Ενοικιαζόμενοι εργάτες στο γερμανικό εργασιακό μεσαίωνα

Η περίπτωση της Clemens Tönnies

Του Βασίλη Στοϊλόπουλου από το slpress.gr
Η σύγχρονη μαζική μετανάστευση συντελείται ως γνωστόν με τις ευλογίες και τα πλουσιοπάροχα μέσα του ΟΗΕ (βλέπε Σύμφωνο Μετανάστευσης), του “φιλανθρωπικού” συστήματος Σόρος και των διαφόρων παγκοσμιοποιητικών ιδρυμάτων τύπου Bertelslmann, της κυρίας Μέρκελ και των περισσότερων Ευρωπαίων πολιτικών.
Επιπλέον, συντελείται με την ευλογία των χριστιανικών εκκλησιών όλων των δογμάτων, καθώς και των υποστηριχτών δυνάμεων από το χώρο της λεγόμενης “βιομηχανίας της μετανάστευσης” (ΜΚΟ, δικηγόροι, διακινητές, τοπική αυτοδιοίκηση, προμηθευτές, κλπ). Μηδέ εξαιρουμένων και εκείνων που εργαλειοποιούν το μεταναστευτικό, για πολιτικούς και οικονομικούς λόγους, όπως ο Ερντογάν.

Μια σημαντική παράμετρος της οικονομικής πτυχής της μετανάστευσης, που αποκαλύφτηκε πρόσφατα στη Γερμανία λόγω της πανδημίας του κορονοϊού, είναι και οι λεγόμενοι ενοικιαζόμενοι εργάτες. Οι ενοικιαζόμενοι εργάτες προέρχονται από χώρες προέλευσης μεταναστών που απασχολούνται στις πλούσιες χώρες υποδοχής, όπως η Γερμανία, η Ολλανδία, το Βέλγιο κ.α.
Έτσι, η μεγάλη δημοσιότητα που πήρε η τεράστια εστία του κορονοϊού στο μεγαλύτερο γερμανικό εργοστάσιο κρεάτων/αλλαντικών Clemens Tönnies στην πόλη Gütersloh της Βόρειας Ρηνανίας Βεστφαλίας (9.007 εργαζόμενοι και τζίρος 6,1 δισεκατομμύρια ευρώ το 2018), έφερε στην επιφάνεια και τις άθλιες εργασιακές συνθήκες στο συγκεκριμένο εργοστάσιο, που σίγουρα δεν είναι το μοναδικό στη Γερμανία.

Εκμετάλλευση των ενοικιαζόμενων εργατών

Για τους ενοικιαζόμενους εργάτες ορισμένου χρόνου, κυρίως από Ρουμανία, Βουλγαρία και Πολωνία, ο μέσος όρος εβδομαδιαίας εργασίας είναι οι 60 ώρες και οι μισθοί για 200 ώρες εργασίας το μήνα είναι 1.191 ευρώ (καθαρά), ενώ ο ανώτερος φτάνει τα 1500, που όμως για τα γερμανικά δεδομένα θεωρείται κι αυτός χαμηλός.
Εξυπακούεται ότι οι υπερωρίες δεν πληρώνονται, όπως και ότι ο καθαρισμός του χώρου εργασίας γίνεται δωρεάν κι εκτός ωραρίου. Στις πρώτες επτά εβδομάδες συνεχόμενης εργασίας, οι εργαζόμενοι συνήθως δεν δικαιούνται ρεπό, ενώ εργάζονται κυρίως βράδια και Σαββατοκύριακα.
Στο πλαίσιο αυτό δεν είναι καθόλου παράξενο που οι ενοικιαζόμενοι εργάτες πληρώνουν μηνιαίως 320 ευρώ ενοίκιο για ένα μονό κρεβάτι (μέσα σε ένα αξιοθρήνητο, συνήθως μουχλιασμένο δωμάτιο, όπου βολεύονται από τρία, έως και επτά άτομα. Επιπλέον, η μεταφορά του εργαζόμενου στο εργοστάσιο του κοστίζει και άλλα 100 Ευρώ!

Σιωπή για τον εργασιακό μεσαίωνα

Δεν είναι όμως μόνο οι απαράδεκτες για τον 21ο αιώνα εργασιακές συνθήκες που κάνουν εντύπωση για μια χώρα σαν τη Γερμανία που, κατά τα άλλα, κόπτεται περί πολλών. Αποδείχτηκε ότι για αυτούς τους εργαζόμενους δεν ελήφθη κανέναν αξιόπιστο μέτρο κατά της εξάπλωσης του κορονοϊού, κάνοντάς την έτσι αναπόφευκτη.
Η μη τήρηση των αποστάσεων ασφαλείας σ΄ ένα τμήμα ολίγων τετραγωνικών μέτρων (όπου εργάζονταν για πολλές ώρες ασταμάτητα μέχρι και τριάντα άτομα σε συνθήκες αυξημένης υγρασίας και εντατικής σωματικής καταπόνησης), ήταν σίγουρο ότι θα έφερνε την ανεξέλεγκτη εξάπλωση του κορονοϊού. Ήδη 1550 εργαζόμενοι της εταιρείας έχουν διαγνωστεί με τον Covid-19, ενώ φαίνεται ότι εξαπλώνεται και στην ευρύτερη περιοχή του εργοστασίου, με αποτέλεσμα ένα νέο lockdown για την ευρύτερη περιοχή.
Προς το παρόν πάντως ο μεγιστάνας ιδιοκτήτης του μολυσμένου εργοστασίου κρεάτων Clemens Tönnies συνεχίζει να είναι ο πρόεδρος του εποπτικού συμβουλίου της ποδοσφαιρικής ομάδας Schalke (της περίφημης ομάδας της εργατικής τάξης της Βόρειας Ρηνανίας Βεστφαλίας), ενώ ακόμα δεν ακούστηκε κάτι για το σκανδαλώδες αυτό θέμα από τους προαναφερθέντες “προαγωγούς” της σύγχρονης μετανάστευσης και του εργασιακού μεσαίωνα.