Ο Ιός του Συστήματος

του Ηλία Καραβόλια
Ο σύγχρονος πολίτης του κόσμου φοράει πλέον μάσκα και πλένει τα χέρια του συνέχεια. Κινείται αποστειρωμένος και ελέγχει πόμολα και χειρολαβές. Εκεί που ακούμπησε ο Άλλος μπορεί και να παραμονεύει ο ιός. Η Κίνα δεν είναι πλέον μακριά. Όλα είναι κινεζικά άλλωστε-προϊόντα και υπηρεσίες. Η μακρινή αυτοκρατορία μοιάζει πολύ κοντινή λόγω του ιού.
Η μολυσματική λοιπόν Κίνα πλέον εξάγει φόβο εκτός από εμπορεύματα. Μοιάζει σαν να εκτόξευσε απειλή για την παγκόσμια ασφάλεια (σημ: ο Αμερικανός υπουργός εμπορίου λέει ότι πρόκειται για ευκαιρία επαναπατρισμού επιχειρήσεων πίσω στις ΗΠΑ!) Ζούμε την αποθέωση της στατιστικής: τα προβαλλόμενα στο μέλλον μεγέθη έχουν ήδη προεξοφλήσει το κακό.
Πόσες μονάδες θα πέσει το ΑΕΠ στις οικονομίες, πότε θα κορυφωθούν τα κρούσματα και οι θάνατοι, πόσες ημέρες καραντίνα θα μείνουν οι ύποπτοι. Μοιάζει με προσομοίωση μιας υπέρπραγματικότητας, μοιάζει με επώδυνη εγγραφή στο συλλογικό ασυνείδητο: ένα είδος της τροφής κάποιων εκατομμυρίων Κινέζων μπορεί να πλήξει την ανθρωπότητα. Τόσο απλά είναι τα πράγματα στην πλανητική εντροπία.
Και όμως δεν παρέλυσε το σύστημα, δεν κυριεύει ο πανικός. Συνεχίζει κανονικά ο μύλος της οικονομίας να γυρίζει. Όλα έχουν προεξοφληθεί αφού ο θάνατος αφορά κάποιους που απλά ήταν υπεράριθμοι του συστήματος. Δεν έχει νόημα αν οι απώλειες είναι 1000 ή 10.000 ζωές αφού αυτό λαμβάνει χώρα στην κοινωνία όπου ζουν άνω των 2 δις. Έτσι η στατιστική υπερβαίνει της πραγματικότητας στη Δύση αφού ο κίνδυνος είναι μακριά όσο περιορίζεται σε μικρό κλάσμα του αχανούς κράτους της Ασίας: οι εκατοντάδες νεκροί είναι απειροελάχιστη ποσότητα μπροστά στα δισεκατομμύρια των κατοίκων της γης.
Κάπου διάβασα ότι η Κίνα εκδικείται τον πλανήτη. Εξάγει τον θάνατο ως συστημική αστοχία, ως στρέβλωση της κανονικότητας. Κάποιοι άλλοι μιλάνε για σενάρια συνωμοσίας περί μείωσης του πληθυσμού και υπερκερδών από τα εμβόλια. 
Ο ανθρώπινους νους χωράει τα πάντα. Ο ιός του συστήματος όμως είναι ο φόβος. Η επιδημία γεννιέται στο φαντασιακό και πεθαίνει αμέσως στις οθόνες των κινητών και το μήνυμα αναπαράγεται σιωπηλά: η ανθρωπότητα δεν κινδυνεύει όσο ο θάνατος αφορά τις υπεράριθμες κοινωνίες.
Κατά τα αλλά εμείς οι δυτικοί πρέπει να συνεχίζουμε να ψωνίζουμε τα προϊόντα της κινεζικής οικονομίας γιατί αν αυτή επιβραδυνθεί τότε κινδυνεύει το βιοτικό μας επίπεδο. Άραγε αυτό να είναι το αντίδοτο στον ιό;