Casus belli για όλα

Τετελεσμένα και όχι διάλογος είναι η επιδίωξη της Τουρκίας Η Άγκυρα δοκιμάζει τα έσχατα όρια αποφασιστικότητας της Αθήνας

του Σταύρου Χριστακόπουλου
Θα αρχίσει ή όχι ο «διάλογος» με την Τουρκία; Η φωνή του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο εκπρόσωπος της τουρκικής Προεδρίας Ιμπραήμ Καλίν, θεωρεί πως η Ελλάδα έχει υπονομεύσει κάθε διαδικασία και μεσολάβηση μέσω της συμφωνίας με την Αίγυπτο για τη μερική οριοθέτηση των ΑΟΖ τους.
«Μην μας φέρνετε ελληνικούς όρους και προϋποθέσεις. Είμαστε έτοιμοι, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε διάλογο με αυτούς τους όρους» ανέφερε ο Τσαβούσογλου μπροστά στον εμβρόντητο υπουργό Εξωτερικών της Γερμανίας Χάικο Μάας, διότι η Ελλάδα «παραβιάζει το διεθνές δίκαιο στην ανατολική Μεσόγειο». Συνεπώς, είπε με το βλέμμα στην Αθήνα, «αν κάνετε λάθος βήματα, θα κάνουμε ό,τι χρειαστεί χωρίς να διστάσουμε. Και δεν θα είναι ατύχημα».

Ο ίδιος ο Ερντογάν αισθάνθηκε την ανάγκη να ξεκαθαρίσει ότι «η Τουρκία θα πάρει όσα δικαιούται στην ανατολική Μεσόγειο, το Αιγαίο και τη Μαύρη Θάλασσα, δεν θα κάνουμε καμία υποχώρηση. Καλούμε τους συνομιλητές μας να μείνουν μακριά από λάθη που θα τους προκαλέσουν καταστροφή. Δεν θα συμβιβαστούμε σε αυτά που είναι δικά μας. Είμαστε αποφασισμένοι να κάνουμε οτιδήποτε είναι απαραίτητο».
Ο δε Καλίν έβαλε στο τραπέζι ένα ακόμη θέμα, το οποίο με συνέπεια αναδεικνύει η Τουρκία τα τελευταία χρόνια: «τα δικαιώματα της μουσουλμανικής μειονότητας στην Ελλάδα και την εκλογή μουφτή» αντί για τον διορισμό που ισχύει σήμερα.
Προφανώς γνωρίζει ότι όσο περισσότερα θέματα πέφτουν πάνω στο τραπέζι τόσο απομακρύνεται κάθε δυνατότητα οποιουδήποτε «διαλόγου», παρότι η ελληνική κυβέρνηση τεχνηέντως «συμπληρώνει» τη «μοναδική διαφορά» μας με την Τουρκία (υφαλοκρηπίδα) προσθέτοντας στο μενού του διαλόγου τις «θαλάσσιες ζώνες».
Αυτό ακριβώς φαίνεται πως είναι το νόημα όλων όσα πράττει το τελευταίο διάστημα η Τουρκία στη γειτονιά μας. Δεν της αρκεί ο διάλογος, απαιτεί υποταγή και μετατροπή της χώρας μας σε υπάκουο δορυφόρο, σε πειθήνιο προτεκτοράτο. Και το μήνυμα είναι σαφές: Κάντε το ειρηνικά, αλλιώς θα το κάνετε ύστερα από πόλεμο.
Η Τουρκία, με όλους τους δυνατούς τρόπους, απειλεί με πόλεμο εάν η Ελλάδα συνεχίσει να υπερασπίζεται τα κεκτημένα και τα δικαιώματά της. Το casus belli είναι πλέον γενικό και δεν περιορίζεται στην επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης μας στα 12 μίλια, για την οποία διατυπώθηκε το 1995.

Ο χρόνος την πιέζει

Η ελληνική κυβέρνηση, απέναντι στην επιδίωξη της Τουρκίας και την παρότρυνση άλλων δυνάμεων, όπως η Γερμανία, για εφ’ όλης της ύλης διάλογο, εμμένει στη θέση ότι η μόνη διαφορά προς διευθέτηση είναι η υφαλοκρηπίδα, με την προσθήκη του τελευταίου διαστήματος «και οι θαλάσσιες ζώνες», η οποία πάντως απαιτεί πολύ προσεκτική χρήση για να μην βρουν χώρο τυχόν… «παρανοήσεις».
Ωστόσο, όπως είπαμε, δεν είναι προτεραιότητα της Τουρκίας ο διάλογος, και μάλιστα σε πλαίσιο Ε.Ε., ο οποίος ενδέχεται να εμπλακεί στα γρανάζια της αργοκίνητης ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας και ενδεχομένως να συνδεθεί στην πορεία με προαπαιτούμενα, απειλές κυρώσεων, γαλλικές και άλλες απαιτήσεις.
Ο χρόνος πιέζει, ιδιαίτερα εν όψει των αμερικανικών εκλογών, στις οποίες ενδέχεται να εκπαραθυρωθεί ο Ντόναλντ Τραμπ, που έχει σταθεί με συνέπεια στο πλευρό του Ερντογάν. Ήδη η γραφειοκρατία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ εμφανίζεται να επανεξετάζει τη στάση των ΗΠΑ έναντι της Τουρκίας διαπιστώνοντας ότι η συμπεριφορά της τη θέτει εκτός οποιουδήποτε ελέγχου και την απομακρύνει σταδιακά από τη Δύση.
Σε ευρωπαϊκό επίπεδο η -σταθερή φίλη της Τουρκίας- Γερμανία είναι πρόθυμη να εξυπηρετήσει τους στρατηγικούς στόχους της Άγκυρας, αλλά ούτε να τους επιβάλει μπορεί ούτε το ευρωπαϊκό πλαίσιο του γαλλογερμανικού άξονα να αγνοήσει εντελώς. Η Αυστρία μπορεί να φωνάζει, αλλά δεν υπολογίζεται. Η Γαλλία έχει μεγάλα συμφέροντα στη Μεσόγειο, αλλά είναι αμφίβολο αν είναι διατεθειμένη να τα υπερασπιστεί με «θερμούς» στρατιωτικούς όρους.
Ο πραγματικός φόβος της Τουρκίας είναι η προοπτική διαμόρφωσης ενός μεσογειακού / μεσανατολικού / υπερατλαντικού αντιτουρκικού άξονα, ο οποίος θα επιχειρήσει να βάλει φρένο στα αυτοκρατορικά της όνειρα. Όμως αυτή η προοπτική είναι ανώριμη και μάλλον μακρινή.
Παρά τα έμμεσα και άμεσα μηνύματα που λαμβάνει από πολλές πλευρές, η Άγκυρα φαίνεται να εκτιμά ότι αυτά δεν μπορεί να έχουν αντίκρισμα και ότι η δημιουργία τετελεσμένων στα ελληνοτουρκικά θα αναγκάσει τους υπόλοιπους παίκτες να τα αποδεχτούν. Η πείρα από την εισβολή στην Κύπρο είναι εξαιρετικά διδακτική.

Πλήρης άσκηση δικαιωμάτων

Αυτός είναι ο πιο σοβαρός λόγος ανησυχίας και στην Αθήνα, η οποία γνωρίζει ότι, αν θέλει να διατηρήσει τον έλεγχο των εξελίξεων στο ελληνοτουρκικό μέτωπο, πρέπει πρωτίστως να αποτρέψει κάθε δυσμενή εξέλιξη επί του πεδίου των έμπρακτων / στρατιωτικών τουρκικών διεκδικήσεων.
Ταυτοχρόνως, διεκδικώντας να κερδίσει πολύτιμο πολιτικό χρόνο, ώστε να δώσει μια ευκαιρία στην ωρίμανση ενός ευρύτερου αντιτουρκικού μετώπου, είναι υποχρεωμένη να δίνει διαρκώς το μήνυμα ότι ασκεί πλήρως τα κυριαρχικά της δικαιώματα και γι’ αυτό ακριβώς ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανακοίνωσε στη Βουλή την επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης της Ελλάδας προς δυσμάς από τα έξι στα 12 ναυτικά μίλια τονίζοντας ότι κατατίθεται αμέσως το σχετικό νομοσχέδιο.
Ανήγγειλε ακόμη ότι ο Δένδιας σύντομα θα επισκεφθεί και τα Τίρανα για να συζητήσει με την αλβανική κυβέρνηση την οριστική επίλυση της εκκρεμότητας οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών. Προφανώς ελπίζει ότι η αμερικανική επιρροή στην Αλβανία θα αποδειχτεί ισχυρότερη από την τουρκική.
Σε κάθε περίπτωση το βέβαιο είναι ότι η Τουρκία θα δοκιμάσει τα έσχατα όρια αντοχής, ψυχραιμίας και αποφασιστικότητας της Ελλάδας και του πολιτικού της προσωπικού με προεξάρχουσα την κυβέρνηση. Το ερώτημα είναι εάν η Αθήνα θα πείσει την Άγκυρα ότι η περαιτέρω κλιμάκωση θα είναι επιζήμια για την ίδια…
από το «http://www.topontiki.gr/»