του Γιάννη Σιδέρη
Το 1980 σύμφωνα με το πρόγραμμα του ΚΚΣΕ, ο κόσμος του Ανατολικού Μπλοκ θα εισερχόταν στο στάδιο της αταξικής κοινωνίας. Ήταν τότε που ο σοβιετικός επιστήμονας και διπλωμάτης Μιχαήλ Βοσλένσκυ, δημοσίευσε το βιβλίου του «Νομενκλατούρα: Η Σοβιετική Κυβερνώσα Τάξη».
Δέκα χρόνια αργότερα από την προγραμματισμένη… «αταξική κοινωνία», αυτή κατέρρευσε παταγωδώς, υπό το καθεστώς της αντιαναπτυξιακής ασφυξίας, της σιδερόφρακτης ανελευθερίας, και κυρίως του χαώδους διαχωρισμού ανάμεσα στον λαό και την κομματική νομενκλατούρα (που τελικά είχε γίνει μία καινούργια καταπιεστική τάξη, στο όνομα του λαού αλλά εναντίον του).
Ήταν αυτό που είχε πει ο πρώην συμπολεμιστής του Τίτο, και μετέπειτα σε δυσμένεια, Μίλοβαν Τζίλας, ήδη από το 1957. «Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, το βασικό γνώρισμα του σύγχρονου κομμουνισμού είναι η ύπαρξη μιας νέας τάξης κρατούντων και εκμεταλλευτών».
Αφορούσε την νέα γενιά προνομιούχων, η οποία νομικώς δεν είχε τίποτε ως ιδιοκτησία, αλλά νεμόταν και απολάμβανε τα αγαθά της συλλογικής ιδιοκτησίας του λαού, επ’ ωφελεία της: Ήτοι εξοχικές ντάτσες, πολυτελείς αστικές κατοικίες, εκλεκτά εστιατόρια, ξεχωριστές μπουτίκ, ειδικές κλινικές, λιμουζίνες, οδηγούς, υπηρετικό προσωπικό, πολυτελή κέντρα αναπαύσεως κ.α.
Αυτά, για όσους εναπομείναντες θεωρούν ότι ο υπαρκτός σοσιαλισμός (οπαδός του οποίου έγινε ο Τσίπρας όταν αυτός κατέρρεε), διαπνεόταν από ένα είδος ηθικής του κατηχητικού, όπου όλοι ήταν «φτωχούληδες του Θεού» και μοιράζονταν εξίσου την ίδια φτώχεια.
Φυσικά εδώ δεν έχουμε κομμουνισμό, ούτε κομμουνιστές στην εξουσία, και λανθάνουν όσοι τους θεωρούν. Κάποιους αδίστακτους γεροντοεφήβους έχουμε, που έμαθαν περί σοβιετικής ισότητας στην εφηβεία τους από κομμουνιστικές μπροσούρες. Κάποιοι τα μετέφεραν ως τη μέση και άλλοι ως την ώριμη ηλικία τους, καθότι δεν είχαν την πνευματική ανησυχία να εντρυφήσουν στις εικονοκλαστικές προσεγγίσεις για τα «λαϊκά καθεστώτα», όπως αυτές που προαναφέραμε. Θα κλονίζονταν οι βολικές βεβαιότητές τους.
Δεν είναι κομμουνιστές, αλλά κράτησαν τον αυταρχισμό, την κρυψίνοια και την ιδιοποίηση δημοσίων αγαθών, κατά τα πρότυπα της σοβιετικής νομενκλατούρας – όπως π.χ. το ιδιωτικό ταξίδι στο Παρίσι της οικογενείας Τσίπρα με το πρωθυπουργικό αεροσκάφος. Στην ελληνική περίπτωση τον διασταύρωσαν με τον λατινοαμερικανικό λαϊκισμό, με αποτέλεσμα να αναπτυχθεί το υβρίδιο ΣΥΡΙΖΑ.
Οι αντιδράσεις που ξεσηκώθηκαν από την αποκάλυψη ότι ο κ. Τσίπρας απολάμβανε ειδυλλιακές στιγμές σε μεγαλοκαπιταλιστική θαλαμηγό, δεν ήταν εξαιτίας αυτού καθ’ εαυτού του γεγονότος. Φωτογραφία του ιδίου σε σκάφος του εφοπλιστή Μαρτίνου και ειδήσεις για διαμονή στη βίλα του, είχαν κυκλοφορήσει πριν κανα δυο χρόνια. Τότε κάποιοι ιδεολόγοι στον ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να δαγκώθηκαν, αλλά δεν ξεσηκώθηκε κοινωνικός αχός.
Αν ξεσηκώθηκε τώρα ήταν για δύο κυρίως λόγους:
Ο πρώτος αφορά την συγκυρία. Λίγες ημέρες μετά το ολοκαύτωμα στο Μάτι, όταν ακόμη η χώρα ήταν παγωμένη από το αποτρόπαιο, και οι εθελοντές με πλήρη αυταπάρνηση προσπαθούσαν να βοηθήσουν τους ρημαγμένους κατοίκους, ο κ. Τσίπρας έδειχνε την ίδια ψυχρή ψυχική απόσταση, σχεδόν αδιαφορία, με κείνη που είχε επιδείξει παίζοντας το θέατρο της άγνοιας, στην περιβόητη βραδινή σύσκεψη.
Χθες, διέπραξε μία ακόμη ύβριν στους νεκρούς: Είπε «δεν έπαθε καμία ηθική κρίση ο κ. Μητσοτάκης ούτε με τον κ. Κυμπουρόπουλο, ούτε με το ξαναζεσταμένο φαγητό της πυρκαγιάς στο Μάτι. Κάλυψε τον Νίκο Γεωργιάδη για τη υπόθεση παιδοφιλίας». Εξεστιν Τσιπρα ασχημονείν!
(Παρόμοια αντίδραση του κόσμου υπήρξε και στο παρελθόν. Ο κόσμος γνώριζε ότι ο Αντρέας «διακοπεύει» σε βίλες και κότερα εφοπλιστών, με προτίμηση αυτό του κ. Κόκκαλη. Ωστόσο εκδηλώθηκε κοινωνική δυσανεξία, όταν ο ίδιος με τη Μιμή έκανε διακοπές στο γιοτ του κ. Κόκκαλη, τις ημέρες των σεισμών της Καλαμάτας).
Η δεύτερη αιτία οφείλεται στη λαϊκίστικη ρητορική του. Από την αντίθεσή του στα ιδιωτικά πανεπιστήμια όταν στέλνει τα παιδιά του στο ακριβότερο ιδιωτικό σχολείο, ως την κατακεραύνωση των ελίτ, με τις οποίες συναγελάζεται και με τα γιοτ της οποίας αρμενίζει.
Οι φωτογραφίες με τον κ. Τσίπρα να απολαμβάνει μετά πούρου τη δροσιά της θαλάσσιας αύρας, δημοσιεύτηκαν τώρα, αλλά την είδηση είχαν αποκαλύψει ένα χρόνο πριν τα ΝΕΑ. Οικογενειακώς έκανε διακοπές στο Ιόνιο με σκάφος της οικογένειας Παναγοπούλου (η κα Κατερίνα Παναγοπούλου έχει αναλάβει άμισθη ειδική σύμβουλος στην ειδική Γραμματεία του Πρωθυπουργού για θέματα Διασποράς). Ουδεμία αιχμή ως προς αυτό, αφ΄ ής στιγμής η εφοπλιστική οικογένεια δεν κάνει δουλειές με το Δημόσιο.
Ωστόσο είναι κοροϊδία στα μούτρα του λαού, από την κρυφία φιλοξενία στη θαλαμηγό της ελίτ, σε μια συμβολική κίνηση, να μεταβαίνει στην Ιθάκη για να μαγνητοσκοπήσει το διάγγελμα για την έξοδο από τα μνημόνια, και να καταγγέλλει τις ελίτ – όπως τις καταγγέλλει συχνά στις ομιλίες του.
Στην Ιθάκη μεταξύ άλλων κατήγγειλε την φοροασυλία του μεγάλου πλούτου, την ασυδοσία μιας σειράς επιχειρηματιών, το κυνισμό μια επιχειρηματικής ελίτ και της εξουσίας των λίγων, που νόμισε ότι η Ελλάδα είναι φέουδό της.
Δεδομένου ότι συνδαιτυμόνες στη θαλαμηγό δεν θα ήταν λαϊκά παιδιά που κολλούσαν προεκλογικές αφίσες του ΣΥΡΙΖΑ, οι συνδαιτυμόνες – και εξέχοντα μέλη της ελίτ – προφανώς θα τον συνεχάρησαν για την πειστική κατακεραύνωση των ελίτ!
από το «https://www.liberal.gr/»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου