Ο Νίκος Μιχαλολιάκος, ανάμεσα στους «σωματοφύλακές» του. Λουφάζουν, αλλά εισπράττουν από το ζοφερό κλίμα, που έχουν δημιουργήσει οι μνημονιακοί κυβερνώντες και «αντιπολιτευόμενοι», με την κακή οικονομική κατάσταση της χώρας, την άθλια διαχείριση του μεταναστευτικού, αλλά και με το μακεδονικό ζήτημα, το οποίο επέλυσαν, υπέρ των νατοϊκών συμφερόντων. Δυστυχώς…
του Τάσου Αναστασόπουλου
Όσο κυλούν οι ημέρες και βαδίζουμε, προς την 26η Μαΐου, αυτό γίνεται ολοένα και περισσότερο ορατός, παρά τις συστηματικές προσπάθειες των εκλογικών επιτελείων των κομμάτων του μικρού και ασταθούς δικομματισμού, που αναδείχτηκε, από τις διπλές εκλογές του 2012 (όπως και από το εκλογικό επιτελείο του ΠΑΣΟΚ), αλλά και από τα συστημικά μαζικά μέσα ενημέρωσης του τόπου μας, ο φόβος – ο οποίος πλησιάζει, στα όρια του πανικού –, για το πώς πρόκειται να συμπεριφερθεί το εκλογικό σώμα, στις επικείμενες ευρωεκλογές (αλλά και στις τοπικές εκλογές, για τις περιφέρειες και τους δήμους της χώρας) και για το πώς θα διαμορφωθεί το πολιτικό τοπίο, μετά από την εξαγωγή των εκλογικών αποτελεσμάτων.
Έτσι, όλοι αυτοί, που κινούν τα νήματα, για την διαμόρφωση του εκλογικού κλίματος και του συνολικού προπαγανδιστικού αφηγήματος, στα οποία(υποτίθεται ότι) πρέπει να ενσωματωθούν και να ενστερνισθούν η ελληνική κοινωνία και ειδικότερα, το εκλογικό σώμα, προκειμένου να αποφύγουν τα πιθανότατα εκλογικά και πολιτικά «ατυχήματα», προσπαθούν, με έναν τρόπο, ο οποίος, όσο στενεύουν τα χρονικά περιθώρια, καθίσταται ολοένα και λιγότερο κομψός, να ποδηγετήσουν και να κατευθύνουν τον προεκλογικό αγώνα και να ελέγξουν και να περιορίσουν την διασπορά της πληροφόρησης, σε συγκεκριμένα κανάλια, τα οποία οδηγούν τον πληθυσμό της χώρας, στο κεντρικό προπαγανδιστικό αφήγημα όλων των κατευθυνόμενων ελληνικών ΜΜΕ, το οποίο αφήγημα συνίσταται, στο ότι, τελικά, ο προεκλογικός αγώνας έχει ενδιαφέρον και αφορά ένα και μοναδικό πεδίο.
Σε αυτό το πεδίο υποτίθεται ότι πρωταγωνιστούν η Νέα Δημοκρατία, με τον Κυριάκο Μητσοτάκη και ο ΣΥΡΙΖΑ, με τον Αλέξη Τσίπρα και από εκεί και πέρα, υπάρχουν, ως αξιόλογα μεγέθη, μόνο το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ της Φώφης Γεννηματά, το οποίο μπορεί να υπάρξει, ως αυριανός κυβερνητικός εταίρος της ΝΔ, με κομπάρσο το ΚΚΕ του Δημήτρη Κουτσούμπα, το οποίο, ως εκ του ρόλου του, δεν έχει κάποια ουσιαστική χρησιμότητα, αφού δεν σκοπεύει να συμμετάσχει ενεργά, στο μετεκλογικό παιχνίδι, που θα αφορά τον σχηματισμό κυβέρνησης, όταν, μετά τις ευρωεκλογές, θα ακολουθήσουν οι βουλευτικές εκλογές.
Από εκεί και πέρα, για τα συστημικά ΜΜΕ, που καθοδηγούνται, παρασκηνιακά, από τα κομματικά επιτελεία των, παραπάνω, υποτιθέμενων πρωταγωνιστών και δευτεραγωνιστών της ελληνικής πολιτικής σκηνής και από τους ιδιοκτήτες τους, οι οποίοι, φυσικά, βρίσκονται, σε συνεννόηση, με τα επιτελεία αυτά, αλλά και τα διάφορα εμφανή και αφανή συμφέροντα, που εξυπηρετούν, δεν υπάρχει κάτι άλλο, το οποίο να είναι άξιο λόγου, πλην ενός συγκεκριμένου πράγματος, το οποίο, αν και δεν θέλησαν, στην αρχή να το πουν, αυτό καθίσταται, όσο περνάει ο χρόνος, ολοένα και περισσότερο σαφές και γίνεται ομολογημένο, καθώς, όπως λέει η λαϊκή έκφραση : «Θέλει η πουτάνα να κρυφτεί, αλλά η χαρά δεν την αφήνει».
Το τί θέλει η εντόπια ελίτ, πέρα από την παγίωση και την ενδυνάμωση του νεόκοπου μικρού δικομματισμού και την διατήρηση του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, ως κυβερνητικού (αλλά και «αντιπολιτευτικού») μπαλαντέρ, έχει γίνει γίνει αντιληπτό, από την κοινή γνώμη της χώρας μας.
Αυτό, που επιδιώκουν τα ελληνικά ΜΜΕ, κατά την συγκεκριμένη προεκλογική περίοδο, που διανύουμε, είναι να εξαφανίσουν, ή, έστω να περιορίσουν τηνΧρυσή Αυγή και για τον λόγο αυτόν της έχουν επιβάλει έναν καθολικό αποκλεισμό, από τα ραδιοτηλεοπτικά και λοιπά (κυρίως, από το Facebook και λιγότερο από το Twitter) μέσα της χώρας, ο οποίος αποκλεισμός, βέβαια, αναδεικνύει την βαθιά αντιδημοκρατική ουσία των σύγχρονων αστικών δημοκρατιών, όσο και αν αυτή η αντιδημοκρατική πρακτική της «ευρωπαϊστικής» και λοιπής ολιγαρχίας του τόπου μας, υποτίθεται ότι ακολουθείται και υποτίθεται ότι βρίσκει δικαιολογητική βάση, στην, ομολογουμένως, απεχθή ιδεολογία των Ελλήνων νεοναζιστών της οργάνωσης του Νίκου Μιχαλολιάκου, οι οποίοι, βέβαια, έχουν, όχι αδίκως, χρεωθεί (πολιτικά, προς το παρόν) και την δολοφονία του Παύλου Φύσσα.
Η εντόπια πολιτική και λοιπή ελίτ θέλει να περιορίσει την Χρυσή Αυγή και ει δυνατόν, να την αντικαταστήσει, με κάποιο άλλο πολιτικό κόμμα, που να ψαρεύει, στον χώρο της άκρας δεξιάς (φαίνεται ότι, προς αυτή την κατεύθυνση πριμοδοτείται η Ελληνική Λύση του Κυριάκου Βελόπουλου, αλλά υπάρχουν και άλλοι επίδοξοι διεκδικητές) και να αποτελέσει αυτό, που ο σταλινομπάμπης – ο τρόφιμος του καναλιού του Γιάννη Αλαφούζου Μπάμπης Παπαδημητρίου – έχει προσδιορίσει, ως μια «σοβαρή Χρυσή Αυγή», η οποία θα μπορούσε να συμμετάσχει και σε μελλοντικό κυβερνητικό σχήμα, όπως έπραξε το ΛΑΟΣ του Γιώργου Καρατζαφέρη, το 2011 – 2012, με την κυβέρνηση του Λουκά Παπαδήμου.
Στην παρούσα φάση, αυτό που ενδιαφέρει περισσότερο, από κάθε τι άλλο, το συστημικό πολιτικό σύστημα της χώρας είναι να εδραιώσει το ΚΙΝΑΛ, στην τρίτη θέση, πετώντας από την θέση αυτή την Χρυσή Αυγή, την οποία επιθυμεί να την υποσκελίσει και το ΚΚΕ και να την στείλει κάτω και από την τέταρτη θέση και να ξεμπερδέψει μαζύ της, μια και καλή. Και οι λόγοι που επιθυμεί κάτι τέτοιο, πέρα από την εξαφάνιση του κόμματος των Ελλήνων νεοναζιστών, έχουν και ένα πολύ συγκεκριμένο και άμεσο περιεχόμενο.
Με την ποθούμενη και επιδιωκόμενη εδραίωση του ΚΙΝΑΛ, στην τρίτη θέση και με τον εξοβελισμό της Χρυσής Αυγής, από την θέση αυτή, το συστημικό πολιτικό σύστημα της χώρας επιδιώκει να διαμορφωθεί το κατάλληλο κλίμα, στις βουλευτικές εκλογές, που θα ακολουθήσουν, ούτως ώστε το ΚΙΝΑΛ να μπορέσει, σε περίπτωση, που η Νέα Δημοκρατία δεν καταφέρει να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση, να πάρει αυτό την τρίτη εντολή, για σχηματισμό κυβέρνησης και να προβεί, σε εκείνους τους ελιγμούς που θα θελήσει να κάνει, για να επιτύχει τον σχηματισμό της.
Η παρουσία της Χρυσής Αυγής, στην τρίτη θέση, στενεύει, ασφυκτικά, τα περιθώρια κινήσεων και ελιγμών των συστημικών κομμάτων, αφού ο Προκόπης Παυλόπουλος, ως πρόεδρος του κράτους, θα είναι υποχρεωμένος να δώσει, στον Νίκο Μιχαλολιάκο την τρίτη εντολή, κάτι που σημαίνει πως ό,τι είναι να γίνει, για τον σχηματισμό κυβέρνησης, θα πρέπει να γίνει πριν η, συνταγματικώς, προβλεπόμενη διαδικασία της ανάθεση των εντολών φθάσει σε αυτό το στάδιο(εκτός εάν ο καθηγητής του Δημοσίου Δικαίου Προκόπης Παυλόπουλος επιλέξει να παραβιάσει την συνταγματική διάταξη και όταν έλθει η ώρα, αυθαιρετήσει και δεν δώσει την εντολή, στον Νίκο Μιχαλολιάκο. Είναι δύσκολο και γι’ αυτό προσπαθούν να το αποφύγουν, αλλά δεν το αποκλείω).
Δεν είναι, λοιπόν, «αισθητικοί», ή «καλλωπιστικοί», ή, απλώς, ιδεολογικοί, οι λόγοι, για τους οποίους το πολιτικό σύστημα και το σύνολο των ΜΜΕ προσπαθούν να συρρικνώσουν τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής και έχουν αποκλείσει το κόμμα των Ελλήνων ναζιστών, από την προεκλογική εκστρατεία. Δεν είναι η αγάπη τους προς την «ανοικτή κοινωνία» και η αποστροφή τους, προς την ρατσιστική ιδεολογία και τον ναζισμό, που ωθούν όλους αυτούς, σε αυτή την, άκρως, αντιδημοκρατική συμπεριφορά του καθολικού αποκλεισμού της προεκλογικής εκστρατείας της Χρυσής Αυγής, η οποία εξελίσσεται, εκτός των τηλεοπτικών παραθύρων, των ραδιοφωνικών συχνοτήτων και του Facebook.
Όπως φαίνεται αυτή η συστημική εκστρατεία των αποκλεισμών, η οποία, ιδιοτύπως, επεκτείνεται και στις μετρήσεις των δημοσκοπήσεων, στις οποίες τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής φαίνονται να είναι πολύ ψαλιδισμένα (κάποιοι δημοσκόποι, προσπαθώντας να δικαιολογήσουν όσα παρουσιάζουν, λένε ότι τα χαμηλά ποσοστά των χρυσαυγιτών, ίσως, να οφείλονται, στο ότι οι ψηφοφόροι τους και όσοι σκέπτονται να τους ψηφίσουν, αποφεύγουν να εκφράσουν την επιλογή τους) δεν θα επιτύχει πολλά πράγματα, παρά την ύπαρξη της Ελληνικής Λύσης και διάφορων άλλων κομμάτων της ελληνικής ακροδεξιάς.
Η Χρυσή Αυγή, η οποία, στις ευρωεκλογές του Μαΐου του 2014, είχε λάβει 536.409 ψήφους, ποσοστό 9,40% και 3 έδρες, θα επιβιώσει και φυσιολογικά, θα υπερβεί το 10%. Και είναι πιθανόν αυτό το 10% να το υπερβεί, κατά πολύ.
(Αντιλαμβάνομαι ότι αυτά που γράφω, θα δυσαρεστήσουν πολλούς φίλους. Όμως, δεν μπορώ να ενεργήσω, ως στρουθοκάμηλος και να κουκουλώσω αυτό, που βλέπω να έρχεται. Ούτε με ενδιαφέρει να συμμετάσχω, με οποιονδήποτε τρόπο, σε αυτό το αντιδημοκρατικό παιχνίδι, που έχει στήσει ο συστημικός πολιτικός κόσμος και οι προπαγανδιστικοί του μηχανισμοί, προκειμένου όλοι αυτοί μαζύ να κάνουν την δουλίτσα τους. Κάθε άλλο. Άλλωστε, η αλήθεια πρέπει να λέγεται. Κυρίως, όταν δυσαρεστεί. Ακόμη και όταν κάποιες πλευρές της δυσαρεστούν αυτόν που την λέει).
Η παρουσία της Χρυσής Αυγής, στην τρίτη θέση, στενεύει, ασφυκτικά, τα περιθώρια κινήσεων και ελιγμών των συστημικών κομμάτων, αφού ο Προκόπης Παυλόπουλος, ως πρόεδρος του κράτους, θα είναι υποχρεωμένος να δώσει, στον Νίκο Μιχαλολιάκο την τρίτη εντολή, κάτι που σημαίνει πως ό,τι είναι να γίνει, για τον σχηματισμό κυβέρνησης, θα πρέπει να γίνει πριν η, συνταγματικώς, προβλεπόμενη διαδικασία της ανάθεση των εντολών φθάσει σε αυτό το στάδιο(εκτός εάν ο καθηγητής του Δημοσίου Δικαίου Προκόπης Παυλόπουλος επιλέξει να παραβιάσει την συνταγματική διάταξη και όταν έλθει η ώρα, αυθαιρετήσει και δεν δώσει την εντολή, στον Νίκο Μιχαλολιάκο. Είναι δύσκολο και γι’ αυτό προσπαθούν να το αποφύγουν, αλλά δεν το αποκλείω).
Δεν είναι, λοιπόν, «αισθητικοί», ή «καλλωπιστικοί», ή, απλώς, ιδεολογικοί, οι λόγοι, για τους οποίους το πολιτικό σύστημα και το σύνολο των ΜΜΕ προσπαθούν να συρρικνώσουν τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής και έχουν αποκλείσει το κόμμα των Ελλήνων ναζιστών, από την προεκλογική εκστρατεία. Δεν είναι η αγάπη τους προς την «ανοικτή κοινωνία» και η αποστροφή τους, προς την ρατσιστική ιδεολογία και τον ναζισμό, που ωθούν όλους αυτούς, σε αυτή την, άκρως, αντιδημοκρατική συμπεριφορά του καθολικού αποκλεισμού της προεκλογικής εκστρατείας της Χρυσής Αυγής, η οποία εξελίσσεται, εκτός των τηλεοπτικών παραθύρων, των ραδιοφωνικών συχνοτήτων και του Facebook.
Όπως φαίνεται αυτή η συστημική εκστρατεία των αποκλεισμών, η οποία, ιδιοτύπως, επεκτείνεται και στις μετρήσεις των δημοσκοπήσεων, στις οποίες τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής φαίνονται να είναι πολύ ψαλιδισμένα (κάποιοι δημοσκόποι, προσπαθώντας να δικαιολογήσουν όσα παρουσιάζουν, λένε ότι τα χαμηλά ποσοστά των χρυσαυγιτών, ίσως, να οφείλονται, στο ότι οι ψηφοφόροι τους και όσοι σκέπτονται να τους ψηφίσουν, αποφεύγουν να εκφράσουν την επιλογή τους) δεν θα επιτύχει πολλά πράγματα, παρά την ύπαρξη της Ελληνικής Λύσης και διάφορων άλλων κομμάτων της ελληνικής ακροδεξιάς.
Η Χρυσή Αυγή, η οποία, στις ευρωεκλογές του Μαΐου του 2014, είχε λάβει 536.409 ψήφους, ποσοστό 9,40% και 3 έδρες, θα επιβιώσει και φυσιολογικά, θα υπερβεί το 10%. Και είναι πιθανόν αυτό το 10% να το υπερβεί, κατά πολύ.
(Αντιλαμβάνομαι ότι αυτά που γράφω, θα δυσαρεστήσουν πολλούς φίλους. Όμως, δεν μπορώ να ενεργήσω, ως στρουθοκάμηλος και να κουκουλώσω αυτό, που βλέπω να έρχεται. Ούτε με ενδιαφέρει να συμμετάσχω, με οποιονδήποτε τρόπο, σε αυτό το αντιδημοκρατικό παιχνίδι, που έχει στήσει ο συστημικός πολιτικός κόσμος και οι προπαγανδιστικοί του μηχανισμοί, προκειμένου όλοι αυτοί μαζύ να κάνουν την δουλίτσα τους. Κάθε άλλο. Άλλωστε, η αλήθεια πρέπει να λέγεται. Κυρίως, όταν δυσαρεστεί. Ακόμη και όταν κάποιες πλευρές της δυσαρεστούν αυτόν που την λέει).
Τα νέα, από την πρωτεύουσα, αλλά και από τις περιφέρειες της χώρας, δεν προκύπτει να είναι καλά, για τα εκλογικά επιτελεία των κομμάτων του μικρού και ασταθούς δικομματισμού. Δεν είναι, μόνο, ότι, στην Βόρεια Ελλάδα, δεν πάνε καλά. Γενικώς, δεν φαίνεται να πάνε καλά. Π.χ., αυτό, που συμβαίνει, στον Δήμο Αθηναίων, είναι από τα άγραφα.
Ο Ηλίας Κασιδιάρης, στον πρώτο γύρο των δημοτικών εκλογών του Μαΐου του 2014, είχε λάβει το 16,12% των ψήφων, είχε πάρει την 4η θέση (την 3η θέση τότε την είχε πάρει ο Άρης Σπηλιωτόπουλος, που δεν συμμετέχει, τώρα, στις εκλογές) και στα αστεία debates, που διοργανώνουν τα κανάλια, συμμετέχουν 4 υποψήφιοι δήμαρχοι Αθηναίων, εκ των οποίων ο Κώστας Μπακογιάννης, ο Νάσος Ηλιόπουλος και ο Παύλος Γερουλάνος δεν έχουν συμμετάσχει, στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές και τους κάλεσαν επειδή υποστηρίζονται, από την Νέα Δημοκρατία, τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, δηλαδή από τα τρία μνημονιακά κόμματα (ο Νίκος Σοφιανός του ΚΚΕ είχε συμμετάσχει).
Ο Ηλίας Κασιδιάρης, που είχε ένα πολύ αξιόλογο ποσοστό ψήφων, είναι σαν να μην υπάρχει και «φυσικά», δεν καλείται να συμμετάσχει στα debates αυτά, κατά σαφέστατη και ωμότατη παραβίαση οποιασδήποτε δεοντολογίας και ενώ θεωρείται πιθανό, σύμφωνα με όσα προβλέπουν οι διάφορες στοιχηματικές εταιρείες (και όχι οι δημοσκοπικές, οι οποίες, σταθερά, προβλέπουν ότι την δεύτερη θέση πρόκειται να καταλάβει ένας εκ των Νάσου Ηλιόπουλου και Παύλου Γερουλάνου)ότι το γνωστό στέλεχος της Χρυσής Αυγής θα καταλάβει, στις εκλογές, που θα γίνουν, σε λίγες ημέρες, την δεύτερη θέση, μετά τον Κώστα Μπακογιάννη.
Όμως, παρά τις άθλιες πρακτικές του πολιτικού και του οικονομικού συστήματος και των προπαγανδιστικών του μηχανισμών, τα βαριά σύννεφα, που μαζεύονται, στον ορίζοντα, δεν μπορούν να κρυφθούν.
Ο Ηλίας Κασιδιάρης, στον πρώτο γύρο των δημοτικών εκλογών του Μαΐου του 2014, είχε λάβει το 16,12% των ψήφων, είχε πάρει την 4η θέση (την 3η θέση τότε την είχε πάρει ο Άρης Σπηλιωτόπουλος, που δεν συμμετέχει, τώρα, στις εκλογές) και στα αστεία debates, που διοργανώνουν τα κανάλια, συμμετέχουν 4 υποψήφιοι δήμαρχοι Αθηναίων, εκ των οποίων ο Κώστας Μπακογιάννης, ο Νάσος Ηλιόπουλος και ο Παύλος Γερουλάνος δεν έχουν συμμετάσχει, στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές και τους κάλεσαν επειδή υποστηρίζονται, από την Νέα Δημοκρατία, τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, δηλαδή από τα τρία μνημονιακά κόμματα (ο Νίκος Σοφιανός του ΚΚΕ είχε συμμετάσχει).
Ο Ηλίας Κασιδιάρης, που είχε ένα πολύ αξιόλογο ποσοστό ψήφων, είναι σαν να μην υπάρχει και «φυσικά», δεν καλείται να συμμετάσχει στα debates αυτά, κατά σαφέστατη και ωμότατη παραβίαση οποιασδήποτε δεοντολογίας και ενώ θεωρείται πιθανό, σύμφωνα με όσα προβλέπουν οι διάφορες στοιχηματικές εταιρείες (και όχι οι δημοσκοπικές, οι οποίες, σταθερά, προβλέπουν ότι την δεύτερη θέση πρόκειται να καταλάβει ένας εκ των Νάσου Ηλιόπουλου και Παύλου Γερουλάνου)ότι το γνωστό στέλεχος της Χρυσής Αυγής θα καταλάβει, στις εκλογές, που θα γίνουν, σε λίγες ημέρες, την δεύτερη θέση, μετά τον Κώστα Μπακογιάννη.
Όμως, παρά τις άθλιες πρακτικές του πολιτικού και του οικονομικού συστήματος και των προπαγανδιστικών του μηχανισμών, τα βαριά σύννεφα, που μαζεύονται, στον ορίζοντα, δεν μπορούν να κρυφθούν.
Η ελληνική κοινωνία είναι θυμωμένη, με τα καμώματα της κυβέρνησης και της πολιτικοοικονομικής ελίτ της χώρας, που έχουν παραδώσει, για δεκαετίες (τουλάχιστον, μέχρι το 2060 και το 2115, εάν τα πράγματα μείνουν όπως είναι) τα κλειδιά της διοίκησης της χώρας και μάλιστα, περίπου, σε όλα τα επίπεδα της χώρας, στους ξένους δανειστές, δηλαδή, στις διάφορες ευρωσυμμορίες και στα ιδιωτικά συμφέροντα.
Αυτός ο θυμός και η ευρύτατα διαδεδομένη δυσαρέσκεια, που έχουν εγκατασταθεί, στο θυμικό της μεγίστης πλειοψηφίας της ελληνικής κοινωνίας, δεν θα μείνουν χωρίς αντίκρισμα. Θα εκφραστούν, σε λίγες ημέρες.
Αρκεί οι ψηφοφόροι να προσέλθουν, στις κάλπες…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου