Γλωσσολόγος δεν είμαι, όμως, απ’ ό,τι ξέρω, η λέξη είναι το μικρότερο στοιχείο με σημασιολογικό ή πραγματολογικό περιεχόμενο που μπορεί να εκφωνηθεί και να σταθεί μόνο του στο λόγο.
Βάζει, λοιπόν, ο σύγχρονος άνθρωπος σε μια σειρά τις λέξεις, για να εκφράσει καταστάσεις και συναισθήματα.
– Να δυο μήλα. Έφαγε το ένα ο Μίμης, έμεινε ένα.
Απλό και κατανοητό.
Έτσι πορευόταν ο κόσμος, μέχρι που η «αριστερά plus ΑΝΕΛ», έφερε την αριστερή ανατροπή και στη γλωσσολογία.
– Να δυο μήλα. Έφαγε το ένα ο Σόιμπλε, έμεινε… πλεόνασμα.
Η επανάσταση στη γλωσσολογία.
Η πλήρης ανατροπή, σου λέω.
Άλλο παράδειγμα:
– Έχεις δυο μήλα. Ο Μίμης παίρνει το ένα, σου μένει ένα.
Αυτό λέγεται αφαίρεση.
Έχεις δυο μήλα. Σου παίρνουν οι «εταίροι» και τα δυο, σου δίνουν το ένα πίσω
και μετά σου το ξαναπαίρνουν.
Αυτό λέγεται «αλλαγή μείγματος».
Τα πάνω-κάτω στη γλωσσολογία, λέμε.
Σοσιαλιστικός γλωσσικός σουρεαλισμός!
Θα ήθελα πολύ να είμαι από μια μεριά να παρακολουθώ την ομάδα των γλωσσοπλαστών της «αριστερής» κυβέρνησης.
Να μπω στο μυαλό αυτού που ανακάλυψε το «μηδενικό δημοσιονομικό κόστος», όταν θα μου κοπεί πάλι η σύνταξη και θα πληρώνω πάλι παραπάνω φόρους.
Να γνωρίσω αυτόν τον αριστερό που βρήκε αυτή τη φοβερή λέξη «αντίμετρα» και να τον ρωτήσω:
Αφού θα μου ξαναδίνουν πίσω ό,τι θα μου παίρνουν, γιατί τούτο το αλισβερίσι;
Γιατί πάλι να δώσετε μια ακόμα σκληρή «μάχη με τους θεσμούς;»
Να ρωτήσω τον καλό δημοσιογράφο της Αυγής που δεn τρομάζει «ούτε με βόλια ούτε με τσόλια», είναι καλά να στήσουμε στις Κορυσχάδες τον ανδριάντα του «Κόκκινου Πάνου», που μας έφερε τη λαοκρατία;
Να συγχαρώ από καρδιάς, αυτόν το φοβερό εφευρέτη της «ταξικής μεροληψίας» και να δαφνοστεφανώσω τους μαχητές τούτου του αγώνα.
Εδώ η κυβέρνηση τα κατάφερε πολύ καλά.
Στην Ταξική Πάλη, αποδείχτηκαν… μπολσεβίκοι.
Ρίξτε μια ματιά και πέστε μου αν έχω άδικο.
Οι φτωχοί έγιναν φτωχότεροι, οι «από πάνω» πήγαν πιο πάνω και οι… μεσαίοι, εξαφανίζονται.
Αν αυτό δεν είναι «ταξική μεροληψία», – τι λέξεις κι’ αυτές! – τότε τι είναι;
Κι αν κάποιοι επιμένουν στην Ταξική Πάλη, είναι που δεν αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα και τους συσχετισμούς και την άνιση ταξική μάχη που δίνει η κυβέρνηση.
Είναι οι «Κούληδες» και δεν μας αφορούν, αφού δεν μπορούν να ξεχωρίσουν την εξαθλίωση από τη μεταρρύθμιση.
Που δεν λένε να καταλάβουν πως θα μας τα παίρνουν οι «εταίροι» εσαεί, όμως θα έχουμε «μηδενική επιβάρυνση», γιατί θα υπάρχουν «αντίμετρα».
Θα πληρώνουμε και θα είναι σαν να μην πληρώνουμε.
Θα επιβιώνουμε και θα είναι σαν να ζούμε.
Είναι αυτοί οι δογματικοί, οι μεμψίμοιροι, οι εραστές της παλινόρθωσης της Δεξιάς που δεν λένε να αποδεχτούν τη νέα αριστερή «ταξική ισορροπία».
Νομίζω πως σε πολύ λίγο, όλοι τούτοι, θα είναι αχρείαστοι πια.
Ποιος θα έχει ανάγκη τη μισητή Δεξιά;
Τελικά, θα την πάρουν όλη τη δουλειά από τον «Κούλη».
Κι’ αυτό θα είναι «επιτυχία».
Αριστερή επιτυχία!
Θα είναι «νίκη», να μη διαχειριστεί τούτη την κοινωνική εξαθλίωση η Δεξιά, αλλά η «πρώτη φορά αριστερά».
Μια «αριστερά», που έχει καταφέρει να θεωρούμε εθνική επιτυχία και λαϊκή αντίσταση τo πόσα μέτρα των εταίρων δεν δεχτήκαμε.
Παρακολουθώ τούτη την οργανωμένη προσπάθεια μετάλλαξης λέξεων να επιχειρεί μεταμόρφωση αξιών, στόχων, οραμάτων, συνειδήσεων και με πιάνει μια ατέλειωτη μελαγχολία και θυμός.
Νοιώθω να διαγράφεται ύπουλα και μεθοδικά, το πιο όμορφο κομμάτι της ζωής και των αγώνων μας.
Κι όπως και να ’χει, δεν γίνεται να επιτρέψω τούτη τη «διαγραφή».
Θα το παλέψω…
Και με λέξεις…
Αυτές του… προλεταριακού δογματισμού.
Λαός… Αγώνας… Αντίσταση… Ανατροπή… Σοσιαλισμός.
Έχετε κάτι άλλο να προτείνετε;
http://www.e-dromos.gr/h-aristerh-plastografhsh-twn-lexewn/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου