Θεμέλια συνεργασίας όλων, απ΄ έξω μόνο η Τουρκία

του ‘Αριστου Μιχαηλίδη από τον Φιλελεύθερο 

Πραγματοποιήθηκε (16/1/20) θα μονογραφηθεί στην Αίγυπτο το Καταστατικό για την ίδρυση του Φόρουμ, που έχει σκοπό τη συνεργασία για την αξιοποίηση του φυσικού πλούτου της Ανατολικής Μεσογείου. Στο Φόρουμ συμμετέχουν η Κύπρος, η Ελλάδα, η Αίγυπτος, η Ιταλία, η Ιορδανία, η Παλαιστίνη και το Ισραήλ. Δηλαδή, από τις χώρες της περιοχής απουσιάζουν ο Λίβανος και η Τουρκία. Ο Λίβανος με τον οποίον η Κύπρος είναι σε επαφή, έχει τα εσωτερικά του προβλήματα, κυρίως έχει την Χεζμπολάχ, που δεν υπάρχει περίπτωση να κάτσει στο ίδιο τραπέζι με το Ισραήλ, και η Τουρκία έχει τη μεγαλομανία του δικτάτορα της να την εμποδίζει. Η δημιουργία αυτού του Φόρουμ, που θεσμοθετεί κάπως πιο πρακτικά τη συνεργασία των κρατών και την αναγνώριση του καταλυτικού ρόλου που παίζει ο φυσικός πλούτος της περιοχής, δεν προέρχεται μόνο από τις ηγεσίες των κρατών, αλλά και από την επί τούτου επιθυμία των εταιρειών που εμπλέκονται.
Οι οποίες θέλουν να εμπλακούν στα κοιτάσματα όλων των χωρών της περιοχής.
Αν μη τι άλλο, είναι ιστορικό το γεγονός ότι χώρες που τις χωρίζουν τεράστιες διαφορές και συγκρούσεις, βρίσκονται σε τέτοιο επίπεδο συντονισμού ειδικά για το φυσικό αέριο. Αλλά, και το ότι σε αυτό τον συνασπισμό βρίσκεται ομότιμα και η Κύπρος. Ημικατεχόμενη, απειλούμενη, αλλά νόμιμα και με απόλυτο σεβασμό από τους υπόλοιπους. Το ερώτημα, λοιπόν, που θέτουν πολλοί είναι αν αυτή η οδός μπορεί να δημιουργήσει συνθήκες που να ευνοούν τη λύση του Κυπριακού. Διότι, αυτό είναι για εμάς το κορυφαίο ζητούμενο και όχι ασφαλώς το αν θα απολαύσουμε τα δισεκατομμύρια των κοιτασμάτων. Που δεν θα τα απολαύσουμε αν δεν έχουμε την πατρίδα μας ελεύθερη. Αλλά, το πρώτιστο ερώτημα πρέπει να είναι: αν δεν επιδιώξουμε και δεν συμμετέχουμε σε τέτοιου είδους διπλωματικό αγώνα, τι μπορούμε να κάνουμε; Την οδό της απόλυτης προσήλωσης σε «κυπριακής ιδιοκτησίας» συνομιλίες τη δοκιμάσαμε για χρόνια. Την οδό του εξευμενισμού του θηρίου, κυρίως μέσα στην ΕΕ, επίσης τη δοκιμάσαμε. Την εμπιστοσύνη μας προς τους μεσολαβητές του ΟΗΕ, στα χέρια των οποίων παραδώσαμε τη μοίρα μας, επίσης.
Το αποτέλεσμα ηλίου φαεινότερον. Το θηρίο έφτασε στα όρια της αγριότητάς του και είναι έτοιμο να μας καταβροχθίσει. Ουδέν πιο κυριολεκτικό από αυτό. Επομένως, μία οδός απομένει. Να ενισχυθούμε. Να θωρακιστούμε. Κι επειδή ακόμα τρομάζει πολλούς να μιλάμε για αμυντική θωράκιση, παρότι επιβάλλεται όσο ποτέ προηγουμένως, ας φροντίσουμε τουλάχιστον να ενισχυθούμε διπλωματικά. Μέχρι να αντιληφθεί η Άγκυρα, αν όχι ο Ερντογάν προσωπικά, οι υπόλοιποι Τούρκοι, ότι θα τα χάσει όλα αν συνεχίσει να είναι απέναντι από όλες τις χώρες και έξω από τις ειρηνικές συνεργασίες που στήνονται για το συμφέρον όλης της περιοχής. Όχι, δεν αιθεροβατούμε. Αιθεροβατούν όσοι ελπίζουν πως θα συνεργαστεί μαζί μας η Τουρκία χωρίς να εξαναγκαστεί να το κάνει.
Θα υπάρξουν εξελίξεις οπωσδήποτε στην περιοχή. Τα δισεκατομμύρια των κοιτασμάτων θα τις επιβάλουν. Μέσα σε αυτές τις εξελίξεις πρέπει να είναι και η Κύπρος. Σε καμία από τις υπόλοιπες χώρες δεν συμφέρει να είναι η Κύπρος υπό τον έλεγχο της Τουρκίας. Και καμία δεν είναι διατεθειμένη να εκχωρήσει στην Τουρκία δικαιώματα που δεν έχει, για να την καταστήσει έναν επικίνδυνο εταίρο, που ούτε όρια έχει, ούτε πνεύμα συνεργασίας. Από εμάς εξαρτάται αν θα είμαστε μέρος των εξελίξεων ως αξιόπιστη ευρωπαϊκή χώρα με μια γεωστρατηγική θέση η οποία εξυπηρετεί όλους τους συνεργαζόμενους. Οφείλουμε να συνεχίσουμε και να ενισχύσουμε τον δρόμο αυτών των συνεργασιών, πάντα με τη δραστική συμμετοχή της Ελλάδας, και πάντα εμπλέκοντας περισσότερο την ΕΕ.
Υ.Γ. Κύπρος, Ελλάδα, Αίγυπτος, Ιταλία, Ιορδανία, Παλαιστίνη, Ισραήλ, έτοιμες να συνεργαστούν για το καλό όλης της περιοχής με την αξιοποίηση του φυσικού πλούτου. Και με τις ευλογίες των ΗΠΑ και των εταιρειών – κολοσσών. Μόνο η Τουρκία εκτός. Οι Τουρκοκύπριοι είναι δυνατό να μην το βλέπουν, να μην αντιλαμβάνονται πόσο μεγαλύτερο κέρδος θα έχουν κι αυτοί με την πλευρά των συνεργασιών αντί με την πλευρά των πειρατών;