Η καταδίκη της Χρυσής Αυγής δικαίωση του Παύλου Φύσσα, νίκη του δημοκρατικού πατριωτισμού

 

Ανακοίνωση του Άρδην

Η σημερινή απόφαση του δικαστηρίου για τη δίκη της Χρυσής Αυγής βρίσκεται σε αρμονία με το κοινό περί δικαίου αίσθημα, καθώς, πέραν της καταδίκης των φυσικών αυτουργών (Ρουπακιάς κ.ά.), προχώρησε  και στην καταδίκη των ηθικών αυτουργών: του Μιχαλολιάκου, του Κασιδιάρη, του Λαγού, του Παππά, του Παναγιώταρου και του Γερμενή.

Η ναζιστική οργάνωση καταδικάστηκε πρώτα από τον ελληνικό λαό στις προηγούμενες εθνικές εκλογές με τον εκδίωξή της από τη Βουλή και τώρα έφτασε η ώρα να τιμωρηθεί και από την ελληνική δικαιοσύνη. Ολοκληρώθηκε μια δίκη που διήρκεσε περισσότερα από 5,5 χρόνια και που μεγάλη ευθύνη για την καθυστέρησή της φέρουν όσοι παριστάνουν, στα λόγια, τους μεγαλύτερους εχθρούς της: οι εθνομηδενιστές του ΣΥΡΙΖΑ. Στα 4,5 χρόνια που κυβέρνησαν, έκαναν ό,τι μπορούσαν για να καθυστερήσουν την ολοκλήρωση της δίκης, για τον απλούστατο λόγο ότι η Χρυσή Αυγή τους ήταν πολλαπλά χρήσιμη.  

Τόσο γιατί ψήφιζε μαζί τους σε καθοριστικές ψηφοφορίες –εκλογή προέδρου το 2015 που οδήγησε στην πτώση του Σαμαρά και την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ, καθιέρωση νέου εκλογικού νόμου κ.λπ.  – και προπαντός για να  μπορούν να ταυτίζουν τον πατριωτισμό με τον φασισμό και να εμποδίζουν την ανάδυση ενός ισχυρού δημοκρατικού, πατριωτικού πόλου.

Παράλληλα, δεν θα πρέπει ποτέ να ξεχάσουμε πώς γιγαντώθηκε η περιθωριακή γκρούπα των ναζιστών. Το 2012, όλα τα συστημικά «παπαγαλάκια» πάλευαν να ταυτίσουν τον πατριωτισμό, το κυρίαρχο στοιχείο του αντιμνημονιακού αγώνα του 2010-11, με το εντελώς άσχετο με το αντιμνημονιακό κίνημα ναζιστικό γκρουπούσκουλο. Μην ξεχνάμε ότι, τότε, κάποιοι άλλοι ήθελαν μια «σοβαρή» Χρυσή Αυγή για να μπορούν να περάσουν πιο εύκολα τα μνημονιακά μέτρα στην ελληνική κοινωνία. Μην ξεχνάμε ότι, επί 4,5 χρόνια, ο ΣΥΡΙΖΑ την χρησιμοποιούσε κάθε φορά που ήθελε να πλήξει τον πατριωτισμό των Ελλήνων: «Χρυσαυγίτες» βάφτιζαν όσους αντιδρούσαν στη Συμφωνία των Πρεσπών ή στην προσέγγιση με την Τουρκία του Ερντογάν – προκειμένου να τους εξουδετερώσουν πολιτικά. Τον χαρακτηρισμό του «χρυσαυγίτη» επεφύλασσαν  σε όσους διαφωνούσαν με την καταστρεπτική πολιτική τους στο μεταναστευτικό το 2015 και το 2016. Σύσσωμο το πολιτικό σύστημα, με τον ένα ή άλλο τρόπο, «έπαιξε» και επωφελήθηκε από την ύπαρξη της Χρυσής Αυγής – τους ήταν απαραίτητοι. Απλώς, ως συμμορίτες, δεν μπόρεσαν ποτέ να διαχειριστούν την άνοδό τους και βιάστηκαν  «να πάρουν την εξουσία» φτάνοντας σε ανοικτές δολοφονίες και δολοφονικές επιθέσεις, και αυτό τους κατέστρεψε.

Σήμερα, που οι ναζί και νοσταλγοί της Χούντας τέθηκαν ολοκληρωτικά στο περιθώριο, δεν μπορούν πια να τους επικαλούνται εκείνοι που κέρδιζαν από την παρουσία τους. Τόσο ένα κομμάτι της Δεξιάς με εμφυλιοπολεμικά χαρακτηριστικά –ας μην ξεχνάμε τις επαφές του στελέχους της ΝΔ Μπαλτάκου μαζί τους– όσο και οι αριστεροί  εθνομηδενιστές, που χρειάζονταν έναν μπαμπούλα στα μέτρα τους, για να συκοφαντούν τον πατριωτισμό.

Δηλαδή, το τέλος της Χρυσής Αυγής σηματοδοτεί το τέλος ή την οριστική παρακμή μιας συγκεκριμένης εμφυλιοπολεμικής Δεξιάς που καλυπτόταν πίσω της. Παράλληλα, και οι αριστεροί εθνομηδενιστές δεν θα μπορούν πια να χαρακτηρίζουν «χρυσαυγίτη» όποιον διαφωνεί με τα κατευναστικά φληναφήματά τους απέναντι στην Τουρκία και την ανεξέλεγκτη μετανάστευση.

Η επόμενη μέρα μας βρίσκει με τη Χρυσή Αυγή εξουδετερωμένη πολιτικά και τα ηγετικά της στελέχη αναγκασμένα να μείνουν για αρκετά χρόνια εκτός πολιτικής. Για τον δημοκρατικό πατριωτικό χώρο, που τα τελευταία τριάντα χρόνια διεξάγει έναν διμέτωπο αγώνα, τόσο κατά των ναζιστών της Χρυσής Αυγή, όσο και κατά του εθνομηδενισμού, πρόκειται για μια πολύ θετική εξέλιξη. [Ας θυμηθούμε και το μεγάλο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης ενάντια στη Συνθήκη των Πρεσπών όπου οι Χρυσαυγίτες επιτέθηκαν στο μπλοκ του Άρδην και τους έτρεψαν σε άτακτη φυγή εκατοντάδες συγκεντρωμένοι πολίτες].

Και οφείλουμε την ύψιστη ευγνωμοσύνη στον Παύλο Φύσσα που με τη θυσία του δρομολόγησε τις διαδικασίες που κατέληξαν στην καταστροφή του ναζιστικού μορφώματος. Σε αυτόν και όσους άλλους ανυποχώρητα συνέχισαν τον αγώνα για τη δικαίωσή του, χωρίς μικροπολιτικές σκοπιμότητες, και κατ’ εξοχήν στη μητέρα του, Μάγδα Φύσσα, οφείλεται εν πολλοίς η σημερινή πατριωτική και δημοκρατική νίκη του ελληνικού λαού.

Κίνημα Άρδην