο και την Κρήτη.
Πρόκειται για θαλάσσιες περιοχές εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, τις οποίες η Τουρκική Εταιρεία Πετρελαίου ζητάει από την τουρκική κυβέρνηση, όπως επίσημα έχει δημοσιευθεί κατά καιρούς (1973, 2012, 2020) στην τουρκική Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, άδεια για έρευνα και εκμετάλλευση.
Όπως είναι γνωστό, η τουρκική κυβέρνηση έχει φροντίσει να έχει στη διάθεσή της δικά της μέσα (πλωτά γεωτρύπανα) για να επιχειρήσει έρευνες και έχει αποδείξει ότι διαθέτει τις στρατιωτικές δυνάμεις προκειμένου να προστατέψει / επιβάλει το εγχείρημα το οποίο έχει ανακοινώσει.
Την ίδια ώρα στην Αθήνα κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση αλληλοσπαράσσονται σαν καρικατούρες στο φόντο των κοινών τους «μεγάλων αποφάσεων» που έχουν να κάνουν με τη στρατηγική ασφαλείας της χώρας. Δεν θα πρέπει να λησμονούμε ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ διαπραγματεύτηκε την ελληνοαμερικανική συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας, την οποία η Ν.Δ. σύναψε αμέσως μόλις πήρε την εξουσία. Αυτή η συμφωνία προβάλλεται εμμέσως και από τα δύο κόμματα ως το αδιαπέραστο δίχτυ προστασίας των ελληνικών συμφερόντων…

Σαφείς τουρκικοί στόχοι

Το αμερικανικό δίχτυ υποτιθέμενης προστασίας των ελληνικών συμφερόντων ωστόσο δεν φαίνεται να πτοεί την Άγκυρα, η οποία παίζει μεγάλο παιχνίδι στην ανατολική Μεσόγειο και εμφανίζεται να διεκδικεί μερίδιο από τη διανομή που έχουν δρομολογήσει οι «μεγάλοι» στις θαλάσσιες περιοχές που εκτείνονται από την ΑΟΖ της Κύπρου (την οποία αμφισβητεί έμπρακτα η Τουρκία) μέχρι νότια της Κρήτης.
Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι η Τουρκία ήδη βρίσκεται στη Λιβύη όχι μόνο ως μάνατζερ μισθοφόρων, αλλά έχει πατήσει στο έδαφος δημιουργώντας ναυτικές και αεροπορικές βάσεις – προγεφυρώματα. Και αυτό η Άγκυρα το έπραξε χωρίς να λάβει υπόψη ούτε τις όποιες υποτιθέμενες αμερικανικές αντιρρήσεις ούτε τις σαφέστερες διπλωματικές αντιδράσεις της Γαλλίας.
Ο Ταγίπ Ερντογάν, έχοντας διαβάσει πολύ καλά τα «έντονα παρακμιακά φαινόμενα» μέσα στα οποία αλληλοσπαράσσεται η «ελίτ» του ελληνικού πολιτικού προσωπικού, προσφέρει ως μόνη διέξοδο την υποταγή.
Αυτό φαίνεται όχι τόσο από τις «εκκλήσεις» για ελληνοτουρκικό διάλογο, οι οποίες διατυπώθηκαν εσχάτως από τον υπουργό Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου, αλλά και από τον Τούρκο πρεσβευτή στη συνέντευξή του στην «Καθημερινή» την περασμένη Κυριακή και από την επιμονή του Τούρκου Προέδρου να μετατρέψει την Αγια-Σοφιά σε τζαμί.
Με τον τρόπο αυτόν η Άγκυρα υπογραμμίζει ότι δεν υπολογίζει ως μέγεθος άξιο λόγου την Ελλάδα, η οποία δεν έχει άλλο δρόμο παρά αυτόν της υποταγής…
Όλα αυτά μαζί συνθέτουν ένα μήνυμα ισχύος το οποίο βροντοφωνάζει η Άγκυρα, αλλά ουδείς φαίνεται να το ακούει από τους κυβερνήτες μας, νυν και πρώην, καθώς έχουν άλλες δουλειές να τακτοποιήσουν αυτό ακριβώς το διάστημα…

www.topontiki.gr