Του χάρισαν του μικρού μια πρωτεύουσα για να… παίζει και τώρα άπαντες πληρώνουν τα σπασμένα…
Παράξενη η ζωή των ανθρώπων. Μπορεί μερικοί απ’ αυτούς να περάσουν -δίχως να το θελήσουν- μια επίπονη διαδικασία πολιτικής αφύπνισης, ίσως και φώτισης, εγκλωβισμένοι στα αυτοκίνητά τους στη λεωφόρο Συγγρού, στο ύψος της Καλλιθέας.
Εκεί, πολιορκούμενοι από τη βιασύνη, το στρες, τα νεύρα, την αγανάκτηση και βλέποντας να αχνοφέγγει το θολό φως της απελπισίας, μπορεί να κάνουν την απλή σκέψη: «Καλά να πάθω. Ψήφισα σαν ημίονος κάποιον επειδή είναι γόνος».
Και, όντως, ο Κώστας Μπακογιάννης φέρει ως πολύτιμο φορτίο το επίθετό του. Αν το καλοσκεφτούμε, είναι πιθανό να καταλάβουμε ότι, ψηφίζοντας κάποιον ή κάποια λόγω επιθέτου και καταγωγής, διαιωνίζουμε το βασικό πρόβλημα της Τουρκοκρατίας: τον κοτζαμπασισμό. Αναγνωρίζουμε σε μερικές φάρες και σόγια το δικαίωμα να αντιμετωπίζουν τη χώρα σαν οικογενειακό φέουδο. Η ψήφος σε γόνους και επιγόνους ταυτόχρονα αποτελεί και δήλωση παραίτησης της διεκδίκησης μιας καλύτερης κοινωνικής θέσης και της βελτίωσης της οικονομικής κατάστασης για λογαριασμό των επόμενων γενεών των «ασήμαντων».
Αν με την ψήφο σου διορίζονται στις θέσεις ευθύνης άτομα που είναι πρόδηλο ότι δεν έχουν ιδιαίτερα ταλέντα, αλλά διαθέτουν ισχυρές οικογένειες, τότε αυτή τη θέση την αφαιρείς από τους δικούς σου απογόνους και από τα παιδιά και τα εγγόνια άλλων, που έχουν δυνατότητες, θέλουν να προσφέρουν και προσπαθούν να τα καταφέρουν. Οι αδύναμοι που προσφέρουν χρυσοπληρωμένους εξουσιαστικούς θώκους στους ισχυρούς ρίχνουν μία ταξική ψήφο σε βάρος της δικής τους τάξης. Με την άνευ λόγου και αιτίας στήριξη των κατεστημένων οικογενειών οι ψηφοφόροι ευνοούν τους ισχυρούς, που έχουν τόση δύναμη επειδή τους υποστηρίζουν στρατιές αδυνάτων.
https://www.newsbreak.gr/apopseis/105367/oikogeneiokratias-to-anagnosma/
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Παράξενη η ζωή των ανθρώπων. Μπορεί μερικοί απ’ αυτούς να περάσουν -δίχως να το θελήσουν- μια επίπονη διαδικασία πολιτικής αφύπνισης, ίσως και φώτισης, εγκλωβισμένοι στα αυτοκίνητά τους στη λεωφόρο Συγγρού, στο ύψος της Καλλιθέας.
Εκεί, πολιορκούμενοι από τη βιασύνη, το στρες, τα νεύρα, την αγανάκτηση και βλέποντας να αχνοφέγγει το θολό φως της απελπισίας, μπορεί να κάνουν την απλή σκέψη: «Καλά να πάθω. Ψήφισα σαν ημίονος κάποιον επειδή είναι γόνος».
Και, όντως, ο Κώστας Μπακογιάννης φέρει ως πολύτιμο φορτίο το επίθετό του. Αν το καλοσκεφτούμε, είναι πιθανό να καταλάβουμε ότι, ψηφίζοντας κάποιον ή κάποια λόγω επιθέτου και καταγωγής, διαιωνίζουμε το βασικό πρόβλημα της Τουρκοκρατίας: τον κοτζαμπασισμό. Αναγνωρίζουμε σε μερικές φάρες και σόγια το δικαίωμα να αντιμετωπίζουν τη χώρα σαν οικογενειακό φέουδο. Η ψήφος σε γόνους και επιγόνους ταυτόχρονα αποτελεί και δήλωση παραίτησης της διεκδίκησης μιας καλύτερης κοινωνικής θέσης και της βελτίωσης της οικονομικής κατάστασης για λογαριασμό των επόμενων γενεών των «ασήμαντων».
Αν με την ψήφο σου διορίζονται στις θέσεις ευθύνης άτομα που είναι πρόδηλο ότι δεν έχουν ιδιαίτερα ταλέντα, αλλά διαθέτουν ισχυρές οικογένειες, τότε αυτή τη θέση την αφαιρείς από τους δικούς σου απογόνους και από τα παιδιά και τα εγγόνια άλλων, που έχουν δυνατότητες, θέλουν να προσφέρουν και προσπαθούν να τα καταφέρουν. Οι αδύναμοι που προσφέρουν χρυσοπληρωμένους εξουσιαστικούς θώκους στους ισχυρούς ρίχνουν μία ταξική ψήφο σε βάρος της δικής τους τάξης. Με την άνευ λόγου και αιτίας στήριξη των κατεστημένων οικογενειών οι ψηφοφόροι ευνοούν τους ισχυρούς, που έχουν τόση δύναμη επειδή τους υποστηρίζουν στρατιές αδυνάτων.
https://www.newsbreak.gr/apopseis/105367/oikogeneiokratias-to-anagnosma/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου