Ή χαριτωμένη ὑπακοὴ...

Ή ὑπακοὴ χαρίζει ἀμεριμνία, διότι ἡ μέριμνα εἶναι μιὰ πνευματικὴ φυματίωση, ποὺ σιγά–σιγά, σὰν μικρόβιο φυματιώσεως συνεχῶς δηλητηριάζει τὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου, τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος καὶ σταδιακὰ φέρνει τὸ θάνατο. Ἔτσι καὶ ἡ μέριμνα τοῦ βίου σὰν ἕνα ἄλλο μικρόβιο φθείρει τὸν ἄνθρωπο, τὴν ψυχή του καὶ τὸν πεθαίνει ψυχικά.

Ή ὑπακοὴ ἀναφέρεται στὸ Χριστὸ καὶ ὄχι στὸν ἄνθρωπο ποὺ ὑπακούει κανείς. Καὶ ὅταν ὁ ὑποτακτικὸς ὑπακούει χωρὶς παράσιτα, ἀλλὰ γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καὶ μόνο, τότε ἡ ὑπακοὴ τοῦ εἶναι σωστὴ μπροστὰ στὰ μάτια τοῦ Χριστοῦ. Νὰ ὑπακοῦμε γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καὶ μόνο καὶ ἔτσι ὁ δρόμος μᾶς γίνεται σταθερὸς καὶ ἴσιος γιὰ τὸ Χριστό.

Ποιὸς ἄνθρωπος πάνω στὴ γῆ δὲν ἔκανε σφάλματα καὶ δὲν τραυματίσθηκε στὴν πάλη μὲ τοὺς δαίμονες, τὰ πάθη καὶ τὸν κόσμο; Δὲ μιλᾶμε γι’ αὐτὰ τὰ τραύματα, ἀλλὰ μιλοῦμε ὅτι πρέπει νὰ βλέπουμε συνεχῶς τὸν προορισμό μας.


Μὲ τὶς δύο ἀρετές, τῆς ὑπακοῆς γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς προσευχῆς νὰ πετύχουμε τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Κι ὅταν ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἔρθει μέσα στὴν ψυχή μας, τότε ὁ δρόμος μας πλέον, δέχεται φῶς. Τότε ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ ἐξουδετερώνει κάθε δυσκολία καὶ νιώθουμε τὴ ζωὴ πάρα πολὺ εὐτυχισμένη!

Ή ὑπακοὴ ταπεινώνει τὸν ἄνθρωπο καὶ ἡ ταπείνωση ἐξουδετερώνει κάθε πειρασμικὴ ἐνέργεια. Ὅπου ταπείνωση, ἐκεῖ ὁ διάβολος χάνεται. Ὅπου ὑπερηφάνεια κι ἐγωισμός, ἐκεῖ ἡ παρουσία τῶν δαιμόνων, οἱ πειρασμοὶ καὶ τὰ πάθη!

Γι’ αὐτὸ ἡ ὑπακοὴ εἶναι πολὺ χαριτωμένη ἀρετή, ἐπειδὴ ὁπλίζει μὲ τόση ταπείνωση τὸν ἄνθρωπο ὅταν ὑπακούει ἐν γνώσει, γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ!

+ Γέροντας Ἐφραὶμ Φιλοθεΐτης

http://inpantanassis.blogspot.com/