Τα τεστ δεν δημιουργούν κρούσματα, ανιχνεύουν αυτά που ήδη υπάρχουν
Tου Παναγιώτη Χούπα
«Τι φταίει για την πρόσφατη εκτίναξη των κρουσμάτων COVID-19 στη χώρα μας;».
H απάντηση στο ερώτημα αυτό, επιχειρείται στις γραμμές που ακολουθούν.
Στην πρώτη φάση της πανδημίας σταθήκαμε τυχεροί. Τα περιοριστικά μέτρα που αναγκαστικά ελήφθησαν (δεν υπήρχε άλλη επιλογή), εφαρμόστηκαν σε έναν πληθυσμό στον οποίο η διασπορά του ιού ήταν πολύ μικρή.
Δυστυχώς, λίγοι κατάλαβαν πόσο τυχεροί υπήρξαμε. Η περίοδος των αυστηρών μέτρων και η ευκαιρία που παρείχε για περίσκεψη, εκπαίδευση, οργάνωση και δράση, πέρασε ανεκμετάλλευτη.
Η «επιτυχία» είναι σαν να μην υπήρξε ποτέ.
Η τρέχουσα πανδημία, όπως είχε εγκαίρως επισημανθεί διεθνώς, έχει πάρα πολλά κρούσματα που είναι ασυμπτωματικά, αλλά μεταδοτικά. Ωστόσο, οι αρχές δεν έκαναν τίποτε προς αυτή την κατεύθυνση.
Τόσο κατά τη διάρκεια των μέτρων όσο και μετά το «άνοιγμα» της χώρας, οι ιθύνοντες, δεν διδάχθηκαν από τα παραδείγματα χωρών όπως η Κίνα, η Ταϊβάν, η Νότιος Κορέα και το Βιετνάμ που περιόρισαν την πανδημία με ευρύ και μαζικό έλεγχο (με μοριακά τεστ) ασυμπτωματικών ατόμων και ανελέητο κυνηγητό των επαφών όσων βρίσκονταν θετικοί. Οι αρμόδιοι στην Ελλάδα ασχολήθηκαν μόνο με τα αυτονόητα: με τους συμπτωματικούς ασθενείς και τα κρούσματα που αλιεύονταν από περιορισμένης έκτασης δειγματοληπτικούς ελέγχους. Αντί δηλαδή να αναζητούν συνεχώς και παντού κρούσματα, περίμεναν να παρουσιαστούν εκείνα.
Η Ελληνική Πολιτεία λοιπόν, έχοντας διαρκώς ασαφή επιδημιολογική εικόνα, προχώρησε σε άνοιγμα συνόρων, ικανοποίησε αιτήματα της διεθνούς τουριστικής βιομηχανίας, ανέχθηκε συνωστισμούς σε μέσα μεταφοράς και χώρους δουλειάς κ.ά. Γενικά, όλες οι αποφάσεις της στηρίχτηκαν και στηρίζονται σε έολα δεδομένα. Τα στοχευμένα μέτρα που λαμβάνει δεν αποδίδουν, διότι δεν στηρίζονται σε σωστά επιδημιολογικά στοιχεία.
Τώρα ο ιός βρίσκεται πλέον πολλά βήματα πιο μπροστά. Αυτό βεβαίως ισχύει για τις περισσότερες δυτικές χώρες, όμως η Ελλάδα διέθετε συγκριτικό πλεονέκτημα, μεγάλη τύχη, που δεν εξαργυρώθηκε.
Πρέπει λοιπόν να γίνει σαφές, έστω και την ύστερη τούτη ώρα: Η «στρατηγική» που εφαρμόζει η κυβέρνηση Μητσοτάκη για τον περιορισμό της πανδημίας είναι εξαρχής αποτυχημένη. Οι «στρατηγοί» του κυρίου Μητσοτάκη μας έχουν κατά καιρούς αφήσει άναυδους, με δηλώσεις όπως «έλεγχος για ασθενείς που έχουν ήπια συμπτωματολογία και δεν ανήκουν σε ομάδα αυξημένου κινδύνου, δεν συστήνεται» (Σ. Τσιόδρας) και «δεν υπάρχει κρούσμα που να μην ξέρουμε στην Πολιτική Προστασία πού ακριβώς βρίσκεται» (Ν. Χαρδαλιάς). Όσοι αναρωτιέστε πώς ήξερε ο Ν. Χαρδαλιάς πού βρίσκονται τα κρούσματα για τα οποία ο Σ. Τσιόδρας δεν συνιστούσε έλεγχο, δεν πρόκειται ποτέ να πάρετε απάντηση.
Με παρόμοιες ακροβασίες φτάσαμε στην παρούσα κακή κατάσταση.
Με παρόμοια «λογική» οι αρμόδιοι μάς ενημερώνουν ότι «έχουμε περισσότερα κρούσματα, επειδή κάνουμε περισσότερα τεστ» ή (σε άλλη παραλλαγή) «ο αριθμός των κρουσμάτων αυξάνεται, επειδή κάνουμε περισσότερα τεστ». Πρόκειται για παραπλανητικές δηλώσεις που δεν πρέπει να ξεγελούν κανέναν:
Τα τεστ δεν δημιουργούν κρούσματα, δεν κατασκευάζουν κρούσματα. Ανιχνεύουν κρούσματα που ήδη υπάρχουν.
Για να κυριολεκτούμε λοιπόν «βρίσκουμε περισσότερα (από τα ήδη υπάρχοντα) κρούσματα, επειδή κάνουμε περισσότερα τεστ» ή «ο αριθμός των (ήδη υπαρχόντων) κρουσμάτων που βρίσκουμε αυξάνεται, επειδή κάνουμε περισσότερα τεστ».
Σ’ αυτό το επιστημονικό και λογικό πλαίσιο, η σημερινή μας κατάσταση εξηγείται θαυμάσια: αυτό που βλέπουμε σήμερα είναι αυτό που υπήρχε αλλά το δεν βλέπαμε τόσον καιρό, επειδή οι αρμόδιοι αδυνατούσαν να μας το δείξουν. Είναι πλέον πολλαπλάσιο, διότι η μη έγκαιρη ανίχνευση των κρουσμάτων ασυμπτωματικής μεταδοτικής νόσου ασφαλώς αύξησε τον αριθμό τους.
Στο σημείο αυτό, ως τροφή για σκέψη, καλώ τον αναγνώστη να αναρωτηθεί: τα «πολλά» τεστ που γίνονται τελευταία, τι είδους τεστ είναι; Θυμίζω ότι υπάρχουν διάφορα είδη τεστ, εκ των οποίων τα πιο αξιόπιστα είναι τα μοριακά, ενώ τα αποκαλούμενα και «γρήγορα» («rapid») δεν συνιστώνται για τον μαζικό έλεγχο ασυμπτωματικών ατόμων.
Τέλος, δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει και το ότι η εσφαλμένη στρατηγική, η πλασματική επιδημιολογική εικόνα, η αβάσιμη ευφορία και το υποτιθέμενο «success story» των ιθυνόντων, πιθανώς συνέτειναν και στην αύξηση του αριθμού των «κοινωνικώς ανεύθυνων» συμπολιτών μας.
Είναι λογικό να υποθέσουμε ότι, πλην των γνωστών και επικίνδυνων αρνητών της πανδημίας (των λαϊκιστών πολιτικών και πολιτικάντηδων, αρχηγών και αρχηγίσκων, των επαγγελματιών αμφισβητιών, των επιστημόνων του πληκτρολογίου, των εμποτισμένων με τη YOLO κουλτούρα, των θιασωτών της «κανονικότητας», των οπαδών της θεωρίας «αόρατο ίσον ανύπαρκτο» και ορισμένων φανατικών ή διαταραγμένων ατόμων), πολλοί απλοί άνθρωποι, δύσπιστοι έναντι ενός χρονίως αναξιόπιστου και τιμωρητικού κράτους, συνέχισαν να ζουν στις πλάνες τους ή δεν άντεξαν στην πίεση.
Άλλοι επηρεασμένοι από τις παλινωδίες των θεσμικών παραγόντων και των ειδικών υπέκυψαν στις Σειρήνες της συνωμοσιολογίας.
Άλλοι κουράστηκαν από τις συνεχείς (επικοινωνιακές, με προφανείς σκοπούς) εναλλαγές τρόμου-αισιοδοξίας.
Άλλοι περιήλθαν σε σύγχυση σχετικά με το τι πρέπει να κάνουν και πότε, τι επιτρέπεται και τι απαγορεύεται.
Άλλοι με βιοποριστικό πρόβλημα θεώρησαν άδικο να στερηθούν το μεροδούλι-μεροφάι, εξαιτίας μερικών «μακρινών» κρουσμάτων.
Όλοι διερωτήθηκαν «Προς τι όλο αυτό; Για λίγα σποραδικά κρούσματα που ο κύριος Χαρδαλιάς γνωρίζει πού βρίσκονται;»
Πηγές:
https://tvxs.gr/news/ellada/kroysmata-kai-tests-poso-apexei-success-story-apo-tin-alitheia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου